Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Lila Downs - Shake Away



Exploring and expressing Mexico's rich culture has been a lifelong passion for vocalist Lila Downs. With a voice that is varied in color and range, Lila cuts a striking figure live as well - she embodies the spirit of her music with an emotion-drenched physicality. Lila's profile was raised significantly with her stunning performance in the hit film Frida, starring Salma Hayek in the title role. Lila also performed the Oscar-nominated song from the film at the Academy Awards ceremony, becoming the first Latina to perform at the telecast. Her new album Shake Away evokes her home country's rich folk-music legacy while pulsing with modern arrangements.



Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ Ν. ΚΟΥΝΤΑΡΔΑ

http://photos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc1/hs005.snc1/4419_1102742621451_1613299167_256878_3108517_n.jpg

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ Ν. ΚΟΥΝΤΑΡΔΑ

Ακόμα μια προσπάθεια εξόντωσης αποκαλύπτεται στην Ξάνθη αποδεικνύοντας την αυξανόμενη αστυνομοκρατία και όξυνση της καταστολής.

Ο Ν. Κουνταρδάς συνελήφθη και κατηγορήθηκε για την επίθεση ενάντια στον τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλο. Αφού προφυλακίστηκε για 17 μήνες περίπου ο Χ. Πολυζωγόπουλος απέσυρε τη μήνυση. Μετά από καιρό συνελήφθη για ανάρτηση πανό σε γήπεδο ενάντια στον αθλητικό “νόμο Ορφανού” και αποφυλακίστηκε χωρίς να καταδικαστεί και πάλι.

Η κρατική εξουσία θεώρησε ότι βρήκε έναν εύκολο στόχο να ταλαιπωρεί και να ενοχλεί κάθε τόσο. Ξεθάβεται μια ξεχασμένη υπόθεση εμπρησμού τράπεζας, πριν δύο χρόνια στην Ξάνθη, και συλλαμβάνεται πάλι αλλά αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (παρουσίαση στο Αστυνομικό Τμήμα Ξάνθης κάθε 1 και 15 του μήνα). Το Σάββατο 16/5 ο Ν. Κουνταρδάς πήγε στο Α.Τ. Ξάνθης να δώσει το ‘παρών’. Εκεί συνελήφθη από την αστυνομία με την κατηγορία ότι “παραβίασε τους περιοριστικούς όρους”. Με διαδικασία εξπρές πέρασε από τον εισαγγελέα και προφυλακίστηκε στις φυλακές Κομοτηνής.

Αμέσως ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας. Μεταφέρεται στις φυλακές Άμφισσας και από εκεί στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Από εκεί, στάλθηκε στο Τζάνειο νοσοκομείο σε άθλια κατάσταση. Η εξόφθαλμη αυτή προσπάθεια στοχοποίησης και φυσικής εξόντωσης του Ν. Κουνταρδά (ο οποίος πλέον ανήκει στους ‘συνήθεις υπόπτους’ και ‘μπαινοβγαίνει’ στη φυλακή χωρίς καμία απόδειξη) αποδεικνύει την αστυνομική αυθαιρεσία και τον στιγματισμό κάθε ανθρώπου που έχει φυλακιστεί.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ Ν. ΚΟΥΝΤΑΡΔΑ. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ
ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

***********************************************

Να αποφυλακιστεί τώρα ο Νίκος Κουνταρδάς

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα ενώνει τη φωνή του με όσους και όσες ζητάνε την άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Νίκου Κουνταρδά.

Ο Κουνταρδάς προφυλακίστηκε άδικα και αυθαίρετα για δήθεν παραβίαση των περιοριστικών όρων που του είχαν επιβληθεί. Στην πραγματικότητα, οι περιοριστικοί όροι ουδέποτε παραβιάστηκαν, αφού είχε προσέλθει κανονικά στο αστυνομικό τμήμα της Ξάνθης, όπως άλλωστε βεβαιώνουν και αυτόπτες μάρτυρες. Στηριζόμενοι σε αστυνομικό γραφειοκρατικό σφάλμα, λόγω απουσίας του φακέλου του ο Κουνταρδάς δεν μπόρεσε να υπογράψει, ορισμένοι φωστήρες της Τάξης και της Ασφάλειας επέλεξαν να οργανώσουν μια χυδαία συμπαιγνία. Ταυτόχρονα, άλλοι αντιεξουσιαστές της Ξάνθης συλλαμβάνονται και προπηλακίζονται.

