Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Η κατάσταση των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές-κολαστήρια....Για την Κατερίνα Γκουλιώνη






Φίλες και φίλοι,

Είμαστε η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Μία ομάδα ανθρώπων (εργαζόμενοι, άνεργοι, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, κοινωνιολόγοι, φοιτητές, πρώην κρατούμενοι) που έχουμε ενώσει τις δυνάμεις μας λόγω της αγανάκτησης που νιώθουμε με όσα συμβαίνουν μέσα στις φυλακές και τα κρατητήρια. Δρούμε ανεξάρτητα και συλλογικά ζητώντας:

· Σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι κρατούμενοι είναι άνθρωποι.

· Καλύτερες συνθήκες κράτησης. Να μην είναι οι φυλακές κολαστήρια.

· Αποσυμφόρηση των φυλακών. Όχι υπερπληθυσμός.

· Να έχουν όλοι οι κρατούμενοι τα απαραίτητα είδη προσωπικής υγιεινής.

· Να εφαρμόζεται ο νόμος για τα δικαιώματα και να δίνονται τα δικαιώματα σε όλους τους κρατούμενους ανεξαρτήτως ποινής.

· Ίση αντιμετώπιση όλων των κρατουμένων. Να σταματήσουν οι διακρίσεις, οι αυθαιρεσίες, οι παράνομες περικοπές αδειών και τα εκδικητικά πειθαρχικά.

· Μείωση του χρόνου προφυλάκισης, κατάργηση των 4/5, εφαρμογή της υφ’ όρον απόλυσης.

· Οι μεταγωγές να γίνονται ανθρώπινα.

· Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με αρκετούς γιατρούς και νοσηλευτές.

· Να μην δίνονται ανεξέλεγκτα ψυχοφάρμακα.

· Να αυξηθούν τα προγράμματα απεξάρτησης στις φυλακές.

· Να αυξηθούν τα επισκεπτήρια, να δοθεί τέλος στην πολύωρη αναμονή και να καταργηθούν τα διαχωριστικά τζάμια.

· Να ερευνηθούν όλα τα περιστατικά αυτοκτονιών και θανάτων και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.

Σας καλούμε να παλέψουμε μαζί. Να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο κίνημα υπεράσπισης και αλληλεγγύης σε όσους είναι πίσω από τα κάγκελα και τους τεράστιους τοίχους. Μιλήστε μας, τηλεφωνήστε μας ή γράψτε μας είτε είστε κρατούμενοι, είτε συγγενείς και φίλοι τους, είτε απλώς ενδιαφέρεστε να ενώσετε τη φωνή σας με τη δική μας.

Τηλέφωνo επικοινωνίας: 210-3635667, www.keli.gr

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Ο μαύρος αναβάτης - Μια αντιρατσιστική ιστορία






Ένα καταπληκτικό video που σατιρίζει τον καθημερινό ρατσισμό από το 1994.
Το Schwarzfahrer (στα γερμανικά μεταφράζεται ως λαθρεπιβάτης αλλά και ως μαύρος αναβάτης) του Γερμανού σκηνοθέτη Pepe Danquart έχει κερδίσει το όσκαρ ταινίας μικρού μήκους το 1994. Καταδίκη του καθημερινού ρατσισμού μέσα από μια ιστορία σε ένα τραμ.

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Poetry Bar vol.IV


Επιτέλους η νέα συλλογή του Poetry Bar κατάφερε να βρει το δρόμο της ανάρτησης. Είχα σκοπό να την αναρτήσω αρχές του καλοκαιριού, έτσι ώστε να σας συντροφέψει τα όμορφα καλοκαιρινά βράδυα.

Όμως πάντα κάποιο εμπόδιο βρισκόταν. Μια δεν ήμουν ικανοποιημένος από τις αλλαγές, μια μας προλάβαιναν οι εξελίξεις, μια μας πνίγαν τα δακρυγόνα, φτάσαμε στο μέσον του καλοκαιριού για να κάνουμε εντέλει αυτήν την αναθεματισμένη ανάρτηση.

