tag:blogger.com,1999:blog-16328227594058122612024-03-13T15:59:21.596+00:00POETRY BARDeadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.comBlogger511125tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-49305923335010266472022-05-20T12:09:00.001+01:002022-05-20T12:09:38.458+01:00ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ (ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ)<div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP5UCZNOViftPLilb-zV-1wQicLWWdp5pZXzVMOV8LEjePUYRX68N9K8nwOGpZuSuWd2oF6FHh9tsSWnt98LhjzQySyIaeGaYF7jdrtRnTryTOge3aXNrWUpgp1SxP82D54E6yHqK3ze3DDYp96s4zXPj8mG6TpWmqUYoYJe8WVsqIj1Mr-PqJaLPhww/s930/1486028-ukrania-010322-930-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="930" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP5UCZNOViftPLilb-zV-1wQicLWWdp5pZXzVMOV8LEjePUYRX68N9K8nwOGpZuSuWd2oF6FHh9tsSWnt98LhjzQySyIaeGaYF7jdrtRnTryTOge3aXNrWUpgp1SxP82D54E6yHqK3ze3DDYp96s4zXPj8mG6TpWmqUYoYJe8WVsqIj1Mr-PqJaLPhww/w640-h320/1486028-ukrania-010322-930-3.jpg" width="640" /></a><span><a name='more'></a></span></div><br />
<p style="margin-left: 108pt; text-align: justify;">Η Δύση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ηνωμένες
Πολιτείες, το ΝΑΤΟ: αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να επιβιώσουν
από την πολιτική, οικονομική, και πολιτισμική κρίση, διότι η Δύση δεν
έχει δώσει καμία απάντηση στην ανθρωπότητα. Η Δύση σήμερα είναι συνώνυμη
με πόλεμο, καταστροφή, όπλα, ατομικά οπλοστάσια. Ποια είναι η κουλτούρα
της Δύσης; Ερχόμαστε από […] 500 χρόνια στα οποία ακρωτηριάζουν τ’
αυτιά μας, κόβουν τις μύτες μας, κόβουν τα χέρια μας […] δένουν τα άκρα
μας σε άλογα για να μας ξεσκίσουν. Αυτά μας άφησε η Δύση, σύντροφοι. Και
αυτή η κουλτούρα καταστροφής τής Φύσης, της Μητέρας Γης, δεν σταματά.
Δε σταματά η παρορμητική υλιστική όρεξή της να διεξάγει πόλεμο για να
ιδιοποιείται τους στρατηγικούς πόρους άλλων λαών.</p>
</div> -Juan Ramon Quintana (πρώην Υπουργός Προεδρίας της Βολιβίας)<br /><div>
<p> </p>
<p> </p>
<p style="text-align: justify;">ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ειδήσεις μονοπωλούσε η καταδίωξη της «17 Νοέμβρη»,
απαραίτητη προϋπόθεση για να μιλήσεις δημόσια —ό,τι κι αν επρόκειτο εν
συνεχεία να πεις— ήταν να ξεκινήσεις με μια τελετουργική δήλωση
καταδίκης τής τρομοκρατίας· όλη τη διετία που πέρασε, στη διάρκεια της
κακόγουστης πανδημικής σκηνοθεσίας, για να μιλήσεις δημόσια ήσουν
υποχρεωμένος να ξεκινήσεις με μια δήλωση πίστεως στην ύπαρξη του ιού και
στην τρομερή φονικότητά του· με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τούτη τη στιγμή,
για να σχολιάσεις δημόσια τη γεωπολιτική πραγματικότητα πρέπει
απαραιτήτως να ξεκινήσεις με μιαν απερίφραστη καταδίκη της ρωσικής
επιθετικότητας ή και βαρβαρότητας – και είναι κανόνας όχι μόνο για τα
φερέφωνα της αιματοβαμμένης «σωστής πλευράς τής ιστορίας» αλλά και για
τους «προοδευτικούς», που κυμαίνονται (όλως συμπτωματικά όπως στην
περίπτωση της υγειονομικής ορθότητας) από την κοινοβουλευτική «αριστερά»
μέχρις ένα κομμάτι τού «αντιεξουσιαστικού» χώρου.</p>
<p style="text-align: justify;"> Με την άδεια τού παραπάνω «δημοκρατικού τόξου», και για
τους ίδιους λόγους που δεν το έκανα στις προηγούμενες περιπτώσεις, ούτε
τώρα θα το κάνω. Ο παρεμπίπτων λόγος είναι ότι αρνούμαι οιοδήποτε
τελετουργικό συμμόρφωσης σε άρρητες επικοινωνιακές μακρο-εντολές, και αν
κάποιος θέλει να με φιμώσει ας αναγκαστεί να το κάνει με τον τρόπο κάθε
παραδοσιακής δικτατορίας, όχι διαιωνίζοντας «δημοκρατικά» άλλοθι. Ο
κύριος και ουσιωδέστερος λόγος είναι ότι ποτέ, σε καμία περίπτωση, δεν
έχω καταδικάσει και δεν καταδικάζω «τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Υποστηρίζω από θέση αρχής πως η βία (ό,τι κι αν προσωρινά περιλάβουμε σε
αυτόν τον ασαφή όρο) είναι υποστηρήξιμη ή καταδικάσιμη <i>ανάλογα με το συμφραζόμενο της άσκησής της και ανάλογα με το ποιος την ασκεί</i>.
Αν το καλοσκεφτείτε, ούτε επαγγελματίες ηθικολόγοι όπως οι χριστιανικές
εκκλησίες δεν μπορούν να το αρνηθούν αυτό. Μόλις τον περασμένο μήνα,
για παράδειγμα, τούτη η χώρα γιόρταζε με τις συνήθεις φανφάρες την 25<sup>η</sup>
Μαρτίου, επέτειο της λεγόμενης Εθνεγερσίας. Η Ελληνική Επανάσταση του
1821 ήταν ένα εξαιρετικά βίαιο γεγονός, και για κάποιους —όπως π.χ. ο
Μέτερνιχ— κάλλιστα μπορούσαν οι έλληνες επαναστάτες να χαρακτηριστούν
τρομοκράτες και να καταδικαστούν στο όνομα της ειρήνης και της διεθνούς
έννομης τάξης. Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία (σήμερα τουλάχιστον) δεν
καταδικάζει αυτή τη βία στο όνομα της χριστιανικής αγάπης και της
ανθρώπινης εν Θεώ αδελφότητας; </p>
<p style="text-align: justify;"> Δεν περιμένω βεβαίως απάντηση, αλλά θέλω να αναπτύξω με
την μέγιστη δυνατή ορθολογική συνέπεια ένα επιχείρημα προς τους
αυτοσχέδιους τιμητές τού «ανορθολογισμού». Η πρώτη απάντηση που μπορεί
να δοθεί —που δίνεται εν πάση περιπτώσει από εθνικιστικούς κύκλους,
εκκλησιαστικούς ή πολιτικούς— στο ερώτημα «γιατί ήταν θεμιτή η βία τής
Ελληνικής Επανάστασης;» είναι του τύπου «επειδή είχε ιερό σκοπό». Ο
σκοπός είναι όμως πάντα υποκειμενικά σχετικός, πράγμα που εγείρει το
ερώτημα «σκοπό <i>τίνος</i>;» Στην πραγματικότητα, μια τέτοια απάντηση είναι ταυτολογική και δεν λέει τίποτα περισσότερο από το «είναι θεμιτή επειδή είναι <i>δική μας</i>».
Σε τελική ανάλυση, ανάγεται σε μια ωμή εργαλειακότητα τύπου «ο σκοπός
αγιάζει τα μέσα» χωρίς να μπορεί να παρασχεθεί κανένα έλλογο επιχείρημα
προς δικαιολόγηση του συγκεκριμένου σκοπού.</p>
<p style="text-align: justify;"> Μια πιο έλλογη απάντηση, που δεν ενδίδει στην εθνικιστική
αυθαιρεσία, θα έθετε ζήτημα συμφραζομένου: «η βία τής Ελληνικής
Επανάστασης ήταν δικαιολογημένη επειδή στόχευε στο να αποσείσει μια πολύ
πιο αθέμιτη βία, την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική βία ενός
ισχυρού δυνάστη απέναντι σ’ έναν ανίσχυρο και υποτελή λαό». Αυτή <i>είναι</i>
μια ορθολογική απάντηση, αλλά πρέπει να την ακολουθήσουμε σε όλες τις
αναγκαίες συνεπαγωγές της. Ως καθολικά ισχύον κριτήριο, θα πρέπει να
έχει εφαρμογή σε όλες τις λαϊκές, εθνεγερτικές, αντιαποικιακές κ.λπ.
επαναστάσεις, πράγμα που μας υποχρεώνει σε μια παραδοχή με ισχύ οιονεί
κανόνα: <i>οιαδήποτε μορφή βίας είναι θεμιτή και υποστηρίξιμη εφόσον
μπορεί εύλογα να παρουσιαστεί ως αντι-βία που αποσκοπεί στο να
εξουδετερώσει μια προϋπάρχουσα, εναρκτήρια κατά κάποιον τρόπο, και πολύ
πιο αθέμιτη μορφή βίας</i>. Ποια μορφή βίας όμως μπορεί να
χαρακτηριστεί «πιο αθέμιτη»; Εκ μέρους εκείνου, υποστηρίζω, που σε κάθε
συγκεκριμένο συσχετισμό ισχύος είναι ο <i>πιο ισχυρός</i>. Εδώ
βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, η καρδιά τού ζητήματος. Σε κάθε διαμάχη,
σε κάθε πόλεμο ή επαναστατική σύγκρουση, βιαιότητες διαπράττονται από
κάθε πλευρά, και πολλές, αν τις δούμε μεμονωμένα, είναι αποκρουστικές.
Δεν δρουν όμως και οι δύο πλευρές κάτω από την ίδια συνθήκη
εξαναγκασμού. Ο ισχυρότερος έχει σε κάθε περίπτωση πολύ μεγαλύτερο πεδίο
ελευθερίας των επιλογών του, άρα φέρει την <i>ευθύνη </i>και για τις
πράξεις τού αντιπάλου του, ο οποίος τελεί υπό καθεστώς εξαναγκασμού («η
ευθύνη είναι παραπληρωματική τής ισχύος», έλεγε ο Hans Jonas – και
αναρωτιέμαι αν έβλεπε την εφαρμογή τού αξιώματός του στην περίπτωση του
Ισραήλ…).</p>
<p style="text-align: justify;"> Ορθά εννοημένη αυτή η αρχή, μπορεί να παρασχεθεί όχι μόνον ως θεμέλιο αλλά και ως <i>διορθωτικό</i> κάθε ισχύοντος (θετικού) δικαίου. Από δικαιική άποψη, το ερώτημα είναι ποια μορφή βίας θα χαρακτηριστεί ως <i>έγκλημα</i>
– διότι, σε αντίθεση με τον αόριστο χαρακτήρα της βίας, το έγκλημα έχει
μια καθορισμένη νομική σημασία: προϋποθέτει μια δεδομένη έννομη τάξη
τής οποίας συνιστά παραβίαση. Με αυτή την έννοια, όμως, όλες οι πράξεις
εξέγερσης ή αντίστασης στην ιστορία είναι «εγκλήματα». Όπως μας θυμίζει ο
δικηγόρος Δημήτρης Μπελαντής,<b><sup>1</sup></b> μέχρι την
Τροποποίηση της Συνθήκης τής Γενεύης του 1949 (που έγινε το 1974) οι
εξεγερμένοι κατά της αποικιοκρατίας ή εναντίον ξένης κατοχής εθεωρούντο
σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο μη εμπόλεμοι επειδή δεν έφεραν κρατική
στολή μαχητή, οπότε, ως «ελεύθεροι σκοπευτές», ήταν θεμιτό να
εκτελούνται νομίμως από τις αρχές κατοχής· όταν οι ναζί εκτελούσαν
αντιστασιακούς πατριώτες στην Ελλάδα και σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη,
επικαλούνταν την προπολεμική Συνθήκη τής Χάγης του 1907 που τυπικά τους
έδινε αυτό το δικαίωμα· ο ιμπεριαλιστικός και αντεπαναστατικός πόλεμος
της Δύσης κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας τής Κορέας (και κατ’ επέκτασιν
κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας τής Κίνας) του 1950-1954 ήταν απολύτως
νόμιμος σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αφού είχε ψηφιστεί από την Γενική
Συνέλευση του ΟΗΕ με πλειοψηφία των δυτικών κρατών (όπου η ΕΣΣΔ απείχε
για να μην νομιμοποιήσει τη φιλοϊμπεριαλιστική απόφαση)· βάσει της
απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το 1990, η στρατιωτική
επέμβαση της Δύσης στον Περσικό Κόλπο, με συναίνεση της υπό διάλυσιν
ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ, ήταν τυπικά νόμιμη – και με βάση αυτήν την
«νόμιμη» επέμβαση έγιναν φρικτά εγκλήματα πολέμου, τα οποία ποτέ δεν
διερεύνησε εν συνεχεία ούτε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ούτε το Συμβούλιο
Ασφαλείας.</p>
<p style="text-align: justify;"> Προφανές είναι ότι μια τόσο συσταλτική έννοια του
«εγκλήματος» όπως η απορρέουσα από το θετικό δίκαιο (το διεθνές δίκαιο,
εν προκειμένω) δεν μπορεί να προβεί στις αναγκαίες πλαισιώσεις που
προανέφερα —διεύρυνση του χρονικού ορίζοντα έτσι ώστε να συμπεριληφθεί η
αλληλουχία των πράξεων που «προκάλεσαν» ένα παροντικό γεγονός, και
αποτίμηση της συγκριτικής ισχύος μεταξύ των αντίμαχων μερών— προκειμένου
ν’ αποδοθεί κατά μια ουσιώδη έννοια η <i>ευθύνη</i>, που είναι με τη
σειρά της όρος για τον καταλογισμό μιας εγκληματικής πράξης. Ή, για το
θέσω με ακόμη πιο ριζικό τρόπο, το διεθνές δίκαιο (όπως κάθε θετικό
δίκαιο) δεν περιέχει εργαλεία για κριτική αποτίμηση των όρων της ίδιας
τής θέσπισής του, του βαθμού βίας που ενέχεται στην επιβολή του, και της
ανισότητας θέσεως και ισχύος μεταξύ εκείνων που νομοθετούν και αυτών οι
οποίοι καλούνται να συμμορφωθούν με τις εντολές του.</p>
<p style="text-align: justify;"> Το πρόβλημα αυτό, που είναι δομικό σε κάθε μορφή θετικού
δικαίου, επιδεινώνεται απροσμέτρητα στην περίπτωση που εκείνοι οι οποίοι
καλούνται να το εφαρμόσουν το εφαρμόζουν <i>σκανδαλώδες επιλεκτικά</i> ή, ακόμη χειρότερα, διατηρούν το αυθαίρετο δικαίωμα, όποτε τους συμφέρει ή το μπορούν, να <i>εξαιρούν τον εαυτό τους</i>.
Δεν χρειάζεται να πω ότι, αν στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με
μια εγγενή ανεπάρκεια του θετικού δικαίου, στη δεύτερη έχουμε έναν <i>ριζικό πραξικόπημα κατά οιασδήποτε έννοιας δικαίου</i>
– που ανάγει το «δίκαιο» σε απλό όπλο στα χέρια του εκάστοτε ισχυρού,
της ίδιας τάξεως με τον στρατιωτικό του εξοπλισμό και τα μέσα
προπαγάνδας. Τέτοια ακριβώς υπήρξε η χρήση του Διεθνούς Δικαίου σε όλη
τη διάρκεια του εικοστού αιώνα από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
και τους συμμάχους τους, και ιδιαίτερα από το μόνιμο «κράτος εξαίρεσης»
του Ισραήλ, κάτι που εν τοις πράγμασιν ακυρώνει όλες τις προσπάθειες για
εδραίωση μιας παγκόσμιας έννομης τάξης μέσω θεσμών όπως η Κοινωνία των
Εθνών (1920) και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (1945), άλλα και άλλα
διεθνή σύμφωνα και θεσμοί όπως το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τα
ποικίλα Περιβαλλοντικά Πρωτόκολλα, οι Συμφωνίες για τον Περιορισμό των
Πυρηνικών Όπλων, κτλ. Η εξακολουθητική πρακτική των ΗΠΑ να τα
χρησιμοποιούν προς απονομιμοποίηση των ανταγωνιστών τους όταν μπορούν,
και να αποσύρονται ή να εξαιρούνται αυτοβούλως όποτε θέλουν, καθιστούν
το Διεθνές Δίκαιο κουρελόχαρτο και τις ίδιες τις ΗΠΑ (και τους συμμάχους
τους) δυνάμεις εκτός δικαίου, κυριολεκτικά rogue states.</p>
<p style="text-align: justify;"> Για όλους αυτούς τους λόγους, μια καθ’ ύλην αντίληψη
δικαίου στις διεθνείς υποθέσεις δεν έχει κανένα απολύτως νόημα και καμία
αξία να επικαλείται το γράμμα του «Διεθνούς Δικαίου» (όπως κάνει ο
αξιοθρήνητος Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες σήμερα στις
συνομιλίες του με τη ρωσική πολιτική ηγεσία, για λόγους που θα εξηγήσω
καλύτερα). Απαιτεί μάλλον ένα ουσιώδες, οικουμενικό και όσο το δυνατόν
ακλόνητο κριτήριο νομιμότητας, και αυτό μπορεί να παρασχεθεί μόνο από
έναν συλλογισμό όπως εκείνος που εξέθεσα παραπάνω, περί της ευθύνης του
ισχυρού. Απ’ όπου μοιάζει να απορρέει κάτι σαν κατηγορηματική προσταγή,
που θα έλεγε: <i>πάντα, υπό οιεσδήποτε συνθήκες, πρέπει να στρεφόμαστε, αναμφίλογα και ανυποχώρητα, κατά τού ισχυρού</i> – η αταλάντευτη εναντίωση στην ισχύ και στον ισχυρό είναι η μόνη «ορθή πλευρά της ιστορίας».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">*</p>
<p style="text-align: justify;">ΥΠΟ ΕΝΑ ΤΈΤΟΙΟ ΠΡΙΣΜΑ και μόνο θα πρέπει να καταλάβουμε τα όσα
συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Και ξεκινώντας, εκ προοιμίου να
πω ότι όσο αηδιαστικά υποκριτική είναι η δυτική προπαγάνδα που μιλάει
για «παράνομη εισβολή», για «ρωσική βαρβαρότητα» ή «εγκλήματα πολέμου
των εισβολέων», άλλο τόσο άστοχες και παραπλανητικές είναι δήθεν
αντιεξουσιαστικές ή ελευθεριακές κορώνες περί «αντιμαχόμενων
ιμπεριαλισμών» και υπενθυμίσεις πως η Ρωσία είναι «μια καπιταλιστική
χώρα»... Ευχαριστούμε πολύ για την πληροφορία! Αν το μόνο που έχουμε να
πούμε απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο ο οποίος κυοφορεί πρωτόγνωρες απειλές
για τον πλανήτη είναι «Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν», λυπάμαι αλλ’
αυτό είναι, όπως λέμε, η μπάλα στην κερκίδα…! Ή ακριβέστερα, είναι
διανοητικό τικ ενός πρώην ριζοσπαστικού χώρου που σήμερα μοιάζει να
βρίσκεται σε κατάσταση αθεράπευτης αφασίας. Το να αναλύσουμε το καθεστώς
της σημερινής Ρωσίας, ή της Κίνας, ή του Ιράν, ή οποιαδήποτε άλλης
χώρας που δεν ευθυγραμμίζεται με τον δυτικό άξονα, έχει ασφαλώς σημασία
και είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε – όμως μόνο εφαπτομενικά τέμνεται
με το ζήτημα το οποίο καλούμαστε υπό τη βία των συνθηκών να κρίνουμε και
στο οποίο επείγει να τοποθετηθούμε. Υποθέτω πως όσοι νοιάζονται για το
«συμφέρον των λαών» και όχι των «υπερδυνάμεων» είτε των «ιμπεριαλισμών»
συμφωνούν ότι το συμφέρον των λαών είναι, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, η
ειρήνη. Συμφωνούν, φαντάζομαι, ότι ο πόλεμος είναι όχι μόνο άμεση
υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα αλλά και ότι συνιστά πηγή
αυταρχικών εξελίξεων σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές: υποδαύλιση
μιλιταρισμών, μισαλλόδοξων εθνικισμών, άρση εδραιωμένων δικαιωμάτων,
φίμωση κοινωνικών διεκδικήσεων, κ.ο.κ. Συμφέρον των λαών είναι λοιπόν
βραχυπρόθεσμα να σταματήσει ο πόλεμος, και μακροπρόθεσμα να
εξουδετερωθούν οι δυνάμεις εκείνες που είναι διαρκείς παραγωγοί πολέμου.
<i>Ποιες</i> είναι όμως αυτές οι δυνάμεις; Από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται οποιαδήποτε σοβαρή θεσιληψία.</p>
<p style="text-align: justify;"> Δεν είναι βέβαια η Ρωσία του Πούτιν. Αν δεν απατώμαι, από
τη διάλυση της ΕΣΣΔ η Ρωσία όχι μόνο δεν έχει επιτεθεί σε κανένα
κράτος, όχι μόνο προσέφερε στήριξη στις αποσχιθείσες περιοχές, αλλά και
προέβη σ’ ένα θετικό βήμα ιδρύοντας την Ανεξάρτητη Κοινοπολιτεία των
Κρατών κι εδραιώνοντας αμοιβαίες σχέσεις ανταλλαγής και συνεργασίας μαζί
τους, με σχεδόν αποκλειστικό αντάλλαγμα τη δημιουργία μιας ζώνης
ασφάλειας στην περίμετρο των συνόρων της. Απεναντίας, η δύναμη για την
οποία μιλάμε, αληθινή συμφορά για την ανθρωπότητα και δολοφόνος της
παραμικρής πιθανότητας για ειρήνη που κατά καιρούς αχνοφαίνεται στη γη,
ήταν και παραμένει η (κεφαλαιοκρατική, αποικιοκρατική και
ιμπεριαλιστική, χωρίς εισαγωγικά) Δύση. Κι επειδή κάποιοι έχουν
αμφισβητήσει την ίδια τη συμπεριληπτική χρήση ενός τέτοιου όρου που
εμπερικλείει πρόδηλα ρήγματα, αποκλίνοντα συμφέροντα και ασυμμετρίες
δυνάμεων, θα εξηγήσω τί εννοώ με τον όρο και γιατί έχει εξακολουθητικό
νόημα. Ως «Δύση» εννοούμε ένα μπλοκ δυνάμεων που στηρίζεται στον
κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, τον οποίον εισήγαγε, εξέλιξε, επέβαλε
δια της βίας σε ολόκληρο τον πλανήτη, κι εξακολουθεί να τον μεταβάλει
ανάλογα με τα ιδιοτελή συμφέροντα μιας ολιγαρχίας που έχει de facto ρόλο
ηγεσίας αυτών των δυνάμεων. Το μπλοκ αυτό έχει δύο πόλους ισχύος, έναν
πολιτικό κι έναν οικονομικό – οι οποίοι, παρότι δεν ταυτίζονται
απολύτως, κατανοούν πλήρως την κοινότητα των συμφερόντων τους και
αλληλοϋποστηρίζονται στενά, χρησιμοποιώντας ενίοτε ως μέσον ο ένας τον
άλλον. Ο οικονομικός πόλος είναι μια ολιγάριθμη ελίτ που βρίσκεται στην
κορυφή μιας Λερναίας Ύδρας επιχειρήσεων υπερεθνικής εμβέλειας, που έχει
υπό τον έλεγχό της τη συντριπτική μερίδα του παγκόσμιου (πραγματικού ή
ονομαστικού) κεφαλαίου κι επανδρώνει επίσης το σύνολο των υπερεθνικών
οργανισμών και τις κυβερνήσεις των ισχυρότερων χωρών της Ευρώπης και της
Βορείου Αμερικής. Έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, και σήμερα
αντιπροσωπεύεται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Ο πολιτικός (και
στρατιωτικός) πόλος είναι μια ιεραρχία κρατών που ηγεμονεύουν (ασφαλώς
με περιφερειακές αμφισβητήσεις, τις οποίες ακριβώς προσπαθούν να
κάμψουν) στο παγκόσμιο διακρατικό σύστημα. Στην κορυφή βρίσκονται οι
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και οι στενότεροι σύμμαχοί τους (ο
λεγόμενος Αγγλοσαξωνικός άξονας), και ο κύριος επιχειρησιακός τους
βραχίονας είναι το ΝΑΤΟ. Αυτό είναι εν ολίγοις το «πρόσωπο» της Δύσης·
έχει καθορισμένη και υποδείξιμη ταυτότητα, η οποία θα πρέπει να είναι
και ο στόχος όλων των δυνάμεων πάνω στη γη που επιζητούν την ισότητα και
την ελευθερία, την ειρήνη και την αποτροπή μιας ατέρμονης βύθισης στη
βαρβαρότητα και στο αίμα.</p>
<p style="text-align: justify;"> Αυτές οι δυνάμεις (ειδικά ο Αγγλοσαξωνικός άξονας και το
ΝΑΤΟ) είναι ο πρόξενος του πολέμου στην Ουκρανία. Πρέπει να είναι κανείς
εντελώς αφελής, ή αδίστακτος προπαγανδιστής, για να υποστηρίξει ότι
στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή πολεμούν δύο χώρες – η μεγάλη και ισχυρή
Ρωσία που πραγματοποιεί εισβολή, και η μικρή Ουκρανία που υπεραμύνεται
του εθνικού της εδάφους. Δύσκολα θα μπορούσαμε καν να εννοήσουμε τη
σημερινή Ουκρανία ως «χώρα» με τη συνήθη έννοια του όρου. Ο ουκρανικός
γεωφυσικός και γεωπολιτικός διάδρομος αποτελεί έναν πανάρχαιο χώρο
διέλευσης φύλων τα οποία κινούνταν από την κεντρική Ασία προς την
Ευρώπη, έδαφος που έχει κατά καιρούς διεκδικηθεί από πολλές γειτονικές
και διερχόμενες εθνότητες (Σκύθες, Σλάβους, Χαζάρους, Ρώσους, Τατάρους,
Μογγόλους, Τούρκους)· κατάλοιπα όλων αυτών διασώζονται σήμερα στην
εκτεταμένη εθνοφυλετική σύσταση του ουκρανικού νεοεθνικού μείγματος.
Μέχρι το 1917 η Ουκρανία ήταν μέρος της μεγάλης Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Εκείνο που ενοποιούσε όλο αυτό το πλούσιο πολυεθνικό, πολυπολιτισμικό
και πολυθρησκευτικό μωσαϊκό ήταν η ρωσική κουλτούρα και γλώσσα, της
οποίας υπήρξε άλλωστε η ιστορική κοιτίδα. Είτε με την αυτονόμηση της
Ουκρανίας από το Λένιν στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ομοσπονδίας των Λαϊκών
Δημοκρατιών (όταν τέσσερις στρατοί πολεμούσαν στην επικράτειά της),
είτε με την ανακήρυξή της σε ανεξάρτητο κράτος μετά τη διάλυση της
Σοβιετικής Ένωσης (σε αποκατάσταση των δεινών τής σταλινικής περιόδου),
αυτή η κουλτούρα υπήρξε ο μόνος εγγυητής της συνοχής της, και οι σχέσεις
καλής γειτονίας με τη Ρωσία εγγυητής της ειρήνης και τη ασφάλειάς της,
οικονομικής όσο και στρατιωτικής. Το πρόβλημα είναι πως η Ουκρανία, από
την πρώτη στιγμή της ανεξαρτητοποίησής της το 1991, και ιδίως μετά το
αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του 2014, έπεσε θύμα μιας σταδιακής
εισβολής – ακριβώς των δυτικών και ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων. Το πρώτο που
πρέπει να είναι σε όλους σαφές είναι ότι <i>με τη στρατιωτική της
επιχείρηση η Ρωσία δεν παραβίασε την «εθνική ανεξαρτησία» τής Ουκρανίας,
διότι η Ουκρανία ήταν ήδη μια κατεχόμενη χώρα</i>. Εξαρχής έγινε
αντιληπτή (από τη Δύση) σαν μια αντι-Ρωσία και μετατράπηκε σε στρατηγείο
σκοτεινών επιχειρησιακών σχεδιασμών τού ίδιου εκείνου άξονα που δεν
έχει πάψει να αιματοκυλά την οικουμένη από το τέλος του Δεύτερου
Παγκοσμίου Πολέμου και για τον οποίον ο «Ψυχρός Πόλεμος» ήταν απλώς ένα
πρόσχημα για απεριόριστη ιμπεριαλιστική επέκταση. Απόδειξη αυτού ότι,
ακόμη και μετά τον επίσημο τερματισμό του, ο εν λόγω άξονας συνεχίζει να
δρα και να επεκτείνεται με τους ίδιους όρους, στοχοποιώντας τους ίδιους
ανταγωνιστές χωρίς καν την ανάγκη «ιδεολογικού» άλλοθι – σαν να μην
είχε αλλάξει τίποτα.<b><sup>2</sup></b> Το θέμα δεν είναι ότι
μπαίνουμε σ’ ένα «νέο Ψυχρό Πόλεμο», όπως ακούμε να λέγεται συχνά από
μια δημοσιογραφική γλώσσα· είναι ότι οι σχεδιαστές της αμερικανικής
γεωπολιτικής δεν μπορούν να σκεφτούν με άλλον τρόπο.</p>
<p style="text-align: justify;"> Ακόμη κι αν αγνοούσαμε όλα όσα ήταν κοινό μυστικό για
όσους παρακολουθούσαν στενά τα πράγματα, οι επιχειρήσεις του ρωσικού
στρατού ξεσκέπασαν ένα μεγάλο κομμάτι της ουκρανικής σφηκοφωλιάς. Μια
τεράστια ναυτική βάση του ΝΑΤΟ (στο Ατσάκοβο) σε χώρα που δεν είναι
μέλος τού ΝΑΤΟ με πρόβλεψη για χρήση πυρηνικών· συσσώρευση νόμιμων και
παράνομων όπλων· εργαστήρια βιολογικού πολέμου<b><sup>3</sup></b>·
πλήθος ανεξέλεγκτων ιδιωτικών στρατών και ΜΚΟ· βρετανοί, γάλλοι,
καναδοί, γερμανοί, ισπανοί, ρουμάνοι, λιθουανοί, πολωνοί στρατιωτικοί
και «ειδικοί σύμβουλοι» (πολλοί από τους οποίους είναι αυτή τη στιγμή
εγκλωβισμένοι στα υπόγεια του Αζοφστάλ)· ομάδες εθελοντών από διάφορα
μέρη της Ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου (μέχρι και ισλαμιστές
μαχητές!) σε συμπαράταξη με ναζιστικές μιλίτσιες όπως τα Τάγματα του
Αζόφ, ο Δεξιός Τομέας, κτλ. – τί άλλο δηλώνουν αυτά παρά πυρετώδη
προετοιμασία για πόλεμο; Και ποιος θα ήταν ο στόχος ενός τέτοιου
πολέμου; Μήπως οι άοπλοι αυτονομιστές του Ντανμπάς – που από το 2014
μετρούν ήδη 14.500 νεκρούς προς πανηγυρισμό τής κας Νούλαντ και του κου
Πάιατ; Για την ευόδωση των σκοπών τους, οι αρχιτέκτονες του σχεδίου
«Ουκρανία» δεν διστάζουν ούτε να ανοίξουν τις εδαφικές ορέξεις των
πολωνικών ελίτ στα δυτικά σύνορα της χώρας ούτε να αξιοποιήσουν τα
υπολείμματα της φιλοναζιστικής παράδοσης που χρονολογείται από τον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στη δυτική Ουκρανία: αυτός ο μεθοδευμένα
στηριζόμενος νεοναζισμός θα γίνει εντέλει πόλος έλξης για τα πιο
επιθετικά ακροδεξιά και νεοφασιστικά στοιχεία από κάθε γωνιά της
Ευρώπης, τα οποία συρρέουν με σταυροφορικό πνεύμα στην Ουκρανία σε
επίπεδο συγκέντρωσης που δεν είχαμε ξαναδεί από τα χρόνια του Πολέμου.
Με τις ευλογίες της Δύσης, η Ουκρανία —με ομφαλό τη Μαριούπολη, όπως
αποκαλύπτεται— έγινε η Μέκκα του διεθνούς νεοναζισμού, το αληθινό αυγό
του φιδιού που οι «φιλελεύθερες δημοκρατίες» δεν έπαψαν να επωάζουν
υπολογίζοντας πάντα στις έκτακτες υπηρεσίες του.<b><sup>4</sup></b>
Η διείσδυσή του στις σχολές αξιωματικών, στη στρατιωτική ηγεσία και στα
σώματα ασφαλείας της Ουκρανίας έχει δημιουργήσει από το 2014 ένα
μηχανισμό εξουσίας στεγανοποιημένο απέναντι στον ουκρανικό πληθυσμό, που
ήταν το πρώτο αληθινό θύμα τής τρομοκρατίας του – με δολοφονίες,
εκβιασμούς, ρατσιστική βία, απαγορεύσεις γλώσσας και καταστολή της
πολιτικής ζωής. Σε σύμπραξη με μια χούφτα μαφιόζων-ολιγαρχών απομυζούσαν
το λαό μιας χώρας ιδιαίτερα πλούσιας σε πόρους που τα τρία τέταρτα του
λαού της μέσα στην τελευταία τριακονταετία οδηγήθηκαν σε εποχική είτε
μόνιμη μετανάστευση (σήμερα ο σταθερός πληθυσμός της Ουκρανίας είναι
κάπου 10.000.000, από 45.000.000 που ήταν το 1991). Πρόκειται για ένα
φαινόμενο στην καρδιά τής Ευρώπης που όμοιό του συναντάμε μόνο σε
αμερικανικού σχεδιασμού «μπανανίες» της Λατινικής Αμερικής (και δεν
χρειάζεται να θυμίσω εδώ, υποθέτω, πώς οι αμερικανικές δυνάμεις κατοχής
μετά την ήττα τού Άξονα διέσωσαν επίλεκτα ναζιστικά στελέχη για να
επανδρώσουν με αυτά τον σχεδιαζόμενο μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
τα ανώτερα κρατικά και δικαστικά κλιμάκια της Δυτικής Γερμανίας, ούτε
πώς το Βατικανό φυγάδευσε ναζί-εγκληματίες πολέμου στη Λατινική Αμερική,
για να υπηρετήσουν εν συνεχεία ως σύμβουλοι δικτατόρων…). Η βαθύτατη
ενότητα νεοφιλελεύθερης κεντροδεξιάς και νεοφασιστικής ακροδεξιάς, που
κάποιοι δεν έχουμε πάψει εδώ και χρόνια να καταγγέλλουμε —πίσω απ’ όλες
τις αντι-«λαϊκιστικές» ρητορείες του λεγόμενου ακραίου κέντρου— πουθενά
δεν αναδεικνύεται τόσο κατάφωρα όσο αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Αυτός ο
τυχάρπαστος συνασπισμός είναι που μάχεται τούτη τη στιγμή τούς
«εισβολείς», όχι ο «ουκρανικός λαός», που ο μισός είναι υπό διωγμόν και
εξόντωση και ο άλλος μισός κρατιέται σαν ανθρώπινη ασπίδα σε
πολιορκημένες πόλεις και κτήρια από τις ένοπλες συμμορίες που έχουν
εντάξει στους κόλπους τους τον ίδιον το ουκρανικό στρατό… Είναι αυτά που
<i>δεν είδε</i> η θλιβερός αχυράνθρωπος του ΟΗΕ κος Γκουτιέρες ενόσω τραύλιζε την ξύλινη γλώσσα του «διεθνούς δικαίου» – όπως <i>δεν είδε</i>
την τουρκική προέλαση σε κουρδικά χωριά του Ιράκ τις ημέρες ακριβώς που
ήρθε στην Άγκυρα για να διαπραγματευθεί, με την πολύτιμη συνδρομή των
οικοδεσποτών του, την «ειρηνευτική διαδικασία».</p>
<p style="text-align: justify;"> Και όμως, υπάρχουν ακόμα κάποιοι στην Ελλάδα —και δεν
εννοώ την κυβερνητική συμμορία, η οποία είναι αναμενόμενο να σέρνεται
από το λουρί των κυρίων της— που υψώνουν ουκρανικές σημαίες σε
συναυλίες-τσίρκο και μιλούν για «βάρβαρη ιμπεριαλιστική εισβολή [εν. των
Ρώσων] στην Ουκρανία»!<b><sup>5</sup></b> Είδαμε ακόμη και
μια Νατοϊκή Αριστερά να υποδέχεται τηλεοπτικά νεοναζί δολοφόνους στη
Ελληνική Βουλή, μαζί με το σκουπίδι που υποκρίνεται τον «πρόεδρο» της
Ουκρανίας, σαν να ήταν ήρωες εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα…! Γιατί,
αναρωτιέμαι, δεν απαίτησαν να εμφανιστεί ο σεΐχης Νασράλα το 2006 όταν
το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο; Οι Κούρδοι μαχητές τις ίδιες αυτές
ημέρες που η τουρκική εισβολή δολοφονεί μαζικά στο Ιράκ στο στη Συρία; Η
ταπείνωση που τους επεφύλαξε ο υψηλός καλεσμένος τους πάντως, όταν τους
βλέπαμε να σύρονται σαν μωρές παρθένες στα Μέσα για να πουν ότι
«ξεγελάστηκαν», ήταν η δίκαιη τιμωρία τους…!</p>
<p style="text-align: justify;"> Αυτή η συνενοχή ωστόσο δεν είναι περιστασιακή, ούτε τυχαία. Αν κοιτάξει μόνο κανείς τις εφημερίδες <i>ΕφΣυν</i> και <i>Αυγή</i>
τους δύο αυτούς μήνες των πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία (αλλά
και κάποια έντυπα ή δικτυακούς τόπους με «αντιεξουσιαστική» πόζα), θα
δει να αναπαράγεται με πολλές διακυμάνσεις έμφασης η υστερική ιαχή μιας
εκτός κάθε λογικού ελέγχου Δύσης «Πούτιν = Χίτλερ». Same old story: ο
Μιλόσεβιτς ήταν Χίτλερ· ο Σαντάμ ήταν Χίτλερ· ο Καντάφι ήταν Χίτλερ· ο
Άσαντ ήταν Χίτλερ… Αλήθεια, όλοι είναι «χίτλερ» – εκτός από τους
Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών; Εντάξει, λοιπόν. Δεν συμπαθούμε τη
Ρωσία επειδή είναι «αυταρχικό κράτος» (πράγμα σωστό μεν, αλλά όταν
χρησιμοποιείται κατ’ αντιδιαστολήν προς τις δυτικές, «φιλελεύθερες»
λεγόμενες δικτατορίες τού κεφαλαίου χρειάζεται πολύ ψυχραιμία έστω και
για να καγχάσει κάποιος…). Το αληθινό ερώτημα είναι: οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και
η ΕΕ επιτίθενται στη Ρωσία <i>επειδή</i> είναι αυταρχικό κράτος; Από
συμπόνια προς τον δυστυχή ρωσικό λαό που στενάζει κάτω από την
εκμετάλλευση μιας χούφτας «ολιγαρχών» (σε αντίθεση με τους μεγιστάνες
της Δύσης που είναι «στρατηγικοί επενδυτές»); Αν στη συγκεκριμένη θέση
τής Ρωσίας βρισκόταν οιουδήποτε άλλου τύπου κράτος, ας πούμε λαϊκό όπως η
Βενεζουέλα (αλλά κι αυτό είναι κάπως «αυταρχικό»…) ή ας υποθέσουμε —κι
εδώ ποιος θα βρει ν’ αντιλέξει, αναρωτιέμαι— η Χιλή τού Αλιέντε, τί θα
έπρεπε ή θα μπορούσε να κάνει; Να περιμένει καρτερικά τον
προαναγγελθέντα του θάνατο υπό τους ειλικρινείς θρήνους τού «διεθνούς
δικαίου»;</p>
<p style="text-align: justify;">Μπορώ να το θέσω και αλλιώς αυτό το ερώτημα. Όλα τα κράτη του κόσμου
σήμερα είναι, με τη μία ή με την άλλη μορφή, καπιταλιστικά· συνεπώς <i>από θέση αρχής</i> θα θέλαμε να τα δούμε, ως τέτοια, να εξαλείφονται. Ωστόσο: <i>μεταξύ κρατών</i>,
εφόσον αυτά υφίστανται (και ανεξαρτήτως του πώς κρίνουμε τις σχέσεις
κράτους-κοινωνίας σε μια παγκόσμια ταξική συνθήκη ή σε ποια κατεύθυνση
θέλουμε να τις μετασχηματίσουμε), τίθεται ή όχι ζήτημα δικαίου και
αδίκου; Και αν ναι, ποιο θα ήταν το αποφασιστικό μας κριτήριο; Δεν
χρειάζεται να επαναλάβω εδώ όσα είπα στην αρχή αυτού του κειμένου. Παρ’
όλο που, όπως έχω με πολλές ευκαιρίες τονίσει, η πολιτική έχει πολλά
διαφορετικά επίπεδα —διαπροσωπικό, κοινωνικό, κρατικό/διαχειριστικό,
γεωπολιτικό— με κρίσιμες ασυνέχειες μεταξύ τους, το κριτήριο του ορθού
και του δικαίου που σχετίζεται με τις <i>ανισότητες ισχύος και τη συνακόλουθη απόδοση ευθύνης</i>
δεν είναι ελαστικό· οφείλει να εφαρμόζεται με συνέπεια σε κάθε επίπεδο.