Από τις 16 Μάη ο Νίκος Κουνταρδάς βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο: Να μην περάσει η αστυνομική αυθαιρεσία και να αποφυλακιστεί αμέσως. Η κυβέρνηση έχει την πλήρη ευθύνη για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και πρέπει να δράσει πριν επιβαρυνθεί περαιτέρω η ήδη κλονισμένη υγεία του Κουνταρδά.

Και σ’ αυτήν την περίπτωση θα επιμείνουμε ότι δεν υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα.

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Κωστής Παλαμάς - Παιδί, το περιβόλι μου (Πατέρες)



Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος ,φυτευτής , (γίνε) διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά ! τσεκούρι !τράβα !,
ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,
κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Constantine P. Cavafy - Addition / Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Πρόσθεσις

http://users.hol.gr/~barbanis/cavafy/cavafy.jpg

I do not question whether I am happy or unhappy.
Yet there is one thing that I keep gladly in mind --
that in the great addition (their addition that I abhor)
that has so many numbers, I am not one
of the many units there. In the final sum
I have not been calculated. And this joy suffices me.


***


Αν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω --
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ'εγώ εκεί
απ' τες πολλές μονάδες μια. Μες στ'ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ'αρκεί

(1897)

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

LOVE, PEACE & POETRY - Mexican Psychedelic Music ( 60s / 70s Era )


The most recent volume of the Love, Peace & Poetry series, Mexican Psychedelic Music, takes as its focus what was one aspect of our second collection in this series, Latin American Psychedelic Music. While there are some parallels between the evolution of rock and roll in the US and Mexico, the stories are out of synch with each other in interesting ways. In the US, the first wave of rock and roll presented a challenge to longstanding racial divisions and repressed sexuality that was fought off (by 1960 Elvis was in the Army, Jerry Lee Lewis in exile, Chuck Berry in prison and Little Richard turned to Jesus) and replaced by the mostly bland and neutered pop of singers like Fabian, Dion, Paul Anka, Frankie Avalon and Pat Boone (if you've ever wonder what music might sound like in Hell listen to Pat Boone's covers of Little Richard; possibly the most frightening music ever made).

The history of Mexican pop music remains calm and fairly controversy free through the 1950s and into the late 1960s. The economic prosperity that fueled the Baby Boom generation in the United States didn't exist for Mexican youth, nor was Mexico as racially volatile or sexually repressed. In the 1950's the culture of the United States was far more shook up by Elvis and his gyrating army than was Mexico.

Rock and roll became dangerous in Mexico when it began to be mixed with a challenge to the political status quo. Tracks from rare LPs by The Flying Karpets, Grupo Ciruela, Los Ovnis, La Onda De Survival, and Nahuatl help complete our tour through the various climates of 1960s-1970s Mexican psychedelia, and readily demonstrate the origins of a musical culture that continues on into contemporary times in the many bands that make up the active Mexican music scene here in the new century.


Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Δεκέμβριος 2008 - Η δυνατότητα για την έφοδο στον ουρανό

Δεκέμβριος 2008 Η δυνατότητα για την έφοδο στον ουρανό

Ennio Morricone, Joan Baez - Sacco & Vanzetti OST


Ballad Of Sacco And Vanzetti, Pt. 1 lyrics

Lyrics by Joan Baez, Music by Ennio Morricone)

"Give to me your tired and your poor
Your huddled masses yearning to breathe free
The wretched refuse of your teeming shore
Send these, the homeless, tempest-tossed to me."

Blessed are the persecuted
And blessed are the pure in heart
Blessed are the merciful
And blessed are the ones who mourn

The step is hard that tears away the roots
And says goodbye to friends and family
The fathers and the mothers weep
The children cannot comprehend
But when there is a promised land
The brave will go and others follow
The beauty of the human spirit
Is the will to try our dreams
And so the masses teemed across the ocean
To a land of peace and hope
But no one heard a voice or saw a light
As they were tumbled onto shore
And none was welcomed by the echo of the phrase
"I lift my lamp beside the golden door."

Blessed are the persecuted
And blessed are the pure in heart
Blessed are the merciful
And blessed are the ones who mourn


Ballad Of Sacco And Vanzetti, Pt. 2 lyrics

(Lyrics by Joan Baez, Music by Ennio Morricone)

Father, yes, I am a prisoner
Fear not to relay my crime
The crime is loving the forsaken
Only silence is shame

And now I'll tell you what's against us
An art that's lived for centuries
Go through the years and you will find
What's blackened all of history
Against us is the law
With its immensity of strength and power
Against us is the law!
Police know how to make a man
A guilty or an innocent
Against us is the power of police!
The shameless lies that men have told
Will ever more be paid in gold
Against us is the power of the gold!
Against us is racial hatred
And the simple fact that we are poor