Ελπίζω να σας αρέσουν οι επιλογές μου και να έχετε όμορφες καλοκαιρινές στιγμές με τη συνοδεία αυτών των ακουσμάτων. Αν υπάρχει η δυνατότητα καλό θα ήταν να τα απολαύσετε κρατώντας ένα ποτήρι μαύρο κουβανέζικο ρούμι με μια φέτα πορτοκάλι και μπόλικο πάγο. Αν πάλι δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα η ρακή την κάνει μια χαρά τη δουλειά της.

Εβίβα!

Υ.Γ.: Το 2ο κομμάτι της συλλογής το αφιερώνω στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια, ευχόμενος του τα χειρότερα. Το πανό που τον υποδέχτηκαν οι παλαιστίνιοι αδερφοί έλεγε "Γύρνα πίσω, είσαι ανεπιθύμητος". Εμείς λέμε "Μη γυρνάς πίσω, είσαι ανεπιθύμητος. Άλλαξε πλανήτη".

Tracks:
1. Ana Firmino with Tito Paris - Chico Malandro (4:20)
2. Los Mocosos - Senor Presidente (4:50)
3. Amparanoia - La Fiesta (3:58)
4. Coldplay & Buena Vista Social Club - Clocks (5:01)
5. Lila Downs - Perhaps, Perhaps, Perhaps (4:45)
6. Tonino Carotone - Amor Jibaro (3:41)
7. Eliades Ochoa Y Compay Segundo - Chan Chan (4:15)
8. John Hammond - Jockey Full Of Burbon (3:32)
9. Rufus Wainwright - Everybody Knows (4:31)
10. Grace Jones - I've Seen That Face Before (Libertango) (4:31)
11. Pink Martini - La Soledad (4:02)
12. The Stranglers - Midnight Summer Dream (6:13)
13. Marc Almond - Mother Fist (4:30)
14. Tonino Carotone - Tu Vuo Fa L'americano (3:44)
15. The Tiger Lillies - Crack Of Doom (2:49)
16. Tom Waits - Tango Till They're Sore (2:51)
17. Esperanto - Last Tango (3:29)
18. David Byrne - Haitian Fight Songs (2:50)


Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία »…

Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα.

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά! Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ' τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε.


«Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε».
Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.
Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχίας και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτήν τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.
Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».
Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ», όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.
Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω, με το άλλο τη φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. Πάγωσα.
«Αυτό δεν πρέπει να το χάσω» είπα.
Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Συνέχισα. Αυτήν τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.
Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.
Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.
Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες.
Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε.
Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά».
Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.
Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους.
Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.
Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.
Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού προσπαθούσα να συνέλθω.
«Πρέπει να φύγεις, να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.
Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.
Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός.
Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.
Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.
Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ.
Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα.
Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.
Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους, έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει…
Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν, το λιγότερο, άψογοι.
Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη.
Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού.
Ήμουν κωφός…
Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ.
Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου.
Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις».
Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.
Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.
Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…»




Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Κωνσταντίνος Καβάφης - Che fece .... il gran rifiuto

Πικάσο, Πεσμένος Πολεμιστής


Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του.


Picasso, Fallen Warrior

To certain people there comes a day
when they must say the great Yes or the great No.
He who has the Yes ready within him
immediately reveals himself, and saying it he goes

against his honor and his own conviction.
He who refuses does not repent. Should he be asked again,
he would say no again. And yet that no --
the right no -- crushes him for the rest of his life.

Constantine P. Cavafy (1901)

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί | 28 Ιουνίου 2011







ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ..(κείμενο του Δεκέμβρη 08')