Στο γεωπολιτικό επίπεδο επί του οποίου μιλάμε τούτη τη στιγμή —κι εδώ
θα επαναλάβω τα χιλιοειπωμένα, έστω με κίνδυνο να κουράσω— δεν ήταν η
Ρωσία που διέλυσε και κατεδάφισε τη Γιουγκοσλαβία, απέσπασε το Κόσοβο
δια της βίας από τη Σερβία, κατέστρεψε το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία,
τη Λιβύη, την Υεμένη και το Σουδάν, απείλησε με πλήρη εξαφάνιση το Ιράν
και τη Βόρειο Κορέα, επέβαλε με ληστρικό θράσος μονομερή τιμωρητικά
μέτρα (τα ευφημιστικά και ψευδώς λεγόμενα «κυρώσεις»<b><sup>6</sup></b>)
στη Βενεζουέλα, στο Ιράν, στην ίδια τη Ρωσία, ούτε ενέχεται για
ανάλογου είδους πράξεις στα τριάντα περίπου χρόνια της ύπαρξής της.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Ρωσία αυτή τη στιγμή δέχεται απροκάλυπτη επίθεση από 40 χώρες (των
οποίων οι υπουργοί άμυνας συσκέφθηκαν προσφάτως στη Γερμανία δηλώνοντας
απερίφραστα τις προθέσεις τους) και η Ουκρανία είναι ο τόπος που
επέλεξαν για τη διεξαγωγή του πολέμου τους, με πλήρη επίγνωση των
ολέθριων συνεπειών για τη χώρα και τον λαό της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες
της Αμερικής, αρχιτέκτονας κι ενορχηστρωτής αυτού του πολέμου (με ειδική
ανάθεση καθηκόντων στη Βρετανία), όχι μόνο δεν έκρυψαν τις
προειλημμένες τους αποφάσεις για εξόντωση της Ρωσίας (γιατί ακριβώς;)
αλλά κι επιστράτευσαν το σύνολο των ηγεσιών των χωρών τού ΝΑΤΟ σ’ ένα
σχέδιο θανάσιμης παγίδευσης της Ρωσίας, όπου αυτή θα ήταν χαμένη είτε
έκανε είτε δεν έκανε κίνηση: εάν δεν αντιδρούσε στην ασφυκτική της
στρατιωτική περικύκλωση, θα υπέγραφε για τον εαυτό ένα μέλλον γνώριμο σε
όλους μας από τη Χιλή του Αλιέντε μέχρι τις οντότητες των Βαλκανίων και
της Μέσης Ανατολής που προαναφέρθηκαν· αν έκανε μια προληπτική
στρατιωτική κίνηση —όπως όντως έκανε— θα ξεσηκωνόταν αρχικά ένας πόλεμος
επικοινωνιακού της λυντσαρίσματος, όπως αυτός που πράγματι μαίνεται
τούτη τη στιγμή στα χειραγωγούμενα Μαζικά Μέσα της Δύσης, και στη
συνέχεια θα μεθοδευόταν μια στρατιωτική επιχείρηση εξοντωτικής της
αιμορραγίας με καύσιμη ύλη πρώτα και κύρια τον ουκρανικό πληθυσμό και τη
χώρα. Και αυτό όντως γίνεται.<b><sup>7</sup></b> Οι «υπέρμαχοι της ειρήνης» που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις «συμφορές τής εισβολής» είναι εκείνοι που λυσσαλέα <i>δεν θέλουν</i>
να τελειώσει ο πόλεμος (προαναγγέλλουν προφητικά μάλιστα ότι θα
συνεχιστεί ώς το 2023 – όπως ακριβώς από τους ίδιους κύκλους έχει
προφητευθεί το πότε θα λήξει η «πανδημία τού κορωνοϊού»!), είναι εκείνοι
που τον τροφοδοτούν ατέρμονα στέλνοντας θηριώδη φορτία όπλων στην
Ουκρανία και απαγορεύοντας στην σκιώδη «ηγεσία» της καν να
διαπραγματευθεί, με διακηρυγμένο τους στόχο να προκαλέσουν τη μέγιστη
δυνατή φθορά, μιαν ατέρμονη αιμορραγία στη Ρωσία – και δεν υπάρχει
αμφιβολία ότι θα το κάνουν μέχρις ότου σκοτωθεί και ο τελευταίος
Ουκρανός, εάν κάποιος ή κάτι δεν τους σταματήσει.</p>
<p style="text-align: justify;">Ιδού λοιπόν ένα πεδίο έμπρακτης δράσης για τους απανταχού
αντιεξουσιαστές και ειρηνιστές, αν δεν τους αρκεί μια αφηρημένη
«καταδίκη του πολέμου» που δίνει απλώς χρόνο σε όποιον έχει υπεροπλία.
Ένας είναι ο στόχος στον οποίον πρέπει να έχουν στραμμένα τα μάτια και
τις δυνάμεις τους: να τιμωρηθεί η Ευρώπη για τον ύπουλο ρόλο της, να
ταπεινωθούν οι ΗΠΑ και ο στρατιωτικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ, να
εκκαθαριστούν μέχρις ενός οι φασιστικές συμμορίες της Ουκρανίας και της
πρώην Ανατολικής Ευρώπης – ειδάλλως κανένας μας δεν θα είναι ποτέ
ασφαλής σε αυτόν τον πλανήτη (και η έννοια της «αλήθειας» είδος υπό
εξαφάνισιν).</p>
<p style="text-align: justify;">Θα το επαναλάβω για όσους επιμένουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους: <i>η Ρωσία είναι στην προκειμένη περίπτωση το αμυνόμενο μέρος</i>,
γι’ αυτό και δεν έχει καμία επιλογή να υποχωρήσει. Προελαύνει με πολύ
σοβαρές απώλειες στο πεδίο λόγω της αθρόας τροφοδοσίας των ουκρανών
μαχητών με όπλα κι εθελοντικό ανθρώπινο δυναμικό, λόγω της καθοδήγησης
του αποδυναμωμένου ουκρανικού στρατού από στελέχη και αξιωματικούς τού
NATO, λόγω του εξελιγμένου ηλεκτρονικού πολέμου που δοκιμάζει όλα τα
τελευταία τεχνολογικά μέσα της Δύσης, και ξέρει καλά ότι αν παραιτηθεί
τώρα θα έχει υπογράψει τον θάνατό της. Η Ρωσία, στην πραγματικότητα,
έχει συμφέρον να τελειώσει όσο τον δυνατόν γρηγορότερα ο πόλεμος. Το
ίδιο συμφέρον έχει και ο λαός της Ουκρανίας, ο οποίος πληρώνει
δυσθεώρητο τίμημα του γεωπολιτικού παιχνιδιού που παίζεται στην πλάτη
του. Το ίδιο συμφέρον έχουν όμως και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, οι οποίες
είναι ο αμεσότερα πληττόμενος, οικονομικά τουλάχιστον, από τα τιμωρητικά
μέτρα που επέβαλε η Ουάσινγκτον υποθετικά στη Ρωσία. Ποιος λοιπόν
θέλει, συνδαυλίζει και παρατείνει με κάθε μέσον αυτόν τον πόλεμο;</p>
<p style="text-align: justify;">Το ερώτημα είναι ρητορικό. Η απάντηση είναι ηλίου φαεινότερη και
κανείς δεν αγνοεί τον δράστη. Από την έναρξη των επιχειρήσεων, η
αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία έχει επισήμως ανέλθει στον
ποσόν των 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στα τέλη Απριλίου ο Πρόεδρος
Μπάιντεν ζήτησε από το Κογκρέσο την αποδέσμευση του αστρονομικού ποσού
33 επιπλέον δισεκατομμυρίων δολαρίων (!) για «στήριξη της Ουκρανίας».
Δεν φαίνεται πιθανό κίνητρο μιας τέτοιας εντυπωσιακής θυσίας να ήταν η
ηθική αγανάκτησή του για τα θύματα μιας άδικης εισβολής… Αναρωτιέται
πραγματικά κανείς, τί είναι αυτό που διακυβεύεται τόσο λυσσαλέα για τις
Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτόν τον πόλεμο, δεδομένου ότι ούτε γι’ αστείο
δεν τίθεται θέμα στρατιωτικής απειλής των ΗΠΑ εκ μέρους τής Ρωσίας;</p>
<p style="text-align: justify;">Εν πρώτοις είναι ο… πόλεμος για τον πόλεμο! Συνιστά προπαίδεια για
κάθε μαρξιστικά εκπαιδευμένο αναλυτή ότι το «κλασικό» μέσο υπέρβασης των
καπιταλιστικών κρίσεων είναι ο πόλεμος. Θεαματικότερη επαλήθευση αυτού
στον εικοστό αιώνα στάθηκε η υπέρβαση της Μεγάλης Ύφεσης τού ’29 μέσ’
από και χάρη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εκτός των άλλων
εκτίναξε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στη θέση παγκόσμιας
υπερδύναμης. Οι ΗΠΑ δεν ξέχασαν ποτέ αυτό το μάθημα· και πολύ
περισσότερο σήμερα που η πολεμική βιομηχανία είναι ο μόνος αληθινά
παραγωγικός τομέας της αμερικανικής οικονομίας, η αληθινή μεγαμηχανή που
την κινεί. Αυτή είναι μία από τις βασικότερες εξηγήσεις των ατέρμονων
«πολέμων των ΗΠΑ» μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου· πράγμα που σημαίνει
επίσης ότι, αν οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν την ηγεμονική τους θέση στην
παγκόσμια οικονομία, <i>είναι υποχρεωμένες να κινούν μια τεράστια πολεμική βιομηχανία και να αιματοκυλούν τον πλανήτη</i>. Ο συμπληρωματικός λόγος γι’ αυτό θα φανεί σε λίγο.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεύτερον, πρέπει να είναι σαφές πως η επιθετική χειρονομία των ΗΠΑ
(από κοινού με τη θλιβερή της παρατρεχάμενο Βρετανία) είχε διπλή
στόχευση. Όλες οι κυρώσεις που ζήτησαν επιτακτικά συνοψίζονται κατά
βάθος σε μία: τη διακοπή τής ροής φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την
Ευρώπη. Δεδομένων των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης (και ιδίως της
ατμομηχανής τού ευρωπαϊκού συστήματος, της Γερμανίας), αυτό ισοδυναμεί
με θανατηφόρο πλήγμα στη βιωσιμότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών και σε
οιαδήποτε υπόνοια (σχετικής) αυτονόμησης της Ε.Ε. Ο στόχος ήταν να
τσακιστεί η παραμικρή πιθανότητα ενοποίησης ή συνεργασίας ανάμεσα στην
Ευρώπη και στη Ρωσία, κάτι στο οποίο οι ίδιες οι γεωφυσικές, οικονομικές
και ιστορικές συνθήκες μοιάζουν αναπότρεπτα να ωθούν – και αυτό,
φυσικά, με δυσθεώρητο κόστος για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Το ζήτημα για
τις ΗΠΑ ήταν, σε μια στιγμή όπου η μεταπολεμική τους παγκόσμια ηγεμονία
τρίζει επικίνδυνα, να μην επιτρέψουν να δημιουργηθεί ένας δυνητικός
οικονομικός (και δευτερευόντως πολιτικός) ανταγωνιστής στη γεωπολιτική
σφαίρα που από την περίοδο του Μπρέτον Γουντς είχαν σχεδιάσει ως buffer
zone τής αυτοκρατορικής τους ισχύος. Σε κάθε περίπτωση, το κίνητρο δεν
ήταν απλώς να πουλήσουν οι ΗΠΑ το δικό τους υγροποιημένο αέριο (LNG)
στην Ευρώπη – ούτε οι ίδιες οι ΗΠΑ πίστεψαν πραγματικά ότι θα μπορούσαν
να αντικαταστήσουν το άφθονο και φτηνό ρωσικό αέριο, ούτε οι Ευρωπαίοι
είχαν προφανώς την ψευδαίσθηση πως θα λύσουν έτσι το πρόβλημά τους (γι’
αυτό άλλωστε και πανικόβλητοι σπεύδουν, ο καθένας για λογαριασμό του, να
κάνουν εγκαίρως συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι»). </p>
<p style="text-align: justify;">Τότε, θα ρωτούσε κάποιος, γιατί οι Ευρωπαίοι υποτάχθηκαν τόσο εύκολα,
και αυτοκτονικά για τους ίδιους, στο αμερικανικό πρόσταγμα; Η Ευρωπαϊκή
Ένωση δεν μπορεί να ξεχάσει ίσως ότι ήταν η ίδια σχέδιο των ΗΠΑ, και
δεν μπορεί να αποκλειστεί ένας ψυχολογικός παράγων εσωτερικευμένης
υποτέλειας στην Αμερική που για τις άρχουσες τάξεις της μεταπολεμικής
Ευρώπης έχει γίνει δεύτερη φύση. Ο δομικός λόγος όμως σχετίζεται με τη
βαθύτερη ενότητα αυτού που, δικαιολογημένα όπως επιχειρηματολόγησα,
ονομάζουμε «η Δύση». Οι συνέπειες του εμπάργκο-μπούμεραγκ θα πλήξουν
πρωτίστως τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της Ευρώπης, όχι τις ίδιες τις
ελίτ. Η ελαφρότητα με την οποία οι τελευταίες παραγνωρίζουν ή
αποδέχονται —σε όποιον βαθμό αποδέχονται— αυτόν κίνδυνο είναι ένδειξη
ακριβώς του βαθμού στον οποίον οι ιθύνουσες ευρωπαϊκές ελίτ είναι
ξεκομμένες από του λαούς τους και αδιάφορες για τη μοίρα τους (όσο
τουλάχιστον δεν διακυβεύεται άμεσα η εξουσία τους από πιθανές εξεγέρσεις<b><sup>8</sup></b>).
Είναι παραλογισμός να πιστεύει κανείς πως η κυβερνητική γραφειοκρατία
της Ε.Ε. και των συνιστωσών χωρών εκπροσωπεί οποιαδήποτε λαϊκά στρώματα,
τα οποία αντιμετωπίζει μάλλον σαν ενόχληση πλέον. Τα πραγματικά της
συμφέροντα είναι οργανικό μέρος τού υπερεθνικού μπλοκ εξουσίας που
συνδέει τους εταιρικούς γίγαντες, όλο και περισσότερο στα πεδία της
ηλεκτρονικής, της βιοτεχνολογίας και των φαρμάκων, με ελεγχόμενους από
τις ΗΠΑ διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΠΟΥ, το ΔΝΤ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός
Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα και το διεθνές διατραπεζικό σύστημα που
γίνονται αντιληπτά ως εργαλεία επιβολής ενός (δυνητικά) παγκοσμίου
ελέγχου εκ μέρους τους. Και η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ παραμένει ο
έσχατος εγγυητής, δεν χρειάζεται να το πούμε, μιας τέτοιας επιβολής. </p>
<p style="text-align: justify;">Τρίτον, και σπουδαιότερο όλων ίσως: όπως ήδη έχει επισημανθεί από
κάποιους αναλυτές, ο πόλεμος των ΗΠΑ προς τη Ρωσία έχει βαθύτερο στόχο
και παραλήπτη την Κίνα. Εκείνο που κάνει τις Ηνωμένες πολιτείες της
Αμερικής τόσο ακραία επιθετικές και απρόβλεπτα επικίνδυνες σήμερα είναι
το γεγονός ακριβώς ότι νιώθουν να χάνουν την παγκόσμια ηγεμονία – και
για το αποτρέψουν αυτό, ας μην έχει κανείς αμφιβολία, είναι ικανές να
ανατινάξουν τη γη. Η δομική αντίφαση του παγκοσμίου συστήματος έγκειται
στο ότι <i>οι παραγωγικές ζώνες του καπιταλισμού μετατοπίζονται διαρκώς
προς Ανατολάς (στην Ασία) ενώ οι κυρίαρχοι δρόμοι του εμπορίου
εξακολουθούν να ελέγχονται από τη Δύση.</i> Αυτή η αντίφαση εγκυμονεί
μια σκληρή παγκόσμια σύγκρουση και οι κύριοι πόλοι αυτής της σύγκρουσης
είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (με τους δορυφόρους τους) και η
Κίνα (με τους κατά συνθήκην συμμάχους της). Ορθά οι ΗΠΑ διέβλεψαν ότι η
αυξανόμενη προσέγγιση της Ρωσίας με την Κίνα θα γείρει αποφασιστικά την
παγκόσμια πλάστιγγα εναντίον τους – παρότι η τραγικά εσφαλμένη
στρατηγική που διάλεξαν επιταχύνει μάλλον εκείνο που φοβούνται. Διότι,
επίσης ορθά, η Κίνα διέβλεψε ότι, αν η Ρωσία πέσει, η ίδια θα είναι ο
επόμενος στόχος (ήδη η Αυστραλία στον Ειρηνικό έχει αναλάβει τον ρόλο
που έχει αναλάβει η Βρετανία στην Ευρασιατική ήπειρο). Οι ασυνήθιστης
οξύτητας δηλώσεις του εκπροσώπου τού Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας,
όπως και η στρατηγική συμφωνία τής τελευταίας με τα Νησιά του
Σολομώντος, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το τί βλέπει το Πεκίνο.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως, σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον,
στρατιωτική σύγκρουση. Αν θέλει κάποιος να εκθρονίσει τις ΗΠΑ από τη
θέση του παγκόσμιου ηγεμόνα, πρέπει να εκθρονίσει το δολάριο από
παγκόσμιο νομισματικό αποθεματικό. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το
κλειδί της αμερικανικής κυριαρχίας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και
αυτός είναι ο συμπληρωματικός λόγος για την ανάπτυξη της αμερικανικής
πολεμικής μηχανής: χωρίς άσκηση εξαναγκασμού δεν συντηρείται μια
παγκόσμια αγορά!<b><sup>9</sup></b> Εδώ και είκοσι τουλάχιστον
χρόνια, ωστόσο, ένας αργά διευρυνόμενος αριθμός χωρών γλιστράει
σταδιακά από τη λαβίδα τού δολαρίου, δημιουργώντας ένα ετερόκλητο μπλοκ
στο οποίο πρωτοβουλία κινήσεων έχει ολοφάνερα η Κίνα. Αυτό είναι που
προσπαθούν με λυσσώδεις προσπάθειες να ανακόψουν οι ΗΠΑ, αλλά οι
απονενοημένες τους ενέργειες μάλλον επιταχύνουν τις εξελίξεις εναντίον
τους. Και αυτό γίνεται άμεσα εμφανές στην περίπτωση των πρόσφατων ατυχών
«κυρώσεων» κατά της Ρωσίας. Ο αμερικανός οικονομολόγος Michael Hudson,
συγγραφέας τού κλασικού έργου <i>Υπεριμπεριαλισμός: η οικονομική στρατηγική της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας</i> (1972), παρατηρεί σε πρόσφατο άρθρο του:</p>
<p style="margin-left: 36pt; text-align: justify;"> </p>
<p style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">Η Ρωσία είχε παραμείνει πολύ εμποτισμένη
από την ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς για να λάβει μέτρα ώστε να
προστατεύσει τη δική της γεωργία ή βιομηχανία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες
έδωσαν την απαραίτητη βοήθεια επιβάλλοντας εσωτερική αυτονομία στη Ρωσία
(μέσω κυρώσεων) […] Η Ρωσία ανακαλύπτει (ή πρόκειται να ανακαλύψει
σύντομα) ότι δεν χρειάζεται δολάρια ΗΠΑ για να εγγυηθεί τη
συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου. Η κεντρική της τράπεζα μπορεί να
δημιουργήσει τα ρούβλια που απαιτούνται για την πληρωμή εθνικών μισθών
και για τη χρηματοδότηση σχηματισμού κεφαλαίων. Ως εκ τούτου, οι
κατασχέσεις των ΗΠΑ θα μπορούσαν τελικά ν’ αναγκάσουν τη Ρωσία να
τερματίσει τη νεοφιλελεύθερη νομισματική φιλοσοφία, όπως ο Sergey
Glaziev έχει από καιρό υποστηρίξει […] Αυτό που δεν έχουν κάνει οι ξένες
χώρες από μόνες τους —να αντικαταστήσουν το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα
και άλλα σκέλη της αμερικανικής διπλωματίας— τούς αναγκάζουν οι
αμερικανοί πολιτικοί να το κάνουν. Αντί οι χώρες της Ευρώπης, της Μέσης
Ανατολής και του Νότου να απομακρύνονται με βάση τον δικό τους
υπολογισμό των μακροπρόθεσμων οικονομικών συμφερόντων τους, είναι οι
Ηνωμένες Πολιτείες που τις απομακρύνουν, όπως έκαναν με τη Ρωσία και την
Κίνα.<b><sup>10</sup></b></p>
<p style="margin-left: 36pt; text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Ένας πανηγυρισμός ωστόσο θα ήταν πρώιμος. Οι ΗΠΑ είναι αποδεδειγμένα
ένας μηχανισμός εκτός δικαίου και χωρίς απολύτως κανέναν ηθικό φραγμό.
Έχουν αρκετή δύναμη για να κάνουν παρανάλωμα τον πλανήτη, αρκετό
παραλογισμό για να αψηφήσουν τις αυτοκτονικές συνέπειες της πράξης τους,
και τη λύσσα τού πληγωμένου θηρίου η οποία τις κάνει πιο απρόβλεπτες
και πιο δολοφονικές από κάθε άλλη στιγμή στην ιστορία τους. Απόδειξη, το
τελευταίο (μέχρι στιγμής) έγκλημα που κλιμακώνουν στην Ουκρανία, με τη
συνενοχή όλης της Δύσης – αυτών των μικρών καθαρμάτων που σπεύδουν να
συνταχθούν με την «ορθή πλευρά της ιστορίας» (δηλαδή την ισχύ). Όσοι
τουλάχιστον αποβλέπουμε σ’ ένα ανθρώπινο μέλλον και δεν παραιτούμαστε
από την εξαγορά της οδύνης του παρελθόντος, έχουμε καθήκον να ενώσουμε
τις δυνάμεις για να τις εξουδετερώσουμε όσο το δυνατόν ταχύτερα.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">*</p>
<p style="text-align: justify;">ΥΠΑΡΧΕΙ ΩΣΤΟΣΟ ΚΑΤΙ που θα μπορούσαμε όντως να πανηγυρίσουμε
αναφορικά τον πόλεμο στην Ουκρανία; Από επίσημα και ανεπίσημα χείλη
ακούγεται όλο και συχνότερα τις ημέρες αυτές ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία
σήμανε το «τέλος της παγκοσμιοποίησης». Και, δεδομένου ότι ο όρος
«παγκοσμιοποίηση» έχει μια συνδήλωση απειλής στα αυτιά της συντριπτικής
πλειοψηφίας του κόσμου, η διαπίστωση εμπνέει μάλλον αισθήματα
ανακούφισης. Όμως, παρ’ όλο που η ενστικτώδης αντίληψη των μαζών είναι
σωστή, υπάρχει ακόμα πολλή σύγχυση ως προς το τί ακριβώς εννοούμε
λέγοντας «παγκοσμιοποίηση». Αν, ας πούμε, μιλάμε για τη δυστοπία μιας
παγκόσμιας διακυβέρνησης από μία μικρή ελίτ, το όραμα της ομάδας του
Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που εκφράστηκε δια στόματος Κλάους Σβαμπ
στο βιβλίο του <i>Η μεγάλη επανεκκίνηση</i><b><sup>11</sup></b>,
τότε ασφαλώς η δυναμική των παγκόσμιων αναμετρήσεων που πυροδοτεί ο
τρέχων πόλεμος τη ματαιώνει – και ευτυχώς. Τί είναι όμως εκείνο που
οραματίζονται και προτείνουν οι αντίπαλοι ενός τέτοιου δυσοίωνου
σχεδίου; Όπως συχνά λέγεται, έναν «πολυπολικό κόσμο»· και μια θεμελιώδης
παραδοχή που υπορρέει αυτό το αίτημα, την οποία υιοθετεί μάλιστα το
μεγαλύτερο μέρος της διαφωνούσας αριστεράς, λέει ότι «αντίπαλο δέος τής
παγκοσμιοποίησης είναι το έθνος-κράτος». Η «κρατική ανεξαρτησία» λοιπόν
γίνεται το σύνθημα των δυνάμεων που αντιτίθενται στην ολοκληρωτική
προοπτική της «παγκοσμιοποίησης».</p>
<p style="text-align: justify;"> Από εδώ όμως ξεκινούν ατέρμονες συγχύσεις.
«Παγκοσμιοποίηση» είναι ένας εσκεμμένα ουδέτερος όρος που αποσιωπά τον
ιδιαζόντως <i>κεφαλαιοκρατικό </i>χαρακτήρα της ποθούμενη πλανητικής
ενοποίησης ή δημιουργίας μιας παγκόσμιας κοινωνίας (ενοποίηση την οποίαν
υπό άλλους όρους θα είχαμε κάθε λόγο να ευχόμαστε). Ο κίνδυνος είναι
λοιπόν μια <i>καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση</i>, που σημαίνει
ασφυκτική υπαγωγή της παγκόσμιας κοινωνίας σε μία κεντρική αγορά,
ελεγχόμενη δικτατορικά από μια ολιγάριθμη ελίτ που διαχειρίζεται το
σύνολο των πόρων τού πλανήτη και υπαγορεύει ανάγκες και τρόπους ζωής
στον παγκόσμιο πληθυσμό. Μια αφηρημένη αντίθεση στην «παγκοσμιοποίηση»
που δεν έχει σαφή αντικαπιταλιστική στοχοθεσία μπορεί να πάρει —και
παίρνει— τ<a name="_GoBack"></a>η μορφή αναβίωσης αποκρουστικών
εθνικισμών, ρατσιστικής μισαλλοδοξίας και ξενοφοβίας και, σε τελική
ανάλυση, ενός λυσσαλέου ανταγωνισμού «εθνικών» συμφερόντων η οποία
συνιστά γεωπολιτικό κάτοπτρο των συγκρουόμενων ιδιωτικών συμφερόντων στη
δομή τής αγοράς. Η υπαγωγή μικρών και ανίσχυρων κρατών σε ένα παγκόσμιο
διακρατικό σύστημα που κυριαρχείται από λίγες κολοσσιαίες υπερδυνάμεις
είναι προφανώς κάτι στο οποίο πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις ν’
αντισταθούμε, αλλά η έννοια της «εθνικής ανεξαρτησίας» δεν αρκεί για να
εξηγήσει το <i>πώς</i> θέλουμε ν’ αντισταθούμε και με <i>ποιο όραμα</i>.
Διότι αν «ανεξαρτησία» ενός κράτους λέμε την ικανότητά του να καθορίζει
όσο το δυνατόν πιο ελεύθερα τις επιλογές του, δεν υπάρχει καμία εγγύηση
ότι δεν θα γίνει εν συνεχεία το ίδιο αυτό συμφορά για άλλα κράτη, αλλά
και για τους πληθυσμούς που υπάγονται στην κυριαρχία του.<b><sup>12</sup></b>
Από αυτή την άποψη, το πιο «ανεξάρτητο» κράτος σήμερα είναι οι Ηνωμένες
Πολιτείες της Αμερικής... Αυτό είναι το ιδεώδες που μας συγκινεί; </p>
<p style="text-align: justify;"> Όλες οι μορφές «αριστερού εθνοκρατισμού» (ή, επί το
ευγενέστερον, «πατριωτισμού») πρέπει να διαβάζονται σαν αραιωμένες
μορφές (είτε ασυνείδητη κληρονομιά τού) σταλινισμού, παραλλαγές τού
περίφημου δόγματος περί «σοσιαλισμού σε μία και μόνη χώρα». Εκτός του
ότι διαψεύστηκε οικτρά από τις ιστορικές εξελίξεις του εικοστού αιώνα
—το μείζον «επαναστατικό» παράδειγμα είναι η ίδια η Σοβιετική Ένωση· το
μείζον «ειρηνικό» παράδειγμα η Χιλή του Αλιέντε, που τον σημαδιακό ρόλο
της δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε— το δόγμα αυτό ενέχει ένα κρίσιμο
θεωρητικό σφάλμα: εκλαμβάνει τα έθνη-κράτη ως μεμονωμένους δρώντες,
περίπου όπως τα «ελεύθερα» υποκείμενα στην κεφαλαιοκρατική αγορά. Τα
κράτη όμως ορίζονται και λειτουργούν ως τέτοια μέσα σ’ ένα <i>παγκόσμιο διακρατικό σύστημα</i>,
που είναι το πολιτικό εποικοδόμημα του συστήματος παραγωγής το οποίο
καλούμε καπιταλισμό. Ο «καπιταλισμός» είναι έννοια υψηλής αφαιρέσεως και
δεν αντιστοιχεί σε καμία κοινή εμπειρική παράσταση (Έχει δει ποτέ
κανείς άραγε τον «καπιταλισμό»;) Είναι ένα περίπλοκο <i>σύνολο σχέσεων</i>
με κάποιες σταθερές δομικές αρχές και αναρίθμητα περιθώρια παραλλαγών.
Οι σχέσεις αυτές διατηρούνται και αναπαράγονται μέσ’ από ένα σύνολο <i>λειτουργιών</i>
οι οποίες εξασφαλίζονται από εξίσου περίπλοκους θεσμικούς μηχανισμούς·
και ο κύριος τέτοιος θεσμικός μηχανισμός, δια του οποίου εξασφαλίζονται
οι λειτουργίες που αναπαράγουν τις καπιταλιστικές σχέσεις, ήταν και
παραμένει το έθνος-κράτος. <i>Το έθνος-κράτος δεν είναι το αντίθετο της παγκοσμιοποίησης· είναι μάλλον το εργαλείο της κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης</i>.
Είναι ο αναγκαίος διαβιβαστής των εντολών —απ’ όπου κι αν εκπορεύονται—
προς τους συγκροτημένους σε πολιτικά σώματα λαούς, και οι νόμιμοι
μηχανισμοί βίας που έχει το κράτος στη διάθεση του είναι αναγκαίος όρος
για την επιβολή και εφαρμογή αυτών των εντολών. Σήμερα, το μεμονωμένο
έθνος-κράτος είναι όσο ποτέ άλλοτε ανίσχυρο μέσα στο διεθνοποιούμενο
σύστημα εξουσίας (που λέμε «παγκοσμιοποίηση»), και ταυτόχρονα <i>όσο ποτέ άλλοτε ισχυρό έναντι του πολιτικού σώματος</i> που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί: αν αυτό που βιώνουμε στην παρούσα ιστορική συγκυρία ισοδυναμεί με <i>ολοκληρωτική μετάλλαξη</i>
του παγκόσμιου καπιταλισμού, η ορατή όψη της είναι η ανάληψη
δικτατορικών εξουσιών από το (κάθε μεμονωμένο) κράτος. Η μαζική
περιφρόνηση των λαών προς την κοινοβουλευτική οπερέτα (που μαρτυρείται
από τα ραγδαία ανεχόμενα ποσοστά εκλογικής αποχής παντού) πηγάζει από τη
διαίσθηση ακριβώς ότι κανενός κράτους η πολιτική δεν μπορεί να
επηρεαστεί πλέον από τη λαϊκή βούληση.</p>
<p style="text-align: justify;"> Ορθά κατανοημένο αυτό δεν σημαίνει πως οι δια-κρατικές
συγκρούσεις είναι χωρίς νόημα ή δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν. Παρότι
σκληροί ανταγωνισμοί εντός των κυρίαρχων τάξεων είναι μια κανονική
ενδοκαπιταλιστική διαδικασία, πρώτον, θέτουν εμπόδια στη συγκεντροποίηση
της ισχύος που είναι προς το συμφέρον των υποτελών να τις
εκμεταλλευθούν και να τις διευρύνουν για την επέκταση των δικών τους
περιθωρίων αυτονομίας· και δεύτερον, όπως είπα, θέτουν επίσης το ηθικό
πρόβλημα της στήριξη του ανίσχυρου απέναντι στον ισχυρό που πρέπει να
είναι αμετακίνητη πυξίδα της δράση μας. Εξ άλλου, υπάρχει μια δυνατότητα
(υπό όρους κι εντός καθορισμένων πλαισίων) στήριξης του έθνους-κράτους <i>με αντιεξουσιαστικό ακριβώς κριτήριο</i>.
Αντιεξουσιαστική πολιτική δεν σημαίνει αφηρημένη εναντίωση στο «κράτος»
(κι αυτό μάς το διδάσκει καλύτερα απ’ όλους σήμερα μια ύπουλη
νεοφιλελεύθερη ρητορική που οικειοποιείται πολλούς τέτοιους
«αντιεξουσιαστικούς» στερεοτύπους) αλλά μια επιμονή <i>να λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις συλλογικά και όσο πιο κοντά γίνεται στη λαϊκή βάση</i>.
Με αυτή την έννοια, και από αντιεξουσιαστική σκοπιά, είναι προτιμότερο
να λαμβάνονται αποφάσεις σε επίπεδο γειτονιάς παρά σε επίπεδο δήμου·
προτιμότερο σε επίπεδο δήμου παρά σε επίπεδο περιφέρειας· προτιμότερο σε
επίπεδο περιφέρειας παρά σ’ εθνοκρατικό επίπεδο· αλλά και, με την ίδια
λογική, προτιμότερο σ’ εθνοκρατικό επίπεδο (όπου και αν είναι αυτό
δυνατόν) παρά σε επίπεδο υπερεθνικών ολοκληρώσεων (τύπου Ε.Ε., NAFTA,
κτλ.)! Μόνο σε αυτό το πολύ καθορισμένο πλαίσιο είναι δυνατόν να
υποστηριχτεί, με όλες τις αναγκαίες επιφυλάξεις και την κριτική
επαγρύπνηση, ένα αίτημα «εθνικής ανεξαρτησίας»· αλλά επίσης, όταν αυτό
είναι το καθορισμένο πλαίσιο και υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις, <i>πρέπει</i> να υποστηριχτεί. Το ζήτημα είναι σε ποια ευρύτερη προοπτική εντάσσεται.<b><sup>13</sup></b></p>
<p style="text-align: justify;"> Η «εθνική ανεξαρτησία» είναι ένα διφορούμενο αίτημα,
διότι μπορεί να εννοηθεί τόσο προς εθνικιστική όσο και προς διεθνιστική
κατεύθυνση. Και αποκτά έναν δυσοίωνο εθνικιστικό χαρακτήρα ιδίως εάν
συνδυάζεται με αυτό που ονομάζουμε «πολιτισμικό εθνικισμό». Παρότι συχνά
εκλαμβάνεται ως «ασθενέστερη» μορφή εθνικισμού, ο πολιτισμικός
εθνικισμός είναι στην πραγματικότητα μια πολύ πιο καταστροφική ιδεολογία
από τον πολιτικό εθνικισμό. Ξεκινάει σαν κίνηση διάσωσης κάποιας
πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας από την απειλή του παγκοσμιοποιητικού
«κοσμοπολιτισμού» και καταλήγει, μέσ’ από μια φλογερή ρητορεία κατά των
«ανοιχτών συνόρων» (που συγχέει πονηρά τις ροές των κεφαλαίων με τις
κινήσεις των ιδεών και των ανθρώπων), στην υποκίνηση μιας αδιάκριτης
εχθρότητας κατά των «ξένων» εν γένει (κατηγορία στην οποίαν εντάσσονται
εξίσου πονηρά «ιμπεριαλιστές» και μετανάστες) που οδηγεί σε ωμά
εγκληματικές πράξεις εναντίον προσφύγων, αλλοεθνών, αλλοθρήσκων,
«διαφορετικών» κάθε είδους, και γίνεται δεξαμενή μιας αληθινά φονικής
ακροδεξιάς – την οποία εν συνεχεία χειραγωγούν οι παγκόσμιες
κεφαλαιοκρατικές ελίτ για να ποριστούν κατ’ αντιπαράθεσιν οι ίδιες
εχέγγυα δημοκρατικής νομιμότητας. Ο πολιτισμός είναι όμως εξ ορισμού
ανοιχτότητα, υφίσταται μόνο σαν συνομιλία με άλλους πολιτισμούς και
διαρκής εμπλουτισμός από άλλους πολιτισμούς· ένας «πολιτισμός» αμυντικός
και κλεισμένος εντροπικά στον εαυτό του, ένας πολιτισμός που αξιώνει
μοναδικότητα και υπεροχή έναντι άλλων πολιτισμών, είναι βαρβαρότητα.<b><sup>14</sup></b></p>
<p style="text-align: justify;">Δεν πρέπει επίσης να παραβλεφθεί ότι κρατικές οντότητες οι οποίες
προσφέρονται για εύκολη ταύτιση εκ μέρους των πολεμίων της
«παγκοσμιοποίησης», όπως η Κίνα, διατηρούν αξιοπερίεργα αγαστή
συνεργασία με τους ορκισμένους εμπορικούς και στρατιωτικούς τους
αντιπάλους, τις ΗΠΑ, στον πιο ανησυχητικό από τους τομείς στους οποίους
προελαύνει σήμερα η κεφαλαιοκρατική παγκοσμιοποίηση: των <i>εξελιγμένων τεχνολογιών βιοκυβερνητικού ελέγχου</i>
(όπως έγινε οδυνηρά φανερό από την υιοθέτηση του υγειονομικού σεναρίου
«Covid-19» εκ μέρους των κινεζικών αρχών και την έμπρακτη σύγκλισή τους
με τον ΠΟΥ, πρωτοπορώντας μάλιστα στην καθιέρωση του εφιαλτικού «social
credit system» που μοιάζει να εποφθαλμιά η Δύση). Όσες κριτικές
επιφυλάξεις κι αν υπαγορεύει έναντι των βιαστικών συστρατεύσεων, το
κύριο μάθημα είναι ότι <i>η δημιουργία ισχυρών ανεξάρτητων κρατών δεν είναι από μόνη της ικανό ανάχωμα στην κεφαλαιοκρατική παγκοσμιοποίηση.</i>
Με άλλα λόγια, χωρίς μια ρητή αντικαπιταλιστική στοχοθεσία, που
περιλαμβάνει στρατηγικές ριζικής απο-εμπορευματοποίησης και ανάπτυξης
αυτονομίας από την κοινωνική βάση, καμία εμμονή στην «εθνική
ανεξαρτησία» δεν μπορεί από μόνη της να λειτουργήσει ως απελευθερωτικό
πρόγραμμα για τη δυναστευόμενη ανθρωπότητα.</p>
<p style="text-align: right;"> </p><p style="text-align: right;">ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ <br /></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">1. <a href="https://www.facebook.com/dimitris.belantis/posts/2876950732602030">https://www.facebook.com/dimitris.belantis/posts/2876950732602030</a>, ανάρτηση 6<sup>ης</sup> Απριλίου 2022.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">2.. Όπως εύστοχα σχολίασε ένας φίλος, συνταξιούχος εισαγγελέας από τη
Θεσσαλονίκη: «Αυτό είναι αντικομμουνισμός χωρίς κομμουνισμό!».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">3. Γύρω στα 35 τέτοια βιολογικά εργαστήρια λέγεται ότι έχουν βρεθεί
μέχρι τις αρχές Μαΐου (περιλαμβανομένου τού Αζοφστάλ), με τεκμηριωμένη
την προσωπική εμπλοκή τού υιού Μπάιντεν. Για μια πρώτη αναφορά, και για
την αμήχανη παραδοχή εκ μέρους τής κας Νούλαντ, βλ. <a href="https://www.anatropinews.gr/2022/03/09/%cf%84%ce%b9-">https://www.anatropinews.gr/2022/03/09/%cf%84%ce%b9-</a> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">4. Για μια συγκλονιστική τεκμηρίωση της ομηρίας τής χώρας σε αυτές
τις συμμορίες από το 2014, με στοιχεία αδιάψευστα για τη σύσταση, τον
εξοπλισμό και τη δράση τους, βλ. το ντοκιμαντέρ-έρευνα του γάλλου
δημοσιογράφου Paul Moreira, του οποίου η προβολή το 2016 στη Γαλλία
προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων εκ μέρους των επίσημων αρχών του Κιέβου: <a href="https://youtu.be/IIAfML_4tdQ" target="_blank" title="Κοινοποίηση συνδέσμου">https://youtu.be/IIAfML_4tdQ</a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">5. Η φράση είναι του Γιώργου Καραμπελιά από πρόσφατη διαδικτυακή του
εμφάνιση – όπου, με το επίσημο ύφος που χαρακτηρίζει πολλούς
επικίνδυνους ψυχοπαθείς, δήλωσε ότι το «ρωσικό κόμμα» είναι επίσης
υπεύθυνο για την άρνηση των εμβολιασμών στην Ελλάδα, η οποία «προκάλεσε
πολλά αθώα θύματα». Απολαύστε: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=455R3H0pnEs">https://www.youtube.com/watch?v=455R3H0pnEs</a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">6. Από τη Νότιο Αμερική, που γνωρίζει καλά τις ΗΠΑ, ήρθε δια στόματος
του πρώην υπουργού Προεδρίας της Βολιβίας Χουάν Ραμόν Κιντάνα, στην
επικαιρική ομιλία του προς τις έξι Ομοσπονδίες του αγροτικού συνδικάτου
Tropico de Cochabamba και στα μέλη αγροτικής κοινότητας της Κοτσαμπάμπα
ύστερ’ από αίτημα του Έβο Μοράλες (στο πλαίσιο μιας σειράς παρουσιάσεων
με αφορμή την έκδοση ενός καινούργιου βιβλίου με τίτλο <i>Επιχείρηση Διάσωσης του Έβο</i>
που έγραψε ο δημοσιογράφος, οικονομολόγος και Διευθυντής του
Λατινοαμερικάνικου Στρατηγικού Κέντρου Γεωπολιτικής Alfredo Serrano), το
ακόλουθο σχόλιο: «Οι Βορειοαμερικανοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα
πώς να χρησιμοποιήσουν μια πολιτική εκβιασμών, εκφοβισμού και πίεσης
κατά των χωρών που θα θεωρούνται φιλορωσικές. Και τί θα συμβεί σε αυτές
τις χώρες, σύντροφοι; Θα μπλοκάρουν τη δανειοδότηση. Θα υπάρξουν
μονόπλευρες κυρώσεις, κυρώσεις που αναπτύσσονται ταχύτατα. Οι
μονόπλευρες κυρώσεις είναι οι αφέντες του κόσμου. Δε συμφωνούν οι λευκοί
με κάποιο μέτρο; μονόπλευρες κυρώσεις. Κυρώσεις κατά του λαού της
Κούβας, εξήντα χρόνια, κατά των Βενεζουελάνων, είκοσι χρόνια, κατά των
Νικαραγουανών, δέκα χρόνια. Σήμερα, παραπάνω από χίλιες κυρώσεις κατά
των Ρώσων. Και ποιος επέβαλε κυρώσεις κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και
της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη βαρβαρότητα των πολέμων στη Μέση Ανατολή,
τη Βόρεια Αφρική; […] Έτσι, θα υπάρξουν πολιτικές εντάσεις στη Λατινική
Αμερική. Και αυτό θα γίνει μέσω της στρατιωτικοποίησης, σύντροφοι. Δεν
πρόκειται να εξαιρεθούμε από νέα πραξικοπήματα διότι απλώς θα υπάρχουν
κυβερνήσεις που δεν συμμορφώνονται με τις δυτικές και βορειοαμερικανικές
πολιτικές, οπότε θα έρθουν τα πραξικοπήματα ενάντια στους φιλορώσους.