My father dear, I am a prisoner
Don't be ashamed to tell my crime
The crime of love and brotherhood
And only silence is shame

With me I have my love, my innocence,
The workers, and the poor
For all of this I'm safe and strong
And hope is mine
Rebellion, revolution don't need dollars
They need this instead
Imagination, suffering, light and love
And care for every human being
You never steal, you never kill
You are a part of hope and life
The revolution goes from man to man
And heart to heart
And I sense when I look at the stars
That we are children of life
Death is small


Ballad Of Sacco And Vanzetti, Pt. 3 lyrics


(Lyrics by Joan Baez, Music by Ennio Morricone)

My son, instead of crying be strong
Be brave and comfort your mother
Don't cry for the tears are wasted
Let not also the years be wasted

Forgive me, son, for this unjust death
Which takes your father from your side
Forgive me all who are my friends
I am with you, so do not cry

If mother wants to be distracted
From the sadness and the soulness
You take her for a walk
Along the quiet country
And rest beneath the shade of trees
Where here and there you gather flowers
Beside the music and the water
Is the peacefulness of nature
She will enjoy it very much
And surely you'll enjoy it too
But son, you must remember
Do not use it all yourself
But down yourself one little step
To help the weak ones by your side

Forgive me, son, for this unjust death
Which takes your father from your side
Forgive me all who are my friends
I am with you, so do not cry

The weaker ones that cry for help
The persecuted and the victim
They are your friends
And comrades in the fight
And yes, they sometimes fall
Just like your father
Yes, your father and Bartolo
They have fallen
And yesterday they fought and fell
But in the quest for joy and freedom
And in the struggle of this life you'll find
That there is love and sometimes more
Yes, in the struggle you will find
That you can love and be loved also

Forgive me all who are my friends
I am with you
I beg of you, do not cry


Here's To You

(Lyrics by Joan Baez, Music by Ennio Morricone)

Here's to you, Nicola and Bart
Rest forever here in our hearts
The last and final moment is yours
That agony is your triumph







 https://mega.nz/#!w8IzWTbb!YZFrZQr4AdARpNR3DfBS_UaolrUHEBK9Jh2iQGqr7RE

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Βύρων Λεοντάρης - Χωρίς τίτλο (X)



Λόγια ἐκ περάτων συνάχτηκαν
γιὰ τὸν Ἀγώvιο ποὺ πεθαίνει
φτεροκοποῦν ἀπάνω κάτω στὸ τρεμάμενο τὸ ἑσπέρας
θέλουν νὰ τὸν σηκώσουν στὰ φτερὰ τους ἕνα γῦρο νὰ τὸν πᾶν
Λυκαβηττὸς Πευκάκια Στρέφη Τουρκοβούνια
μὰ αὐτὸς πεθαίνει ἀπών
ματαιωμένος καὶ ἀπών
Λυκαβηττὸς Πευκάκια Στρέφη Τουρκοβούνια - ἐδῶ παίζαμε ἄλλοτε
ἐδῶ ζήσαμε
μέρες τῆς παιδικῆς ἀγριότητας
Ἐδῶ... ἄλλοτε... Ὅμως τὸ ἐδῶ μὲ ἐντὸς του τὸ ἄλλοτε δὲν εἶναι πιὰ ἐδῶ
καὶ τὸ ἄλλοτε μὲ ἐντὸς του τὸ ἐδῶ δὲν εἶναι πιὰ ἄλλοτε