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή ξέρεις πολύ καλά πως εδώ και καιρό έχει χαθεί απ΄ τη ζωή σου κάθε τι που την έκανε όμορφη.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.
Επειδή όπως και μείς έχεις βαρεθεί να δουλεύεις σαν σκλάβος και να χρωστάς παντού.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή έχεις σιχαθεί να βλέπεις τους διαπλεκόμενους, τους κρατικούς μεγαλο-υπάλληλους, τους πολιτικούς, την εκκλησία να πίνει το δικό σου αίμα.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή αρνείσαι να σηκώσεις στη δική σου πλάτη άλλη μια απάτη των τοκογλύφων τραπεζών.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δε θέλεις άλλο ένα δάνειο η μια επιδότηση.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δεν αντέχεις άλλο να πληρώνεις ασφαλιστικά ταμεία που τζογάρουν με αυτά τα λίγα που τελικά δε θα πάρεις ποτέ.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δεν έχεις πια ούτε χρόνο ούτε διάθεση να πας έστω μια βόλτα στο κοντινότερο πάρκο.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα πάρκο.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δεν υπάρχει ούτε ένα πράσινο βουνό (αλλά ίσως μπορείς αντ' αυτού να παίξεις στο καζίνο).

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή θα έπρεπε να ξέρεις πως ό,τι κάηκε αυτές τις μέρες δεν ήταν παρά μόνο τράπεζες, υπουργεία, τεράστιες αλυσίδες καταστημάτων και όχι οι κόποι κάποιου φτωχού μικροκαταστηματάρχη (δεν υπάρχουν φτωχά μαγαζιά στην Σταδίου). Κι όσα μικρά μαγαζιά κλείνουν ή θα κλείσουν, αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή δεν μπορούν να αντέξουν τον άνισο ανταγωνισμό των μεγάλο-αλυσίδων.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή έχεις θελήσει να σπάσεις κι εσύ μια κωλοτράπεζα.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή και όλα τα παραπάνω να μην συμβαίνουν στη ζωή σου αυτή συνεχίζει άχρωμη, προβλέψιμη και βαρετή.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δεν είσαι χαζός, ξέρεις πως σε δουλεύουν για τα καλά.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις ότι δεν είναι άλλοι οι κουκουλοφόροι, άλλοι οι μαθητές και άλλοι οι εργαζόμενοι, είμαστε όλοι μέσα στο ίδιο καζάνι.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή ξέρεις πως όλα τα πλιάτσικα του κόσμου (από προσφυγές, πιτσιρικάδες κλπ) δεν μπορούν να συγκριθούν με τις εκ προμελέτης ληστείες των κυβερνώντων, την φορολογία, τα 28 δις, το Βατοπαίδι και όλα τα αλλά.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή θυμάσαι πως η αστυνομία σκοτώνει παιδιά στους δρόμους και πρόσφυγες στα αστυνομικά κολαστήρια.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή επιτέλους θέλεις να έχεις και εσύ το λόγο σε ό,τι αφορά τη ζωή σου.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή δεν πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι αν πέσει η μια κυβέρνηση προς χάριν μιας άλλης.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή βλέπεις πως έχουμε καταλήξει να στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου, έχουμε τυφλωθεί από τα μικρά ατομικά η συντεχνιακά μας συμφέροντα και δε βλέπουμε πως αυτή είναι η καταστροφή μας.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή αισθάνεσαι τώρα ότι δεν είσαι μόνος, είμαστε πολλοί.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Επειδή ξέρεις πως αν ο κόσμος δεν έφτανε στο σημείο να καίει τις τράπεζες και τα υπουργεία ποτέ κανένας χοντρόπετσος της εξουσίας δε θα άκουγε την φωνή μας.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, 
ΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ, ΜΙΛΑ
Πρέπει να αντισταθείς στο κλίμα τρόμου που έχουν εξαπολύσει οι καναλάρχες

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ
Στη γειτονιά σου, στο μπακάλικο, στην πλατεία, στη δουλειά

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ
....δε θα το κάνεις μόνος σου, δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί, όσο έχουμε ακόμα φωνή 

Σημείωση από τη διαχείριση του Poetry Bar:
  • Το κείμενο υπέστη μια ελάχιστη γλωσσική επιμέλεια και ορθογραφική διόρθωση
  • Η λέξη "Γιατί" του αρχικού κειμένου αντικαταστάθηκε με τη λέξη "Επειδή"
  • Το κείμενο δεν υπέστη καμιά εννοιολογική μεταβολή. 

Δείτε ακόμα