Σίγουρα οι ΗΠΑ θα βρουν έναν όρο, όπως τα «αποτυχημένα κράτη» για
εκείνες τις κυβερνήσεις που δεν καταδικάζουν τον Πούτιν. Και τα
πραξικοπήματα, η αποσταθεροποίηση, οι παρεμβολές, και τα εκατομμύρια επί
εκατομμυρίων δολαρίων από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα
υποδαυλίσουν την αποσταθεροποίηση των δημοκρατιών μας στη Λατινική
Αμερική». Βλ. <a href="https://kawsachunnews.com/quintana-latin-america-to-experience-phase-ii-of-the-cold-war" target="_blank">Quintana: Latin America to Experience Phase II of the Cold War - Kawsachun News</a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">7. Όποιος θέλει να πάρει μιαν αληθή εικόνα τού τί συμβαίνει στην
Ουκρανία και όλου τού σχετικού παρασκηνίου, πρέπει οπωσδήποτε να
διαβάσει τη μακροσκελή έκθεση του συνταγματάρχη Jacques Baud, συγγραφέα
πολλών βιβλίων για τον πόλεμο, τις πληροφορίες και την τρομοκρατία, που
είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα <a href="https://www.militaire.gr/">https://www.militaire.gr/</a>.
Μεταξύ 1983-90 ο Jacques Baud ήταν μέλος της Ελβετικής Υπηρεσίας
Στρατηγικών Πληροφοριών και, αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ,
συμμετείχε σε συζητήσεις με ρώσους στρατιωτικούς και αξιωματούχους των
μυστικών υπηρεσιών στο ανώτατο επίπεδο. Το 1995 ηγήθηκε των αποστολών
των Ηνωμένων Εθνών στην Αφρική για βοήθεια στους πρόσφυγες και το 2002
εντάχθηκε στο Κέντρο Διεθνούς Πολιτικής Ασφάλειας (CPSI) στο
Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών, ενώ το 2005 ηγήθηκε ενός
πολιτικο-στρατιωτικού κέντρου πληροφοριών για την αποστολή τού ΟΗΕ στο
Σουδάν. Το 2009-11 υπηρέτησε με το Γραφείο Στρατιωτικών Υποθέσεων στο
Τμήμα Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων (DPKO) στη Νέα Υόρκη, πριν επιστρέψει
στην Αφρική για να ηγηθεί του Τμήματος Ερευνών του International Peace
Support Training Center (IPSTC) στο Ναϊρόμπι. Από το 2013 εργάζεται για
το Τμήμα Πολιτικών Υποθέσεων και Πολιτικής Ασφάλειας του ΝΑΤΟ στις
Βρυξέλλες. Η έκθεσή του, κατεδάφιση τόνων αναίσχυντης δυτικής
προπαγάνδας, τεκμηριώνει με συγκλονιστικά στοιχεία την καταγγελία του
ότι «στην πραγματικότητα, δεν προσπαθούμε να βοηθήσουμε την Ουκρανία,
αλλά να πολεμήσουμε τη Ρωσία».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">8. Για την ανάσχεση αυτού του κινδύνου άλλωστε έχουν επιστρατευθεί
μείζονες στρατηγικές αντι-εξέγερσης, που κυμαίνονται από τις δρακόντειες
«αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες μέχρι τη συστηματική υποβολή των
πληθυσμών σε υγειονομικούς και περιβαλλοντικούς τρόμους (όπως η πρόσφατη
σκηνοθεσία του «φονικού ιού») που επιτρέπουν την άρση παραδοσιακών
δημοκρατικών ελευθεριών, την ασφυκτική συρρίκνωση της δημόσιας σφαίρας
και τον τεχνο-ολοκληρωτικό έλεγχο.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">9. Για την ιστορία της καθιέρωσης του δολαρίου ως παγκόσμιου
αποθεματικού νομίσματος, ειδικά μέσ’ από τη σύνδεσή του με την
πετρελαϊκή αγορά (που στάθηκε το κλειδί όλης τής μεσανατολικής πολιτικής
των ΗΠΑ), για την επερχόμενη κρίση του και για τις ραγδαίες
νομισματικές ανακατατάξεις που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, βλ. το
εξόχως διαφωτιστικό άρθρο τής Helen Brown, αμερικανίδας δικηγόρου και
προέδρου τού Ινστιτούτου Δημόσιας Τραπεζικής Πολιτικής, «Η επερχόμενη
παγκόσμια οικονομική “επανάσταση”: η Ρωσία ακολουθεί το αμερικανικό
μοντέλο» : <a href="https://autonomidrasi.com/2022/05/02/%CE%B7-">https://autonomidrasi.com/2022/05/02/%CE%B7-</a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">10. Παρ. από την Helen Brown, <i>ό.π</i>.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">11. Βλ. Klaus Schwab & Thierry Malleret, <i>Η μεγάλη επανεκκίνηση</i> (Λιβάνης 2021, μετ. Αριάδνη Αλαβάνου [2020]). </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">12. Δεν είναι άσκοπο να θυμίσω εδώ την αντίδραση του Μαρξ όταν
διάβασε στο Σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του Φερδινάνδου Λασάλ τη φράση
«ελεύθερο κράτος». Δηκτικά, Ο Μαρξ γράφει: «Αν το πάρουμε γραμματικά,
ελεύθερο κράτος είναι εκείνο το κράτος που είναι ελεύθερο απέναντι στους
πολίτες τους, δηλαδή ένα κράτος με δεσποτική κυβέρνηση». Βλ. <i>Κριτική του Προγράμματος της Γκότα</i> (Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2004, σελ. ), σελ. 47.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">13. Όπως ωραία το διατυπώνει ένας σπουδαίος ινδός μαρξιστής αναλυτής, ο Aijaz Ahmad, στο <i>Πέρ’ από τον Οριενταλισμό: έθνη, τάξεις, λογοτεχνίες, και οι ιδεολογικές χρήσεις το τριτοκοσμισμού </i>(Ηριδανός:
Αθήνα 2017, εισαγ.-μετ. Φώτης Τερζάκης): «Ο εθνικισμός είναι η
ιδεολογία τής αστικής τάξης και δεν έχει τίποτε το επαναστατικό ως
τέτοιος· οιαδήποτε επένδυση σε αυτόν, και πάντα υπό αυστηρά
διευκρινισμένες συνθήκες, έχει νόημα μόνο εφ’ όσον μπορεί <i>να μετατραπεί σε αντι-ιμπεριαλισμό</i>».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">14. Και είναι οπωσδήποτε ανησυχητικό το φαινόμενο ότι οι παγκόσμιες
αναμετρήσεις σήμερα τείνουν να γίνονται όλο και περισσότερο κατανοητές
με όρους «πολιτισμικής» αντιπαράθεσης. Μοντέλο αυτού του τύπου ανάλυσης
είναι ασφαλώς η κατασκευή τού Samuel Huntington, <i>Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης</i>
(Πατάκης: Αθήνα 2017, μετ. Σήλια Ριζοθανάση, επιμ. Γ. Αντωνόπουλος
[1993]), ιδεολογικό έρεισμα της αμερικανικής γεωπολιτικής μετά τον Ψυχρό
Πόλεμο. Δύσκολα ωστόσο μπορεί να διαφύγει από τον προσεκτικό αναγνώστη η
υπόγεια «συνεννόηση» με το σύγγραμμα που υποτίθεται πως εκφράζει το
αντίπαλο δέος, τη γεωπολιτική του λεγόμενου Ευρωασιατισμού, από τον ρώσο
θεωρητικό Alexandr Dugin, <i>Η τέταρτη πολιτική θεωρία</i> (Έσοπτρον:
Αθήνα 2013, μετ. Δημ. Ευαγγελόπουλος [2012]). Εντύπωση κάνει εν πρώτοις
ότι στο μανιφέστο του Ντούγκιν δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε
υλικές ιστορικές πραγματικότητες, παραγωγικές σχέσεις και οιαδήποτε
στοιχειώδη ταξική ανάλυση. Γραμμένο μάλλον σαν έκκληση σε
νεοπαραδοσιακές Ορθόδοξες και Ισλαμικές αξίες, το έργο αυτό, που
διαβάζεται σαν ιδεολογικό υπέρεισμα της Νέας Ρωσίας, μοιάζει να έχει
σημείου προς σημείο συλληφθεί σαν ένας προγραμματικός αντι-Χάντινγκτον.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: left;"><br /></p>
<p></p></div>Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-1902948290395873602022-03-10T10:04:00.001+00:002022-03-10T10:36:32.403+00:00ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiLQ2P7PfnKCmdqPSIjL5DNm-i8M2-0Hos7wqWXAaVXbc2uExBYSYXh1fw_TDFbQfzYuBPWmT_sTwy-gQeK2Eqlqk71e9C6TE3_YvWuL9bbmOIxmf5sHF28H661zhhlM53OoHSS05qEQlqyykw_n5uH0C4vW5ViRT458gcvZ3hRqRu5Gj1-xVTZCTlOSw=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiLQ2P7PfnKCmdqPSIjL5DNm-i8M2-0Hos7wqWXAaVXbc2uExBYSYXh1fw_TDFbQfzYuBPWmT_sTwy-gQeK2Eqlqk71e9C6TE3_YvWuL9bbmOIxmf5sHF28H661zhhlM53OoHSS05qEQlqyykw_n5uH0C4vW5ViRT458gcvZ3hRqRu5Gj1-xVTZCTlOSw=w640-h320" width="640" /></a></div><br />Ξαφνικά, εδώ κι ένα δεκαήμερο ο ειδησεογραφικός βομβαρδισμός για τις
«εκατόμβες της πανδημίας» σίγησε. Όχι επειδή το συμβάν θεωρήθηκε λήξαν:
τα τιμωρητικά μέτρα της κυβέρνησης κατά των «απείθαρχων» πολιτών σε
αγαστή σύμπραξη με τους εργοδοτικούς εκβιασμούς, η δημόσια μασκαράτα της
«προφύλαξης», ο <i>φόρος υγείας</i> στους πολίτες κάποιας ηλικίας που
εννοούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από μια ναζιστικού τύπου
γενετική παρέμβαση και, πάνω απ’ όλα, η μεθοδευμένη στρατηγική εξόντωσης
κάπου 10.000 ανυπότακτων υγειονομικών, συνεχίζονται με ανανεωμένο
σαδισμό κι εκδικητική εμμονή – δείχνοντας πώς οι στόχοι τους ούτε
βραχυπρόθεσμοι ούτε απλώς «υγειονομικοί» ήταν. Ο λόγος είναι ότι η
κυβερνητικά επιδοτούμενη βιομηχανία των fake news ανέλαβε νέα αποστολή,
όπου και μετέφερε άρδην όλο το τεχνικό της προσωπικό: μια κολοσσιαία
προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ των ΝΑΤΟϊκών της αφεντικών και την
ευρωπαϊκών τους δεκανέων, κατά του γεωστρατηγικού τους αντιπάλου, της
Ρωσίας.<span><a name='more'></a></span><p></p>
<p>Ακόμα μία φορά η «Ευρώπη», παραδειγματικά δυσλειτουργική και ανίκανη
να διαχειριστεί τα προβλήματα που γεννά η ίδια η αρχιτεκτονική της,
αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου πυροβολώντας τα πόδια
της. Η προθυμία της να πληρώσει, τουλάχιστον οικονομικά εάν όχι και με
όρους ασφάλειας, το κόστος των αποφάσεων του στρατηγικού της «προστάτη»,
κατασιγάζοντας εν μιά νυκτί τα κατά καιρούς τραυλίσματα δοκιμαστικής
και άτολμης «διαφοροποίησης», είναι πέραν ενός σημείου ανεξήγητη – αλλ’
ας πούμε ότι αυτό είναι μια ξεχωριστή συζήτηση, που μπορεί να γίνει σε
δεύτερη φάση… Εκείνο που τώρα μας απασχολεί είναι η <i>διαστροφή των σημασιών</i>
που έχει γίνει βαρύ υπερόπλο στα χέρια των επιγόνων του Διαφωτισμού και
υπερήφανων κατά τ’ άλλα για τον «ορθολογισμό» τους (το ίδιο όπλο που
χρησιμοποιήθηκε εναντίον μας στη διάρκεια της πανδημικής σκηνοθεσίας),
και η <i>ολοκληρωτικού τύπου φίμωση της σκέψης και του δημόσιου λόγου</i>
σε αυτό το κομμάτι του κόσμου που έχει το θράσος ν’ αποκαλεί τον εαυτό
του «φιλελεύθερη/ες δημοκρατία/ες». Όχι, δεν είναι ο πυρηνικός όλεθρος
που μας απειλεί τούτη τη στιγμή, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο μας
απειλούσε από το 1945 και μετά· είναι η φρικιαστική έγερση του <i>ολοκληρωτισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα</i>,
η οργουελιανή στόχευση στον πυρήνα των κυττάρων και της σκέψης μας,
προαιώνιο όνειρο κάθε ολοκληρωτισμού που τώρα επιτέλους γίνεται εφικτό
με την εφιαλτική συνδρομή μιας μακάβριας τεχνολογίας.</p>
<p>Παρ’ όλο που η νέα ιερή συμμαχία διατυμπανίζει την «κατακραυγή
ολόκληρου του κόσμου» για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο «κόσμος»
αυτός, αν προσέξει κανείς καλύτερα, δεν είναι άλλος από τον
αγγλοσαξωνικό-βορειοατλαντικό άξονα και του ευρωπαίους υποτελείς του
(απ’ όπου απουσιάζει, περιέργως, το Ισραήλ, παρ’ όλο που δεν παρέλειπε
να εξοπλίζει τις ουκρανικά νεοναζιστικά τάγματα με οπλισμό υψηλής
τεχνολογίας, όπως άλλωστε κι η Τουρκία: μήπως επειδή και οι δύο
γνωρίζουν πως η καταδίκη μιας «εισβολής» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί
κατά μείζονα λόγο εναντίον τους, αν υπήρχε ίχνος συνέπειας στις άσφαιρες
ρητορείες —αλλά εγκληματικές πρακτικές— της Δύσης); Και ποια η
δικαιολογία της «κατακραυγής»; Η στρατιωτική εισβολή, ακούμε, που
παραβιάζει της κατοχυρωμένη από το διεθνές δίκαιο εδαφική και πολιτική
ανεξαρτησία μιας χώρας. Είναι η φυσική αγανάκτηση, αν θέλετε, που όλος ο
κόσμος νιώθει ενστικτωδώς απέναντι στον επιτιθέμενο. Μάλιστα. Πριν πάμε
να δούμε όμως <i>ποιος</i> ακριβώς είναι ο επιτιθέμενος και ποιος ο
αμυνόμενος, μπορούμε να θέσουμε, υποθέτω, το απλό ερώτημα: δεν ήταν
παραβίαση της εδαφικής και/ή πολιτικής ανεξαρτησίας μιας χώρας, και
αισχρή προσβολή του διεθνούς δικαίου, η επιβολή μιας στρατιωτικής
δικτατορίας στην Ελλάδα το 1967 και η οργάνωση μιας τουρκικής εισβολής
στην Κύπρο το 1974· η ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου
Αλιέντε και η επιβολή μιας αιμοσταγούς δικτατορίας στη Χιλή το 1973· η
βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας και η παράνομη απόσπαση
του Κοσόβου από τη Σερβία· η διαδοχική καταστροφή του Αφγανιστάν, του
Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης και του Σουδάν – για να
περιοριστώ μόνο στο τελευταίο ήμισυ του αιώνα, και παραλείποντας πολλά;
Ποια «αυταρχική» δύναμη ενορχήστρωσε αυτά και άλλα πολλά εγκλήματα κατά
του διεθνούς δικαίου, ζητώντας ρητά μάλιστα να εξαιρεθεί η ίδια από τις
διαδικασίες εφαρμογής του, ενώ ταυτόχρονα περιπαίζει τη νοημοσύνη μας
επιτιθέμενη όπου την παίρνει και όπου μπορεί στο όνομα ακριβώς του
«διεθνούς δικαίου»; Το λέω γιατί άκουσα προχθές έναν (ακόμα) γελοίο
εκπρόσωπο της κυβέρνησης Μητσοτάκη (με την ιδιότητα του διεθνολόγου
μάλιστα) να λέει επί λέξει: «Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία
δυστυχώς αλλάζει τον κόσμο· και φοβάμαι ότι τον αλλάζει για πάντα.
Διαμορφώνεται […] αυτή τη στιγμή μια νέα διαχωριστική γραμμή: από τη μία
πλευρά θα είναι η δημοκρατία και η ελευθερία και από την άλλη πλευρά θα
είναι ο αυταρχισμός και ο αλυτρωτισμός […] Πράγματι, αυτό που είδαμε
στη Ρωσία μάς θυμίζει τον Αττίλα […] Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς,
ούτε ουδέτεροι, απέναντι σε κάτι το οποίο είναι καταφανώς άδικο. Για τον
λόγο αυτόν η χώρα μας, λοιπόν, τηρεί μιαν ανυποχώρητη στάση απέναντι σε
οποιαδήποτε χώρα κάνει κουρελόχαρτο το διεθνές δίκαιο».</p>
<p>Στον παραλληλισμό της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης με τον Αττίλα
θα επανέλθω. Το βέβαιο είναι πάντως ότι, όχι, καμία καινούργια εποχή δεν
εγκαινιάζεται σήμερα ούτε ο κόσμος άλλαξε ριζικά από τα γεγονότα αυτού
του Φεβρουαρίου στην Ουκρανία. Όσα ζούμε σήμερα είναι άρρηκτη συνέχεια
μιας πολιτικής την οποία εγκαινίασαν οι ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο, με στόχο μια <i>άνευ όρων και χωρίς λογικούς, ηθικούς ή δικαιικούς φραγμούς παγκόσμια κυριαρχία</i>.
Ωστόσο το ήθος αυτής πολιτικής είχε εξαγγελθεί ακόμα νωρίτερα: με το
τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να διηγηθώ μία ιστορία που θα βοηθήσει, ελπίζω,
κάποιους οι οποίοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου.</p>
<p>Στις αρχές του 1918 η Γερμανία ήταν προφανές ότι έχανε, αλλά συνέχιζε
να μάχεται απελπισμένα και ο πόλεμος τραβούσε σε μάκρος. Υπό αυτές της
συνθήκες, ένας σύμβουλος του Αμερικανού Προέδρου Ουίλσον ονόματι George
Creel —προδρομική φιγούρα του σύγχρονου μάνατζμεντ και της επιστήμης των
δημοσίων σχέσεων— είχε μια ιδέα: ίσως οι Γερμανοί θα παρέδιδαν τα όπλα
εάν τους προσφέραμε ήπιους όρους εκεχειρίας· και συνέταξε μια σειρά από
ήπιους όρους που έλεγαν ότι δεν θα υπήρχαν καθόλου τιμωρητικά μέτρα,
τους οποίους παρέδωσε στον Πρόεδρο Ουίλσον γα να τους εξαγγείλει
δημοσίως – το περίφημο «Διάγγελμα των 14 σημείων». Καμία προσάρτηση,
καμία κυρωτική αποζημίωση, κ.ο.κ. έλεγε το διάγγελμα· και οι Γερμανοί
παράδωσαν τα όπλα. Το πώς τους συμπεριφέρθηκαν οι νικητές στις
Βερσαλλίες είναι γνωστό: ο Κλεμανσώ ήθελε να συντρίψει αμετάκλητα τη
Γερμανία, ο Λόυντ Τζώρτζ θεωρούσε σκόπιμο να εισπραχθούν υπέρογκες
πολεμικές αποζημιώσεις, όσο για τον αφελή Ουίλσον, όταν αναρωτιόταν τί
έγιναν τα «14 σημεία» του, τον έβγαζαν βόλτα στα πολεμικά νεκροταφεία
και τον έκαναν να νιώθει ντροπή που δεν μισούσε τους Γερμανούς. Η
Γερμανία έφτυσε κυριολεκτικά αίμα· και το αίμα αυτό, δηλητηριασμένο από
τους πικρούς χυμούς της πληγωμένης αξιοπρέπειας, της εθνικής ταπείνωσης
αλλά, προπαντός, της <i>αίσθησης του σατανικού εμπαιγμού</i>, έθρεψε
το δέντρο του ναζισμού. Οι εμπνευστές της αμερικανικής πολιτικής
δικαιολόγησαν την πράξη τους στο όνομα του «κοινού καλού». Με αυτόν τον
τρόπο έσωσαν, λένε, μερικές χιλιάδες ζωές Αμερικανών κι Ευρωπαίων το
1918. Δεν συνυπολόγισε όμως η λογιστική τους το (εύλογο) μίσος που γεννά
η ατιμία, και το (αναμενόμενο) έγκλημα που γεννάει το μίσος: οι ζωές
που κόστισε το Άγος των Βερσαλλιών περιλαμβάνουν τουλάχιστον τα
εκατομμύρια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, και ύστερα της Κορέας και
του Βιετνάμ, και ύστερα της Παλαιστίνης και της Μέσης Ανατολής – και
σταματάω εδώ…</p>
<p>Η στρατηγική παραπλάνηση είναι ασφαλώς μέρος του πολέμου. Όμως το
μήνυμα «Ας κάνουμε ειρήνη με τους εξής όρους…» δεν είναι της ίδιας <i>λογικής τάξεως</i>
με τις παραπλανήσεις και τα τεχνάσματα στρατηγικής. Λένε ότι στον έρωτα
και στον πόλεμο επιτρέπονται τα πάντα, και ίσως αυτό να ισχύει <i>μέσα</i> στον πόλεμο ή τον έρωτα, όχι όμως <i>αναφορικά με</i> τον πόλεμο ή τον έρωτα, και είναι κοινό αίσθημα πως <i>η προδοσία και η εξαπάτηση σε ανακωχή ή ειρηνευτική διαδικασία είναι απείρως φρικτότερο πράγμα από την παραπλάνηση στη μάχη</i>. Όπως ωραία το έχει φωτίσει ο Gregory Bateson<sup>1</sup>, όποιος παίζει με τους κανόνες της <i>μετα-</i>επικοινωνίας ανοίγει την πόρτα στην τρέλα. Εάν δεν υπάρχει αξιόπιστη μετα-επικοινωνία σε σχέση με τον πόλεμο, δεν υπάρχει <i>δίοδος διαφυγής</i>
από τον διαρκή, βρώμικο και δίχως κανόνες πόλεμο. Αυτό το ήθος
εισήγαγαν στις αναμετρήσεις του εικοστού αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες της
Αμερικής, και αυτό είναι κάτι χειρότερο από τα πυρηνικά του Ναγκασάκι
και της Χιροσίμα: πυρηνική βόμβα στην ανθρώπινη λογική και κρίση, στο
ίδιο το αξιακό έδαφος επί του οποίου μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε
ανθρώπινη επικοινωνία και συνεννόηση – και ως εκτοξευτήρας της
λειτουργεί το αληθινά δαιμονικό σημερινό σύστημα των Μέσων.</p>
<p>Μπορούμε να παρατηρήσουμε τώρα την επανάληψη του ίδιου σεναρίου το
1990-91, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Λογικά, η εξαφάνιση
του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα έπρεπε να οδηγήσει στη διάλυση του ΝΑΤΟ,
το οποίο δημιουργήθηκε με ρητό στόχο ν’ αντιμετωπίσει τη «σοβιετική
απειλή». Νέες μορφές ολοκλήρωσης θα έπρεπε να προταθούν γι’ αυτή την
«άλλη Ευρώπη», η οποία φιλοδοξούσε να προσεγγίσει τη Δύση. Ακόμη πιο
σοβαρό, οι ίδιοι οι Αμερικανοί υποσχέθηκαν στον Γκορμπατσώφ (και αυτό
είναι καταγεγραμμένο επισήμως) την ασφάλεια της νέας Ρωσίας και την
αποχή από οιαδήποτε ενέργεια επιθετικού χαρακτήρα, όπως η διεύρυνση του
ΝΑΤΟ προς ανατολάς<sup>2</sup> – και οι εγγυήσεις αυτές έπαιξαν
αποφασιστικό ρόλο στις επόμενες κινήσεις του τελευταίου Σοβιετικού
ηγέτη. Ωστόσο, αφότου εκπλήρωσαν τις επιδιώξεις τους, οι ΗΠΑ
μεταχειρίστηκαν τη Ρωσία σαν ηττημένο πολέμου – και κάθε άλλο παρά με
τον ιπποτισμό του νικητή (που δεν ήταν ποτέ στον κώδικά τους). Απέρριψαν
ασυζητητί μία σχετική πρόταση της Γαλλίας και, θέλοντας να
κεφαλαιοποιήσουν τη «νίκη» τους, πίεσαν αφόρητα για την ανατολική
διεύρυνση των ευρωατλαντικών δομών, κληροδότημα του Ψυχρού Πολέμου,
στέλνοντας σε όλους το μήνυμα ότι έχουν την πρόθεση να τον συνεχίσουν.</p>
<p>Ήδη από το 1997 ξεκίνησε η ανατολική διεύρυνση του ΝΑΤΟ, παρ’ όλο
που στις ίδιες τις ΗΠΑ ηγετικές προσωπικότητες εξέφραζαν τη διαφωνία
τους. Το 1999, όταν το ΝΑΤΟ γιόρταζε με τυμπανοκρουσίες την 50ή του
επέτειο, έκανε την πρώτη του θεαματική κίνηση προς τ’ ανατολικά
(Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχική Δημοκρατία) και ανακοίνωσε πως η
διαδικασία θα συνεχιζόταν μέχρι τα ρωσικά σύνορα. Την ίδια στιγμή η
Ατλαντική Συμμαχία προχωρούσε σε πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας,
μετατρέποντας τον οργανισμό από αμυντικό μπλοκ σε επιθετική συμμαχία,
κατά παράβασιν του διεθνούς δικαίου. Ο πόλεμος κατά του Βελιγραδίου
διεξήχθη χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ, εμποδίζοντας έτσι τη Μόσχα να
χρησιμοποιήσει ένα από τα τελευταία εναπομείναντα μέσα ισχύος της: το
δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας.</p>
<p>Η ανάληψη της εξουσίας από τον Πούτιν τον επόμενο χρόνο μάλλον
πολλαπλασίασε τις πράξεις καλής θέλησης προς την Ουάσιγκτον, ιδίως μετά
τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Ο νέος ρώσος πρόεδρος
αποδέχθηκε την προσωρινή εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Κεντρική
Ασία και διέταξε το κλείσιμο των ρωσικών βάσεων στην Κούβα που
κληρονόμησε από την ΕΣΣΔ, όπως και την αποχώρηση των ρώσων στρατιωτών
που βρίσκονταν στο Κόσοβο. Το μόνο αντάλλαγμα που ζητούσε η Ρωσία ήταν
να αποδεχθεί η Δύση ότι ο μετασοβιετικός χώρος, τον οποίον ορίζει ως το
«εγγύς εξωτερικό» της, εμπίπτει στη σφαίρα ευθύνης της. Το 2003, η
επέμβαση στο Ιράκ από τον αμερικανικό στρατό, επίσης χωρίς έγκριση του
ΟΗΕ που αποτελεί ακόμα μία κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου,
επέσυρε μια κοινή καταδίκη από το Παρίσι, το Βερολίνο και τη Μόσχα,
πράγμα που εμφύσησε φόβους στην Ουάσινγκτον για το ενδεχόμενο μιας
συνεργασίας της Ρωσίας με την Ευρώπη, την οποία όφειλε να τσακίσει εν τη
γενέσει της· και το προσφορότερο όπλο γι’ αυτό ήταν οι «πρόθυμες» χώρες
της πρώην Ανατολικής Ευρώπης.</p>
<p>Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν ραγδαία. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την
πρόθεσή τους να εγκαταστήσουν τμήματα της αντιπυραυλικής τους ασπίδας
στην Ανατολική Ευρώπη, κατά παράβασιν της συμφωνίας Ρωσίας-ΝΑΤΟ (που
υπογράφηκε το 1997), ενώ παράλληλα η Ουάσινγκτον αμφισβητούσε τις
συμφωνίες πυρηνικού αφοπλισμού (και αποσύρθηκε από τη Συνθήκη για τους
αντιβαλιστικούς πυραύλους τον Δεκέμβριο του 2001). Ο χορός των λεγόμενων
«χρωματιστών επαναστάσεων» στον μετασοβιετικό χώρο έγιναν
δικαιολογημένα αντιληπτές στη Μόσχα ως επιχειρήσεις που αποσκοπούσαν
στην εγκαθίδρυση φιλοδυτικών καθεστώτων στο κατώφλι της. Τον Απρίλιο του
2008 η Ουάσιγκτον άσκησε ισχυρές πιέσεις στους ευρωπαίους συμμάχους της
να επικυρώσουν την πρόσκληση της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξη
στο ΝΑΤΟ, και ταυτόχρονα πίεζε για αναγνώριση της ανεξαρτησίας του
Κοσόβου, η οποία συνιστούσε μια πρόσθετη βιαιοπραγία κατά του διεθνούς
δικαίου αφού νομικά επρόκειτο για σερβική επαρχία.</p>
<p>Αφότου <i>η Δύση άνοιξε το κουτί της Πανδώρας του παρεμβατισμού και της αμφισβήτησης των συνόρων στην ευρωπαϊκή ήπειρο</i>,
η Ρωσία απάντησε με στρατιωτική επέμβαση στη Γεωργία το 2008 και στη
συνέχεια με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Νότιας Οσετίας και της
Αμπχαζίας. Με τον τρόπο αυτόν το Κρεμλίνο έστελνε σήμα ότι θα κάνει τα
πάντα για ν’ αποτρέψει την περαιτέρω ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στο μαλακό του
υπογάστριο. Ήταν ασφαλώς παραβίαση του διεθνούς δικαίου, επίσης, αλλά
ποιος είχε το ηθικό έρεισμα να το υπερασπιστεί; Οι ΗΠΑ συνέχισαν το
θανατηφόρο παιχνίδι τους, απολύτως τυφλές απέναντι στις δυνάμεις που
έθεταν σε κίνηση. </p>
<p>Στα τέλη του 2013, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί υποστήριξαν τις
διαδηλώσεις που οδήγησαν στην ανατροπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς
στην Ουκρανία, του οποίου η εκλογή το 2010 είχε αναγνωριστεί ως σύμφωνη
με τους δημοκρατικούς κανόνες. Ήταν ένα απροκάλυπτο πραξικόπημα, με
μοχλό ουκρανικές νεοναζιστικές συμμορίες τις οποίες η Δύση εξόπλιζε<sup>3</sup>
προκειμένου να πετύχει, πάση θυσία, την προσάρτηση της Ουκρανίας στο
δυτικό στρατόπεδο. Ακολούθησε μια δυναμική ρωσική παρέμβαση στην
Ουκρανία —η προσάρτηση της Κριμαίας και η ανεπίσημη στρατιωτική
υποστήριξη των αυτονομιστών του Ντάνμπας, μιας μεγάλης ρωσικής
μειονότητας 250.000 ανθρώπων, ειρήσθω εν παρόδω— την οποία το Κρεμλίνο
δικαιολόγησε ως νόμιμη απάντηση στη (φιλο)δυτική διαρπαγή της εξουσίας
στο Κίεβο. Από την πλευρά τους, οι δυτικές πρωτεύουσες κατήγγειλαν μιαν
άνευ προηγουμένου πρόκληση για τη διεθνή μεταψυχροπολεμική τάξη.</p>
<p>Οι συμφωνίες του Μινσκ, που υπογράφηκαν τον Σεπτέμβριο του 2014,
έδωσαν τη δυνατότητα στη Γαλλία και τη Γερμανία —χώρες εξαρτημένες από
το ρωσικό φυσικό αέριο, και ιδίως η δεύτερη— να αναλάβουν ρόλο
μεσολαβητή στις εχθροπραξίες. Επτά χρόνια αργότερα, όμως, η διαδικασία
είχε παγώσει: το Κίεβο εξακολουθούσε ν’ αρνείται την αυτονομία στο
Ντάνμπας την οποία υπέγραψε, ενώ ο ρωσικός πληθυσμός υφίστατο φρικαλέους
βασανισμούς από τα εθνικιστικά τάγματα εφόδου και η γλώσσα του (της
οποίας διάλεκτος είναι ουσιαστικά η ουκρανική) απαγορεύτηκε.
Συνειδητοποιώντας ότι Παρίσι και Βερολίνο ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις
ουκρανο-αμερικανικές θέσεις, η ρωσική ηγεσία αποφάσισε να τους
παραγκωνίσει και να διαπραγματευτεί απευθείας με τους Αμερικανούς, τους
οποίους έβλεπε ως τους πραγματικούς καθοδηγητές του Κιέβου. Η εκλογή του
προέδρου Ζελένσκι τον Απρίλιο του 2019 γέννησε στιγμήν στο Κρεμλίνο την
ελπίδα μιας ανανέωσης των δεσμών με το Κίεβο, αλλά εκείνος ενίσχυσε την
πολιτική της ρήξης με τον «ρωσικό κόσμο» που είχε ξεκινήσει ο
προκάτοχός του. Ακόμη χειρότερα, η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία μεταξύ
Ουκρανίας και ΝΑΤΟ συνέχιζε να εντείνεται ενώ η Τουρκία, μέλος και η
ίδια του ΝΑΤΟ, έχει παραδώσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης, που έκαναν
το Κρεμλίνο να φοβάται ότι το Κίεβο ίσως μπει στον πειρασμό μιας
στρατιωτικής ανακατάληψης του Ντάνμπας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι
κινήσεις της Μόσχας ήταν αυτό πού λέμε στο σκάκι <i>φορσέ</i>: δεν είχε κανένα άλλο περιθώριο από το ν’ αναλάβει πρωτοβουλία όσο υπήρχε ακόμα χρόνος.</p>
<p>Ακόμη και την τελευταία στιγμή, παρ’ όλ’ αυτά, σε μια προσπάθεια να
λάβει εγγυήσεις σχετικά με την προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας, η
Ρωσία παρουσίασε στους Αμερικανούς δύο σχέδια συνθηκών με στόχο τη
μεταρρύθμιση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη, ενώ συγκέντρωνε
στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα. Ζητούσε το επίσημο πάγωμα της
διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, την απόσυρση των δυτικών στρατευμάτων
από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τον επαναπατρισμό των
αμερικανικών πυρηνικών όπλων που έχουν αναπτυχθεί στην Ευρώπη.
Αντιμετωπίστηκε ακόμα μία φορά με αλαζονική απαξίωση – κι έπαιξε το μόνο
χαρτί που μπορούσε πια να παίξει.<sup>4</sup></p>
<p>Ανεξάρτητα από τους συγκυριακούς παράγοντες οι οποίοι πυροδότησαν τα
γεγονότα που σήμερα όλοι με κροκοδείλια δάκρυα θρηνούν και καταδικάζουν,
πρέπει να τονιστεί ότι <i>η Ρωσία απλώς επαναλαμβάνει τα αιτήματα που προβάλλει αδιάλειπτα από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου</i>, τα οποία η Δύση ποτέ δεν θεώρησε αποδεκτά ή νομιμοποιημένα. Ασφάλεια της Ευρώπης δεν μπορεί να υπάρξει <i>ενάντια</i> στη Ρωσία αλλά μόνο <i>μαζί της</i>.