... παιχνίδια βάρβαρα θανάσιμα «φρούρια» μὲ κοτρῶνες στὶς ἀλάνες
«συμμορίες» πετροπόλεμοι ἢ ξεθάβοντας χειροβομβίδες
σκουριασμένες στὰ δασάκια
μέρες τῆς παιδικῆς ἀγριότητας - ἀργότερα
μπήκαμε στὸ παιχνίδι τῶν μεγάλων σὲ ἄχαρη ἐποχὴ
ἄρχιζε νὰ τσακίζει ἡ Ἐπανάσταση νὰ φτιασιδώνεται ν' ἀλλάζει εὔκολα ὀνόματα
λέγανε τώρα «θύματα» τοὺς μάρτυρες
καὶ τῶν πληγῶν τὸ χάος «εἰρήνη»
στὸ ἰδανικὸ ὑπεισέρχονταν τὸ τερατῶδες ὑπαρκτὸ
καὶ μόνο ποῦ καὶ ποῦ καμιὰ προκήρυξη διαμαρτυρίες ἠμιπαράνομα
ἔντυπα ἔρανοι γιὰ τοὺς ἐξορίστους ψιλοπράματα
καὶ σὲ ὦρες ἀθυμίας πειραζόμασταν πόσα χρονάκια φυλακὴ μποροῦν
νὰ μᾶς κοστίσουν ὅλα αὐτὰ
καὶ τότε αὐτὸς σηκώθηκε «λοιπόν, μονάχα αὐτό; δὲν παίζουμε τὴ ζωή μας;»
κι οἱ ἄλλοι γύρισαν ἀλλοῦ τὸ πρόσωπο
κι ἀπόμεινε χλωμὸς καὶ διάφανος ἔξαλλος μὲς στὸν ἴδιο του τὸν τρόμο
τρεκλίζοντας καὶ σάμπως νὰ πνιγόταν
γιατί ἔνιωσε ὅτι φριχτὴ ἡ βλαστήμια ποὺ ξεστόμισε
ὅτι πατοῦσε πάνω σὲ ἄλλων ζωὲς καὶ πεπρωμένα
καὶ πὼς κανένας πιὰ μπαγκιέρης δὲν ὑπῆρχε νὰ δεχτεῖ τὴ ζωή του
καὶ τότε ἦταν ποὺ ζήτησε νὰ γίνει ἡ Κρίση ἐπιτέλους νὰ τελειώνουμε
ἀλλὰ κανεὶς δὲν τοῦ ἀναγνώριζε τὸ ἔγκλημα

... κι αὐτὴ τόσο ὄμορφη τόσο ἄδικα ὄμορφη
τὰ μάτια μου νὰ σέρνει μὲς στὸν κουρνιαχτὸ τῶν δρόμων
κι ἀτέλειωτες ἀγρυπνίες κι ἡ σκιά μου πέρα δώθε σὰν ἐκκρεμὲς
πίσω ἀπὸ τὰ παράθυρα
χτυπῶ τὴν πόρτα μου… κανεὶς δὲν εἶμαι
ἀπῶν ματαιωμένος καὶ ἀπῶν
ἄδειος - κερὶ μολύβι καὶ χαρτὶ
λιώνει καὶ τὸ μολύβι σὰν κερὶ καὶ τὸ χαρτὶ ἀποσαθρώνεται
τὸ κατατρῶνε ὀξειδώσεις σχιζομύκητες ἀνόβια
κι ἀναρωτιέμαι ἦταν ἀνάγκη ἔτσι νὰ εἰπωθεῖ ἡ ζωή μας
λέξεις καὶ συλλαβὲς ἀλληλοσπαραγμένες
στίχοι μὲ κατακλεῖδες ποὺ ἠχοῦν σὰν λαιμητόμοι

... παιχνίδια βάρβαρα θανάσιμα στὸν κουρνιαχτὸ τοῦ κόσμου
κι ἡ σκιά μου πέρα δῶθε σὰν ἐκκρεμὲς πίσω ἀπὸ τὰ παράθυρα
χτυπῶ τὴν πόρτα μου... κανεὶς δὲν εἶμαι
τίποτε δὲ σημαίνω τίποτε δὲν ἔχω νόημα
καὶ δὲν τελειώνει αὐτὸ καὶ δὲν τελειώνει
κωπηλατῶ γιὰ τὰ παλιὰ κι εἶναι ἡ φωνή μου τρύπια
μπαίνουν νερὰ τ' ἀδειάζω μπαίνουνε ξανὰ
σῶσον μέ, Σκότος, φύλαξον τοῦ βίου μου τὰ κρύφια
καὶ κάνε νὰ τελειώσει τοῦτος ὁ βραχνὰς
ξανάρχεται καὶ φεύγει καὶ ξανάρχεται -ἐδῶ ζήσαμε... τί λόγος...
τὸ «ζήσαμε» ματαιώνει τὸ «ἐδῶ» καὶ τὸ «ἐδῶ» τὸ «ζήσαμε»
κανεὶς δὲν εἶμαι πουθενὰ δὲν εἶμαι
ἦταν ἀνάγκη ἔτσι νὰ εἰπωθεῖ ἡ ζωή μας
ξανάρχεται καὶ φεύγει καὶ ξανάρχεται
καὶ δὲν τελειώνει αὐτὸ καὶ δὲν τελειώνει
δὲν ἔχει νόημα τὸ νὰ τελειώσει
τέλος εἶναι τὸ ματαιωμένο τέλος

καθένας μας πεθαίνει ἀπῶν

Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «ἐκ περάτων», ἔκδ. ὕψιλον/βιβλία. Ἀθῆναι χ.χ.

Δείτε ακόμα