Είναι η μόνη παραδοχή που υπαγορεύει ο συνεπής ειρηνισμός, για όσους
θέλουν να εμφανίζονται ως θερμοί υποστηρικτές του. Πέρ’ από τους
πραγματιστικούς υπολογισμούς της εκάστοτε διπλωματίας, είναι σωστό ότι
πρέπει να συνιστά κριτήριο των πολιτικών μας επιλογών μια <i>αρχή δικαίου</i>, και ακόμη πιο σωστό πως αυτή υπαγορεύει να στέκουμε <i>πάντα στο πλευρό του αμυνόμενου, και να εναντιωνόμαστε στον επιτιθέμενο</i>:
μόνο που επιτιθέμενος αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία δεν είναι η Ρωσία·
είναι το ΝΑΤΟ και ο συρφετός των μικρών και μεγάλων υποτακτικών του, και
η Ρωσία είναι ο αμυνόμενος. Μια εκτίμηση στην οποία συγκλίνουν πολλοί
σοβαροί διεθνείς αναλυτές —αποκλεισμένοι βεβαίως από την τηλεοπτική
μηχανή των fake news— είναι ότι στήθηκε παγίδα στον Πούτιν.</p>
<p>Αφελώς θα μπορούσε ίσως να ρωτήσει κάποιος: μα γιατί αυτή η παράλογη
επιθετικότητα των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, αφού στο κάτω-κάτω δεν υφίσταται το
βαθύ ιδεολογικό ρήγμα (έστω προσχηματικό) που χώριζε τα δύο στρατόπεδα
την εποχή του Ψυχρού Πολέμου; Γιατί αυτή η στρατηγική ασφυκτικής
περικύκλωσης, φυτεύοντας πυρηνικές βάσεις σε όλη την περίμετρο των
συνόρων της που κανένα κυρίαρχο κράτος δεν θα μπορούσε ν’ αποδεχθεί, κι
εκτοξεύοντας απερίφραστες απειλές (έστω ρητορικές) που γεννούν
αναπόφευκτα ένα αίσθημα υπαρξιακής απειλής σε αυτή τη μεγάλη χώρα, όταν
μάλιστα έχει η ίδια εκπέμψει με κάθε τρόπο την επιθυμία της να ενταχθεί
υπό αξιοπρεπείς όρους στο «δυτικό» στρατόπεδο; Η απάντηση πρέπει ν’
αναζητηθεί, νομίζω, στους όρους της <i>κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης</i>
που επέβαλαν οι ηγέτιδες δυνάμεις της Δύσης από τα τέλη τής δεκαετίας
του ’70 και συνδέθηκε με το λεγόμενο «νεοφιλελεύθερο» οικονομικοπολιτικό
δόγμα. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι πρωτεργάτες της
«παγκοσμιοποίησης» απέβλεπαν σε οικονομική λεηλασία των τεράστιων
πλουτοπαραγωγικών πηγών αυτής της χώρας (σύμφωνα με το σχέδιο
Μπρζεζίνσκυ, ο οποίος υποκινούσε εμμονικά τον διαμελισμό της Ρωσίας μη
παύοντας να δηλώνει με κάθε ευκαιρία «Η Ρωσία είναι <i>πάρα</i> <i>πολύ</i>
μεγάλη!») – ελπίδα την οποία έκανε προς στιγμήν, μετά το 1995, να
φαίνεται ρεαλιστική το άνοιγμα του έως τότε αποκλεισμένου σοβιετικού
οικονομικού χώρου χάρη στην πολιτική Γκορμπατσώφ, και ύστερα βέβαια του
Γιέλτσιν. Η ελπίδα αυτή διαψεύστηκε οικτρά, και η διάψευσή της συνδέθηκε
με την ανάληψη της εξουσίας από τον Πούτιν ο οποίος, μετά τις πρώτες
οδυνηρές εμπειρίες της χώρας από το «άνοιγμα» της δεκαετίας του ’90,
ανέλαβε σιδηρά διαχείριση και επιστροφή σε ένα κλειστό εθνικιστικό
καθεστώς προστατευμένης οικονομίας. Αυτό ακριβώς είναι το «έγκλημα» όλων
των κηρυγμένων εχθρών τής Δύσης σήμερα —του Ιράν, της Κίνας, της
Βενεζουέλας ή της Βολιβίας, κ.ά.— τα οποία στη jargon της ακαδημαϊκής
πολιτικής επιστήμης αποκαλούνται «αυταρχικά καθεστώτα». Πρέπει να γίνει
σαφές ότι, στη γλώσσας αυτής της υπηρεσιακής διανόησης, ο όρος
«αυταρχικά» δεν έχει να κάνει τίποτα με όρους εσωτερικής πολιτικής, με
μονοκομματική ή πολυκομματική διακυβέρνηση, με μηχανισμούς αναδιανομής ή
συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια μια μικρής κυβερνητικής ελίτ· αφορά <i>μόνο
τα προστατευτικά οικονομικά μέτρα που δημιουργούν κλειστές ζώνες στο
σύστημα της παγκόσμιας αγοράς και στους ελεγκτικούς του μηχανισμούς</i>
(Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, κτλ.) οι οποίοι, καταγόμενοι από το Μπρέτον
Γουντς, έχουν αποβεί το κατεξοχήν οικονομικό εργαλείο της
(αποβλεπόμενης) παγκόσμιας διακυβέρνησης εκ μέρους των δυτικών
κεφαλαιοκρατικών ελίτ, όπως η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ έχει αποβεί το
αστυνομικό/εκτελεστικό της εργαλείο. Π.χ. η Κίνα και η Βόρειος Κορέα
είναι «αυταρχικά καθεστώτα», όχι όμως η Ταϊλάνδη και η Σιγκαπούρη· η
Συρία και Ιράκ είναι «αυταρχικά καθεστώτα», όχι όμως η Σαουδική Αραβία
και το Ισραήλ· η Βενεζουέλα είναι «αυταρχικό καθεστώς», όχι όμως η
Κολομβία· κ.ο.κ. Βεβαίως, η προστασία της εθνικής οικονομίας από την
πολιτική Πούτιν δεν είχε τα αναμενόμενα ευεργετήματα για τον ρωσικό λαό,
επειδή επιτεύχθηκε χάρη στη συμμαχία με ένα καρτέλ εσωτερικών ολιγαρχών
οι οποίοι, μετά από ένα σκληρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στη δεκαετία του
2000, συνήψαν ένα νέο συμβόλαιο με την κυβέρνηση δια του οποίου
εξασφάλιζαν την εκμετάλλευση του αδαπάνητου κοινωνικού πλούτου της
Σοβιετικής Ένωσης που περιήλθε στα χέρια τους. Ασφαλώς και ο Πούτιν <i>δεν</i>
είναι λαϊκός ηγέτης ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για
οποιαδήποτε έννοια κοινωνικής δημοκρατίας· μπορούν κάλλιστα του ασκηθούν
κριτικές, πολύ αυστηρές μάλιστα, από μια τέτοια σκοπιά, όμως: 1) <i>δεν είναι καθόλου αυτό που ενοχλεί τους δυτικούς</i>, και άλλωστε <i>καμία πολιτική οντότητα δεν εκδημοκρατίστηκε ποτέ υπό καθεστώς εξωτερικής απειλής</i>· και 2) ο εσωτερικός αυταρχισμός της κυβέρνησης Πούτιν <i>δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε άδικο στην εξωτερική πολιτική</i>
(είναι πολύ πιο πολύπλοκες οι σχέσεις ανάμεσα στα διαφορετικά επίπεδα
της πολιτικής), διότι σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής είναι μια
κυβέρνηση αμυνόμενη κι έχει όλο το δίκιο με το μέρος της. Στα μάτια των
δυτικών, ο Πούτιν είναι το κύριο εμπόδιο στη λεηλασία της Ρωσίας από το
δυτικό κεφάλαιο και τίθεται ως πρώτιστος στόχος η ανατροπή του. Και, στα
σχέδια της αδίστακτης δυτικής γεωπολιτικής, η πολυεθνική και
περισσότερο κοινωνικοπολιτικά εύθραυστη Ουκρανία θεωρήθηκε το μαλακό
υπογάστριο της περίκλειστης ρωσικής οικονομικής και στρατιωτικής άμυνας,
μέσω της οποίας από το 1991 προσπαθεί να ανοίξει διαδρόμους
αποφασιστικής πολιτικής διείσδυσης.</p>
<p></p><p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjILp3N5RcFaonVQx9Wwr-d9GX6RJkHF4PvQfaEktZm95UhQ31BWwA5153-kuXeNgiTBJEMFS1W-P-r7tsedJV4xzaCgTxgWE9YM8fjxF7LcUFyQLdR1D9dT3j8uZN1SIRd2Xv3-bxkQa7hGH1b6IHtDy6WAgnJwlX1r0zOGRGAzj0fCq0EbiNNSKy0zw=s882" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="882" data-original-width="800" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjILp3N5RcFaonVQx9Wwr-d9GX6RJkHF4PvQfaEktZm95UhQ31BWwA5153-kuXeNgiTBJEMFS1W-P-r7tsedJV4xzaCgTxgWE9YM8fjxF7LcUFyQLdR1D9dT3j8uZN1SIRd2Xv3-bxkQa7hGH1b6IHtDy6WAgnJwlX1r0zOGRGAzj0fCq0EbiNNSKy0zw=w181-h200" width="181" /></a>Δεν χρειάζεται, υποθέτω, να πω ότι μέχρι στιγμής το άμεσο θύμα των
ύπουλων δυτικών σχεδιασμών είναι η ίδια η Ουκρανία. Όσο κι αν διαρκέσει
αυτή η στρατιωτική επιχείρηση, όσες κυρώσεις κι αν επιβληθούν στη Ρωσία,
οι δυτικοί στόχοι είναι αδύνατον να ευοδωθούν. Αν οι δυτικοί —και οι
«πρόθυμοι» ανατολικοί σύμμαχοί τους— επιμείνουν, το μόνο που θα πετύχουν
είναι η ολοσχερής καταστροφή της Ουκρανίας. Ήδη η ανόητη και πολιτικά
αβαρής ηγεσία της πληρώνει το τίμημα της εμπιστοσύνης που εναπόθεσε
στους Αμερικανούς, μη κατανοώντας ότι γι’ αυτούς δεν ήταν τίποτα
περισσότερο από αναλώσιμο χαρτί. Οπουδήποτε, οποιοσδήποτε συμμάχησε με
τους Αμερικανούς —στη Συρία, στο Ιράκ, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και
αλλού— αφέθηκε απροστάτευτος στην τύχη του και είναι ηλιθιότητα πρώτου
μεγέθους να περιμένει κάποιος συνέπεια, εντιμότητα και ήθος από τη
δύναμη που εξαχρείωσε όσο κανένας άλλος τη διεθνή πολιτική και
διπλωματία, όπως και τα ίδια τα πολεμικά ήθη, στον εικοστό αιώνα. Ο
μισοί Ουκρανοί άλλωστε είναι ρωσικής καταγωγής είτε φιλορώσοι· και όσοι
απλώς δεν είναι φιλορώσοι, δεν πολεμούν αλλά παρακολουθούν τρομαγμένοι
τα γεγονότα κλειδωμένοι στα σπίτια τους ή σπεύδουν να φύγουν το
γρηγορότερο από τους διαδρόμους διαφυγής που ανοίγουν οι Ρώσοι. Όσοι
πολεμούν είναι οι αθρόα χρηματοδοτούμενες κι εξοπλιζόμενες από τους
Αμερικανούς διμοιρίες των ναζιστικών καθαρμάτων που έχουν γίνει
αναπόσπαστο μέρος του «επίσημου» στρατού.</p><p></p>
<p>Το θλιβερό επιμύθιο όλων αυτών είναι βέβαια, τουλάχιστον για εμάς, τα
όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Η διακυβέρνηση από ένα δεξιό,
νεοφασιστικών αποχρώσεων και διασυνδέσεων κόμμα (ελέω κάποιου είδους
«λευκής επιταγής» από τα λοιπά κοινοβουλευτικά κόμματα, να τονίσουμε),
οδηγεί τούτη τη στιγμή, με τη σύμπραξη όλων των μηχανισμών που
ενορχηστρώνονται από την Αμερικανική Πρεσβεία<sup>5</sup>, στο βαθύτερο
σημείο τής σπείρας ολέθρου στην οποία κυλάει εδώ και τουλάχιστον μια
δεκαετία η χώρα. Αποδεκατισμένη από τη μνημονιακή καταλήστευση που ήταν
καρπός της ευρω-δουλείας <i>όλων</i> της των πρόσφατων κυβερνήσεων,
παγωμένη και ρημαγμένη από την υγειονομική δικτατορία που επιβλήθηκε επί
δύο χρόνια μέσω υπουργικών διαταγμάτων και με οικειοθελώς φιμωμένη την
αντιπολίτευση, προβαίνει τώρα στην έσχατη αυτοκτονική κίνηση να λάβει
μέρος σε έναν πόλεμο που δεν την αφορά – και, ακόμα μία φορά, «στο
πλευρό των νικητών», όπως δήλωσε κυνικά ο ψυχοπαθής πρωθυπουργός της.
Μόνο που τα κέρδη των νικητών —αν υπάρξουν— δεν προορίζονται για τις
δουλοπρεπείς ορντινάτσες τους, όπως αρνείται να διδαχθεί εδώ κι έναν
αιώνα ακριβώς η συντεχνία που έχει αναλάβει υπεργολαβικά τις τύχες της
χώρας. Ασφαλώς δεν μπορεί αν γίνει λόγος περί αξιών σε ένα τέτοιο
πολιτικό περιβάλλον· αλλά και στη μοναδική γλώσσα που αυτοί
καταλαβαίνουν, τη γλώσσα των ιδιοτελών συμφερόντων, η απονενοημένη
κίνηση της Ελλάδας να στείλει όπλα στην Ουκρανία είναι πρώτου μεγέθους
αυτογκόλ. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ τους λόγους – τους έχουν ήδη
εκθέσει λεπτομερώς ακόμη και συντηρητικοί πολιτικοί αναλυτές τούτες τις
ημέρες. Θα θίξω μονάχα ένα επιχείρημα που προβάλλουν κυβερνητικοί κύκλοι
και οι περί αυτούς για να δικαιολογήσουν την καταστροφική ενέργειά
τους. Το επιχείρημα λέει, εν ολίγοις, πως η παραβίαση της εδαφικής
ακεραιότητας μιας χώρας με πρόσχημα την προστασία κάποιας μειονότητας
είναι ειδεχθής πράξη εισβολής, όπως ακριβώς η τουρκική εισβολή στην
Κύπρο το καλοκαίρι του 1974. Το πρώτο που απαιτείται να δούμε εδώ είναι
πόσο μακριά φτάνει αυτή η αναλογία.</p>
<p>Στην Κύπρο υπήρχε μια τουρκική μειονότητα, και όντως είχε υποστεί
βιαιοπραγίες από τους ακροδεξιούς εθνικιστές που ηγούνταν του
απελευθερωτικού αγώνα κατά των βρετανών αποικιοκρατών, τόσο στη διάρκεια
του αγώνα όσο και μετά την ανεξαρτοποίηση της νήσου στις αρχές τής
δεκαετίας του ’60. Από αυτή την άποψη, η Τουρκία δεν ήταν εστερείτο
ψηγμάτων νομιμοποίησης, όπως υποστηρίζουν με πάθος ελληνικοί
εθνοσωβινιστικοί κύκλοι. Ωστόσο, το μέγεθος και η βιαιότητα της
στρατιωτικής της επέμβασης ήταν <i>τερατωδώς δυσανάλογη προς τον διακηρυγμένο σκοπό</i>,
και προς τα δικαιώματα που τύποις τής έδινε το καθεστώς της ως
εγγυήτρια δύναμης – πράγμα που φανερώνει την προσχηματικότητα του
σκοπού. Δεύτερον, και πολύ σπουδαιότερο, μια τέτοια επέμβαση όφειλε,
αφού εκπληρώσει τον σκοπό της, να τερματιστεί και η στρατιωτική δύναμη
να επιστρέψει στη βάση της. Αντ’ αυτού, <i>παρέμεινε ως μόνιμη δύναμη κατοχής και δημιουργώντας ένα </i><i>de</i> <i>facto</i><i> «κράτος» επί κατειλημμένων εδαφών</i>,
εις πείσμα όλων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των κανονισμών της ΕΕ (στην
οποίαν ανήκει επισήμως η Κύπρος από το 2004) και του διεθνούς δικαίου.
Επιπλέον, η Κύπρος δεν συνιστούσε στρατιωτική απειλή για τη Τουρκία,
πράγμα που θα δικαιολογούσε, έστω κατά παράβασιν του δικαιικού
γράμματος, έκτακτες ενέργειες για την αποτροπή της. Η Ρωσία,
απεναντίας, δεν έχει την πρόθεση —ούτε προφανώς την ανάγκη— για
προσάρτηση εδαφών ενώ βρίσκεται η ίδια υπό ζωτική απειλή από την
ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στην περίμετρό της, και η απειλή αυτή είναι
υψηλόφωνα εκφρασμένη· επιπλέον, στην Ουκρανία ζει μια μεγάλη ρωσική
μειονότητα η οποία υφίσταται όχι μόνον παραβιάσεις στοιχειωδών πολιτικών
δικαιωμάτων —όπως και στις Βαλτικές χώρες άλλωστε, και άλλες περιοχές
της πρώην Ανατολικής Ευρώπης που έχουν εκχωρήσει την ανεξαρτησία τους
στον Ατλαντικό άξονα— αλλά και απερίγραπτές φυσικές ωμότητες, που είναι
σε όλους τόσο γνωστές ώστε δεν χρειάζεται να επιβαρύνω με φρικτές
λεπτομέρειες αυτό το άρθρο. Ακόμα, ο προσεκτικός χαρακτήρας της
επιχείρησης του ρωσικού στρατού δεν έχει καμιά αναλογία με την αγριότητα
της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, των αμερικανικών εισβολών στη
Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στις μισές χώρες της
Λατινικής Αμερικής ή των εισβολών του Ισραήλ στη μισή Μέση Ανατολή… Εν
ολίγοις, το επιχείρημα καταρρέει εκ της προδικασίας, όπως λέμε.</p>
<p>Το δεύτερο που απαιτείται είναι να δούμε, αν υποθέσουμε ότι το μέλημα
για την Κύπρο εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης είναι ειλικρινές, κατά
πόσον η κίνησή της υπηρετεί τον σκοπό της. Δεδομένου ότι η τουρκική
εισβολή στην Κύπρο σχεδιάστηκε στα επιτελεία των ΝΑΤΟϊκών «προστατών»
της Ελλάδας και της Κύπρου, και δεδομένου ότι οι ευρωαμερικανοί
«σύμμαχοι» της Ελλάδας όχι μόνο δεν θέλησαν να επιβάλουν ποτέ κυρώσεις
στην Τουρκία αλλά και νομιμοποίησαν δι’ εσκεμμένων παραλείψεων την
στρατιωτική κατοχή, η τωρινή τους απαίτηση προς την Ελλάδα να συνδράμει
τον πόλεμό τους έδινε μια <i>πρώτης τάξεως ευκαιρία στην Ελλάδα να
ορθώσει βέτο απαιτώντας ως όρο την έμπρακτη επιβολή κυρώσεων στην
Τουρκία για ομόλογο αδίκημα</i>. Το ότι δεν το έκανε δεν ήταν απλώς παράλειψη ή ολιγωρία· ήταν ακόμα μία <i>ενεργητική πράξη προδοσίας της Κύπρου</i>
(συνένοχη στην οποία είναι κι η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση, βέβαια) και
στρίμωγμα της χώρας σε ακόμη πιο δυσχερή θέση στην παγκόσμια σκακιέρα.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</p>
<p> </p>
<p>1. Βλ. Gregory Bateson, Don D. Jackson, Jay Haley & John Weekland, «Για μια θεωρία τής σχιζοφρένειας», στον συλλογικό τόμο <i>Σχιζοφρένεια και οικογένεια</i>, μετ. Κλαίρη Τρικεριώτη (Γράμματα: Αθήνα 1978)· και, ακόμα, τις πολυεπίπεδες αναλύσεις του Bateson στο <i>Βήματα για μια οικολογία τού νου</i>, μετ. Ελένη Σαμαρά, επιμ. Βιολέτα Καφταντζή (University Studio Press: Θεσσαλονίκη 2017).</p>
<p>2. Βλ. σχετικά και Philippe Descamps, «“L’OTAN ne s’étendra pas d’un pouce vers l’est”», <i>Le</i> <i>Monde</i> <i>diplomatique</i>, Σεπτέμβριος 2018.</p>
<p>3. Ένας εξέχων πολιτικός δημοσιογράφος από την Ιταλία, ο Franco
Fracassi, είχε δημοσιεύσει στα μέσα της δεκαετίας του ’90 το βιβλίο <i>Il</i> <i>Quarto</i> <i>Reich</i><i>. </i><i>Organizzazioni</i><i>, </i><i>uomini</i> <i>e</i> <i>programmi</i> <i>dell</i><i>’ </i><i>internazionale</i> <i>nazista </i>(Riuniti
1996), μια εξονυχιστικά τεκμηριωμένη έρευνα για την επιβίωση των
ναζιστικών ομάδων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο από τη
Γερμανία αλλά και από χώρες της κεντροανατολικής Ευρώπης και τη
Βαλτικής, για τη μεθοδευμένη διάσωση και την προσεχή χρησιμοποίησή τους
από τους Αμερικανούς, αρχικά ως δύναμη κρούσης κατά το κομμουνισμού στην
Ανατολική Ευρώπη κι εν συνεχεία ως εργαλείο ελέγχου της νέας Ανατολικής
Ευρώπης απέναντι σε πιθανά σκιρτήματα αυτονόμησης της ΕΕ (ιδίως της
Γερμανίας και της Γαλλίας) από την σταθερή αντι-ρωσική πολιτική του
Πενταγώνου. Ο παθολογικός αντι-ρωσισμός τους ήταν ακριβώς το στοιχείο
που χρειάζονταν οι αμερικανικοί σχεδιασμοί, κι ένα μεγάλο κομμάτι τους
ήταν τα ουκρανικά φιλοναζιστικά τάγματα που είχαν σχηματιστεί στα χρόνια
του πολέμου. Μια επικαιροποιημένη παρουσίαση αυτού του υλικού, με
ανατριχιαστικά στοιχεία για τη δράση αυτών των ομάδων στην τελευταία
δεκαετία, έκανε ο Fracassi προσφάτως σε τηλεοπτική του συνέντευξη (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=GRfGA-_jP4Y&ab_channel=zouglagr">https://www.youtube.com/watch?v=GRfGA-_jP4Y&ab_channel=zouglagr</a>).
Να πω εν παρόδω ότι ο ίδιος τον περασμένο χρόνο δημοσίευσε μια
σημαντική έρευνα σχετικά με τα κοινά μυστικά πειράματα βιολογικού
πολέμου Αμερικανών και Κινέζων στα εργαστήρια του Γιουχάν, φωτίζοντας
ένα κομμάτι του σύνθετου παζλ της παγκόσμια ενορχηστρωμένης υγειονομικής
τρομοκρατίας: βλ. Franco Fracassi & Federica Ipsaro Passione, <i>I misteri di Wuhan</i> (Primedia eLaunch LLC, 2021).</p>
<p>4. Ένας από τους πιο αξιόπιστους ανταποκριτές αυτού του πολέμου, ο
Δημήτρης Λιάτσος από τη Μόσχα, μας πληροφορεί ότι ο Πρόεδρος Πούτιν δεν
έδρασε καν αιφνιδιαστικά, ότι πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων είχε
προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία με το Παρίσι και το Βερολίνο όπου
κοινοποίησε στους ευρωπαίους ηγέτες τί ακριβώς σκόπευε να κάνει και με
ποιον τρόπο, πράγμα που ώς τώρα έχει τηρήσει σχολαστικά<a name="_GoBack"></a>.
Είναι σε όλους τούς προσεκτικούς παρατηρητές εμφανής, άλλωστε, η
επιφυλακτικότητα της ρωσικής στρατιωτικής προέλασης και η προσοχή να μην
υπάρξουν «παράπλευρες απώλειες» (κάτι που οι ελληνικές τηλεοπτικές
χωματερές, βεβαίως, κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να παρουσιάσουν ως
ρωσική αδυναμία) – σε κατάφωρη αντίθεση με τις αμερικανικές επεμβάσεις
που χρησιμοποιούν εσκεμμένα τις εκατόμβες αμάχων ως μέσον πίεσης των
κυβερνήσεων. </p>
<p>5. Περιλαμβανομένων «ειδικών» επιχειρηματικών συμφερόντων, του
εφοπλιστικού κεφαλαίου, της ειδησεογραφικής βιομηχανίας φυσικά και,
τελευταίων και καταϊδρωμένων, κάποιων «αντιεξουσιαστών» της καρπαζιάς
(βλ. περ. <i>Αυτολεξεί</i> και <a href="https://www.aftoleksi.gr/2022/03/05/h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera">https://www.aftoleksi.gr/2022/03/05/h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera</a>)
και του θλιβερού σαλτιμπάγκου Διονύση Σαββόπουλου – παραπέμποντας
μάλιστα ο τελευταίος, προς επίρρωσιν των λόγων του, στη θυμοσοφία του
Στέλιου Ράμφου (<a href="https://www.topontiki.gr/2022/03/03/dionisis-savvopoulos-giati-piga-sti-sigkentrosi-sto-sintagma-kata-tis-rosikis-isvolis-stin-oukrania-photo/">https://www.topontiki.gr/2022/03/03/dionisis-savvopoulos-giati-piga-sti-sigkentrosi-sto-sintagma-kata-tis-rosikis-isvolis-stin-oukrania-photo/</a>)...
Μόνο που ο Ράμφος δεν είναι απλώς αλαλιασμένος όπως εσείς κε
Σαββόπουλε· εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία, και κάνει πολύ προσεκτικά τη
δουλειά του! </p><p> </p><p><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
text-align:justify;
text-indent:36.0pt;
line-height:150%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--></p><p>
</p><p align="right" class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: right; text-indent: 0cm;"><span style="background: white none repeat scroll 0% 0%; color: #202122; font-family: "Times New Roman","serif";">ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"></span></p>
<p> </p>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-29926143487227590212021-02-18T21:03:00.036+00:002021-03-06T10:05:14.651+00:00Ανοσίας το ανάγνωσμα, ή η πρόθυμη διανόηση στις υπηρεσίες του νεοφασιστικού κράτους<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_sNw0bNARG68iQcTBrUSuHfYAsb0tIZ-3-SXmT9id4EWJTHP8T-7v2NZURkPaaNrst-zoiCGrJsHz2Yvw7tEOFZttqwEh7NrViu6nGEgtZcNqLKrXTxdZwLQsCSCdx704EhZgiEdVmUh0/s496/file-20200322-22590-1lcxugj.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="252" data-original-width="496" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_sNw0bNARG68iQcTBrUSuHfYAsb0tIZ-3-SXmT9id4EWJTHP8T-7v2NZURkPaaNrst-zoiCGrJsHz2Yvw7tEOFZttqwEh7NrViu6nGEgtZcNqLKrXTxdZwLQsCSCdx704EhZgiEdVmUh0/w640-h326/file-20200322-22590-1lcxugj.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Του Φώτη Τερζάκη<br /></div><p></p>
<p class="MsoNormalCxSpFirst" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εν μέσω του δεύτερου και πολύ πιο επιθετικού εγκλεισμού με υγειονομικό
πρόσχημα, υπό την απειλή μιας μελοδραματικά σκηνοθετημένης «πανδημίας», στις 4
Φεβρουαρίου 2021 στον δικτυακό τόπο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">SLpress</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> αναρτήθηκε
ένα κείμενο με τίτλο «Επιστήμονες-κορονοϊός: Γιατί πρέπει όλοι να κάνουμε το
εμβόλιο».<sup>1</sup> Από τη πρώτη ματιά είναι φανερό ότι πρόκειται για φτηνή
προπαγάνδα, αλλά υπάρχουν τρία τουλάχιστον σημεία στα οποία αξίζει να σταθούμε
και να τα μεγεθύνουμε στον φακό τής κριτικής. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Το πρώτο: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ποιοι</i> είναι οι υπογράφοντες
«επιστήμονες»; Η προμετωπίδα τού άρθρου-επιστολής γράφει: «<span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Το σύνολο των επιστημονικών και τεχνολογικών
φορέων τής γενικής γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας, δηλαδή όλοι οι πρόεδροι
των Ερευνητικών Κέντρων και Τεχνολογικών Φορέων, όλα τα μέλη τού Εθνικού
Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΕΣΕΤΕΚ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">) και ο πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου τού Ελληνικού Ιδρύματος
Έρευνας και Καινοτομίας (</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΕΛΙΔΕΚ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">) συνυπογράφουν επιστολή με την οποία εξηγούν, με
απλά λόγια, γιατί πρέπει όλοι μας να κάνουμε το εμβόλιο». Υπό ποία ιδιότητα
ακριβώς οι ανωτέρω μάς συμβουλεύουν και μας προτρέπουν; </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ανάμεσα
στους τριάντα υπογράφοντες<sup>2</sup> δεν υπάρχουν παραπάνω από δύο γιατροί,
ενώ η συντριπτική πλειονότητα είναι διοικητικά στελέχη, οικονομολόγοι,
μηχανικοί, τεχνολόγοι των επικοινωνιών, ένας καθηγητής κοινωνιολογίας (ο
Νικόλαος Δεμερτζής) και μια καθηγήτρια φιλοσοφίας (η Βασιλική Κιντή). Άλλωστε
οι διάφοροι φορείς «έρευνας και καινοτομίας» ή «τεχνολογίας και καινοτομίας»
είναι κοινώς γνωστό ότι δεν έχουν καμία σχέση —και κανένα ενδιαφέρον, υποθέτω—
για τη δημόσια υγεία αλλά δουλειά τους είναι η κερδοφόρα αξιοποίηση
τεχνολογικών εφαρμογών, και η ίδια η έννοια της «καινοτομίας» είναι ένα από τα
πιο επιθετικά σλόγκαν τού εμπορικού ανταγωνισμού στις απαιτήσεις τού οποίου
είναι προσαρτημένες πλέον κυβερνήσεις και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Την επιστολή
δημοσιοποίησε άλλωστε το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων [</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">sic</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">]. Εξυπακούεται
μήπως ότι θα ήταν μια καλή επένδυση (για το κράτος που πλήρωσε αστρονομικά ποσά
στις φαρμακευτικές πολυεθνικές) να γίνουμε όλοι δια βίου εξαρτημένοι από τα
προϊόντα τους;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Δεν θέλω να πω φυσικά ότι μόνο γιατροί πρέπει να έχουν
γνώμη και να μιλούν δημοσίως για θέματα που μας αφορούν σε τέτοιον δραματικό
βαθμό όλους. Η γνώμη όμως πρέπει να εκφέρεται ακριβώς ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">προσωπική γνώμη</i> και όχι να διεκδικεί το κύρος-φάντασμα της
επιστημονικής «αυθεντίας» – διότι τότε θα κριθεί με άλλα, πολύ πιο αυστηρά
κριτήρια… Και με αυτά τα κριτήρια η επιστημονικοφανής ορολογία που
χρησιμοποιούν οι υπογράφοντες είναι απλώς κωμική, συγκρινόμενη με καλά
τεκμηριωμένες επιστημονικές επιφυλάξεις, ή και απερίφραστες καταγγελίες, που
έχουμε ακούσει (και ακούμε) από αρκετούς διακεκριμένους ερευνητές απ’ όλο τον
κόσμο στα πεδία τής ιολογίας, της ανοσολογίας, της λοιμωξιολογίας και της
κλινικής ιατρικής.<sup>3</sup> Θα μου είτε, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">όλους</i>;
Φυσικά όχι… καμία επιστήμη δεν είναι αδιάβλητη από ιδεολογίες, ούτε ποτέ υπήρχε
ομοφωνία για κρίσιμα ζητήματα στην επιστημονική κοινότητα. Καλούμαστε λοιπόν να
διαλέξουμε αναπόφευκτα με προσωπική μας ευθύνη ποια επιστημονική γνώμη θα
θεωρήσουμε έγκυρη – αλλά θα πρέπει προηγουμένως να μας έχει πείσει τουλάχιστον
για την επιστημονική σοβαρότητα και αρμοδιότητά της.</span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Δεύτερον, και το πιο
ουσιαστικό επί του προκειμένου: γιατί πρέπει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εμείς</i> να κάνουμε το εμβόλιο; Ας υποθέσουμε ότι «εμείς» για
οιονδήποτε δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο λόγο —επειδή είμαστε
παραπληροφορημένοι, επειδή τείνουμε παραληρηματικά να βλέπουμε συνομωσίες των
διεθνών ελίτ κατά του παγκόσμιου πληθυσμού, επειδή τρέφουμε μιαν ανορθολογική
εχθρότητα προς την τεχνοεπιστήμη, επειδή θεωρούμε τις φαρμακευτικές εταιρείες
συμμορίες τού κοινού ποινικού δικαίου— δεν θέλουμε να κάνουμε κανένα εμβόλιο·
τί πρόβλημα έχουν αυτοί που θέλουν να το κάνουν; Αν πιστεύουν ότι όντως υπάρχει
σοβαρός υγειονομικός κίνδυνος, και αν πιστεύουν ότι το εμβόλιο είναι ασφαλής κι
επαρκής άμυνα απέναντί του, κάνοντάς το οι ίδιοι θα είναι προστατευμένοι και
μπορούν να αφήσουν εμάς τους άφρονες να φάμε το κεφάλι μας. Αν όμως μας πουν
ότι με τον τρόπο αυτό θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία των άλλων,<sup>4 </sup>αυτό
ισοδυναμεί με ομολογία τού ότι το εμβόλιο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν</i>
είναι επαρκής προστασία (γ’ αυτούς οι οποίοι το κάνουν), σε καταφανή αντίθεση
με τον πρώτο ισχυρισμό τους, οπότε τίθεται αφοπλιστικά το ερώτημα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γιατί</i> να το κάνουμε, εμείς ή αυτοί ή ο
οιοσδήποτε;</span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Αλλά και με δεδομένο ότι
τα εμβόλια δεν είναι επαρκής προστασία, μπορεί κάποιος να διερωτηθεί, είναι
τουλάχιστον ασφαλή; Με μακάρια βεβαιότητα οι υπογράφοντες δηλώνουν: «Τα εμβόλια
θεωρούνται τα πιο ασφαλή φάρμακα, επειδή η συντριπτική πλειονότητα των
παρενεργειών τους είναι ήπιες […] Επιπλέον, οι παρενέργειες αυτές των εμβολίων
εκδηλώνονται άμεσα (λίγες ώρες έως ημέρες) και είναι αυτοπεριορισμένες […] Όπως
όλα τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα εμβόλια έναντι του νέου κορωνοϊού </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">SARS</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">-</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">C</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">o</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">V</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">-2 έχουν λάβει έγκριση μετά από κλινικές μελέτες
ασφάλειας και αποτελεσματικότητας σε μεγάλο αριθμό υγιών εθελοντών». Εδώ
λέγεται ένα κατάφωρο ψέμα που διαψεύδεται από τα ίδια τα πραγματολογικά
δεδομένα. Τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">SARS</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">-</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">C</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">o</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">V</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">-2 <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν</i> έχουν λάβει κανονική έγκριση αλλά τη
λεγόμενη «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">conditional</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">», δηλαδή
προσωρινή και υπό όρους. Σε κοινή γλώσσα αυτό σημαίνει πως είναι πειραματικά,
και πως όσοι αποφασίζουν να τα δοκιμάσουν δέχονται να γίνουν πειραματόζωα σε
ένα τεράστιο πληθυσμιακό πείραμα με δική τους ευθύνη, όπου το μόνο εγγυημένο
πράγμα είναι τα προκαταβολικά κέρδη λίγων εταιρειών-γιγάντων. Και δεν θα
επικαλεστώ εδώ τα σκληρά </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">data</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> που
κοινοποιούν σοβαρότατες παρενέργειες, μέχρι και θανάτους, από τον πρώτο κύκλο
τής χρήσης τους (650 δηλωμένες περιπτώσεις μόνο στις </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΗΠΑ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">, και κανείς δεν μας λέει τί ακριβώς γίνεται στο
Ισραήλ) ούτε κάτι που κάθε σοβαρά προβληματισμένος ιατρικός παρατηρητής ξέρει,
ότι κανένα εμβόλιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές πριν περάσουν τουλάχιστον
δέκα χρόνια συστηματικής χρήσης του – διότι αυτές τις πληροφορίες μπορεί να τις
βρει εύκολα ο ενδιαφερόμενος, όπως και μπορεί να αμφισβητήσει την αξιοπιστία
τους. Θα περιοριστώ μόνο να δείξω ότι ο ισχυρισμός των «επιστημόνων» μας
διαψεύδεται </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">a</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">priori</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> από τους ίδιους τούς όρους κυκλοφορίας και χρήσης των εν λόγω εμβολίων.
Όταν οι εταιρείες παραγωγής τους θέτουν με θρασύτητα ως όρο στις κυβερνήσεις
που αγοράζουν το εμπόρευμά τους το ακαταδίωκτο για ενδεχόμενες παρενέργειες,
και όταν με τη σειρά τους τα κράτη-υπεργολάβοι ζητούν από τους πολίτες να
υπογράψουν δήλωση ότι αναλαμβάνουν προσωπικά την ευθύνη για το εμβόλιο που θα
κάνουν και παραιτούνται από κάθε περαιτέρω έννομη διεκδίκηση, τί καταλαβαίνει
και ο πλέον αφελής για την ασφάλεια των εμβολίων; Και τί να σκεφτούμε όταν
διαβάζουμε προκήρυξη της <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Ρυθμιστικής
Υπηρεσίας Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας (Medicine & Healthcare </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">P</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">roducts Regulatory Agency - </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">MHR</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">A) της Βρετανίας στο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">TED</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> (Tenders
Electronic Daily - παράρτημα στην επίσημη εφημερίδα τής Ευρωπαϊκής Ένωσης)
αναζήτησης<b> </b>προσφορών για την<b> </b>προμήθεια λογισμικού
Τεχνητής Νοημοσύνης με στόχο την επεξεργασία τού «αναμενόμενου υψηλού όγκου των
ανεπιθύμητων ενεργειών τού εμβολίου </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">COVID</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">-19» (23 Νοεμβρίου 2020)<sup> 5</sup>; </span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ακόμη όμως και αν τα εμβόλια
ήταν ασφαλή και αποτελεσματικά (που ολοφάνερα δεν είναι), συνιστούν ασφαλώς
ιατρική πράξη, όπως ιατρική πράξη συνιστά η επιβολή χειρουργικής μάσκας, και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">η επιβολή ιατρικής πράξης χωρίς την
συγκατάθεση του ατόμου που την υφίσταται συνιστά βασανιστήριο και διώκεται
ποινικά</i> σύμφωνα με όλες τις νομοθεσίες των ευρωπαϊκών κρατών που
ευθυγραμμίζονται με τη Συνθήκη τής Νυρεμβέργης, η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς
για ν’ αποτρέψει την επανάληψη των ναζιστικών εγκλημάτων. Ποια Νυρεμβέργη θα
δικάσει τις κυβερνήσεις μας για τις ήδη τετελεσμένες τέτοιες επιβολές, και πόση
επίγνωση έχουν οι υπογράφοντες του ότι ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άμεσος
ή έμμεσος</i> εξαναγκασμός σε αποδοχή τού εμβολίου συνιστά έγκλημα συγκρίσιμο
μ’ εκείνα της ναζιστικής επιστήμης; </span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Έρχομαι τώρα στο τρίτο
σημείο, που είναι πιο θεωρητικό και ανοίγει μια τεράστια συζήτηση της οποίας
μόνο λίγες νύξεις μπορούν να γίνουν εδώ. Στο άρθρο-επιστολή που έχουμε μπροστά
μας διαβάζουμε: «Η ανοσολογική απάντηση μέσω του εμβολιασμού<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>είναι<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> πιο αποτελεσματική από την φυσική ανοσία</i> μετά από λοίμωξη, επειδή
η ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού είναι στοχευόμενη και ελεγχόμενη ενώ
απουσιάζει η ανασταλτική δράση τού παθογόνου στο αμυντικό μας σύστημα»
(υπογράμμιση δική μου). Αλήθεια, πού το βρήκαν αυτό; Αναρωτιέμαι πόσους
ερευνητές από την ιατροβιολογική κοινότητα θα έκανε να γελάσουν η φράση αυτή,
αλλά το θέμα δεν είναι διόλου αστείο. Έχουμε μπροστά μας, σε μία από τις πιο
ωμές και ακατέργαστες διατυπώσεις της, την ιδεολογία που εμφορεί όλο το
εγχείρημα της δυτικής τεχνοεπιστήμης, ιδεολογία που την έκανε αυτό το εργαλείο
αφανισμού τού πλανήτη που έχει αποβεί σήμερα. Είναι η προμηθεϊκή αλαζονεία ενός
κομματιού τής ανθρωπότητας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που τόλμησε
να φαντασιώσει τον εαυτό του ως υπέρτερο της φύσης, και αρνείται ακόμα να
διδαχθεί από το τίμημα της ύβρης του το οποίο εισπράττει σε αναρίθμητες μορφές,
μία από τις οποίες είναι ακριβώς το είδος αυτό της ιατρικής που κηρύσσει πόλεμο
ενάντια σε μικρόβια, ιούς και βιοπεριβάλλοντα με τα οποία η ανθρωπότητα
συμβίωσε επί χιλιετίες, αδιαφορώντας για το τί είναι εκείνο που θανατώνει μαζί
τους. Σε μια ανθρωπότητα που έχει βιώσει τον εφιάλτη τής πυρηνικής τεχνολογίας,
που βιώνει αυτή ακριβώς τη στιγμή τις νέες απειλές τής γενετικής μηχανικής, της
ρομποτικής και της νανοτεχνολογίας, προϊόντα βασανισμού τής φύσης από τους
μαθητευόμενους μάγους οι οποίοι μοιάζουν με νήπια που παίζουν με μαχαίρια και
ψαλίδια, η φράση «είναι χρέος όλων μας να εμπιστευθούμε την επιστήμη» έχει έναν
μακάβριο απόηχο. Το ακριβώς αντίθετο θα είχα να πω: αν υπάρχει ακόμα ελπίδα
σωτηρίας γι’ αυτή την ανθρωπότητα έγκειται μόνο στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">να εμπιστευθεί τη φύση</i>.<sup>6 </sup></span></p>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: bold; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Και τελειώνοντας θέλω
ακόμα μία φορά να εκφράσω την άλυτη απορία μου: γιατί άνθρωποι οι οποίοι δεν
στερούνται ούτε προσωπικής ευφυίας ούτε καλλιέργειας ούτε πρόσβασης σε
πληροφορίες τοποθετούν τόσο δουλικά και άκριτα τον εαυτό τους στη θέση
απολογητή και φερεφώνου αποκρουστικών εξουσιών, αυτουργών κατάφορων εγκλημάτων
κατά της κοινωνίας όπως αυτό που διαπράττει τούτη τη στιγμή η ελληνική
κυβέρνηση (μιμούμενη πολλές άλλες, είναι αλήθεια, αλλά και πλειοδοτώντας σε
νεοφασιστικών αποχρώσεων αυταρχισμό) – κατασκευάζοντας μια υποτιθέμενη πανδημία
από μία περιορισμένης σοβαρότητας ίωση που θα ήταν αντιμετωπίσιμη με τ’
απλούστερα και φτηνότερα μέσα (αν αυτό ήταν που ήθελε, αν είναι αφελής όποιος
πιστεύει πως ο πονοκέφαλος της κυβέρνησης είναι η υγεία των ανθρώπων),
φυλακίζοντας βάναυσα έναν ολόκληρο πληθυσμό, επιβάλλοντάς του το σαδιστικό
βασανιστήριο της καταναγκαστικής μασκοφορίας, καταστρέφοντας τον οικονομικό
ιστό τής χώρας και οδηγώντας αναρίθμητο κόσμο στην παράκρουση, στην αυτοκτονία,
σε ανεξίτηλους ψυχικούς τραυματισμούς και σε γεωμετρική ανατροφοδότηση της νόσησης
την οποία προσποιείται πως θέλει ν’ αποτρέψει; Κουρελιάζοντας και όσα τελευταία
υπολείμματα συνταγματικής νομιμότητας είχαν απομείνει άθικτα κι εξαλείφοντας
την ίδια τη δυνατότητα πολιτικής ζωής που συνιστά προπαίδεια κάθε γνήσιου
ολοκληρωτισμού; Που κυβερνάει με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου σαν αληθινή
δικτατορία, σε συνεταιρισμό με μαφιόζικες συμμορίες βαρόνων των </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: bold; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΜΜΕ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: bold; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">, που εξαπολύει τις
αστυνομικές της ορδές με συμπεριφορά ταγμάτων εφόδου απέναντι σε ό,τι σκιρτά
ζωντανό ακόμα μέσα στην κοινωνία, που πολλαπλασιάζει μεθοδικά τις στρατιές των
ανέργων και των άστεγων, που μετατρέπει τα εκπαιδευτικά της ιδρύματα σε φυλακές
ασφαλείας κι εξοντώνει εκδικητικά φυλακισμένους πολιτικούς της αντιπάλους όπως
ο Δημήτρης Κουφοντίνας (για να μην έχει κανείς αμφιβολία περί του ποιος
είναι ο πραγματικός δολοφόνος); Αλλά υπάρχει κάτι που με ανησυχεί ακόμη
περισσότερο: το ότι αυτή η κυβέρνηση δεν επιβλήθηκε με στρατιωτικό νόμο ούτε με
τα τανκς αλλά ψηφίστηκε οικειοθελώς από μια —έστω μικρή— πλειοψηφία. Είναι
παραπάνω από διδακτικός, παρά την ανατριχίλα που προκαλεί, ο παραλληλισμός τής
ελληνικής πολιτικής ζωής μετά το 2010 με τη Δημοκρατία τής Βαϊμάρης και η
άνοδος της παρούσας κυβέρνησης, κάτω από ανάλογες συνθήκες ταπείνωσης, ήττας
και αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων, με την εκλογική νίκη τού
Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος το 1933… Επί μεγάλο διάστημα μετά τη μεταπολίτευση
κυριαρχούσε το σύνθημα —που λανσάρισε ο Ανδρέας Παπανδρέου αν δεν απατώμαι— «Ο
λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά». Σήμερα, υπό το κράτος τής πολλαπλής
εξαπάτησής του από τη ψευδο-αριστερά, ο λαός φαίνεται ότι ξέχασε πραγματικά τί
σημαίνει δεξιά· και πληρώνει τα επίχειρα της αμνησίας του. </span></div><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--><p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</p>
<p style="text-align: justify;"></p><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<p class="MsoNormalCxSpFirst" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">1. </span><a href="https://slpress.gr/snews/epistimones-koronoios-quot-giati-prepei-oloi-mas-na-kanoyme-to-emvolio-quot"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">https://slpress.gr/snews/epistimones-koronoios-quot-giati-prepei-oloi-mas-na-kanoyme-to-emvolio-quot</span></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">2. Ας μου
συγχωρεθεί εδώ ένας συνειρμός —για το ασυνείδητό μας δεν ευθυνόμαστε, έτσι;— με
την παλιά τηλεοπτική διαφήμιση «29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Skip</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">: αυτοί
ξέρουν!». Εκείνοι τουλάχιστον ήξεραν… </span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">3. Για να
μην κουράσω εδώ με σωρεία παραπομπών που μπορεί εύκολα να βρει ο ενδιαφερόμενος
στη βιβλιογραφία και στο διαδίκτυο, θα παραπέμψω μόνο στη συνέντευξη που έδωσε
στον 98.4 (συνομιλία με τον Γιώργο Σαχίνη) ο αναπληρωτής καθηγητής Παιδιατρικής
στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα, διδάκτωρ ανοσολογίας και δημόσιας υγείας,
διευθυντής τής Κλινικής Παιδιατρικής-Ρευματολογίας στην Ομάχα των </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΗΠΑ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Γιάννης
Καλαμπόκης στις 12 Φεβρουαρίου 2021: </span><a href="https://youtu.be/-ICxQOVw3UI"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">https</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">://</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">youtu</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">be</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">/-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ICxQOVw</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">3</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">UI</span></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">. Στη
συζήτηση αναφέρονται ήδη ονόματα ελλήνων και ξένων γιατρών —και πάλι βέβαια ο
καθηγητής Ι. Ιωαννίδης— στων οποίων το έργο ή τις δημόσιες συζητήσεις θα άξιζε
κάποιος ν’ ανατρέξει (και μπορούν ασφαλώς να προστεθούν πολλά άλλα, όπως του
χειρουργού και πρώην διοικητή τού ΑΧΕΠΑ Δημήτρη Γάκη, του αναπληρωτή καθηγητή
Φαρμακολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Δημήτρη Κούβελα, του ερευνητή και
διευθυντή εργαστηρίου βιοτεχνολογίας Δημήτρη Ποντίκα, του ψυχιάτρου Κλεάνθη
Γρίβα, της βιοχημικού Μαριάννας Ευαγγέλου…). Για τρέχουσα διεθνή ενημέρωση,
μπορεί κάποιος να επισκέπτεται το <a href="https://vaccineimpact.com">https://vaccineimpact.com</a>. </span></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a name="_GoBack"></a></span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> 4. Έχει ακουστεί όμως και άλλη,
θρασύτερη απάντηση: ότι έτσι επιβαρύνουμε το σύστημα υγείας…! Θα είχε κάποιο
ψήγμα δικαίου αν υφίστατο άξιο του ονόματός του «σύστημα υγείας» και αν
επιπλέον ήταν, όπως κατ’ ευφημισμόν λέγεται, «δωρεάν»… Όπως σχολίαζε τις
προάλλες ένας φίλος, «Γι’ αυτό ακριβώς το πληρώνουμε… Για να το επιβαρύνουμε!».
Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη, διότι όχι μόνο το λεγόμενο σύστημα
υγείας είναι τέτοιο που θα ήταν προς το συμφέρον μας ν’ αποφεύγουμε τις
υπηρεσίες του, αλλά και μας επιβαρύνει το ίδιο διπλά: από τη μία πλευρά μάς
φορολογεί αιματηρά για αμφίβολες παροχές, και από την άλλη μάς χρεώνεται η
ανεπάρκειά του με την κατάπτυστη ρητορεία τής «προσωπικής ευθύνης» και τα
συνακόλουθα τιμωρητικά μέτρα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><p>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></p><p><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">5. </span><a href="https://ted.europa.eu/udl?uri=TED:NOTICE:506291-2020:TEXT:EN:HTML"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">https://ted.europa.eu/udl?uri=TED:NOTICE:506291-2020:TEXT:EN:HTML</span></a><span class="MsoHyperlink"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></p><p style="text-align: left;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="background: white none repeat scroll 0% 0%; line-height: 150%; margin-bottom: 19.5pt; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">6. Και λέω προκαταβολικά ότι θα ήταν
κακόπιστο να εκληφθεί αυτό ως απόρριψη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">οιασδήποτε</i>
χρήσης τής επιστήμης. Μια καλώς εννοούμενη επιστήμη θα πρέπει να έχει τη
συνείδηση ταπεινής μαθήτριας και βοηθού τής φύσης, και κυρίως να μην καλλιεργεί
τη φαουστική αυταπάτη πως η ανθρώπινη ευφυία θα ήταν ποτέ ικανή να υπερβεί την
πολυπλοκότητα της φύσης –<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι θα
μπορούσε να είναι, για το πω έτσι, μετασύστημα του εαυτού της.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p>
<p style="text-align: left;"> </p>
<p style="text-align: left;"> </p>
<p style="text-align: left;"><br /></p>
<p style="text-align: left;"> </p>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-48057975673613660852020-07-10T12:45:00.000+01:002020-07-10T12:45:02.431+01:00Γιώργος Χαλκιάς - Το κρυφτό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioF78DqKno-gr8qSuqSUN4LqhQTHbGwnhzbgpQkGAmtQBIKOMuE8pZCk8gyVxyWOKThpngGOKjzamAvvzKwqxkYuB6fuUq8L3DV7PDZSH3VS51KkIXuYctOAF1t0jT6Rh-RxVq4Btfqory/s1600/107533117_10158518664599324_2503285096375420743_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="718" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioF78DqKno-gr8qSuqSUN4LqhQTHbGwnhzbgpQkGAmtQBIKOMuE8pZCk8gyVxyWOKThpngGOKjzamAvvzKwqxkYuB6fuUq8L3DV7PDZSH3VS51KkIXuYctOAF1t0jT6Rh-RxVq4Btfqory/s640/107533117_10158518664599324_2503285096375420743_n.jpg" width="478" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVfDfRHn_trE6pg_WdhDO5AniPrNdVgmnwXCMb3nf3aw3JDMMElyWxzcnJESPUC7-m_LArOdmuXHsDq1_t_xVip9csY7Q9R8CUpg6pZR3TJUSgiDy5lD58_4GRJTI3ZOprT9k2f4v3Wft0/s1600/107790554_10158518664629324_7341201755229831891_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="726" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVfDfRHn_trE6pg_WdhDO5AniPrNdVgmnwXCMb3nf3aw3JDMMElyWxzcnJESPUC7-m_LArOdmuXHsDq1_t_xVip9csY7Q9R8CUpg6pZR3TJUSgiDy5lD58_4GRJTI3ZOprT9k2f4v3Wft0/s640/107790554_10158518664629324_7341201755229831891_n.jpg" width="484" /></a></div>
<br /></div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-21019234480870096702018-07-10T15:41:00.000+01:002018-07-10T15:41:00.948+01:00Poetry Bar VI - Death Row<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbM-W5HyfEoZDSmRGkyVskxLAT2S2PlJE9dxrMSRwBQriBCwZ29Z9geNFeP31i_Mnc6-_-39ZbPrkhxS7xFDdvkPs99-9VXmxEvf9jCZC4aCJvGy6tN-kkcSJKeaB0IbS8185XfVPN8wPk/s1600/death+row.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1278" data-original-width="1278" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbM-W5HyfEoZDSmRGkyVskxLAT2S2PlJE9dxrMSRwBQriBCwZ29Z9geNFeP31i_Mnc6-_-39ZbPrkhxS7xFDdvkPs99-9VXmxEvf9jCZC4aCJvGy6tN-kkcSJKeaB0IbS8185XfVPN8wPk/s400/death+row.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια από την τελευταία συλλογή μας, το Μάιο του 2012, μια καινούργια μουσική συλλογή απ' το Poetry Bar, η έκτη της σειράς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προτεινόμενο συνοδευτικό ποτό: μπέρμπον.</div>
<br />
<a name='more'></a><br />
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
1. Brother Dege - Too Old to Die Young (3:44)<br />2. Dax Riggs - Gravedirt On My Blue Suede Shoes (2:21)<br />3. Larkin Poe - Preachin' Blues (3:23)<br />4. Calvin Russell - Dawg Eat Dawg (3:15)<br />5. Tom Waits - Heartattack and Vine (4:50)<br />6. Mark Lanegan - Methamphetamine Blues (2:58)<br />7. Bruce Springsteen - A Night with the Jersey Devil (3:41)<br />8. Warren Zevon - Prison Grove (4:51)<br />9. Alabama 3 - Hello... I'm Johnny Cash (4:00)<br />10. The Steeldrivers - If it Hadn't Been for love (4:02)<br />11. The Dead South - In Hell I'll Be in Good Company (4:12)<br />12. Kenny Rogers - The Gambler (3:34)<br />13. Thin White Rope - Burn The Flames (5:35)<br />14. Chris Stapleton - Death Row (4:12)<br />15. Kevin Coyne - Eastbourne Ladies (10:38)<br />16. Ben Harper, Charlie Musselwhite - I'm In I'm Out And I'm Gone (7:08)<br />17. Calvin Russell - 5m2 (featuring Gerard Lanvin) (3:10)</blockquote>
</blockquote>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://mega.nz/#!l1JlDAZS!JBPWRfMtfm3KyvN3i3UkeDxtBASVCOB5JNKKv-AIygI" target="_blank"><img alt="https://mega.nz/#!l1JlDAZS!JBPWRfMtfm3KyvN3i3UkeDxtBASVCOB5JNKKv-AIygI" border="0" data-original-height="120" data-original-width="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh14JV2494Z94vUEEnePI-kzeWM2uFjSDJuh2VtFV-iotVoYN8yN5TKN1OxYHwInkvzvYpat8mUlDaRwBIWqaePOnCp-TuhwIJVZIlqiBi04ta1tv6qaZyu5t3rRVqYIns_HhyphenhyphenyjnHa1QNG/s1600/Untitled-1.gif" /></a></div>
<br /></div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-71752707765155172202017-02-24T18:04:00.000+00:002017-02-24T18:06:28.505+00:00ΜΚΟ και προσφυγικό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4ylxmRzOPE4cPIqrAdJgXThaz5SqTA8BI5TZvtI7mHfJEpIsQduQWTbebpdBLPEP_x8NuwHyhHjZnEkAKXoa96_rjUCi9vPGLVTqLlBvOFSUYl8gm63bYNdjnGzzIFdk3I2lh3AIVpA_w/s1600/mko_euros%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4ylxmRzOPE4cPIqrAdJgXThaz5SqTA8BI5TZvtI7mHfJEpIsQduQWTbebpdBLPEP_x8NuwHyhHjZnEkAKXoa96_rjUCi9vPGLVTqLlBvOFSUYl8gm63bYNdjnGzzIFdk3I2lh3AIVpA_w/s320/mko_euros%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="goog_1827793126"></span><span id="goog_1827793127"></span><span id="goog_1093502980"></span><span id="goog_1093502981"></span><span id="goog_1750093993"></span><span id="goog_1750093994"></span>του <b>Γιάννη Ραχιώτη</b> </div>
<div style="text-align: left;">
στο "<a href="http://www.e-dromos.gr/" target="_blank">Δρόμο της Αριστεράς</a>" 24/2/17</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Με αφορμή το προσφυγικό παρατηρούμε εκρηκτική ανάπτυξη των ΜΚΟ σε
συνολικό αριθμό και κυρίως σε προσωπικό. Επιπλέον εκατοντάδες ΜΚΟ από τη
δυτική Ευρώπη και τη Β. Αμερική, εγκαταστάθηκαν εδώ τα τελευταία δύο
χρόνια για να προσφέρουν «ανθρωπιστικό έργο» με το επιχείρημα του
«ανίκανου» κράτους. Μετά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, του Μάρτη 2016, που
αποφάσισε όλη η χρηματοδότηση για τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην
Ελλάδα να κατευθυνθεί σε ΜΚΟ, έσπευσαν ακόμη περισσότερες, παρ’ όλο που ο
αριθμός των προσφύγων που τελικά κατάφεραν να εγκλωβίσουν δεν αυξάνεται
. Είναι λιγότεροι από 60.000, με πτωτική τάση, αφού αρκετοί, παρά την
επιτήρηση , βρίσκουν το δρόμο για τον προορισμό τους . Για να υπάρχει
μια σύγκριση, να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα στη 10ετία του ’90 δέχθηκε για
εγκατάσταση, όχι για διέλευση, περίπου 1.000.000 μετανάστες, χωρίς τη
«βοήθεια» οποιασδήποτε ΜΚΟ και χωρίς να δημιουργήσει στρατόπεδα
συγκέντρωσης.<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Τι είναι όμως οι «Μη Κυβερνητικές» οργανώσεις;
Πρόκειται για «ιδιωτικά» εργαλεία άσκησης κρατικών πολιτικών, χρήσιμα
για να μη χρεώνεται μια πολιτική ο πραγματικός φορέας της και φυσικά να
αποκλείεται ο λαϊκός έλεγχος. Είναι ολιγομελή σχήματα που, ανάλογα με τη
νομοθεσία της χώρας ίδρυσης και της χώρας στόχου, μπορεί να έχουν
σωματειακή ή εταιρική μορφή. Οταν χρηματοδοτούνται από πηγές που δεν
απαιτούν νομική προσωπικότητα, είναι ακόμη και άτυπες ενώσεις προσώπων,
οπότε δρουν με απόλυτη αδιαφάνεια και δεν υπάγονται σε κανένα κανόνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Η ιστορία τους έχει πλέον αρκετό βάθος . Ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ στη
δεκαετία του ’50 , συνήθως ως «ιδρύματα» που χρηματοδοτούσαν
διανοούμενους , επιχειρηματίες , εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ με στόχο τη
διαμόρφωση φιλοαμερικανικών τάσεων στην κοινή γνώμη . Αφού δεν υπήρχε
ανάμιξη κρατικών αρχών ήταν ευκολότερη η συγκάλυψη των πραγματικών
στόχων της χρηματοδότησης- εξαγοράς .[1]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Στην Ελλάδα οι ΜΚΟ
οργανώθηκαν σε μαζικό και κεντρικά ελεγχόμενο επίπεδο επί Γιώργου
Παπανδρέου ως Υπουργού Εξωτερικών , στον οποίο υπήχθη η χρηματοδότησή
τους. Δημιουργήθηκε γι’ αυτό μια ειδική υπηρεσία του ΥΠΕΞ, σε επίπεδο
διεύθυνσης, η ΥΔΑΣ (Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας), με
επικεφαλής τον περιβόητο Αλεξ Ρόντος [2]. Η ΥΔΑΣ τηρεί ειδικό μητρώο
«εγκεκριμένων» ΜΚΟ, ιδιαίτερα αυτών που εκτελούν αποστολές στο εξωτερικό
και φροντίζει για τη χρηματοδότησή τους. Αργότερα δημιουργήθηκαν
ανάλογες υπηρεσίες – μητρώα ,στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στο
Υπουργείο Υγείας, όπου είναι καταγραμμένες οι ΜΚΟ που δρουν κυρίως στο
εσωτερικό. Σκοπός αυτών των υπηρεσιών όπως και των αντίστοιχων σε
κοινοτικό επίπεδο είναι η υλοποίηση πολιτικών μέσω δημιουργίας ή
διακίνησης «προγραμμάτων» και των αντίστοιχων χρηματοδοτήσεων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Σήμερα οι βασικοί διεθνείς μηχανισμοί χρηματοδότησης ΜΚΟ, πέρα από τα
εθνικά κράτη, είναι η USAID που διακινεί τη μη στρατιωτική «βοήθεια» των
ΗΠΑ στο εξωτερικό, η ΕΕ, το “Open Society Foundation- OSF” του Τζώρτζ
Σόρος, που για περισσότερες από δύο δεκαετίες ειδικεύεται στην
υπονόμευση μη φιλικών στις ΗΠΑ κρατών και κυβερνήσεων και μερικά μεγάλα
ιδρύματα του Αγγλοσαξονικού κόσμου. Ο γενικός στόχος είναι η προώθηση
της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η εκπαίδευση στις «δυτικές αξίες»
και η υπονόμευση κρατών και θεσμών μη ενσωματωμένων στην
παγκοσμιοποίηση. Ο συνήθης τρόπος οργάνωσης είναι η δημιουργία μιας
πυραμίδας ΜΚΟ που η κορυφή είναι το OSF ή η YSAID κλπ και στη βάση η ΜΚΟ
που προσλαμβάνει το προσωπικό και κάνει τη «δουλειά». Ενδιάμεσα
υπάρχουν άλλες ΜΚΟ μέσω των οποίων διακινούνται τα «προγράμματα» δηλαδή
οι εφαρμοστέες πολιτικές , καθώς και τα χρήματα και οι επικοινωνιακές
στρατηγικές. Ταυτόχρονα συγκροτούνται διάφορα δίκτυα συνεργαζόμενων ΜΚΟ
στα οποία γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν- μέσω φαινομενικά ουδέτερων ή
και «προοδευτικών» δράσεων και κοινωνικές ή συνδικαλιστικές οργανώσεις
που δεν είναι ΜΚΟ και έχουν κύρος ειδικά στον αριστερό χώρο. Αυτό που
επιτυγχάνεται είναι οι τοπικές κοινωνίες να μην αντιλαμβάνονται ότι
πρόκειται για οργανωμένες πολιτικές υπερεθνικών μηχανισμών και οι απλοί
εργαζόμενοι στις ΜΚΟ να μην γνωρίζουν ούτε τον πραγματικό εργοδότη τους,
ούτε την πολιτική που υλοποιούν, αφού αυτή έχει τεμαχιστεί σε διάφορα
«προγράμματα».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Στο σύγχρονο τοπίο των ελληνικών των ΜΚΟ, κομβικό
ρόλο παίζει πλέον το ίδρυμα του Σόρος, για τον οποίο δεν πρέπει να
ξεχνάμε ότι δεν είναι απλά ένας διεθνής τοκογλύφος αλλά η ισχυρότερη
ίσως, μη θεσμική προσωπικότητα του τμήματος του αμερικανικού
κατεστημένου που στηρίζει την παγκοσμιοποίηση. Στην Ελλάδα έχει ιδρύσει
το «Solidarity now” με πρόεδρο ένα ελληνοαμερικανό
επιχειρηματία-κουμπάρο του. Στο ΔΣ συμμετέχουν κάποια από τα πιο γνωστά
ονόματα της ελληνικής αστικής τάξης και νεοφιλελεύθεροι πανεπιστημιακοί.
Μέσω αυτής της ΜΚΟ αλλά και θυγατρικών του OSF έλεγξε σειρά ελληνικών
ΜΚΟ μέσω χρηματοδότησης προγραμμάτων , προσλήψεων , παροχής στέγης κλπ.
Μερικές απ’ αυτές έφτασαν σήμερα να απασχολούν εκατοντάδες νεαρούς
επιστήμονες κυρίως από το χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών και
πολυάριθμο βοηθητικό προσωπικό . Αν κάποιος ρωτήσει τι ακριβώς κάνουν, η
απάντηση που ακούς είναι ότι «τρέχουν» προγράμματα «για τους πρόσφυγες»
. Αν προσπαθήσεις να καταλάβεις πιο συγκεκριμένα, ξέροντας ότι οι
εγκλωβισμένοι πρόσφυγες απλώς αγωνίζονται να βρουν τρόπο να φύγουν το
συντομότερο από δω, ακούς αντί απάντησης κάποιες κωδικές λέξεις :
«καταγραφή» « ασυνόδευτοι ανήλικοι» «οικογενειακή επανένωση», «θύματα
βιασμών» “advocacy” “strategic litigation” κοκ χωρίς συγκεκριμένους
αριθμούς και χωρίς αναφορά συγκεκριμένης εργασίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Τελικά οι
πρόσφυγες είναι το πρόσχημα για μαζική στρατολόγηση νέων επιστημόνων με
σχετικά υψηλούς μισθούς αλλά με «ελαστικές» σχέσεις εργασίας (4- 6μηνες
συμβάσεις) ώστε να είναι διαρκώς ελεγχόμενοι. Παλαιότερα το πρόσχημα για
τη δημιουργία ΜΚΟ με ανάλογους στόχους αλλά όχι βέβαια στην ίδια
κλίμακα με σήμερα, ήταν η καταπολέμηση του “trafficking”, η προστασία
των κακοποιημένων γυναικών, ή η ενημέρωση για το AIDS.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Η πείρα από
Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια , που οι δυτικές ΜΚΟ δρούν εδώ και 25
χρόνια, δείχνει ότι διαμόρφωσαν μια μεγάλη ομάδα νέων επιστημόνων ,
μορφωμένων, πολύγλωσσων, με διεθνή εμπειρία και βιοτικό επίπεδο σχετικά
υψηλότερο από την τάξη τους , διαπαιδαγωγημένων στις δυτικές «αξίες»,
που στήριξαν μαχητικά τα διάφορα φιλοδυτικά πραξικοπήματα και στη
συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν σαν δεξαμενή στελεχών των καθεστώτων που
επιβλήθηκαν. Είμαστε μάρτυρες της διόγκωσης ενός ανάλογου μηχανισμού και
στην Ελλάδα .</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Αυτό που κυρίως χρειάζεται δεν είναι να σχολιάζουμε
τη διαφθορά που αναπόδραστα προκαλεί η αδιαφάνεια και ο χορός
εκατομμυρίων στις ΜΚΟ. Το ζητούμενο είναι να αποκαλύψουμε τις πολιτικές
που υλοποιούν , τους πραγματικούς χειριστές τους, ακολουθώντας τις ροές
του χρήματος, καθώς και το βρώμικο ρόλο τους στην υπονόμευση της
κυριαρχίας και ανεξαρτησίας των χωρών-θυμάτων του σύγχρονου
ιμπεριαλισμού. Αυτονόητο είναι ότι πρέπει να βοηθήσουμε τον αγώνα των
εργαζομένων τους για εργατικά δικαιώματα και κοινωνική ασφάλιση και να
μην τους εγκαταλείψουμε στις αυταπάτες περί «εθελοντισμού» και
«ανθρωπιστικού έργου».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
[1]. Γι’ αυτή την περίοδο πολύ καλή είναι η
έκδοση που επιμελήθηκε και προλόγισε ο Γιώργος Καραμπελιάς «ΜΚΟ και
παγκοσμιοποίηση στην Ελλάδα», εναλλακτικές εκδόσεις 2014</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-21333868604438670452017-02-10T18:46:00.000+00:002017-02-10T18:46:28.105+00:00Αντιφασιστικά ζώδια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidIENoroyITeae_jxc8qAnAQg04muFrerYsMrbQXVLICyajODbBjLW5dceWFjj60rSOD7d_w758uPu0Sgb3Wi5qHyT03b6kNAuRr69mcbzpVrr_nsPAnRTukFz8YTjKKS4CaGgWtyOCStk/s1600/Untitled-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidIENoroyITeae_jxc8qAnAQg04muFrerYsMrbQXVLICyajODbBjLW5dceWFjj60rSOD7d_w758uPu0Sgb3Wi5qHyT03b6kNAuRr69mcbzpVrr_nsPAnRTukFz8YTjKKS4CaGgWtyOCStk/s400/Untitled-1.png" width="400" /></a></div>
<br />
<strong>Κριός: </strong>σπάει τη μούρη ενός ναζί οπουδήποτε, οποτεδήποτε, οπωσδήποτε παλιοκουφάλες.<br />
<br />
<strong>Ταύρος: </strong>σπάει τη μούρη ενός ναζί υπερασπιζόμενος ένα φίλο που απειλείται και του κλέβει και το σάντουιτς.<br />
<br />
<strong>Δίδυμοι: </strong>σπάει τη μούρη ενός ναζί και μετά πάει σπίτι και γράφει στο μπλογκ του ένα κείμενο για την αγάπη και την κατανόηση.<br />
<br />
<strong>Καρκίνος: </strong>προσκαλεί έναν ναζί και του προσφέρει δηλητηριασμένο τσάι.<br />
<br />
<strong>Λέων: </strong>σπάει τη μούρη ενός ναζί και μετά ανεβαίνει σ’ ένα βάθρο και βγάζει έναν παθιασμένο λόγο υπερασπιζόμενος την πράξη του.<br />
<br />
<strong>Παρθένος: </strong>Αναζητεί ενδελεχώς την καλύτερη μέθοδο
σπασίματος μούρης πριν καταφέρει μια καλά υπολογισμένη γροθιά σε έναν
ναζί, μένοντας όμως διαρκώς ανικανοποίητος με το αποτέλεσμα το
επαναλαμβάνει ξανά και ξανά.<br />
<br />
<strong>Ζυγός: </strong>σπάει τη μούρη ενός ναζί χορεύοντας, καθώς αστρόσκονη πέφτει μαγικά απ’ τον ουρανό.<br />
<br />
<strong>Σκορπιός: </strong>πάει κρυφά πίσω από έναν ναζί και τον σπρώχνει με δύναμη στη γροθιά κάποιου άλλου.<br />
<br />
<strong>Τοξότης: </strong>γοητεύει έναν ναζί χειραγωγώντας τον να ρίξει μπουνιά στον εαυτό του.<br />
<br />
<strong>Αιγόκερως: </strong>σπάει τη μούρη σε δέκα ναζί καθώς πηγαίνει να πάρει έναν καφέ, πριν πάει για δουλειά το πρωί.<br />
<br />
<strong>Υδροχόος: </strong>σπάει τη μούρη ενός ναζί σα δημόσια θεραπευτική μέθοδο θεατρικού παιχνιδιού, αδιαφορώντας που κανείς δεν το καταλαβαίνει.<br />
<br />
<strong>Ιχθύς: </strong>καλεί μια δύναμη καθαρής ψυχικής ενέργειας να ισοπεδώσει έναν ναζί χωρίς να κουνήσει ούτε δάχτυλο.<br />
<br />
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-88270535841846768962016-12-03T10:10:00.000+00:002016-12-03T10:10:58.727+00:00Τα Δεκεμβριανά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf4i7Ky3VEANrFo2ZKnJobCGGRzejPJWcpyfSVQfyDf-6B_92CCPyQPc4QUW6FXHf-5lApHuSAnXSeclMVAO-v4T5MyABwWdSTIb08Bf8kWq9MSEdPwIV7Ok-KBAZqVXN9RrFpoNVX2Wbr/s1600/15355774_378981089112348_2120313472258114453_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf4i7Ky3VEANrFo2ZKnJobCGGRzejPJWcpyfSVQfyDf-6B_92CCPyQPc4QUW6FXHf-5lApHuSAnXSeclMVAO-v4T5MyABwWdSTIb08Bf8kWq9MSEdPwIV7Ok-KBAZqVXN9RrFpoNVX2Wbr/s320/15355774_378981089112348_2120313472258114453_n%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span data-ft="{"tn":"K"}"><span class="UFICommentBody">της Κατερίνας Γκαράνη</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">"Οταν συνήλθα, η Μάχη, μια φίλη, κι αυτή στρατευμένη φοιτήτρια, μου κρατούσε το χέρι. Ούτε ξέρω πώς με ανακάλυψε. Επιτέλους, ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος γιατί πίστευα πως θα πέθαινα. Το ίδιο βράδυ, οι δικοί μας υποχώρησαν. Την επομένη οι Αγγλοι, οι συνεργάτες και η Εθνοφρουρά έφτασαν. Μας εγκατέλειψαν στα χέρια του εχθρού. Αρχισα να βρίζω και να ουρλιάζω. Μου φαινόταν όμως πως ούρλιαζα γιατί το στόμα μου ...αχ... μια καταστροφή. Ο ουρανίσκος ήταν τρύπιος. Εδώ κι εκεί κομμάτια δόντια, σάρκες, τρύπες. Η οδοντοστοιχία μου, κομμάτια. Το αριστερό μάτι είχε χτυπηθεί. Το ίδιο μου το αίμα με έπνιγε". </span></span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Ιάννης Ξενάκης, κρατώντας άμυνα τον Δεκέμβριο του '44</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_d" style="text-align: justify;">
<br />
Τα
"Δεκεμβριανά", η "Μάχη του Δεκέμβρη" αλλιώς, ξεκίνησε στην Αθήνα σαν
σήμερα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, μέτρησε 28 νεκρούς και 140
τραυματίες και θεωρούνται από πολλούς η απαρχή του εμφυλίου.<br />
<br />
Από
τη μία οι δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, από την άλλοι οι κυβερνητικές
και οι βρετανικές δυνάμεις συγκρούστηκαν στο κέντρο της Αθήνας με
διακύβευμα την "επιβίωση της αστικής δημοκρατίας" όπως αναφέρεται
χαρακτηριστικά από μετέπειτα ιστορικές πηγές.<br />
<br />
Στις 3 Δεκέμβρη του
1944 το ΕΑΜ καλεί σε συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος, παρά την
κυβερνητική απαγόρευση. Υπολογίζεται ότι πήραν μέρος πάνω από 100.000
άνθρωποι, ενώ κάποιοι ιστορικοί τους ανεβάζουν και στις 500.000. Το
συλλαλητήριο βάφτηκε στο αίμα, καθώς οι διαδηλωτές δέχθηκαν καταιγισμό
πυρών από την πλευρά των δυνάμεων ασφαλείας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν
28 άτομα και να τραυματισθούν 148. Υπάρχουν δύο εκδοχές, α) ότι
πυροβόλησε απρόκλητα η αστυνομία και β) ότι τα πυρά ήταν βρετανικά για
τη δημιουργία προβοκάτσιας.<br />
<br />
Την επομένη, μετά τις κηδείες των
θυμάτων, οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν, με τη συμμετοχή και δυνάμεων του
εφεδρικού ΕΛΑΣ. Το ΕΑΜ συγκρότησε νέα διαδήλωση, με αποτέλεσμα να
επαναληφθεί η δολοφονική καταστολή και να υπάρχουν και άλλοι νεκροί. Το
ίδιο βράδυ, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή
του, αλλά "μεταπείστηκε" από τους Άγγλους και παρέμεινε στη θέση του. Αν
και δεν υπάρχει ομοφωνία ως προς τους αριθμούς, κατά προσέγγιση
υπολογισμοί δείχνουν ότι ο ΕΛΑΣ, του οποίου οι δυνάμεις σε όλη τη χώρα
υπερέβαιναν αρκετά τις 100.000 άνδρες, στη μάχη της Αθήνας διέθετε
λιγότερους από 20.000. Οι Αγγλοι από την πλευρά τους, συνυπολογιζομένων
και των διαφόρων ελληνικών κυβερνητικών δυνάμεων, στα προχωρημένα στάδια
της αναμέτρησης διέθεταν δύναμη που κυμαινόταν γύρω στις 50.000 άνδρες.
Υπερείχε επίσης αυτή η παράταξη στην ποσότητα και στην ποιότητα του
οπλισμού, που περιελάμβανε βαρέα όπλα και αεροπλάνα, ενώ ο οπλισμός του
ΕΛΑΣ ήταν ελαφρός και ελλιπής.<br />
<br />
«Μη διστάσεις να ενεργήσεις σαν να
ήσουν σε κατακτημένη πόλη, όπου γίνεται μια τοπική εξέγερση» τηλεγραφεί
στον Σκόμπι, ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ, που δεν δεχόταν
ότι θα έχανε την Ελλάδα από τη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας.<br />
<br />
Η πρόθεση του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Αθήνας ήταν να αφοπλίσει όσα αστυνομικά
τμήματα αντιστέκονταν. Ιδιαίτερα σκληρές μάχες δόθηκαν στην περιοχή
Μακρυγιάννη για τον έλεγχο του Συντάγματος Χωροφυλακής που έδρευε εκεί
(6 - 11 Δεκεμβρίου 1944). Τελικά, οι αμυνόμενοι άντεξαν και από τα μέσα
Δεκεμβρίου η κατάσταση άρχισε να αλλάζει υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων,
μετά και τις νέες ενισχύσεις των Βρετανών από την Ιταλία.<br />
<br />
Στις
30 Δεκεμβρίου,ενώ οι μάχες συνεχίζονται, ο βασιλιάς ανακοίνωσε το
διορισμό του Δαμασκηνού ως Αντιβασιλέα και την πρόθεσή του να επιστρέψει
στην Ελλάδα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και
στις 3 Ιανουαρίου 1945 τον διαδέχθηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας.<br />
<br />
<b>Η "Συμφωνία της Βάρκιζας"</b><br />
<br />
Στις 25 Δεκεμβρίου έφτασαν ξαφνικά στην Αθήνα ο άγγλος πρωθυπουργός
Γουίνστον Τσόρτσιλ και ο υπουργός Εξωτερικών Αντονι Ιντεν, οι οποίοι
πήραν μέρος σε συσκέψεις με εκπροσώπους όλων των ελληνικών πολιτικών
παρατάξεων, συμπεριλαμβανομένου και του EAM, σε μια προσπάθεια για την
εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης που θα οδηγούσε στον τερματισμό των
εχθροπραξιών. Οι διαφωνίες όμως αποδείχτηκαν αγεφύρωτες και οι συσκέψεις
δεν έφεραν αποτέλεσμα. Οι μάχες συνεχίστηκαν με εντεινόμενη σφοδρότητα
ως τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου. Αλλά ήδη η δύναμη αντίστασης του
ΕΛΑΣ είχε καμφθεί μπροστά στην υπεροχή των αντιπάλων του, και στις 5
Ιανουαρίου οι μονάδες του εγκατέλειψαν την Αθήνα και ζήτησαν τη σύναψη
ανακωχής, η οποία υπογράφτηκε στις 11 του μήνα.<br />
<br />
Στις 12
Φεβρουαρίου 1945 υπογράφτηκε ανάμεσα στην κυβέρνηση, με πρωθυπουργό
πλέον τον στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα από τις 3 του μήνα, και στο EAM η
Συμφωνία της Βάρκιζας που υποχρέωνε τον ΕΛΑΣ να παραδώσει τον οπλισμό
του και να διαλυθεί. Του δινόταν προθεσμία δύο εβδομάδων. «Οι
υπογεγραμμένοι αφ' ενός Ιωάννης Σοφιανόπουλος, υπουργός των Εξωτερικών,
Περικλής Ράλλης, υπουργός των Εσωτερικών και Ιωάννης Μακρόπουλος,
υπουργός της Γεωργίας, αποτελούντες την υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως
εξουσιοδοτημένην Αντιπροσωπείαν και αφ' ετέρου Γεώργιος Σιάντος,
γραμματεύς της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτριος Παρτσαλίδης, γραμματεύς της ΚΕ του
ΕΑΜ και Ηλίας Τσιριμώκος, γενικός γραμματεύς της ΕΛΔ, αποτελούντες την
υπό την ΚΕ του ΕΑΜ εξουσιοδοτημένην Αντιπροσωπείαν δηλούν, ότι επί όλων
των κατά την διάσκεψιν συζητηθέντων θεμάτων κατέληξαν εις απόλυτον
συμφωνίαν ήτις διατυπουμένη εις αναλυτικόν πρακτικόν θέλει υπογραφή
σήμερον και ώραν 14ην"...<br />
<br />
Τα "Δεκεμβριανά" ήταν ο πόλεμος των
ανθρώπων που, φεύγοντας με τεράστιες απώλειες από μία Κατοχή, αρνήθηκαν
να υποταχθούν σε μία δεύτερη. Οι αγώνες του Απελευθερωτικού Μετώπου και
οι δυνάμεις που είχε αποκτήσει, ήταν εγγύηση για την ανατροπή του
συστήματος. Ωστόσο, από τη μία ο όγκος των βρετανικών δυνάμεων και από
την άλλη η υποχωρητική στάση της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, δεν άλλαξαν
τελικά τον ρου της ιστορίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-9996979757219618732016-12-02T10:14:00.000+00:002016-12-02T10:17:04.636+00:00Raoul Vaneigem - Η επανάσταση της καθημερινής ζωής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4g3uQVEZyi0S9qDGLVzTTjwqObe8hdoC7jansrPyh43LS7X32GstNpJjxCDk5R_4IM5Vk7ncXEZboJQBwEu7WsNSLNcivxDELpKPM5JDgtZqn9zxsPzqsIlFGoHXojEcueLlQKl6VbOVH/s1600/pegasus_LARGE_t_209761_106249125%255B1%255D.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4g3uQVEZyi0S9qDGLVzTTjwqObe8hdoC7jansrPyh43LS7X32GstNpJjxCDk5R_4IM5Vk7ncXEZboJQBwEu7WsNSLNcivxDELpKPM5JDgtZqn9zxsPzqsIlFGoHXojEcueLlQKl6VbOVH/s320/pegasus_LARGE_t_209761_106249125%255B1%255D.JPG" width="194" /></a></div>
<h3 style="text-align: justify;">
Πραγματεία σαβουάρ-βιβρ προορισμένη για τις νέες γενιές <a name='more'></a></h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Η "Πραγματεία" είναι ένα βιβλίο κυριολεκτικά αμφιλεγόμενο, και -γι'
αυτό- γοητευτικό: απ' τη μια μεριά, οι καθαρά υπαρξιακές του προθέσεις,
που συγχωνεύονται σ' ένα κεντρικό σημείο οντολογικής φύσης, κι απ' την
άλλη, οι ξεκάθαροι δεσμοί του με την επαναστατική θεωρία, όπως την
γνωρίσαμε στον Ντεμπόρ. Είναι γνωστό πως ο τελευταίος καθόρισε το θέαμα
σαν τον υποβιβασμό της αξίας χρήσης σε αξία αναπαράστασης, δηλαδή σαν
τον υποβιβασμό της ίδιας της ζωής σ' ένα θεωρητικό σχήμα. Μπορούμε
εύκολα να αντιληφθούμε πως, η συνέπεια της μεθόδου που οδηγεί σ' ένα
τέτοιο συμπέρασμα, αντιστοιχεί σε μια καινούργια χρήση της διαλεκτικής,
χρήση που κατάγεται όχι μόνον από συγκεκριμένες οικονομικές αντιλήψεις
αλλά, επίσης, από μια κρίσιμη προέκταση της χεγκελιανής αντίληψης του
κόσμου. Ο τρόπος έκθεσης αυτών των θέσεων ευνόησε, στην συνέχεια, τη
διαστρέβλωσή τους, από τη συνδιασμένη δράση της "μεσαίας"
πανεπιστημιακής σκέψης και των αριστερίστικων χειρισμών. Έτσι, μπορεί να
υποστηρίξει κανείς πως μια κοινωνιολογία του θεάματος που θα απόφευγε
να προτείνει ένα συγκεκριμένο επαναστατικό σχέδιο θάταν, επίσης,
αναγκαία και, πιθανόν, περισσότερο απαλλαγμένη από "μεθοδολογικές"
αλλοτριώσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://mega.nz/#!c9xHwSSB!e6oLa6HoMLvaCe8BmsiIqcRPfxu56bPxE9_E6Zqbrno" target="_blank"><img alt=" https://mega.nz/#!c9xHwSSB!e6oLa6HoMLvaCe8BmsiIqcRPfxu56bPxE9_E6Zqbrno" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuzGMg3m1KwsaMGbhO5RqAFLpUXjaewT_35riAC6VD8VKujzzGLNxtHGppW2DZoQy37_tlh5TryWU74dJaR-UJRJIxXGi5aUYB5QttvEuMBklQSLoJiKJS6HwhQf9tdPY4DoIL8-35Vh0n/s1600/Untitled-1.gif" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-34665960563198080962016-11-29T10:36:00.001+00:002016-11-29T10:44:41.100+00:00Οι αμετάφραστες λέξεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil4FdsoQKAUpEtI1SrDUHch8c3PTh81rOsrYXzU4zB6dsjQygGi0ROdGlsMF37UniXQfp9Yo_zNmAZn6VZCZR7dbPdVg40BjJB8sYZC8qpMmLL_uMoWYBsMOofUCC5S3tbJ5mxEAeX6Dav/s1600/1158629.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil4FdsoQKAUpEtI1SrDUHch8c3PTh81rOsrYXzU4zB6dsjQygGi0ROdGlsMF37UniXQfp9Yo_zNmAZn6VZCZR7dbPdVg40BjJB8sYZC8qpMmLL_uMoWYBsMOofUCC5S3tbJ5mxEAeX6Dav/s320/1158629.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Λέξεις που δε μεταφράζονται μονολεκτικά σε άλλες γλώσσες. Ή όσο πλούσιες και αν είναι οι ανθρώπινες γλώσσες αδυνατούν να εκφράσουν την πολυπλοκότητα της ζωής και της ύπαρξης:<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<b>Mamihlapinatapei</b> (Yagan,γλώσσα ιθαγενών στην Tierra del Fuego): το βλέμμα μεταξύ δύο ανθρώπων που επιθυμούν να ξεκινήσουν κάτι ερωτικό,αλλά κανείς τους δεν έχει το θάρρος να κάνει την πρώτη κίνηση.Το συναρπαστικό όσο και τρομακτικό συναίσθημα,όταν δεν έχει προηγηθεί καμιά ερωτική εκδήλωση,αλλα και οι δύο γνωρίζουν ότι αυτό θα συμβεί πολύ σύντομα. <br />
<br />
<b>Cafuné</b> (Βραζιλιάνικα): η πράξη όπου τα χέρια σου διατρέχουν με τρυφερότητα τα μαλλιά του άλλου. <br />
<br />
<b>Koi No Yokan</b> (Γιαπωνέζικα): αυτό που νιώθεις όταν συναντάς για πρωτη φορά κάποιον τον οποίο ξέρεις ότι θα ερωτευτείς.Το νόημα διαφέρει από τον "κεραυνοβόλο έρωτα" ή "τον έρωτα με την πρώτη ματιά",καθώς δεν υποδηλώνει την αυτόματη έλξη που αισθάνεσαι ήδη,αλλά την πεποίθηση ότι αυτό είναι αναπόφευκτο να συμβεί κάπου στο μέλλον. <br />
<br />
<b>Ilunga</b> (Bantu): ο άνθρωπος που συγχωρεί την κακή συμπεριφορά από τον ερωτικό του σύντροφο την πρώτη φορά,μπορεί να την ανεχτεί τη δεύτερη φορά,αλλά ποτέ την τρίτη.Η λέξη αυτή κέρδισε το 2004 το βραβείο της πιο δύσκολης να μεταφραστεί λέξης,καθώς δεν υποδηλώνει ως άσπρο-μαύρο την αλλαγή της στάσης από τη συγχώρεση στη μη συγχώρεση,αλλά εμπεριέχει όλες τις λεπτές διαφοροποιήσεις στη συναισθηματική κατάσταση κάποιου που περνάει από την ειλικρινή και απόλυτη συγχώρεση στην ανεκτικότητα και τη δυσπιστία και,τελικά,στη μη αναστρέψιμη ματαίωση.<br />
<br />
<b>Ya’aburnee</b> (Arabic): η δήλωση ότι επιθυμείς να πεθάνεις πριν τον άλλον,εξαιτίας του πόσο ανυπόφορη θα ήταν η ζωή σου χωρίς αυτόν. <br />
<br />
<b>Schadenfreude </b>(Γερμανικά): το συναίσθημα χαράς και ικανοποίσης που απορέει από το να βλέπεις τη δυστυχία των άλλων <br />
<br />
<b>Tartle </b>(Σκωτσέζικα): ο δισταγμός που νιώθεις όταν πρέπει να συστήσεις κάποιον και δε θυμάσαι το όνομά του. <br />
<br />
<b>Wabi-Sabi</b> (Γιαπωνέζικα): ο τρόπος ζωής που εστιάζει στο να αναζητάς και να βρίσκεις την ομορφιά στις ατυχίες και τις ατέλειες της ζωής και να αποδέχεσαι με ηρεμία το φυσικό κύκλο της ανάπτυξης και της παρακμής. <br />
<br />
<b>Litost</b> (Τσέχικα): ο πιο κοντινός ορισμός είναι η κατάσταση αγωνίας και βασανισμού που βιώνεις, όταν απότομα βλέπεις ή συνειδητοποιείς τη δυστυχία του άλλου. Για τη λέξη αυτή ο Μίλαν Κούντερα είχε επισημάνει:"Μάταια έψαξα σε άλλες γλώσσες να βρω ένα αντίστοιχο αυτής της λέξης,παρόλο που μου είναι δύσκολο να φανταστώ πώς κάποιος μπορεί να καταλάβει την ανθρώπινη ψυχή χωρίς αυτήν την έννοια". <br />
<br />
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-50194569466701687172016-04-25T01:06:00.001+01:002016-04-25T01:06:09.110+01:00"Γιατί μας φορτώνονται οι Πακιστανοί;"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRbTrsve98nMcxjKB1x82U7x5xCaVN9bpNR7WGMLzV1EGtsl83IG5wI6vvepa3scY5OFCL8ueGT3mZUgLemdT486hk3eu3WAUY7iJwb2FruCGa6A7cS8PPfoZxMlsahdEMirtYZ5xdHAFP/s1600/12961615_10153980095020115_810798416130276293_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRbTrsve98nMcxjKB1x82U7x5xCaVN9bpNR7WGMLzV1EGtsl83IG5wI6vvepa3scY5OFCL8ueGT3mZUgLemdT486hk3eu3WAUY7iJwb2FruCGa6A7cS8PPfoZxMlsahdEMirtYZ5xdHAFP/s320/12961615_10153980095020115_810798416130276293_n%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
του Νικόλαου Γρυσπολάκη<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Πριν λίγες ημέρες ρώτησα τους φίλους εδώ εάν πιστεύουν πως γίνεται
πόλεμος στο Πακιστάν, κι αν όντως το πιστεύουν, ποιες είναι οι
αντιμαχόμενες πλευρές. Τέλος, <span class="text_exposed_show">ρωτούσα
εάν οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν το Πακιστάν. Εφόσον ούτε τα ΜΜΕ, ούτε η αστική
τάξη του Πακιστάν, αλλά ούτε καν τα περισσότερα εναλλακτικά ΜΜΕ
νοιάζονται για το τι συμβαίνει "στην άλλη άκρη του κόσμου" ήταν
φυσιολογικό ο περισσότερος κόσμος να μην γνωρίζει καθόλου το τι
συμβαινει εκεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="text_exposed_show"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="text_exposed_show" style="text-align: justify;">
Το ερώτημα
αυτό το έθεσα επειδή υπάρχουν πάμπολλοι καλοθελητές που αναπαράγουν τις
ρατσιστικές κορώνες τύπου "καλά, οι Σύροι έχουν πόλεμο κι έρχονται σαν
πρόσφυγες· οι κωλοπακιστανοί τι έρχονται και μας φορτώνονται;". Λες κι
εμείς τα ελληνόπουλα που πήγαμε μετανάστες και ζήσαμε στην Β.Αμερική ή
στην Ευρώπη για μια λίγο καλύτερη παιδεία, για μια λίγο καλύτερη
δουλειά, έχουμε εκ γενετής το δικαίωμα αυτό εφόσον το δέρμα μας είναι
πιο κοντά στο λευκό.<br />
<br />
Θα σας κουράσω λίγο αλλά αν θέλετε να
καταλάβετε για ποιον λόγο χιλιάδες Πακιστανοί αφήνουν την πατρίδα τους
για να διασχίσουν 3000 χλμ ώστε να φτάσουν μέχρι εδώ, αξίζει τον κόπο.<br />
<br />
Ούτε μια, ούτε δυο, αλλά τρις μεγάλες συρράξεις λαμβάνουν χώρα στο
Πακιστάν τα τελευταία χρόνια. Πρώτον, μαίνεται ένας τεράστιος πόλεμος
στο Β.Δ. Πακιστάν (επαρχία του Γουαζιριστάν) για τον οποίο όλα τα ΜΜΕ
-και οι αστοί του Πακιστάν- δεν συζητάνε ποτέ. Πολλοί Ταλιμπάν κατέφυγαν
εκεί ύστερα από την εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, και βρίσκονται σε
εμπόλεμη κατάσταση με την κεντρική κυβέρνηση. Ο νυν πρωθυπουργός Σαρίφ, ο
οποίος παρεμπιπτόντως ήταν αυτός που διέταξε το 1998 τις πρώτες
πυρηνικές δοκιμές, αυτός που ξεκίνησε τον πόλεμο του Καργκίλ το 1999 με
την Ινδία, ο ίδιος που επανέφερε την θανατική ποινή το 2014, είναι αυτός
που ξεκίνησε τον γενικευμένο πόλεμο στο Γουαζιριστάν.<br />
<br />
Στον
πόλεμο αυτόν έχουν εμπλακεί πλέον το Ισλαμικό Κράτος (Νταές), οι ΗΠΑ,
και δεκάδες παραστρατιωτικές οργανώσεις Ουζμπέκων, Τσετσένων και
Τατζίκων. Μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί 32.800 μαχητές των Ταλιμπάν, του
Νταές και άλλων παραστρατιωτικών οργανώσεων, 7 χιλιάδες στρατιώτες του
Πακιστάν, και μερικές δεκάδες στρατιώτες των ΗΠΑ.<br />
<br />
Επιπλέον έχουν
δολοφονηθεί από όλες τις πλευρές, 52.000 άμαχοι κι έχουν τραυματιστεί
εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι. Τέλος, έχουν εκτοπιστεί πάνω από 3.5
εκατομμύρια κάτοικοι της περιοχής λόγω των μαχών.<br />
<br />
Ταυτοχρόνως,
από το 2004 μαίνεται ένας άλλος κρυφός πόλεμος που ξεκίνησε από την
εποχή Μπους κι έχει ενταθεί κατά την προεδρία του Ομπάμα. Χιλιάδες
αεροπορικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) έχουν λάβει
χώρα σε ολόκληρη την επικράτεια του Πακιστάν, εναντίον "ύποπτων"
τρομοκρατίας. Όπως προσφάτως παραδέχτηκε το ίδιο το Πεντάγωνο από τα
χιλιάδες χτυπήματα μόνον μερικές δεκάδες έχουν επιβεβαιωμένα σκοτώσει
"τρομοκράτες". Βεβαίως από μόνο του αυτό το πρόγραμμα είναι παράνομο
εφόσον δεν τηρεί κανέναν από τους διεθνείς κανόνες εμπλοκής και διεθνείς
συνθήκες όσον αφορά τα νομικά δικαιώματα κατηγορουμένων ακόμη και για
τρομοκρατία.<br />
<br />
Μέχρι στιγμής το Bureau of Investigative Journalism
έχει καταγράψει τουλάχιστον 965 δολοφονίες αμάχων και το New America
Foundation (ένας συντηρητικό ίδρυμα ερευνών των ΗΠΑ) τουλάχιστον 3000
δολοφονίες μαχητών. Αξίζει να σημειωθεί πως το Ανώτατο Δικαστήριο της
επαρχίας του Πεσαγουάρ του Πακιστάν έχει χαρακτηρίσει τις επιθέσεις
αυτές ως έγκλημα πολέμου, απάνθρωπες και παράνομες με βάση τις διεθνείς
συνθήκες. Μια από τις πιο αναλυτικές νομικές αλλά και ιστορικές μελέτες
που έχουν γίνει επί του θέματος είναι η μελέτη αυτή <a href="http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.webcitation.org%2F6C1NZMGYJ&h=NAQHRI0UgAQFfflNlRwqgLb0a4Q8Mfulmv3D-01s677hbqw&enc=AZNRWWOVHVO_FLw1JYHuHwBsWdfosqM0zymoAt0-n84JNrw0OX93cZp9IjhbWjZbdRGOeyZWHTzTCE-vEd6GrhsfTD17P-CwmGbkB5I0KDJJ8gY0QLqQbcEDCKD5s2a_v8SBQBxILspKGsfDCWCxNDNz-y798f3taGiE4b1MNI1E8YcMglVQqu2NtoI036vbzKk&s=1" rel="nofollow" target="_blank">http://www.webcitation.org/6C1NZMGYJ</a>
από το Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ όπου παρουσιάζει
διεξοδικά τις αποδείξεις για τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει οι
ΗΠΑ με τις επιθέσεις αυτές. Εκεί εκτός των άλλων, αναφέρει μέχρι το
2012 και πάνω από 1300 σοβαρούς τραυματισμούς αμάχων από τις
εγκληματικές αυτές επιθέσεις.<br />
<br />
Τέλος, ο λιγότερο γνωστός πόλεμος
ίσως και του κόσμου, μαίνεται στα νοτιοδυτικά του Πακιστάν στην επαρχία
του Μπαλοχιστάν. Το Μπαλοχιστάν το οποίο κατοικείται από μια μειονότητα
με την δική της γλώσσα και πολιτισμό, από την στιγμή της ανεξαρτησίας
του Πακιστάν το 1947 δεν αποδέχτηκε τον διαχωρισμό που επέβαλε η
Βρετανική Αυτοκρατορία και ζήτησε την ανεξαρτησία του. Η κεντρική εθνική
κυβέρνηση του Πακιστάν εδώ και 70 χρόνια καταπατά καθημερινώς τα
δικαιώματα των κατοίκων του Μπαλοχιστάν φυλακίζοντας, βασανίζοντας και
δολοφονώντας χιλιάδες από αυτούς. Το ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα του
Μπαλοχιστάν έχει επίσης προβεί τα τελευταία χρόνια σε πολλές βίαιες
πράξεις αντιποίνων. Από τον συνεχιζόμενο αυτό πόλεμο έχουν σκοτωθεί
τουλάχιστον 12000 άνθρωποι ενώ έχουν τραυματιστεί, εκτοπιστεί και
βασανιστεί εκατομμύρια άλλοι. Τα τελευταία 3 χρόνια ο πόλεμος αυτός έχει
αναζωπυρωθεί. Τουλάχιστον 600 άτομα έχουν δολοφονηθεί κι από τις δυο
πλευρές, ενώ οι απαγωγές και οι εξαφανίσεις ανέρχονται στις δεκάδες
χιλιάδες.<br />
<br />
Για τους περισσότερους, όλες αυτές οι πληροφορίες θα
είχαν ίσως απλώς φιλολογικό ενδιαφέρον (τι νοιάζει τους Ευρωπαίους εάν
σκοτώνονται, εκτοπίζονται και βασανίζονται εκατομμύρια άνθρωποι στην
άλλη άκρη του κόσμου εξάλλου· ακόμη κι αν η χρηματοδότηση και τα όπλα
για τις πράξεις αυτές προέρχονται από την ίδια την Ευρώπη και την
Β.Αμερική) εάν χιλιάδες πρόσφυγες από αυτές τις συρράξεις δεν έφταναν
πλέον στις Ευρωπαϊκές ακτές. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τα 3000
χλμ που χωρίζουν την Ευρώπη από το Πακιστάν (τα οποία παρεμπιπτόντως
είναι η ίδια απόσταση μεταξύ Ελλάδος και Ιρλανδίας περίπου) διασχίζονται
πολύ πιο εύκολα. Πλέον, τις επιπτώσεις των πολέμων που οι
αποικιοκρατικές δυνάμεις τροφοδοτούν δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Την
επόμενη φορά λοιπόν που αναρωτηθεί κάποιος "τι δουλειά έχουν αυτοί οι
κωλοπακιστανοί στην χώρα μας", ίσως θά'χετε τι να τους απαντήσετε.<br />
<br />
Οι πληροφορίες προέρχονται από το <a href="http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fcostsofwar.org%2F&h=iAQEK8aUlAQGlxs-dFFxQVc8qZvtoOpTl_RyS6US63k5HKw&enc=AZOZCxLq_4sf-GKZECDX_cUps_gg4yE30NOioGk1JirIPGV3duRt9w7EoliIgmqQqswMeD3dOQlTqo4t8L7Pl7HLeC2ncDpJdTxoay5uvdIBcXIvKm1R5ME9OIRCsP6QvvQDHhEb1gF5zj-czK6Pbun-xXfcTiwaseYqJXpVtFHr63lkclbnj2Vpx270be-uEVE&s=1" rel="nofollow" target="_blank">costsofwar.org</a>
που προσπαθεί να καταγράφει όλες τις απώλειες αμάχων στον κόσμο, από το
Ινδικό Ίδρυμα Διαχείρισης Πολέμων, από την ίδια την κεντρική κυβέρνηση
του Πακιστάν κι από οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br />
</div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-46047471575163947642016-04-22T13:38:00.001+01:002016-04-22T13:38:41.450+01:00Βορράς-Ανατολή-Δύση-Νότος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPiugrHJX7IuIofRxrYRyhOMAWZ0nbpz2PsItAkyikVz_ubXMgmhO0MRHL2zGeBRIclFrVXLhUD3Rz8m9Mg0tsinptaG6nbxToHpfdEQ4W5Wnf2BRx4sGSUbMITmMN3uz8aRJ8dx2fbh-/s1600/1280x1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPiugrHJX7IuIofRxrYRyhOMAWZ0nbpz2PsItAkyikVz_ubXMgmhO0MRHL2zGeBRIclFrVXLhUD3Rz8m9Mg0tsinptaG6nbxToHpfdEQ4W5Wnf2BRx4sGSUbMITmMN3uz8aRJ8dx2fbh-/s320/1280x1280.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Τρομερή αυτή η χρονιά με καταστροφικές απώλειες στον καλλιτεχνικό κόσμο. Νιώθουμε σα να'ναι κάθε μέρα κηδεία. Ελπίζουμε να σταματήσει εδώ για φέτος, δε μας μείναν και πολλοί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εν πάση περιπτώσει, αποφασίσαμε να μοιράσουμε ένα απ' τα σημαντικότερα άλμπουμ του καλλιτέχνη γνωστού με το όνομα Πρινς, ενός ιδιοφυή μουσικού, που σε αυτόν το δίσκο ξετυλίγει όλο του το ταλέντο και ως συνθέτης και ως κιθαρίστας. Μια αριστουργηματική μίξη τζαζ-ροκ και προγκρέσιβ ήχων. Ελπίζουμε να το απολαύσετε με μια γερή τζούρα αλκοόλ, έτσι, για το καλό κατευόδιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://mega.nz/#!wxYCFKab!0IzTutddko3NTcn-ya220TNxG7VT4wGScvox3gwlpQQ" target="_blank"><img alt=" https://mega.nz/#!wxYCFKab!0IzTutddko3NTcn-ya220TNxG7VT4wGScvox3gwlpQQ" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAfhtgE_jGh2cVJGUwzrCKQfnkqmZfQpA8PK6C7-6Wn9iRRkd8JbjOmu46wMWabIynP3dnw9XaPG7F_y2oGHPgVvJWQPE0BJVnmepQqdhn5N6Cew5sswedY9jC9XyPLcTPvVY3afe-KAFr/s1600/Untitled-1.gif" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-63946320695879253502016-04-20T22:55:00.000+01:002016-04-20T22:55:05.155+01:00Προσεγγίσεις της φιλοσοφικής σκέψης. Μια συνέντευξη του Φώτη Τερζάκη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="cloudcast-description" style="text-align: justify;">
<div class="">
Από τη διαδικτυακή εκπομπή «Εναλλακτικός Λόγος» με τον Άρη Λαμπρόπουλο και την Ευγενία Στρατηγάκη στο <a href="http://e-roi.gr/">e-roi.gr</a> με θέμα την φιλοσοφία. Μια περιήγηση στο χώρο της φιλοσοφίας από την αρχαιότητα έως τον
20ο αιώνα. Η εμφάνιση των φιλοσοφικών ρευμάτων και θεωριών και η σύνδεσή
τους με τις κοινωνικές και ιστορικές αλλαγές, αναλύονται με τη βοήθεια
του καλεσμένου της εκπομπής Φώτη Τερζάκη.</div>
</div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe frameborder="0" height="120" src="https://www.mixcloud.com/widget/iframe/?feed=https%3A%2F%2Fwww.mixcloud.com%2Feroigr%2F%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582-%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582-%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582-31-%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585-2016%2F&hide_cover=1&light=1" width="100%"></iframe><br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-45994749654999003742016-04-04T21:56:00.000+01:002016-04-04T21:56:41.106+01:00ΦΥΛΑΚΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIeuGj_2CEYJRmAcUuVp_kAVuqG73Phchyphenhyphenmzam4Bri9RjBoRm2Uqj0ur-7XY00gfVzg5ybqSvXIrEzal_hHX0wtmAWtCB3oE_PPFGEzaGF9aQke1of7D6Sa_LoZiyMDGUzdGdLRLvk7CcQ/s1600/11228036_782829215168594_8293331966420689613_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIeuGj_2CEYJRmAcUuVp_kAVuqG73Phchyphenhyphenmzam4Bri9RjBoRm2Uqj0ur-7XY00gfVzg5ybqSvXIrEzal_hHX0wtmAWtCB3oE_PPFGEzaGF9aQke1of7D6Sa_LoZiyMDGUzdGdLRLvk7CcQ/s320/11228036_782829215168594_8293331966420689613_n%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>του Φώτη Τερζάκη </i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i>Αυτό που μένει από το Άουσβιτς</i> ήταν ο τίτλος ενός παλαιότερου βιβλίου τού Giorgio Agamben – το ξαναθυμήθηκα βλέποντας την πρόσφατη ελληνική του έκδοση…<sup>1</sup> Τί είναι λοιπόν αυτό που μένει από το Άουσβιτς, το αληθινό στίγμα της σύγχρονης Ευρώπης; Είναι, σκέφτομαι, οι δεκάδες χιλιάδες (ξέρει κανείς πόσες ακριβώς;) ξεριζωμένων προσφύγων που κρατιούνται αυτή τη στιγμή αιχμάλωτοι στην ελληνική επικράτεια –στον <i>μη τόπο</i> που έμβλημα έχει την φοβερή αρχή: χωρίς ιθαγένεια = <a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>λιγότερο άνθρωπος– <br />
<a name='more'></a>μέσα σ’ έναν ασφυκτικό κλοιό ερμητικά σφραγισμένων συνόρων, ΝΑΤΟϊκών νηοπομπών και ανατιναγμένων εστιών σε όλη την περιβάλλουσα ζώνη· και μαζί τους, ας μη γελιόμαστε, το ίδιο αιχμάλωτη στον ίδιο κλοιό, και η χώρα που επιλέχθηκε ως αποθήκη ψυχών, καταδικασμένη ν’ αργοπεθαίνει μαζί τους, απερίφραστο αντικείμενο «θυσίας» στον Ευρωπαϊκό Μολώχ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι πράγματι ενθαρρυντική η συμπαράσταση που ένα μεγάλο μέρος τού ελληνικού πληθυσμού έδειξε προς αυτό τον δυστυχισμένο κόσμο. Δεν έλειψαν όμως και τα ανησυχητικά ανακλαστικά –πολλά εκ των οποίων από επίσημα χείλη– που φοβάμαι ότι θα ενισχύονται όσο οι αριθμοί μεγαλώνουν και όσο η πίεση γίνεται ασφυκτικότερη. Φυσικά και η Ελλάδα θα μπορούσε ν’ αφομοιώσει έναν τέτοιον αριθμό προσφύγων.<sup>2</sup> Στη δεκαετία τού ’90 μόνο αφομοίωσε 500.000-1.000.000 Αλβανούς, Ουκρανούς και άλλους πρώην Ανατολικοευρωπαίους, χωρίς καθόλου ν’ απειληθεί η κοινωνική της συνοχή και χωρίς να αλλοιωθεί κανένα από τα ιδιοπολιτισμικά της χαρακτηριστικά (μολονότι ένας βαθμός αλλοίωσης θα πρέπει να θεωρείται για κάθε πολιτισμό ευλογία: διότι η ίδια η «πολιτισμική ταυτότητα» είναι, από μια ορισμένη σκοπιά, μια φυλακή…). Υπό τον όρο, βεβαίως, ότι η Ελλάδα θα ήταν μια αυτοκυβερνώμενη χώρα, ότι θα ήταν σε θέση να ελέγχει την εξωτερική της πολιτική, να συντονίζει τις παραγωγικές της δυνατότητες ανάλογα με τις παραγωγικές της ανάγκες και να αξιοποιεί όλο το ανθρώπινο δυναμικό που έχει στην επικράτειά της, το οποίο θα δικαιούνταν ασυζητητί το ισότιμο καθεστώς του πολίτη – αλλά δεν είναι. Φυλακή για τα προσφυγικά καραβάνια της Μέσης Ανατολής, είναι και η ίδια φυλακισμένη στο αόρατο Lager που διευθύνουν με την πέτρινη μάσκα και το μαστίγιο οι αξιωματικοί του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Ο ρόλος του πολιτικού της προσωπικού μοιάζει σε αυτό, πράγματι, με τη θλιβερή και αξιοθρήνητη φιγούρα των Sonderkommnando.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν όμως και οι κυριολεκτικά φυλακισμένοι, που η μοίρα τους θα πρέπει ν’ ανησυχεί βαθιά κάθε κοινωνία η οποία δεν είναι εντελώς εξαχρειωμένη. Και ο λόγος εδώ είναι για μια κατηγορία κρατουμένων που το ελληνικό πολιτικό και δικαστικό σύστημα έχει εξαντλήσει πάνω τους μια εκδικητική μανία η οποία είναι στίγμα και ντροπή για το ίδιο αυτό σύστημα – εάν όχι τεκμήριο της εξάρτησής του από δυνάμεις τις οποίες τρέμει και να σκεφτεί κάποιος. Αναφέρομαι στον Δημήτρη Κουφοντίνα, τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και (με τις πρόσθετες ιδιομορφίες της περίπτωσής του) τον Σάββα Ξηρό, στην περίπτωση των οποίων καταπατάται σκανδαλωδώς το ρητά προβλεπόμενο δικαίωμα (άρθρο 55 τού ν. 2776/99 του Σωφρονιστικού Κώδικα) σε τακτικές άδειες εξόδου μετά την έκτιση 13 ολόκληρων χρόνων από την ποινή τους. Απατάται όποιος νομίζει ότι το ζήτημα είναι παρωνυχίδα ενόψει των άλλων τρομερών προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία, διότι είναι μέρος της ίδιας βαθύτερης αλληλουχίας συσχετισμών και ενεργειών που τη συντρίβουν. Υπάρχει μία αρχή, προϊόν όχι μόνο ρηχής ηθικολογίας, που λέει ότι στον πρόσωπο των φυλακισμένων (πρέπει να) βλέπουμε τον ίδιο τον εαυτό μας: όταν ο νόμος εφαρμόζεται κατά περίπτωση και κατά την αυθαίρετη προαίρεση εκείνων που είναι επιφορτισμένοι με την τήρησή του, ο πέλεκυς των διακρίσεων επικρέμαται κάθε στιγμή πάνω από τα κεφάλια όλων μας· και όταν η δικαστική και η σωφρονιστική εξουσία ασκούνται με γνώμονα τις πολιτικές πεποιθήσεις αυτών οι οποίοι υπόκεινται στη κρίση της –όταν δηλαδή επαναφέρουν de facto την ιδιότητα του <i>πολιτικού κρατουμένου</i>– η ποινικοποίηση των ιδεών καραδοκεί για ολόκληρη την κοινωνία, και αυτό το είδος κοινωνίας αποκαλείται δικαίως <i>ολοκληρωτικό</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης είναι τρομερή – είτε <i>δεν θέλει</i> είτε <i>δεν μπορεί</i> να επιβάλει το συνταγματικό πνεύμα στη δικαστική αρχή και μια στοιχειωδώς δημοκρατική λειτουργία στο σωφρονιστικό σύστημα. Αν δεν θέλει, αποκαλύπτει απλώς την ταξική της φύση (και όχι βέβαια εκείνη την οποία ρητορικά διεκδικεί): μάλλον τη συγγένεια αίματος που τη δένει με τη διαφθαρμένη και τυχοδιωκτική αντιπολίτευση και μ’ εκείνο το πλέγμα εντόπιων συμφερόντων που κρατά δέσμιο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν μπορεί, αποδεικνύεται η ίδια μία ακόμα κατοχική κυβέρνηση, πειθήνιο διαχειριστικό όργανο μιας πυραμίδας πολύπλοκα διαπλεγμένων οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων, από το Ευρωπαϊκό Διοικητήριο και τα χρηματοπιστωτικά καρτέλ που αυτό εκπροσωπεί μέχρι την Υπερατλαντική Προστάτιδα Δύναμη, την αυτουργό τού παγκόσμιου εγκλήματος που τις συνέπειές του εισπράττει όλο και οδυνηρότερα η ελληνική κοινωνία. Νομιμοποιώντας τα όπλα τού ίδιου της του εχθρού –το άνομο και επαχθές χρέος– που εξουσιοδοτήθηκε ακριβώς για ν’ αφοπλίσει, καίγοντας με ανεξήγητη προθυμία όλα τα μέσα αντίστασης που είχε και έχει στη διάθεσή της, υπακούοντας στα κελεύσματα εκείνων που τόσο πιο πολύ την περιφρονούν όσο πιο αδιαμαρτύρητα υποτάσσεται στις προσταγές τους, εναγκαλιζόμενη με τους ειδεχθέστερους τυράννους στη γειτονιά της και πανηγυρίζοντας συμμαχίες με όλους εκείνους που της σκάβουν τον λάκκο, βαδίζει σαν τον τυφλό σε ναρκοπέδιο παρασύροντας όλους μας μοιραία στην άβυσσο – και μοιάζει όλο και πιο πολύ στους φρικαλέους πάτρωνες και τους δεσμοφύλακές της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Εκδόσεις Εξάρχεια (Αθήνα 2015), μετ. Παναγιώτης Καλαμαράς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Όσο για την Ευρώπη, η οποία σύμφωνα με τ’ αποκαλυπτικά στοιχεία τής Eurostat έχει παράσχει άσυλο από το 2014 σε πάνω από 2.500.000 πρόσφυγες ή μετανάστες (προερχόμενους βέβαια από τις «σωστές» χώρες), οι αριθμοί αυτοί είναι σταγόνα στον ωκεανό… Πρόκειται, κοντολογίς, για μια εσκεμμένη και ωμή <i>επιλογή</i> <i>αποκλεισμού</i>, που ακολουθεί τον ίδιο εκείνο διαστροφικό κύκλο της ενοχής και του εγκλήματος που δεκαετίες τώρα βλέπουμε να κινεί το Ισραήλ: το έγκλημα γεννάει οδυνηρή ενοχή απέναντι στα θύματα, και η ενοχή αυτή τα κάνει ακόμη πιο μισητά επειδή την ανακινούν, πράγμα που οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα εναντίον τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-78057081127764641482016-03-04T17:39:00.001+00:002016-03-04T17:41:05.642+00:00Σημειώσεις για το "ζήτημα των μεταναστών"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU5qV6D8AIFPOkeZLGFxWpbmTmWm295GegLslh9wfQkWEYg7Ge4arLGk9v29aek59S_8Y5IzNje9BCtwlxL6RWkvRS595rkKTc9BbJQGk5k-i8FoJ4Nx26f-YaX1PK98YBwSBr4M9GK0nf/s1600/12795389_10153899485208449_5360390921549227507_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU5qV6D8AIFPOkeZLGFxWpbmTmWm295GegLslh9wfQkWEYg7Ge4arLGk9v29aek59S_8Y5IzNje9BCtwlxL6RWkvRS595rkKTc9BbJQGk5k-i8FoJ4Nx26f-YaX1PK98YBwSBr4M9GK0nf/s320/12795389_10153899485208449_5360390921549227507_n%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
του GUY DEBORD<br />
(γραμμένο το 1985)<br />
μτφ. Λία Γυιόκα - ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ τχ. 10, Ιούλιος 2007<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το "μεταναστευτικό ζήτημα" είναι ζήτημα τελείως τεχνητό, όπως και
κάθε ζήτημα που τίθεται δημόσια στο σημερινό κόσμο, για τους ίδιους
πάντα λόγους: Το ζήτημα τίθεται από την οικονομία (δηλαδή από την απάτη
της ψευδο-οικονομίας) και συζητιέται στους κόλπους του θεάματος.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Συζητιέται με όρους βλακώδεις, όπως π.χ. "Να τους κρατήσουμε ή να τους
διώξουμε τους μετανάστες;" Στην πραγματικότητα μετανάστης δεν είναι ο
μόνιμος κάτοικος που τυγχάνει αλλοδαπός στην καταγωγή, αλλά ο άνθρωπος
που θεωρείται διαφορετικός, που συλλαμβάνει τον εαυτό του ως διαφορετικό
και που πρόκειται να παραμείνει διαφορετικός. Πολλοί μετανάστες, ή τα
παιδιά τους, έχουν υπηκοότητα γαλλική. Πολλοί Πολωνοί ή Iσπανοί υπήκοοι
κατέληξαν να χαθούν μέσα στη μάζα του γαλλικού πληθυσμού που ήταν κάτι
άλλο απ' αυτούς. Όπως τα πυρηνικά απόβλητα ή οι διαρροές πετρελαίου στον
ωκεανό, έτσι και οι μετανάστες είναι προϊόν των νεοτερικών πρακτικών
της καπιταλιστικής διαχείρισης. με τη διαφορά ότι τα "όρια ανοχής" σε
αυτούς καθορίζονται πιο αυστηρά και πιο "επιστημονικά". Και όπως τα
πυρηνικά και οι διαρροές πετρελαίου, έτσι και οι μετανάστες θα μείνουν
μαζί μας για αιώνες, για χιλιετίες, για πάντα. Θα μείνουν μαζί μας γιατί
είναι πολύ πιο εύκολο να εξολοθρεύσει κανείς τους Γερμανοεβραίους επί
Χίτλερ παρά να εξολοθρεύσει κανείς τους Βορειοαφρικανούς (και τους
άλλους) σήμερα: Στη Γαλλία ούτε ναζιστικό κόμμα υπάρχει, ούτε ο μύθος
της αυτοχθονίας της φυλής!</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Να τους αφομοιώσουμε λοιπόν ή να
"σεβαστούμε την πολιτισμική τους ποικιλομορφία"; Πόσο φαύλο το δίλημμα!
Δεν μπορούμε πια να ενσωματώσουμε κανέναν. Δεν μπορούμε να αφομοιώσουμε
ούτε τους νέους, ούτε τους Γάλλους εργάτες, ούτε τους επαρχιώτες, ούτε
τις παλιές εθνικές μειονότητες (τους Κορσικανούς ή τους Βρετόνους), αφού
το Παρίσι, μια πόλη κατεστραμμένη, έχει χάσει τον ιστορικό της ρόλο,
που ήταν η παραγωγή Γάλλων. Τι να καταφέρει ο συγκεντρωτισμός χωρίς το
κέντρο, την πρωτεύουσα; Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν μετέτρεψαν τους
διωκόμενους Ευρωπαίους σε Γερμανούς. Η διάχυση του συγκεντρωμένου
θεάματος μόνον θεατές μπορεί να ενοποιήσει. Κάνουμε γαργάρες, σε μια
γλώσσα καθαρά διαφημιστική, με την έκφραση "πολιτισμική ποικιλομορφία".
Μα για ποιον πολιτισμό μιλούμε; Ίχνος δεν έχει απομείνει. Ούτε
χριστιανική, ούτε μουσουλμανική κουλτούρα υπάρχει, ούτε σοσιαλιστική,
ούτε επιστημονική. Aς μην μιλούμε λοιπόν για κάτι πεθαμένο . Μια ματιά
μόνο να ρίξουμε γύρω μας αρκεί για να διαπιστώσουμε την αλήθεια: Δεν
έχει απομείνει τίποτε πέρα από την παγκόσμια-θεαματική (αμερικάνικη)
κατάρρευση κάθε πολιτισμού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Aυτό που σίγουρα δεν μπορεί να βοηθήσει
στην αφομοίωση είναι το δικαίωμα ψήφου. Οι Γάλλοι είναι ψηφοφόροι
επειδή ακριβώς δεν είναι πλέον τίποτε άλλο. Το ένα κόμμα είναι ίδιο με
το άλλο, η μία εκλογική υπόσχεση ισοδυναμεί με την αντίθετή της…Πρόσφατα
μάλιστα τα πολιτικά προγράμματα (τα οποία όλοι γνωρίζουν πως δεν
πρόκειται να εφαρμοστούν) έπαψαν και να εξαπατούν, αφού πλέον δεν
αφορούν σε κανένα απολύτως σημαντικό ζήτημα. Χαρακτηριστική απόδειξη
του ότι η ψήφος δεν σημαίνει τίποτε, ούτε καν για τους ίδιους τους
Γάλλους, είναι ότι το 25% των "πολιτών" ηλικίας 18-25 ετών δεν είναι καν
εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, από αηδία και μόνον.
Προσθέστε σ' αυτούς και όσους είναι εγγεγραμμένοι αλλά απέχουν από την
ψηφοφορία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Κάποιοι προτάσσουν το κριτήριο της "γλωσσικής επάρκειας
στη γαλλική". Ας γελάσουμε. Μα μιλούν γαλλικά οι σημερινοί Γάλλοι;
Γαλλικά είναι αυτά που μιλάνε οι σημερινοί αναλφάβητοι όπως ο Fabius
("Bonjour les dégats!) ή η Françoise Castro ("a t' habite ou ça t'
effleure?") ή ο B. H. Lévy; Δεν οδεύουμε ούτως ή άλλως προς την
απώλεια κάθε γλώσσας που επιχειρηματολογεί και αρθρώνει νοήματα με
ακρίβεια, ακόμη και χωρίς κανένα μετανάστη; Απείρως γελοιωδέστερες
σέχτες από το Ισλάμ ή τον καθολικισμό μήπως δεν έχουν κατακτήσει
πανεύκολα κάποιους από τους παρα-μορφωμένους μας ηλιθίους (βλ. Sun Myung
Moon κ.ο.κ.); Για να μην αναφερθούμε στους βαριά καθυστερημένους και
τους αυτιστικούς που οι σέχτες αυτές επιλέγουν να μην στρατολογήσουν,
ακριβώς επειδή δεν βρίσκουν κανένα οικονομικό ενδιαφέρον στην
εκμετάλλευση τέτοιων κοπαδιών, οπότε και τα αφήνουν στο έλεος της
δημόσιας αρχής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Έχουμε καταντήσει Aμερικανοί. Mην μας εκπλήσσει
λοιπόν το ότι έχουμε όλα τα άθλια προβλήματα των Η.Π.Α., από τα
ναρκωτικά ως τη μαφία, τα φαστ φουντ και τον πολλαπλασιασμό των
εθνοτήτων. Για παράδειγμα, ενώ η Iταλία και η Iσπανία είναι επιφανειακά
αμερικανοποιημένες (ίσως και σε κάποιο βάθος), δεν είναι μικτές
εθνοτικά. Mε αυτήν την έννοια παραμένουν πιο χαρακτηριστικά ευρωπαϊκές
χώρες από τη Γαλλία, όπως π.χ. η Aλγερία είναι βορειοαφρικανική. Eδώ
[στη Γαλλία] έχουμε τα προβλήματα της Aμερικής, χωρίς όμως τη δύναμή
της. Mπορεί να μην υπάρχει καμιά εγγύηση ότι το χωνευτήρι της Aμερικής
θα συνεχίσει να λειτουργεί για πολύ ακόμη, με τους τσικάνος π.χ. να
μιλούν διαφορετική γλώσσα. Eίναι όμως εγγυημένα σίγουρο ότι εδώ το ίδιο
πράγμα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Kι αυτό γιατί οι HΠA είναι το κέντρο
παρασκευής του σύγχρονου τρόπου ζωής, η καρδιά του θεάματος που
επεκτείνει τον παλμό της μέχρι τη Mόσχα και το Πεκίνο. Tο θέαμα αυτό δεν
μπορεί να παράσχει την παραμικρή αυτονομία στους κατά τόπους
υπεργολάβους του. (Mόλις το αντιλαμβανόμαστε αυτό, κατανοούμε δυστυχώς
ότι αυτή η υπεργολαβία ενέχει μιαν υποδούλωση πολύ λιγότερο επιφανειακή
από αυτήν που διαπιστώνουν οι συνήθεις κριτικοί του "ιμπεριαλισμού"
ζητώντας την καταστροφή ή τη μεταρρύθμισή του). Eδώ [στη Γαλλία] δεν
είμαστε πια τίποτε. Eίμαστε ένας λαός αποικιοκρατούμενος που δεν έχει
καταφέρει να εξεγερθεί, είμαστε οι γιέσμεν του θεάματος και της
αλλοτρίωσης. Ποια αξίωση θα προβάλουμε μπρος στην ολοένα και εντεινόμενη
παρουσία των μεταναστών, λες κι έχουμε κάτι να μας κλέψουν, λες κι αυτό
το κάτι είναι ακόμη δικό μας…Kαι τι άραγε θα μπορούσε να 'ναι αυτό; Σε
τι πιστεύουμε τελικά, ή μάλλον σε τι τελοσπάντων παριστάνουμε ότι
πιστεύουμε; Oι σκλάβοι διαμαρτύρονται που οι ημιελεύθεροι απειλούν την
ανεξαρτησία τους, σαν να καμαρώνουν, αντί να εξεγείρονται, για τις
ολοένα και μειωμένες τους άδειες μετ' αποδοχών…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Yπάρχει κίνδυνος
να δημιουργηθεί απαρτχάιντ; Mα φυσικά και υπάρχει! Mάλιστα δεν υπάρχει
απλά κίνδυνος, είναι -μοιραία πλέον- γεγονός (με όλη τη λογική των
γκέτο, των φυλεκτικών συγκρούσεων, σύντομα και με τα λουτρά αίματος, που
περιλαμβάνει το απαρτχάιντ). Mια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση είναι
σαφώς λιγότερο ικανή να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες μεταναστών χωρίς
ανυπόφορο άγχος, από μια κοινωνία συνεκτική και σχετικά ευημερούσα. Tο
1973 είχαμε ήδη εντοπίσει την καταπληκτική αναλογία μεταξύ της εξέλιξης
των κατασκευών και της εξέλιξης των νοοτροπιών. "Όσο ανοικοδομείται το
περιβάλλον, όλο και πιο βιαστικά, για τους σκοπούς του κατασταλτικού
ελέγχου και του κέρδους, γίνεται ταυτόχρονα ολοένα και πιο εύθραυστο και
προκαλεί ολοένα και περισσότερους βανδαλισμούς. O καπιταλισμός στη
θεαματική του φάση ανοικοδομεί τα πάντα, αυτήν τη φορά ως ψεύτικα και
παράγει εμπρηστές. Έτσι, το σκηνικό του καπιταλισμού είναι παντού
εύφλεκτο σαν τα κολλέγια στη Γαλλία." H παρουσία των μεταναστών έχει ήδη
εξυπηρετήσει τους στόχους κάποιων εργατοπατέρων-συνδικαλιστών που
έσπευσαν να αποδώσουν σε δήθεν "πόλεμο των θρησκειών" τις απεργίες που
δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Nα 'μαστε επίσης σίγουροι ότι οι καθεστηκυίες
δυνάμεις θα προτιμήσουν την πλήρη ανάπτυξη των εμπειριών σύγκρουσης που
σήμερα βιώνουμε σε μικρότερη κλίμακα με τους "τρομοκράτες", αληθινούς ή
ψεύτικους, ή με τους οπαδούς αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων - και δεν
μιλούμε μόνο για τους Άγγλους οπαδούς. Eίναι ωστόσο εύκολο να
καταλάβουμε γιατί οι πολιτικοί κάθε απόχρωσης, περιλαμβανομένου και του
Eθνικού Mετώπου, προσπαθούν να υποτιμήσουν τη βαρύτητα του "προβλήματος
των μεταναστών". Όλα όσα θέλουν να διατηρήσουν τους εμποδίζουν να
θίξουν οποιοδήποτε ζήτημα άμεσα και στην πραγματική του διάσταση.
Oρισμένοι διατείνονται ότι είναι τάχα ζήτημα διάδοσης της "καλής
αντιρατσιστικής διάθεσης", άλλοι ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα
στη "δίκαιη ξενοφοβία". Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να εξετάσουμε το
πρόβλημα ως το πιο πιεστικό, αν όχι και το μοναδικό, από τα κοινωνικά
προβλήματα που η κοινωνία δεν πρόκειται να ξεπεράσει. Tο γκέτο του νέου
θεαματικού απαρτχάιντ (όχι η τοπική, φολκλορική εκδοχή που συναντούμε
στη Nότια Aφρική) είναι ήδη εδώ, στη Γαλλία του σήμερα: H πλειοψηφία του
πληθυσμού είναι εγκλωβισμένη μέσα του και έχει χάσει τα μυαλά της - κι
αυτό θα συνέβαινε ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μετανάστης. Ποιος
αποφάσισε να κατασκευάσει τις Sarcelles ή τις Les Miguettes για να
καταστρέψει το Παρίσι ή τη Λυών; Eίναι αλήθεια ότι στη βρώμικη αυτή
δουλειά συμμετείχαν και μετανάστες. Δεν έκαναν όμως τίποτε παραπάνω από
το να εκτελέσουν με ακρίβεια τις εντολές που τους είχαν δώσει,
υποταγμένοι στη συνήθη αθλιότητα του μισθωτού εργάτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Πόσους ξένους
έχει αλήθεια η Γαλλία; Δεν ρωτούμε βέβαια για τη νομική τους υπόσταση,
το χρώμα του δέρματός τους ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους. Eίναι
φανερό: Eίναι τόσοι πολλοί, που καλύτερα να ρωτήσουμε: Πόσοι Γάλλοι
έχουν απομείνει στη Γαλλία και πού βρίσκονται; (Kαι τί είναι αυτό που
προσδιορίζει τον Γάλλο σήμερα;) Γνωρίζουμε ότι πέφτουν οι δείκτες των
γεννήσεων. Mας κάνει εντύπωση αυτό; Mα οι Γάλλοι δεν αντέχουν πια τα
παιδιά τους. Tα στέλνουν στο σχολείο στα τρία και μέχρι τουλάχιστον τα
δεκαέξι τους, τα παιδιά διδάσκονται την αγραμματοσύνη. Πριν μάλιστα
φτάσουν στην ηλικία των τριών ετών, όλο και περισσότεροι άνθρωποι τα
θεωρούν "ανυπόφορα" και τα μεταχειρίζονται με βία. Στην Iταλία, την
Iσπανία, την Aλγερία, στις κοινότητες των Tσιγγάνων, τα αγαπούν ακόμη τα
παιδιά. Eδώ όχι και τόσο. Oύτε τα σπίτια, ούτε οι δρόμοι των πόλεων δεν
είναι πια κατάλληλα για τα παιδιά (εξού και ο κυνισμός της κυβερνητικής
καμπάνιας με το σύνθημα "να ανοίξουμε την πόλη στα παιδιά"). Aπό την
άλλη, η αντισύλληψη είναι διαδεδομένη, οι εκτρώσεις νόμιμες. Όλα σχεδόν
τα σημερινά παιδιά στη Γαλλία προήλθαν από γεννήσεις επιθυμητές. Όχι
όμως από μια επιθυμία ελεύθερη. O ψηφοφόρος-καταναλωτής σήμερα δεν
ξέρει τι θέλει. "Eπιλέγει" ό,τι δεν του αρέσει. H διανοητική του
συγκρότηση δεν έχει πια τη συνοχή που χρειάζεται, ώστε να θυμηθεί ότι
κάτι θέλησε όταν βρίσκει τον εαυτό του απογοητευμένο από το ίδιο το
πράγμα που θέλησε. Στο θέαμα, η ταξική κοινωνία έχει κάνει συστηματικές
προσπάθειες να αφανίσει την ιστορία. Kαι τώρα παριστάνει ότι μετανιώνει
για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα της παρουσίας τόσων μεταναστών, γιατί
"εξαφανίζεται η Γαλλία". Ξεκαρδιστικό. Mα η Γαλλία εξαφανίζεται για πολύ
διαφορετικούς λόγους, με ταχείς ρυθμούς, σε όλα σχεδόν τα μέτωπα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Oι μετανάστες έχουν το μεγαλύτερο δικαίωμα να ζουν στη Γαλλία. Eίναι οι
εκπρόσωποι της αποστέρησης. Kαι η αποστέρηση αισθάνεται σαν στο σπίτι
της στη Γαλλία, είναι τόσο διαδεδομένη που μοιάζει οικουμενική. Oι
μετανάστες έχουν χάσει τη γη και την κουλτούρα τους και είναι κοινό
μυστικό ότι δεν κατάφεραν να βρούνε καινούργιες. Oι Γάλλοι είναι στην
ίδια ακριβώς θέση - κι αυτό το μυστικό δεν είναι λιγότερο κοινό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Mε
την ισοπέδωση ολόκληρου του πλανήτη από την αθλιότητα ενός νέου
περιβάλλοντος και από μιαν απολύτως απατηλή αντίληψη για τα πάντα, οι
Γάλλοι, που τα έχουν αποδεχτεί όλ' αυτά χωρίς πολλές διαμαρτυρίες (με
εξαίρεση το '68), δεν μπορούν επουδενί να διαμαρτυρηθούν ότι νιώθουν έξω
από τα νερά τους εξαιτίας των μεταναστών. Eίναι αλήθεια πως είναι έξω
από τα νερά τους. Aυτό όμως οφείλεται αλλού: Στον φρικαλέο τούτο κόσμο
της αλλοτρίωσης, όλοι έχουν καταντήσει μετανάστες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Όταν η Γαλλία
θα έχει εξαφανιστεί, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να κατοικούν την
επιφάνεια της γης, ακόμη κι αυτόν τον τόπο. Eίναι δύσκολο να προβλέψουμε
το κράμα των εθνοτήτων που θα κυριαρχήσει, τις ιδιαίτερες κουλτούρες
τους, τις γλώσσες που θα μιλούν. Eίμαστε όμως βέβαιοι πως το κεντρικό
και βαθιά ποιοτικό ζήτημα θα είναι το εξής: Θα καταφέρουν αυτοί οι
μελλοντικοί αυτοί λαοί να κατακτήσουν, μέσω πρακτικών χειραφέτησης, να
κυριαρχήσουν στη σημερινή τεχνολογία, την τεχνολογία της εξαπάτησης και
της αποστέρησης; Ή μήπως θα τους κυριεύσει η τεχνολογία με τρόπο ακόμη
πιο ιεραρχικό και υποδουλωτικό απ' ό,τι σήμερα; Aς αναμένουμε το
χειρότερο και ας αγωνιζόμαστε για το καλύτερο. H Γαλλία αξίζει τη θλίψη
μας. Aλλά η θλίψη είναι μάταιη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-63186398920982551502016-01-21T16:36:00.000+00:002016-01-21T20:26:12.741+00:00Για τον Τεμπονέρα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs4ldWUu-UtuM8CqK837D32tbPe-2cOwDIigN5rnZXo4AkxHJWfTTLVObzYrmMyhlvvaW4kRvu0HCGYNrlMv8WJAtyFkKywp9E5bd4gJAsZfFSGA-FTIybktp41gnglsWppA7CrcgGSjAr/s1600/12570837_1656510681279963_170352229_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs4ldWUu-UtuM8CqK837D32tbPe-2cOwDIigN5rnZXo4AkxHJWfTTLVObzYrmMyhlvvaW4kRvu0HCGYNrlMv8WJAtyFkKywp9E5bd4gJAsZfFSGA-FTIybktp41gnglsWppA7CrcgGSjAr/s400/12570837_1656510681279963_170352229_n%255B1%255D.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Της Ανθής Λύκα </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν πριν από 25 χρόνια όταν διαπράχθηκε η πιο βίαιη πολιτική δολοφονία
της μεταπολίτευσης κι όλοι εμείς, μέσα σε λίγες μέρες, ενηλικιωθήκαμε
απότομα..</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας πέφτει νεκρός από το
σιδηρολοστό του πρόεδρου της τοπικής της ΟΝΝΕΔ Ιωάννη Καλαμπόκα,
πρωτοπαλίκαρου των τραμπούκων της ΝΔ «Κένταυρων» και «Ρέιντζερς». Το
ορθάνοιχτο κρανίο του μας στοιχειώνει ακόμα.. </div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Η κυβέρνηση
Μητσοτάκη αποδεικνύει με τον πιο ηχηρό τρόπο πως όταν το κράτος δεν
καταφέρνει να σπάσει τη μαζική και συμπαγή αντίσταση (δυόμιση μήνες
καταλήψεων στο 70% των σχολείων κ πανεπιστημίων της χώρας που δεν
έσπαγαν με τίποτα) τότε αναλαμβάνει το παρακράτος..</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα μικρότερα
αδέρφια κ φίλοι μας έζησαν τις καταλήψεις από μέσα. Το σπίτι δεν τους
είχε δει επί δυόμιση μήνες. Σπίτι τους ήταν η κατάληψη..<br />
Οι
υπόλοιποι, όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους της Αθήνας, ζήσαμε το κλίμα της
πιο ασύδοτης αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας των τελευταίων δεκαετιών
και βιώσαμε μια απίστευτης έντασης κρατική καταστολή (που όμοιά της δεν
έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια) με αποτέλεσμα κι άλλους νεκρούς, λίγες
μέρες αργότερα..</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι παρακρατικοί-«αγανακτισμένοι πολίτες» είχαν
αρχίσει από μέρες να προσπαθούν να σπάσουν με τη βία τις καταλήψεις σε
πολλά σημεία της χώρας.. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τα
κατάφερναν..</div>
<div style="text-align: justify;">
Μέχρι που στην Πάτρα, ο Τεμπονέρας πέφτει κλινικά νεκρός.. <br />
Το πρωί της επομένης αφήνει την τελευταία του πνοή και η έκρηξη που ακολουθεί σ’ όλη τη χώρα δεν έχει προηγούμενο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η 9η Ιανουαρίου μας βρίσκει κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους.<br />
Τη 10η Ιανουαρίου δεν θα την ξεχάσει κανείς από μας..<br />
Το δολοφονικό κράτος της δεξιάς αποφασίζει να σπάσει, ταυτόχρονα και σε
πολλές μεριές, διαδήλωση 100.000 ατόμων (οι επίσημες εκτιμήσεις
μιλούσαν για 50.000).. Και επικρατεί χάος..<br />
Ξύλο, κυνήγι και ΤΟΝΟΙ χημικών απέναντι σε φοιτητές και μαθητές λυκείου κ γυμνασίου..<br />
Στον αντίποδα φωτιές και οδοφράγματα για την αντιμετώπιση της αποπνικτικής ατμόσφαιρας..</div>
<div style="text-align: justify;">
Η μέρα εκείνη βρίσκει τους φίλους μας με σπασμένα χέρια, ανοιγμένα
κεφάλια κι εμάς (που τη γλιτώσαμε) με καμένα πρόσωπα, μάτια κατακόκκινα
απ’ τα δακρυγόνα και κλεισμένα πνευμόνια απ’ τα ασφυξιογόνα.. Μας
βρίσκει να ψάχνουμε απεγνωσμένα για έναν κλειστό χώρο για ν’ ανασάνουμε
(σχήμα οξύμωρο!) κ μετά ξανά έξω με βρεγμένα φουλάρια στο πρόσωπο.. <br />
Η ποσότητα των χημικών που πέφτει δεν έχει προηγούμενο.. Το νέφος καλύπτει τα πάντα και φτάνει μέχρι τα προάστια της Αθήνας..<br />
Τα ασθενοφόρα δεν επαρκούν και χιλιάδες γονείς ψάχνουν τα παιδιά τους
στα νοσοκομεία που είναι ασφυκτικά γεμάτα (εποχή χωρίς κινητά)..</div>
<div style="text-align: justify;">
Και τότε έρχεται η φωτιά στο «Κ. Μαρούση» γωνία Θεμιστοκλέους κ
Πανεπιστημίου.. Φωτιά που προκαλείται από ρίψη χημικών κ όχι από μολότωφ
(όπως αρχικά ειπώθηκε αλλά τα φωτογραφικά ντοκουμέντα ήρθαν αμείλικτα
να τους διαψεύσουν).. Το κτίριο παίρνει φωτιά κ τα πυροσβεστικά που
έρχονται δέχονται επίθεση απ’ τα ΜΑΤ (!) με βροχή χημικών.. Δεν μπορούν
να κάνουν τη δουλειά τους.. Αποτέλεσμα: 4 άνθρωποι μέσα στο κτίριο
καίγονται μπροστά στα μάτια μας.. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η Αθήνα καίγεται για μέρες.. Και είμαστε όλοι εκεί.. Κάθε μέρα..<br />
Μέχρι που παραιτούνται σύσσωμες οι ηγεσίες των υπουργείων κ παίρνουν πίσω τα κατάπτυστα νομοσχέδια..</div>
<div style="text-align: justify;">
Το ερώτημα είναι: ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ?<br />
Η απάντηση είναι: ΟΧΙ!<br />
Ο Καλαμπόκας καταδικάστηκε σε ισόβια, τα οποία μετατράπηκαν σε 17, για να βγει σε.. 4!<br />
Ο συγκατηγορούμενος Μαραγκός απαλλάχθηκε με βούλευμα.. Το υπόλοιπο
παρεάκι που συμμετείχε στη δολοφονία (Σπίνος, Γραμματίκας κλπ) ούτε καν
αντιμετώπισε κατηγορίες..</div>
<div style="text-align: justify;">
Τελικά ο Τεμπονέρας δικαιώθηκε ΜΟΝΟ στις καρδιές και τις συνειδήσεις μας..<br />
Κι εκεί ΘΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(..και για την ιστορία):<br />
1) Ο Καλαμπόκας κυκλοφορεί ελεύθερος απ’ το 1998 και είναι διευθυντής υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στο Βόλο.<br />
2) Συνήγορος υπεράσπισης του Καλαμπόκα στη δίκη που ακολούθησε ήταν ο
μέχρι πρότινος βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μιχάλης Αρβανίτης..</div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-77880361941153276932015-12-15T21:52:00.000+00:002015-12-15T21:52:23.405+00:00H «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ» ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSibCtNg9bs5IyW8pkcHMg_NMnLR5Ij5-LXMTGpVtWoLXQrnYS0sJVdoH5liAvoGF_uUEnoOTw3APljE9clL-OK89HOjHrnjaCis-zkbvecs1SLcErchspP7-TpQv5a5f1jCBJc-pYf7ex/s1600/ARB_67-judges%255B1%255D.bmp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSibCtNg9bs5IyW8pkcHMg_NMnLR5Ij5-LXMTGpVtWoLXQrnYS0sJVdoH5liAvoGF_uUEnoOTw3APljE9clL-OK89HOjHrnjaCis-zkbvecs1SLcErchspP7-TpQv5a5f1jCBJc-pYf7ex/s320/ARB_67-judges%255B1%255D.bmp" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Του Φώτη Τερζάκη </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Μέσα στον σημαδεμένο χειμώνα του 2015, τη
στιγμή που μια εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση η οποία θέλει να λέγεται «αριστερή»
γονάτιζε μπροστά στα εκτελεστικά όργανα των ευρωπαϊκών τραπεζών και επιχειρήσεων
παραιτούμενη από το ανειλημμένο καθήκον να <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κυβερνήσει</i>
προς το συμφέρον τού λαού που την εξουσιοδότησε, πρακτορεία του νεοφιλελεύθερου
«εκσυγχρονισμού» και του <span class="SpellE">δωσιλογικού</span> ευρωπαϊσμού στο
εσωτερικό <span class="SpellE">τής</span> χώρας –έντυπα όπως το </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span></i><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Athens</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Review</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Books</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">, το </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Books</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Journal</span></i><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">κι
ένα μέρος τού αηδιαστικού καθεστωτικού τύπου– σήκωναν έναν αδικαιολόγητο θόρυβο
δημοσιότητας γύρω από ένα «φιλοσοφικό» πόνημα τρίτης –επιεικώς– κατηγορίας: το
βιβλίο τού </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">,
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η σαγήνη των Συρακουσών. Διανοούμενοι
στην πολιτική</i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><sup><span style="color: #c00000;">1</span></sup></b>. Γιατί άραγε;</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Κατ’ αρχάς, το φαινόμενο έχει ιστορία.
Σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μου σε αυτό εδώ το περιοδικό<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><sup><span style="color: #c00000;">2</span></sup></b><sup><span style="color: #c00000;"> </span></sup>είχα μιλήσει για τη «νέα φιλοσοφική δεξιά» –
που δεν είναι βεβαίως ούτε «φιλοσοφική» ούτε «νέα», αλλά δεν έβρισκα προσφορότερο
τίτλο για τη <span class="SpellE">νεοσυντηρητική</span> αντεπίθεση στο πεδίο των
ιδεών που, <span class="SpellE">αφορμώμενη</span> από την κατάρρευση του
λεγόμενου Σοσιαλιστικού μπλοκ, ξετυλίγεται απρόσκοπτα από τη δεκαετία τού 1990 <span class="SpellE">ώς</span> τις ημέρες μας αποβαίνοντας αυτό που θα λέγαμε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κυρίαρχη ιδεολογία</i> τού <span class="SpellE">παγκοσμιοποιούμενου</span> χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Το πιο
ιδιάζον χαρακτηριστικό της είναι ότι ιδιοποιείται επιχειρήματα από το
«προοδευτικό» οπλοστάσιο παλαιότερων εποχών, θραύσματα ιδεών δανεισμένων από
τον λόγο τού ριζοσπαστικού διαφωτισμού, της μαχόμενης αριστεράς και των <span class="SpellE">ελευθεριακών</span> κοινωνικών κινημάτων, για να τα διαστρέψει και
να τα στρέψει εναντίον τους. Στρατηγική της είναι η σύγχυση, <span class="SpellE">μέσ</span>’ από την οποίαν αναμένεται να επιπλεύσει η μελαγχολική
ιδέα ότι ζούμε ήδη στον καλύτερο δυνατό των κόσμων, που είναι ο κόσμος των <span class="SpellE">παγκοσμιοποιημένων</span> αγορών και της <span class="SpellE">νεοαποικιακής</span>
κυριαρχίας <span class="SpellE">τής</span> Δύσης, και ότι κάθε εναντίωση σε
αυτόν, κάθε απόπειρα να φανταστούμε και να επιδιώξουμε έναν πιο ανθρώπινο κόσμο
οδηγεί αναπόδραστα στην τυραννία.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ένας ειδικότερος ρητορικός στερεότυπος
αυτής της ιδεολογίας, είναι η εξίσωση του κομμουνισμού με τον φασισμό κάτω από
μια ομιχλώδη και ανακριβή χρήση τού όρου «ολοκληρωτισμός» (ή ακόμη πιο
ανακριβών όρων, όπως «δικτατορία» ή «τυραννία»· στην καθ’ ημάς δημοσιογραφική
αργκό, εκφράστηκε στην προσφιλή θεωρία των ηλιθίων περί των «δύο άκρων» τού
πολιτικού φάσματος). Όρος δυνατότητας για την επιβολή του είναι από τη μία
πλευρά η αποφυγή μιας εις βάθος εξήγησης της δομής τού ολοκληρωτισμού, και από
την άλλη –αυτό είναι στρατηγικά κρίσιμο– μια ταύτιση του όρου «κομμουνισμός» με
ιδιόμορφους σχηματισμούς κρατικού-στρατιωτικοποιημένου καπιταλισμού όπως η </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">ΕΣΣΔ </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">και
η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (από ’κει και πέρα προσθέτουμε κατά <span class="SpellE">βούλησιν</span>: Κούβα, Καμπότζη, Αλβανία, Βόρειος Κορέα, κτλ.
κτλ.). Έτσι μπορεί να ιδιοποιηθεί κάποιος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αριστερές</i>
κριτικές στο γραφειοκρατικό σοβιετικό μοντέλο βάζοντάς τες να υπηρετήσουν,
εκούσες άκουσες, μιαν αγιοποίηση των αγορών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων
της Δύσης. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Έτσι φτάνουμε στην περίπτωση του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">.
Το ότι δεν πρόκειται για κανέναν στοχαστή ολκής το διαπιστώνει κανείς από την
πρώτη αράδα· ύφος του είναι η χρυσή κοινοτοπία τού γιάπη-ακαδημαϊκού, αυτού του
μαζικού –και εξόχως εξαγώγιμου– προϊόντος των <span class="SpellE">αγγλοσαξωνικών</span>
πανεπιστημίων. Ηθικολογία, «πολιτική ορθότητα», συμμόρφωση με καθιερωμένες
αξίες και άγραφους κανόνες δεοντολογίας, σεβασμός για την εδραιωμένη κοινωνική
τάξη είναι τα ανταγωνιστικά του πλεονεκτήματα στην καταξίωση μιας
επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Πέραν αυτών, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">,
παρατηρητής μεταξύ άλλων των γαλλικών δημόσιων πραγμάτων, διαθέτει προφανώς κάποιες
φιλοσοφικές γνώσεις απαραίτητες για τη δουλειά του, αλλά είναι δύσκολο να πει
κάποιος σε ποιο βάθος φτάνουν δεδομένου ότι το συγκεκριμένο βιβλίο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν</i> είναι ένα φιλοσοφικό έργο. Είναι βασικά
ένα κείμενο φιλοσοφικής δημοσιογραφίας, για να το πω έτσι (θα μπορούσα ακόμη
καλύτερα να το πω «φιλοσοφική ηθογραφία»). Οι περιπτώσεις των στοχαστών που
συζητάει –Μάρτιν Χάιντεγκερ, <span class="SpellE">Χάνα</span> <span class="SpellE">Άρεντ</span>,
Καρλ <span class="SpellE">Γιάσπερς</span>, Καρλ <span class="SpellE">Σμιτ</span>,
Βάλτερ <span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span>, <span class="SpellE">Αλεξάντρ</span>
<span class="SpellE">Κοζέβ</span>, Μισέλ Φουκώ, Ζακ <span class="SpellE">Ντεριντά</span>–
δεν τον ενδιαφέρουν από την άποψη των ιδιαζόντως φιλοσοφικών προβλημάτων που
έθεσαν αλλά στο επίπεδο κάποιων ειδικών βιογραφικών στοιχείων: συγκεκριμένα,
των πολιτικών τους συμπαθειών ή στρατεύσεων σε κάποια στιγμή της ζωής τους (και
ανεξαρτήτως της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δομικής σχέσης</i>, που
θα πρέπει βεβαίως να δειχθεί αν υπάρχει, αυτών των επιλογών με τον ίδιο τον φιλοσοφικό
καμβά <span class="SpellE">τής</span> σκέψης τους). Και αυτό πάλι όχι χάριν ενός καθαρού
και ανυστερόβουλου κουτσομπολιού, του είδους που παθιάζει ένα ορισμένο κοινό
επιδερμικών αναγνωστών, αλλά για να εκδώσει μια ιδεολογικά φορτισμένη
ετυμηγορία: ότι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κάθε πολιτική ενασχόληση
ή εμπλοκή, κάθε είδους «στράτευση»,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>βλάπτει σοβαρά τους διανοούμενους, αν δεν είναι ήδη τεκμήριο μια ηθικής
στρέβλωσης, μιας φαυλότητας του χαρακτήρα</i>. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Όπως γίνεται συνήθως σε αυτή τη
ρητορική, «χτυπάμε τον γάιδαρο για ν’ ακούσει το σαμάρι». Τί το επιλήψιμο
υπάρχει, θα πει κάποιος, στο να στηλιτεύουμε τους διανοούμενους όταν
συνθηκολογούν με την εξουσία και θέτουν τη γραφίδα τους στην υπηρεσία τυράννων;
Αυτό μάλιστα δεν είναι το προπατορικό αμάρτημα της φιλοσοφίας, που αιώνες τώρα
δεν λέμε να συγχωρήσουμε στον Πλάτωνα, ο οποίος είδε στον τύραννο των Συρακουσών
Διονύσιο τον δυνητικό «ένοπλο βραχίονα» των Ιδεών του, ικανό να υλοποιήσει τη
σύλληψή του για το πώς πρέπει να ζούνε οι άνθρωποι σε μια ιδεώδη πολιτεία;
Τίποτα… εάν επρόκειτο όντως γι’ αυτό. Αλλά δεν πρόκειται. Παρά το καθοδηγητικό
του παράδειγμα (που <span class="SpellE">επιτονίζεται</span> από την καταγγελία
τού <span class="SpellE">Τσέσλαβ</span> <span class="SpellE">Μίλος</span> στο
έντιμο βιβλίο του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η αιχμάλωτη σκέψη</i>,
την οποία ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
επικαλείται στον πρόλογό του), ο ίδιος διαστρέφει πονηρά την αναλογία με δύο
τρόπους: πρώτον, οι περισσότεροι από τους στοχαστές που κρίνει δεν
συνθηκολόγησαν με μία <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εδραιωμένη</i>
εξουσία αλλά ύμνησαν –όσο ύμνησαν– μια εξουσία <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ερχόμενη</i>, όχι από δουλικό σεβασμό αλλά από δικαιολογημένο μίσος για
την υπάρχουσα, άδικη και καταπιεστική και ιστορικά φθαρμένη κατάσταση
πραγμάτων· και δεύτερον, οι «εξουσίες» με τις οποίες κατηγορεί τους στοχαστές
του ότι συνέπλευσαν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν είναι ίδιες</i>:
ο κομμουνισμός ήταν –και παραμένει– ένας απέραντος και αδιερεύνητος ακόμα ορίζοντας
ελπίδας για την ανθρωπότητα, και τυχόν εθελοτυφλία απέναντι στις
αντεπαναστατικές εκτροπές πολλών πειραμάτων του κρίνεται μεν, αλλά γίνεται
κατανοητή στο φως της ανθρώπινης αδυναμίας που εννοεί να γαντζώνεται πεισματικά
στην ελπίδα έστω και αν η πραγματικότητα την αρνείται ωμά· ο φασισμός δεν θα πω
απλώς ότι ήταν, παρά τις επαναστατικές προσποιήσεις του, ο δούρειος ίππος τού
πιο επιθετικού καπιταλισμού όταν οι φιλελεύθερες διαμεσολαβήσεις σαρώνονταν από
την ίδια τη δυναμική που ο τελευταίος εξαπέλυσε (αυτό ας πούμε πως δεν μπορούσε
να το διαβλέψει κάποιος πολιτικά άπειρος), αλλά ήταν οπωσδήποτε η στυγνή,
απροκάλυπτη έκφραση ενός νοσηρού σαδομαζοχιστικού στοιχείου που μόνο σε ακραία <span class="SpellE">διαστροφικές</span> προσωπικότητες μπορούσε ν’ ασκεί κάποια έλξη. <span class="SpellE">Μέσ</span>’ από αυτή τη διπλή διολίσθηση, υποψιάζεται κάποιος, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">πάει
να μετατρέψει την αυθόρμητη ψυχική αποστροφή που νιώθει ο μέσος σημερινός
δυτικός αναγνώστης για τον ιστορικό φασισμό σε απέχθεια για τον κομμουνισμό και
για όλα τα σχέδια επαναστατικής αναμόρφωσης του κόσμου. Και δεν είναι ο πρώτος
που το κάνει… </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δεν είναι όμως ούτε ο πιο προικισμένος –
και αυτό κάνει εξόφθαλμη την κουτοπόνηρη ρητορεία του. Απολαύστε ένα διαμάντι «θεωρητικής»
επιχειρηματολογίας, από τον Πρόλογο κιόλας τού βιβλίου: <span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Τί ήταν αυτό που τους έκανε [τέτοιους
διανοούμενους] να δικαιολογήσουν τις πράξεις σύγχρονων τυράννων ή, συνηθέστερα,
να υποστηρίξουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην τυραννία και
τις ελεύθερες κοινωνίες της Δύσης; Σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα φασιστικά
και κομμουνιστικά καθεστώτα έγιναν δεκτά με ανοιχτές αγκάλες από πολλούς
δυτικοευρωπαίους διανοούμενους, ενώ αμέτρητα ήταν τα «εθνικοαπελευθερωτικά»
κινήματα που δεν άργησαν διόλου να εξελιχθούν σε παραδοσιακές τυραννίες,
σπέρνοντας τη δυστυχία σε διάφορους δύσμοιρους λαούς ανά την υφήλιο. Σε όλη τη
διάρκεια του 20ού αιώνα, η Δυτική δημοκρατία δεν έπαψε να <span class="SpellE">δαιμονοποιείται</span>
και να παρουσιάζεται ως η πραγματική εστία της τυραννίας – της τυραννίας του
κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, του αστικού κομφορμισμού, της «μεταφυσικής», της
«ισχύος», ακόμη και της «γλώσσας» (σελ.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>18). </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Όχι μόνο μάς εξηγεί τί περιέχει ο όρος
«τυραννία» –για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία: τα φασιστικά καθεστώτα, τα
κομμουνιστικά καθεστώτα και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα– αλλά και μας
αποκαλύπτει ποιος είναι ο άσπονδος εχθρός τους: οι «ελεύθερες κοινωνίες της
Δύσης» (!). Αν οι τελευταίες <span class="SpellE">δαιμονοποιούνται</span> από
τους διεστραμμένους εχθρούς της ως «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">πραγματική</i>
εστία της τυραννίας – του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, του αστικού
κομφορμισμού, της “μεταφυσικής” και της “ισχύος”», μήπως θα πρέπει εμείς, οι
ηθικοί δημοκράτες της Δύσης, εξ αντιδιαστολής, να διεξαγάγουμε τη σταυροφορία
μας κατά των ανήκουστων αυτών βαρβάρων στο όνομα ακριβώς του κεφαλαίου, του
ιμπεριαλισμού, του αστικού κομφορμισμού, της μεταφυσικής και της ισχύος; Ας μου
πει κάποιος, σε τί πνευματικού επιπέδου παραλήπτες απευθύνεται αυτό το μήνυμα; </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ελάχιστα ενδιαφέρει τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">,
όπως είπα, η εσωτερική άρθρωση της σκέψης των στοχαστών που συζητάει. Πληρέστερη
από άποψη θεωρητικής ανασύστασης μπορεί θεωρηθεί να έκθεση του Καρλ <span class="SpellE">Σμιτ</span> (ίσως επειδή η σκέψη του είναι αμιγέστερα πολιτική, και
για τον ίδιο λόγο επίσης ευκολότερα κατακριτέα)· πιο απογοητευτική όλων,
οπωσδήποτε, η έκθεση του Χάιντεγκερ: στην πραγματικότητα, το κείμενο είναι μια
διεξοδική παρουσίαση της αλληλογραφίας τού φιλοσόφου με την <span class="SpellE">Χάννα</span>
<span class="SpellE">Άρεντ</span> και τον Καρλ <span class="SpellE">Γιάσπερς</span>,
πλούσια σε λεπτομέρειες ιδιωτικού χαρακτήρα και ειδικά επικεντρωμένη στα
τεκμήρια (με τη δικαστική έννοια του όρου) των αμετανόητων συμπαθειών του προς
τον εθνικοσοσιαλισμό. Για τον Χάιντεγκερ, σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα,
έχουν δημοσιευθεί κι εξακολουθούν να δημοσιεύονται πάρα πολλά –ύποπτα πολλά–
στις ημέρες μας, και δεν έχω όρεξη να εμπλακώ εδώ σε μία ακόμα σχοινοτενή
συζήτηση. Θέλω ωστόσο να παρατηρήσω δύο πράγματα. Πρώτον, ότι κανένας δεν έχει
δείξει πειστικά κάποια <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εγγενή και
αναγκαία</i> σχέση ανάμεσα στη φιλοσοφία του και την προσωπική του ναζιστική
εμπλοκή – όπως, ας πούμε, στην περίπτωση του Καρλ <span class="SpellE">Σμιτ</span>…
Πολλά είναι αξιοκατάκριτα στον Χάιντεγκερ, αν μιλάμε προσωπικά, όμως η ατομική
προσχώρηση κάποιου στην πολιτική δεξιά δεν ακυρώνει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αυτοδικαίως </i>την αξία τού έργου του (όπως δεν την ακυρώνει στην
περίπτωση του <span class="SpellE">Έζρα</span> <span class="SpellE">Πάουντ</span>,
του <span class="SpellE">Σελίν</span> ή του Κνουτ <span class="SpellE">Χάμσουν</span>)
– για τον προφανή λόγο ότι η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αντικειμενική</i>
σημασία ενός έργου δεν συμπίπτει ποτέ πλήρως με τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πεποιθήσεις</i> τού δημιουργού του. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο έργο
τού Χάιντεγκερ υπάρχει αρκετά βαθύ φιλοσοφικό περιεχόμενο και αρκετή πυκνότητα
και πολυσημία ώστε να μην κινδυνεύει να καταρρακωθεί, στο σύνολό του
τουλάχιστον, από την πολιτική ανοησία τού συγγραφέα του. Δεύτερον, και πολύ πιο
σημαντικό: είναι τουλάχιστον υποκριτικό, αν όχι αντιπερισπασμός ύπουλα
σχεδιασμένος, να βυσσοδομεί κάποιος εναντίον των καλλιτεχνών και διανοουμένων
που γοητεύθηκαν από τον φασισμό αφήνοντας στο απυρόβλητο όχι μόνο τους
μηχανισμούς που τον γέννησαν, <span class="SpellE">αλλ</span>’ ακόμη –και
προπαντός– την αναδρομική του νομιμοποίηση εκ μέρους των «δημοκρατιών» που τον
διαδέχθηκαν, με τη διατήρηση εγκληματικών προσώπων και μηχανισμών στις
υπηρεσίες των νέων κυριάρχων. Ξέρει κανείς να μας πει πόσα και ποια ναζιστικά
στοιχεία εν πρώτοις <span class="SpellE">απενοχοποιήθηκαν</span>, κι εν συνεχεία
χρησιμοποιήθηκαν σε θέσεις-κλειδιά από την Ομοσπονδιακή Γερμανία και τις
αμερικανικές δυνάμεις κατοχής;<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><sup><span style="color: #c00000;">3</span></sup></b> Τον ρόλο τους στην αρχιτεκτονική <span class="SpellE">τής</span> Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τόσο μελοδραματικά
υπερασπίζονται λιγωμένοι δημοκράτες όπως ο συγγραφέας μας και οι προπαγανδιστές
του; Για να το πω ωμά, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολύ λιγότερο
ενδιαφέρει σε τί ποσοστό ήταν «φασίστας» ο Χάιντεγκερ από το σε τί ποσοστό
είναι φασιστικές οι σύγχρονες δυτικές «δημοκρατίες»</i> (απολογητής των οποίων
εμφανίζεται ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">,
ο τιμητής των «<span class="SpellE">φιλοτύραννων</span>» διανοουμένων…).</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αν
η πραγμάτευση του <span class="SpellE">Κοζέβ</span> είναι κάπως λιγότερο
απογοητευτική από τις πραγματεύσεις του Φουκώ και του <span class="SpellE">Ντεριντά</span>,
οφείλεται πάλι στο ότι ο <span class="SpellE">Κοζέβ</span> ήταν μάλλον συγκυριακά
θεωρητικός και πολύ περισσότερο μια πολιτική φιγούρα – εξαιρετικά διφορούμενη,
και κυρίως παρασκηνιακή, με πολλά σημεία <span class="SpellE">τής</span> δράσης
του σκοτεινά και αδιερεύνητα ακόμα… Είναι ίσως ο μόνος από τους στοχαστές αυτού
του βιβλίου, περισσότερο ασφαλώς από τον Καρλ <span class="SpellE">Σμιτ</span>,
που είχε κάποια ουσιώδη ανάμιξη στην ενεργό πολιτική – όμως εδώ, όπως και
παντού, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο να καταγγείλει ιδέες παρά πράξεις</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">· και από τις ιδέες, κυρίως εκείνες που
μπορούν να ενσπείρουν καχυποψία ή εχθρότητα απέναντι στον «δυτικό κόσμο» ο
οποίος τον μισθοδοτεί για να γράφει. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Οι πραγματεύσεις του Φουκώ και του <span class="SpellE">Ντεριντά</span> χαρακτηρίζονται από την ίδια επιδερμική επιλεκτικότητα,
από την ίδια ανικανότητα να ανασυστήσει, σε κλίμακα έστω, την ολότητα μιας
φιλοσοφικής σκέψης και την ιστορία των εννοιών που χρησιμοποιεί, δείχνοντας τί
είναι πραγματικά βαρύνον –θετικά ή αρνητικά– σε αυτήν. Στην περίπτωση του Φουκώ
καταφεύγει και πάλι στις βιογραφικές λεπτομέρειες και στην ηθικολογική κριτική
– όπου, μεταξύ άλλων, θα στηλιτεύσει τη «νοσηρή έλξη για τις “οριακές
εμπειρίες“» (μεταξύ των οποίων κατονομάζονται τα ναρκωτικά, η κοινοβιακή ζωή
και ο σεξουαλικός πειραματισμός ως μέσα διαφυγής από τη λαβή <span class="SpellE">τής</span> «εξουσίας»). Μακριά από το να συζητήσει τα αληθινά
επιστημολογικά προβλήματα που εγείρει το έργο τού Φουκώ, εστιάζεται στην
«πολιτική λοξοδρόμησή» του μέσω της οποίας είναι φανερό ότι θέλει να πλήξει
κυρίως τον ριζοσπαστισμό των κοινωνικών κινημάτων της δεκαετίας τού ’60: τη
σεξουαλική επανάσταση, τον γενικευμένο αντικομφορμισμό και την εναντίωση στους κατασταλτικούς
αστικούς θεσμούς, τους αντιαποικιακούς αγώνες... Εκείνο που κυρίως τον
σκανδαλίζει εδώ είναι πράγματα όπως η αποκαθήλωση του κύρους σεβάσμιων
επιστημονικών κλάδων, <span class="SpellE">φερ</span>’ ειπείν <span class="SpellE">τής</span>
ιατρικής (την οποία, υπονοεί με κάποια χαιρεκακία, ο Φουκώ πλήρωσε με τη ζωή
του), η εξίσωση των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών με αόρατες φυλακές, πάνω απ’
όλα όμως η εκ μέρους τού Φουκώ υποστήριξη της Ιρανικής επανάστασης του 1979, σ’
ένα πρώτο αρχικό στάδιο (όταν ο ισλαμισμός ήταν μία μόνο από τις δυνάμεις που
την έφεραν εις πέρας· ξεχνάμε τον ρόλο των ιρανών κομμουνιστών σε αυτήν, τους
οποίους αργότερα εκκαθάρισε ο <span class="SpellE">χομεϊνικός</span> κλήρος) όπου
το επίτευγμά της, η αποτίναξε του αμερικανικού ιμπεριαλιστικού ζυγού, ήταν
αναμφισβήτητο, συγκρίσιμο ίσως με τον θαύμα τού Βιετνάμ λίγο νωρίτερα στην ίδια
δεκαετία… </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Στην περίπτωση του <span class="SpellE">Ντεριντά</span>
είναι αρκετά πιο αμήχανος, γιατί προφανώς τον καταλαβαίνει λιγότερο. Αφού κάνει
μια, επιπόλαιη πάντα, απόπειρα χαρτογράφησης των μεταπολεμικών γαλλικών ιδεών,
δανεισμένη εν πολλοίς από ιστορικούς <span class="SpellE">τής</span> φιλοσοφίας
όπως ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Vincent</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Descombes</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">και ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Fran</span><span style="font-family: "Baskerville Old Face","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: "Baskerville Old Face";">ç</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">ois</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Dosse</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">, θα σταθεί –δικαιολογημένα κατ’ αρχήν– στην απορία τού πώς
συνδέονται οι ύστερες δηλώσεις σεβασμού εκ μέρους τού <span class="SpellE">Ντεριντά</span>
στον μαρξισμό, οσοδήποτε προσχηματικές ή θεατρικές, με την βαθιά απολιτική υφή <span class="SpellE">τής</span> όλης φιλοσοφίας του. Στην πραγματικότητα, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
δεν θα είχε ασχοληθεί καθόλου με τον <span class="SpellE">Ντεριντά</span>, ούτε
θα τον είχαν ενοχλήσει διόλου οι κομφορμιστικές επιπτώσεις τού προηγούμενου «<span class="SpellE">αποδομητικού</span>» του ζήλου (αν εξαιρέσουμε κάποιες λεκτικές του
ακρότητες), αν δεν ήταν αυτό το αγκάθι των τελευταίων «πολιτικών» έργων του:
πώς είναι δυνατόν, δηλαδή, ένας στοχαστής με τόσο μεγάλο ακροατήριο και στις
δύο πλευρές τού Ατλαντικού, έστω εκκεντρικός, να ομολογεί ότι εξακολουθεί να
κατακλύζεται από συγκίνηση κάθε φορά που ακούει τη Διεθνή; </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">Σε
κάθε περίπτωση, η <span class="SpellE">συμπαράθεση</span> στοχαστών όπως ο Φουκώ
και ο <span class="SpellE">Ντεριντά</span> με αυταρχικούς θεωρητικούς <span class="SpellE">τής</span> δεξιάς έχει κάτι το εξαρχής βεβιασμένο και γεννά νόμιμες
απορίες. Στο κάτω <span class="SpellE">κάτω</span>, αν ο συγγραφέας μας ήθελε να
διασύρει μεγάλους φιλοσοβιετικούς στοχαστές τού καιρού του, πολύ πιο κατάλληλοι
για τον σκοπό του δεν θα ήταν ο <span class="SpellE">Λούκατς</span>, ο <span class="SpellE">Ερνστ</span> <span class="SpellE">Μπλοχ</span> ή ο ίδιος ο Σαρτρ
(στον οποίον αναφέρεται εν <span class="SpellE">παρόδω</span> στο κείμενο για τον
<span class="SpellE">Ντεριντά</span>); Ή μήπως εκείνο που τον ενδιαφέρει περισσότερο
είναι η απήχησή τους σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο που<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έχει κατά νου; Ωστόσο, εκεί που ξεπερνά κάθε
όριο κατάχρησης είναι η προσθήκη τού Βάλτερ <span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span>
στον κατάλογό του. Η συμπερίληψη στη χορεία των «<span class="SpellE">φιλοτύραννων</span>»
διανοουμένων ενός θύματος του ναζισμού, προερχόμενου από έναν θύλακο
συγκινητικής και ανυποχώρητης αντίστασης στην ολοκληρωτική προέλαση (που ήταν η
λεγόμενη Σχολή <span class="SpellE">τής</span> Φραγκφούρτης και οι συνοδοιπόροι
της), αγγίζει τα όρια της ιεροσυλίας. Τι είναι εκείνο που εξοργίζει τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";">στην περίπτωση του <span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span>;
Το πόσο λίγο κατανοεί τη σκέψη του δεν μας εκπλήσσει. Παρακολουθώντας ωστόσο
την πραγμάτευσή του –που και πάλι βασίζεται στη δημοσιογραφική ευκολία της
βιογραφίας, εδώ κυρίως <span class="SpellE">μέσ</span>’ από την επιστολογραφία
τού <span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span> με τον <span class="SpellE">Γκέρσομ</span>
<span class="SpellE">Σόλεμ</span>– βλέπουμε ότι το σκάνδαλο ήταν ακριβώς η
ανάμιξη μεσσιανικών ιδεών με το μαρξιστικό αίτημα της παγκόσμιας προλεταριακής
επανάστασης. Το σε ποιον βαθμό η απόπειρα μιας τέτοιας σύνθεσης ήταν
επιτυχημένη, αποκαλυπτική, ελλιπής, απονενοημένη, είναι βεβαίως ζήτημα που
μπορεί να συζητηθεί επί μακρόν· αυτό όμως προϋποθέτει μια σε βάθος ανάγνωση του
<span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span> και καλή γνώση των παραδόσεων με τις
οποίες αυτός συνομιλεί, πράγματα που ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
δεν έχει. Ούτε και τον ενδιαφέρουν όμως· γι’ αυτόν, ο <span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span>
είναι κατά <span class="SpellE">βάσιν</span> ένοχος μιας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ριζικής άρνησης</i> της παρούσας κοινωνίας – και για να επιτείνει την
αίσθηση του «αμαρτήματος» προσεπικαλείται τη συνομιλία του με θεωρητικούς της
δεξιάς (όπως ο Καρλ <span class="SpellE">Σμιτ</span>, ο <span class="SpellE">Κλάγκες</span>,
ο <span class="SpellE">Σπένγκλερ</span>, ο <span class="SpellE">Ερνστ</span> <span class="SpellE">Γιούνγκερ</span>…). Αν η διαλεκτική ευαισθησία τού <span class="SpellE">Μπένγιαμιν</span> έβλεπε σε αυτούς έναν κρυμμένο επαναστατικό
σπινθήρα, αυτόν τον «<span class="SpellE">ξεστρατημένο</span> αντικαπιταλισμό»
που διαποτίζει τους περισσότερους επιγόνους <span class="SpellE">τής</span>
ρομαντικής περιπέτειας, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
έχει μάλλον στοχεύσει σωστά: δείχνει ακριβώς τί είναι αυτό που φοβάται.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "MS Mincho";"></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Εν πάση περιπτώσει, οι σελίδες που ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
αφιερώνει στους συγκεκριμένους στοχαστές είναι σχετικά αναγνώσιμες. Παρά την <span class="SpellE">επιφανειακότητα</span> της πραγμάτευσής του, περιέχουν αρκετές χρήσιμες
πληροφορίες βιογραφικού είτε άλλου τύπου, από καιρού εις καιρόν κάποια ενδιαφέρουσα
παρατήρηση, και πάντως διατηρούν ένα επίπεδο δημοσιογραφικής εάν μη τι άλλο ευπρέπειας.
Εκεί που κυριολεκτικά εκτραχηλίζεται, που φανερώνει την αληθινή του πνευματική
στάθμη και γίνεται όντως αξιοθρήνητος (ή κατάπτυστος, ανάλογα με τα αποθέματα
ψυχικής αντοχής τού αναγνώστη), είναι εκεί που αποκαλύπτει απερίφραστα τα
πραγματικά κίνητρα και τη στόχευση του έργου του: στον Πρόλογο, και στο
Επίμετρο που επιγράφει ακριβώς «Η σαγήνη των Συρακουσών». </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ιδού κατ’ αρχάς πώς συνοψίζει το όλο
επιχείρημά του, μεταφέροντας το παράδειγμα του Πλάτωνα και του Διονυσίου των
Συρακουσών στα καθ’ ημάς: </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Ο Διονύσιος είναι σύγχρονός μας.
Τον τελευταίο αιώνα έχει λάβει πλείστα όσα ονόματα: Λένιν και Στάλιν, Χίτλερ
και Μουσολίνι, Μάο και Χο Τσι Μινχ, Κάστρο και <span class="SpellE">Τρουχίλο</span>,
<span class="SpellE">Αμίν</span> Νταντά και <span class="SpellE">Μπογκάσα</span>, Σαντάμ
Χουσεΐν και Χομεϊνί, Τσαουσέσκου και Μιλόσεβιτς – ο κατάλογος δεν έχει τέλος
[…] Η ηπειρωτική Ευρώπη, εκτός τού ότι γέννησε τα δυο μεγάλα τυραννικά
συστήματα του 20<sup>ου</sup> αιώνα, τον κομμουνισμό και τον φασισμό, γέννησε
κι έναν νέο κοινωνικό τύπο, στον οποίο χρειάζεται να δώσουμε ένα νέο όνομα: τον
<span class="SpellE">φιλοτύραννο</span> διανοούμενο. Ορισμένοι από τους
σημαντικούς στοχαστές της περιόδου αυτής, που το έργο τους εξακολουθεί να
παραμένει σημαντικό για εμάς σήμερα, δεν δίστασαν να υπηρετήσουν σύγχρονους <span class="SpellE">Διονύσιους</span> ανοιχτά και απροκάλυπτα, τόσο λόγω όσο και έργω
[…] Πρόκειται για ηδονοβλεψίες της πολιτικής που έκαναν επιμελώς σχεδιασμένες
περιοδείες στις επικράτειες των τυράννων και, έχοντας εξασφαλισμένο το
εισιτήριο επιστροφής, θαύμαζαν τις αγροτικές κολεκτίβες, τα εργοστάσια
παραγωγής τρακτέρ, τις φυτείες ζαχαροκάλαμου, τα σχολεία, αλλά –όλως παραδόξως–
δεν επισκέφθηκαν ποτέ τις φυλακές» (σελ. 300-2 </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">passim</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">).</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Όλα κατονομάζονται και δεν υπάρχει
κανένα περιθώριο παρανόησης. Ερώτημα όμως: αν ο Λένιν είναι «το ίδιο πράγμα» με
τον <span class="SpellE">Τρουχίλο</span>, ο Χο Τσι Μινχ με τον <span class="SpellE">Αμίν</span> Νταντά και ο Κάστρο με τον Χομεϊνί, τότε «τί πράγμα»
είναι ο <span class="SpellE">Σέσιλ</span> Ρόουντς, ο <span class="SpellE">Ντισραέλι</span>,
ο Κίσινγκερ, οι Μπους πατέρας και υιός, η </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Monsanto</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">, ο <span class="SpellE">Νετανιάχου</span>
και οι <span class="SpellE">Ρότσιλντ</span>; Και για να μην παίζουμε με
παραδείγματα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ων ουκ <span class="SpellE">έστιν</span>
τέλος</i>: αν όντως δεκάδες επαναστάσεις που έγιναν στο όνομα της ανθρώπινης
απελευθέρωσης, παντού στον κόσμο, παλινδρόμησαν σε φρικτές τυραννίες, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ποιος</i> ακριβώς ευθύνεται γι’ αυτό; Τα
ιδανικά της απελευθέρωσης (και οι διανοούμενοι που τα ενστερνίστηκαν), η
εγγενής φαυλότητα της ανθρώπινης φύσης (που μοιάζει να βρήκε στον καπιταλισμό
την ιδεώδη κοινωνική της ρύθμιση), ή μια ωμή διεθνής πραγματικότητα που,
σφυροκοπώντας ανελέητα κάθε απόπειρα διαφυγής από το παγκόσμιο σύστημα
οικονομικής και <span class="SpellE">πολιτικοστρατιωτικής</span> εξάρτησης, θέτει
αέναα στους στασιαστές το δίλημμα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εξομοίωση
ή θάνατος</i>; Από <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ποιους</i>
εξοπλίστηκαν αυτές οι «τυραννίες», <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ποιων</i>
τις μεθόδους αντέγραψαν, με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ποιους</i>
εξωθήθηκαν σε συναλλαγή και συνύπαρξη, με όρους που οι τελευταίοι είχαν τη
δύναμη να υπαγορεύουν; Όχι από τους απερίσκεπτους διανοούμενους, νομίζω…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ή μήπως ναι; Πολύ σοβαρά, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
παραθέτει έναν έγκυρο (υποψιασμένο φιλελεύθερο, θα τον λέγαμε) στοχαστή της
εποχής μας, που έχει να μας πει τα εξής ενδιαφέροντα: </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Ο [<span class="SpellE">Αϊζάια</span>]
<span class="SpellE">Μπερλίν</span> συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του στην εχθρότητα
απέναντι στην πολυμορφία και τον πλουραλισμό που διέκρινε σε ένα μείζον ρεύμα
της Δυτικής παράδοσης το οποίο είχε ως αφετηρία του τον Πλάτωνα, έφτασε στο
πνευματικό του απόγειο με τον Διαφωτισμό και πολιτικός καρπός του είναι ο
ολοκληρωτισμός τού 20ού αιώνα […] Στις συγκεκριμένες παραδοχές [του διαφωτισμού]
βασίζεται η οικοδόμηση και η υπεράσπιση των <span class="SpellE">γκουλάγκ</span>
και των στρατοπέδων θανάτου. Όπως διατυπώνεται από τον ίδιο τον <span class="SpellE">Μπερλίν</span>, ο Διαφωτισμός παρείχε το ιδεώδες «για το οποίο
έχουν στην εποχή μας θυσιάσει εαυτούς και αλλήλους περισσότεροι άνθρωποι από <span class="SpellE">ό,τι</span> για οποιονδήποτε άλλο σκοπό στην ιστορία της
ανθρωπότητας» (σελ. 305-6).</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αυτονόητο: αν ο Βολταίρος δεν είχε
οργανώσει το δουλεμπόριο της Αφρικής, και ο Ρουσώ δεν είχε επινοήσει τον <span class="SpellE">ταιηλορισμό</span> στη βιομηχανία, και ο Ντιντερό δεν είχε
ανακαλύψει την ατομική βόμβα, ο κόσμος μας δεν θα ήταν σε τέτοια κατάσταση
σήμερα…! Εκτός αν ο οξυδερκής <span class="SpellE">Μπερλίν</span> είχε στο μυαλό
του τη διευρυμένη έννοια του «διαφωτισμού», ως αυξανόμενη <span class="SpellE">εργαλειοτεχνική</span>
κυριαρχία στη φύση, που χρησιμοποιούν οι Χορκχάιμερ και <span class="SpellE">Αντόρνο</span>
στη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Διαλεκτική του διαφωτισμού</i> – αλλά
δεν το νομίζω… Το να ρίχνει κάποιος την ευθύνη για τα ιστορικά δεινά <span class="SpellE">τής</span> ανθρωπότητας στις ιδέες δεν είναι μόνο από
επιστημολογική άποψη κακή ιστορία· είναι προπαντός ένα τέχνασμα αθώωσης των
πραγματικών κυριάρχων και, ως εκ τούτου, η μόνη εκδήλωση διανοητικής «<span class="SpellE">φιλοτυραννίας</span>» που αξίζει αυτό το όνομα. Για ποιον
«τύραννο» όμως μιλάμε; Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω εγώ υπόψη μου, τα θύματα
του Χριστιανισμού στην ιστορία ξεπερνούν κατά πολύ τα θύματα του σοβαρότερου
ανταγωνιστή του, του Ισλάμ, και τα θύματα της Ατλαντικής Συμμαχίας
(συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ) στον αιώνα μας υπερβαίνουν τα θύματα του
σταλινισμού και του ναζισμού μαζί.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ενθαρρυμένος από τέτοιους προδρόμους ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
(υπάρχουν και άλλοι με τους οποίους η σκέψη του επιχειρεί, ρητά ή υπόρρητα, να
συνδεθεί: τον </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Julien</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Benda</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
με την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Προδοσία των διανοουμένων </i>(1927),
τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Raymond</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Aron</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
με το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όπιο των διανοουμένων</i> (1955),
τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Daniel</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Bell</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
με το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τέλος <span class="SpellE">τής</span>
ιδεολογίας</i> (1960), τους οποίους διαβάζει σε κυμαινόμενους βαθμούς
πιστότητας), τραβάει το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στρατήγημα <span class="SpellE">ώς</span> τα όρια της αντοχής του, κατεβάζοντας το επιχείρημα στο
έσχατο επίπεδο γελοιότητας. Το ακόλουθο δείγμα αρκεί: </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Οι ιδεολογίες του εικοστού αιώνα
όχι μόνο κολάκεψαν τη ματαιοδοξία και την απροκάλυπτη φιλοδοξία ορισμένων
διανοουμένων, αλλά επίσης απευθύνθηκαν, δολίως και ανειλικρινώς, στο αίσθημα
δικαίου και στο μίσος ενάντια στον δεσποτισμό που ενσταλάζει, καθώς φαίνεται,
μέσα μας η ίδια η σκέψη και, αν δεν χαλιναγωγηθούν, μπορούν κυριολεκτικά να μας
κατακυριεύσουν. Σε όσους έχουν κατακυριευθεί από τα αισθήματα αυτά, κάθε
προσφυγή στη σωφροσύνη και στον σκεπτικισμό θεωρείται ένδειξη δειλίας και
αδυναμίας» (σελ. 326-7). </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Για όποιον δεν κατάλαβε: το αίσθημα δικαίου και το μίσος ενάντια στον δεσποτισμό, πράγματα παράλογα προφανώς και επικίνδυνα στα μάτια τού<span style="background: white; color: #252525; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-style: italic;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Mark</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lilla</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">,
γεννιούνται από «την ίδια τη σκέψη» (!) Ενώ η βιωμένη πραγματικότητα, η απτή <span class="SpellE">υλικοϊστορική</span> εμπειρία των ανθρώπων, σαν να λέμε, γεννάει
απεναντίας ένα φρόνιμο αίσθημα αδίκου και μιαν αγάπη για τον δεσποτισμό! Και
δείτε και το άλλο παράδοξο: το μίσος ενάντια στον δεσποτισμό (το ατόπημα της
σκέψης) γεννάει εντέλει τη <span class="SpellE">φιλοτυραννία</span>…! Ο
συγγραφέας μας δεν είναι μόνο προικισμένος στοχαστής και πολιτικός αναλυτής,
όπως φαίνεται, αλλά και βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής! Δεν μένει παρά να
υποκλιθούμε μπροστά σε αυτόν τον τεράστιο διανοητή των καιρών μας, τον ηθικό
μαστιγωτή τόσων και τόσων φιλοσοφικών ονομάτων πρώτου μεγέθους, και να
στείλουμε το βιβλίο εκεί που ανήκει: στην αρχειοθήκη των προπαγανδιστικών φυλλαδίων
ενός ακήρυκτου πολέμου που μαίνεται γύρω μας. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">1.
Έκδοση της ίδιας εφημερίδας, με τον <span class="SpellE">σουσουδίστικο</span> –αμερικανικό
όπως όφειλε– τίτλο<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">The</span></i><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif";"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Athens</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif";">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Review</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif";">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">of</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif";">
</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Books</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">: Αθήνα 2014, μετ. Χρυσούλα <span class="SpellE">Μαντζαλίρα</span>, <span class="SpellE">επιμ</span>. Μανώλης
Βασιλάκης (ο εκδότης της εφημερίδας). Στο επιστημονικό προσωπικό που
συνεργάστηκε –και αναφέρει με καμάρι ο επιμελητής στο προλογικό του σημείωμα–
διαβάζω διακεκριμένα ονόματα ακαδημαϊκών και διανοουμένων… Νιώθουν και αυτοί άραγε
το ίδιο υπερήφανοι; </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">2.
Βλ. τα δοκίμιά μου «Η νέα φιλοσοφική δεξιά», «Η μακάβρια επιστροφή τού Νόμου
και του Πατέρα» και «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Emmanuel</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif";"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">L</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">é</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">vinas</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">,
και η ιδεολογική στρατηγική τού ύστερου σιωνισμού»· σήμερα, στο Φώτης Τερζάκης,
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κρίση και ιδεολογίες στην αυγή του 21<sup>ου</sup><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αιώνα</i> (</span><span class="SpellE"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">futura</span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">: Αθήνα 2009). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif";">3.
Τα στοιχεία δεν είναι καθόλου άγνωστα στους ιστορικούς, κάθε τόσο μάλιστα
έρχονται καινούργια στο φως, αλλά παρασιωπούνται συστηματικά από την επίσημη
δημοσιότητα. Για να μη μακρηγορώ, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να δει μια
κατατοπιστική τους συγκέντρωση, σε δύο συνέχειες, από τον Στέλιο <span class="SpellE">Ελληνιάδη</span>: «Τί τρομερά μυστικά κρύβει στα ντουλάπια της η
Ευρώπη των Γερμανών;», <span class="SpellE">εφημ</span>. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο δρόμος της Αριστεράς</i> (Σάββατο, 4 και 11 Ιουλίου 2015). </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpLast" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό </span>Σημειώσεις, Δεκέμβριος 2015</b></div>
<div class="MsoNormalCxSpLast" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpLast" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-35657554096982341892015-11-09T16:11:00.000+00:002015-11-09T16:11:29.235+00:00Νικόλας Άσιμος: Ραδιοφωνική συνέντευξη, 1984<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Jk1zRecu6swPmzX2rCEAm7g-970hK5CTjpYMay5AA5lixKSmMzz2ePlvzS8LkkKRP6pT57ZOwqoiV3qHZVTsx7NsjLKVEJWlIaI1ON0ifMPW-hS09CpTkqMZoqSlJB0voLUeW4eql0pS/s1600/asimos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Jk1zRecu6swPmzX2rCEAm7g-970hK5CTjpYMay5AA5lixKSmMzz2ePlvzS8LkkKRP6pT57ZOwqoiV3qHZVTsx7NsjLKVEJWlIaI1ON0ifMPW-hS09CpTkqMZoqSlJB0voLUeW4eql0pS/s200/asimos.jpg" width="200" /></a>Ραδιοφωνική συνέντευξη του Νικόλα Άσιμου στα Χανιά, το καλοκαίρι του 1984.<br />
<br />Από το αρχείο του Μανώλη Νταλούκα: <a href="http://freedomgreece.blogspot.gr/2015/01/1984.html" rel="nofollow" target="_blank">freedomgreece.blogspot.gr/2015/01/1984.html</a><br />
<a name='more'></a><br />
</div>
<iframe frameborder="no" height="450" scrolling="no" src="https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/232274639&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true" width="100%"></iframe><br /></div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-5416794660691996492015-09-05T19:35:00.000+01:002015-09-05T19:35:06.916+01:00Μετά τη συντριβή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjQl-aEHXTgkzqwYVA3DDSdd9_C5OFjeDiGCTExI9gKrsdhJoT5098qDLzN8yoy7n9ubesbbDc13Y8r6uC2LbSccdIjfFJBoQVtA9KDsKOQXpFY8iLzE48Kvkyf3O2Ceh5ZDWSFuDiHF7S/s1600/litothta%2525252Bkai%2525252Bdhmopshfisma%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjQl-aEHXTgkzqwYVA3DDSdd9_C5OFjeDiGCTExI9gKrsdhJoT5098qDLzN8yoy7n9ubesbbDc13Y8r6uC2LbSccdIjfFJBoQVtA9KDsKOQXpFY8iLzE48Kvkyf3O2Ceh5ZDWSFuDiHF7S/s1600/litothta%2525252Bkai%2525252Bdhmopshfisma%255B1%255D.jpg" /></a></div>
του Φώτη Τερζάκη<br />
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
text-align:justify;
line-height:150%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style> <![endif]--> <br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">Είναι τουλάχιστον ειρωνεία ένα απολυταρχικό καθεστώς που έχει μετέλθει όλα τα μέσα για να τσακίσει τη λαϊκή βούληση να σε καλεί σε εκλογές. Θυμίζει το περίφημο δημοψήφισμα του «Ναι στο Σύνταγμα» της απριλιανής δικτατορίας. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα μπροστά στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, στην Ελλάδα,</span><br />
<a name='more'></a><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"> Σεπτέμβριο του 2015. Έξι μήνες παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα το ευρωπαϊκό σήριαλ τρόμου που μια διπλωματική γλώσσα αποκαλούσε «διαπραγμάτευση»: τη δυσφήμιση και τον διασυρμό, την τρομοκράτηση και τον κεκλεισμένων των θυρών βασανισμό ενός πρωθυπουργού και μιας εθνικής αντιπροσωπείας, και μέσω αυτών, αναμφίβολα, ενός ολόκληρου λαού που τόλμησε να διαλέξει ενάντια στις οδηγίες των αφεντικών του, από γραβατοφορεμένους τραμπούκους τύπου Ντάισενμπλουμ, Σώυμπλε, Γιούνγκερ, Σουλτς και τις ορντινάτσες τους· δεν κρατήθηκαν καν πρακτικά εκείνων των τρομερών «συνομιλιών», για να κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος τα πεπραγμένα. Ακόμη και όσοι υποδεικνύαμε την ολοκληρωτική φύση του παγκοσμιοποιούμενου καπιταλισμού, καταγγέλλαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη ως δικτατορία του κεφαλαίου, παγώσαμε από το μέγεθος, και κυρίως από τον κυνικό και απροσχημάτιστο χαρακτήρα της βίας που άσκησαν τα ευρωπαϊκά όργανα σε μια μικρή χώρα και τους εκπροσώπους της: βία που ανακαλεί στη μνήμη την αποικιακή κτηνωδία των ευρωπαϊκών δυνάμεων, την αληθινή κολυμπήθρα του ευρωπαϊκού, δηλαδή του δυτικού, «πολιτισμού». </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Πολλές αναλογίες έρχονται στο μυαλό για την τελική πράξη του δράματος, που οδήγησε διαδοχικά από μια χειρονομία έσχατης συμβολικής αντίστασης, την προκήρυξη δημοψηφίσματος, στον χρηματοοικονομικό πνιγμό που προκάλεσαν οι συνασπισμένοι δανειστές στη χώρα, στην παρ’ όλ’ αυτά και πέραν κάθε ρεαλιστικής προσδοκίας νίκη τού δημοψηφίσματος, και στην πράξη ακύρωσής του μία στιγμή μετά με την ταπεινωτική συνθηκολόγηση της κυβέρνησης: είπαν «ξεπούλημα», «προδοσία», «νέα Βάρκιζα»· θα μπορούσε ακόμη ευστοχότερα κάποιος να μιλήσει για πραξικόπημα τύπου Χιλής, όταν ο Κίσινγκερ έκανε την περίφημη δήλωση «Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε μια χώρα να κατρακυλήσει στον κομμουνισμό επειδή ο λαός της είναι ανώριμος», ή τη σοβιετική εισβολή του ’68 στην Τσεχοσλοβακία (που η επέτειός της ήταν τώρα, στις 21 Αυγούστου), η οποία ενδεχομένως κρύβει και μια προφητική αναλογία: το κάταγμα που προκλήθηκε στο ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι πιθανό –και ευχόμαστε ολόψυχα– να έχει ανάλογες μακροπρόθεσμες συνέπειες με αυτές που οδήγησαν στην κατάρρευση, μέσα σε μια εικοσαετία, του φαινομενικά ακαταμάχητου Σοβιετικού μπλοκ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση –όπως και σε άλλες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν, αλλού– τα χρηματοοικονομικά όπλα έπαιξαν τον ρόλο των αρμάτων μάχης, φαινόμενο αποκαλυπτικό για τη δομή και τη λειτουργία τού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού των ημερών μας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η άλλη όψη του δράματος, η ακόμη πιο απελπιστική, είναι ότι η συγκεκριμένη ελληνική κυβέρνηση έκαψε μόνη της, εξ αρχής, όλα τα όπλα που είχε στη διάθεσή της για ν’ αντισταθεί, προετοιμάζοντας τη συντριβή της (και μπορούμε να πούμε ποια ήταν αυτά: η ανάληψη του ελέγχου των τραπεζών και η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, τουλάχιστον από τις 27 Φεβρουαρίου όταν φάνηκε ήδη πώς παίζουν οι αντίπαλοί της· η άσκηση βέτο σε μια ολόκληρη σειρά κρίσιμων αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαιρετικά δυσοίωνων ούτως ή άλλως, που θα μπορούσε να προκαλέσει ανυπέρβλητες δυσκολίες στη λειτουργία της· προπαντός, η άρνηση της παραμικρής πληρωμής μέχρι την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης, που θα εξασφάλιζε πολύτιμα συναλλαγματικά αποθέματα στη χώρα σε περίπτωση χρηματοοικονομικού αποκλεισμού). Και το ερώτημα που επανέρχεται μοιραία, βασανιστικά, είναι: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γιατί;</i> Ήταν μόνο άγνοια του κινδύνου, αφελής εμπιστοσύνη στη «δημοκρατικότητα» της Ευρώπης και των συνομιλητών της, παραπλάνηση από αμφίβολους κι επιζήμιους διεθνείς «συμβούλους», η απλή, ξεκάθαρη απειρία και ανικανότητα; </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ήταν οπωσδήποτε όλ’ αυτά, σε κυμαινόμενους βαθμούς· αλλά δεν είναι δυνατόν επαγγελματίες πολιτικοί να μη βάζουν στο μυαλό τους εκείνο που συζητιέται και στο τελευταίο καφενείο της χώρας. Η κυβέρνηση δεν θα είχε ξεγελαστεί τόσο εύκολα εάν δεν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ήθελε</i> να ξεγελαστεί, αν δεν είχε ήδη ένα επενδυμένο συμφέρον στην εθελοτυφλία της. Δυστυχώς, όπως εκ των υστέρων φαίνεται όσο συναρμόζονται τα ελλείποντα κομμάτια του παζλ και φωτίζονται οι κρυφές πτυχές, οπωσδήποτε μετά την εκλογική της νίκη, και πιθανότατα από πριν, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">διαπραγματεύτηκε τη στήριξή της με κύκλους των αδίστακτων οικονομικών ελίτ της χώρας</i> (τραπεζίτες, βιομήχανους, εφοπλιστές, γραφειοκράτες ακαδημαϊκούς, μεγιστάνες του τύπου), το πραγματικό «ευρωπαϊκό λόμπι» τού οποίου τα συμφέροντα είναι οργανικώς εξαρτημένα από τους μηχανισμούς αναπαραγωγής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, και αυτοί προφανώς ζήτησαν μόνο ένα πράγμα: την πάση θυσία παραμονή στην Ευρωζώνη. Προετοίμασε έτσι μεθοδικά την αδυναμία της να αντέξει στους εκβιασμούς των αντιπάλων της, και παρέδωσε μαζί της ως σφάγια τις λαϊκές μάζες που την στήριξαν και ήλπισαν να την χρησιμοποιήσουν σαν εργαλείο πολιτικής αντίστασης στον ευρωπαϊκό εφιάλτη. Διότι ναι μεν ουδέποτε κήρυξε ρητά την έξοδο από την Ευρώπη, αλλά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">όντως</i> δεσμεύτηκε για απόσειση του ζυγού των μνημονίων που ήταν η φυσική συνέπεια της ένταξης στον ευρωπαϊκό οικονομικό και πολιτικό Λεβιάθαν, στις πύλες του οποίου είναι γραμμένο <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background: white;">Lasciate ogne speranza, voi ch' intrate</span></i><span style="background: white;">. Το μόνο που δεν είπε, βέβαια, ήταν, εάν αποδειχθεί αδύνατο να τηρηθούν ταυτόχρονα και δύο όροι, ποια θα ήταν η έσχατη «κόκκινη γραμμή»: η απόσειση των μνημονίων ή η παραμονή στην Ευρωζώνη. </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Όχι, δεν ήταν λάθος η εκλογική στήριξη του </span><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-themecolor: text1;">ΣΥΡΙΖΑ</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">, ούτε το ότι του παρασχέθηκε η λαϊκή συγκατάθεση να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, ούτε η ανοχή και η στάση αναμονής απέναντι στην αμφισημία πολλών τακτικών του κινήσεων. Στην πολιτική, και ιδίως σε περιόδους εκτάκτου ανάγκης όπως αυτή που διανύουμε, είναι η στρατηγική εκείνη που κρίνει τις τακτικές κινήσεις, και το αποτέλεσμα εκείνο που κρίνει την στρατηγική. Το ότι ο </span><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-themecolor: text1;">ΣΥΡΙΖΑ</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"> απέτυχε να εκπληρώσει τα κριτήρια μιας αριστερής διακυβέρνησης, που είναι κριτήρια αξιακά και αδιαπραγμάτευτα ταξικού χαρακτήρα, μας φέρνει αντιμέτωπους με βαθύτερες δομικές αδυναμίες –παθολογίες, ακριβέστερα– της ελληνικής κοινωνίας, πέρ’ από την επιφανειακή πολιτική ανάγνωση. Γιατί η ρήση «Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει», παρά τον κυνισμό της, έχει ένα ποσοστό αλήθειας που δεν μπορούμε να παρακάμψουμε αβασάνιστα. </span><br />
<br />
<span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;">Δημοσιέυτηκε στην εφημερίδα <i>Δρόμος της Αριστεράς, </i>5/11/2015</span><br />
<br />
<span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-themecolor: text1;"> </span><br />
<br />
</div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-13097130631811143922015-06-04T18:25:00.003+01:002015-06-04T18:25:57.095+01:00Ο ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΩΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<b>του Φώτη Τερζάκη</b><br />
<!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:RelyOnVML/> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
text-align:justify;
line-height:150%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style> <![endif]--> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjSzszHXfQcSGUqnWNT6nHYcSSW-2Q9GLEdOEtQ6a8dhAbAaXjvMSBLxQyEMuvu5aL8zTWy86lzx2qx1WsSFyTiprxUAn4nrfOOxVmprOeSehzevqCu7EW5hNLUu6sRsdxEM1FM-qkQoF/s1600/Deutsche-Bank-i-ellada-tha-parei-tin-5i-dosi%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjSzszHXfQcSGUqnWNT6nHYcSSW-2Q9GLEdOEtQ6a8dhAbAaXjvMSBLxQyEMuvu5aL8zTWy86lzx2qx1WsSFyTiprxUAn4nrfOOxVmprOeSehzevqCu7EW5hNLUu6sRsdxEM1FM-qkQoF/s320/Deutsche-Bank-i-ellada-tha-parei-tin-5i-dosi%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Μία συνέπεια της δομής των παραγωγικών σχέσεων στον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, όπως την παρουσίασα στο προηγούμενο άρθρο μου, είναι η παράλληλη ύπαρξη λιμναζόντων κεφαλαίων, από τη μία πλευρά, και τεράστιου όγκου αχρησιμοποίητης εργασίας (που πρακτικά μεταφράζεται σε ανεργία), από την άλλη. Γιατί τα δύο αυτά δεν μπορούν να συναντηθούν για την παραγωγή αληθινού πλούτου, και μάλιστα με ελάχιστο χρόνο εργασίας, για τις κοινωνίες; Όσο παράλογο κι αν ακούγεται, επειδή, από την άποψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν συμφέρει</i> πλέον. Καμία παραγωγική επένδυση «δεν συμφέρει» επειδή το μειούμενο ποσοστό κέρδους από την εκμετάλλευση της εργασίας (μειούμενο για τους λόγους που εξήγησα στα προηγούμενα άρθρα, κι εφόσον η εργασία αυτή δεν είναι ευτελισμένη σε βαθμό που, μέχρι προσφάτως τουλάχιστον, ήταν αδιανόητος σε «ανεπτυγμένες» χώρες) κρίνεται ως ανεπαρκές για τις υπέρογκες αξιώσεις κερδοφορίας των διαχειριστών του κεφαλαίου· οπότε η στρατηγική που επιλέγεται είναι η χρηματοπιστωτική αξιοποίηση. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αν η χρηματοπιστωτική αξιοποίηση ισοδυναμεί, όπως είπα, με «κεφαλαιοποίηση του χρόνου», μένει να δούμε πώς μεταφράζεται αυτό στην πράξη. Ο χρόνος δεν έχει υλική υπόσταση· είναι μια υποστασιοποιημένη αφαίρεση που ανάγεται σε μια μήτρα υπολογισμών. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι προσομοιώνεται μια <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δυνητική</i> παραγωγή και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δυνητική</i> απόδοση, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ως εάν</i> είχαν λάβει χώρα, και προεισπράττεται ένα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δυνητικό</i> κέρδος. Είναι σαν να λέμε ότι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">η ανταλλακτική αξία αυτοαναπαράγεται εκθετικά χωρίς να εμπλέκεται καμία αξία χρήσης</i>. Αυτό ακριβώς εννοούμε όταν λέμε «φούσκα» (κυριολεκτικά, για τη σφαίρα της κοινωνικής ζωής ό,τι για τη βιολογική ζωή ο καρκίνος). Επειδή όμως η προείσπραξη είναι πράξη που <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πρέπει</i> να μεταφραστεί σε πραγματικούς υλικούς πόρους, προκύπτει μόνο από την αρνητική αναπαράσταση της υλικής παραγωγής, υπό τη μορφή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">διευρυνόμενου χρέους των παραγωγών</i>: χρωστούν αυτά τα οποία <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν</i> έχουν παραγάγει, σε αυτούς οι οποίοι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν</i> έχουν επιτρέψει, ως κάτοχοι των πραγματικών μέσων παραγωγής, την παραγωγική αξιοποίηση της εργατικής τους δύναμης. Είναι το κυριολεκτικά σχιζοφρενικό «διπλό αδιέξοδο» στο οποίο οι κεφαλαιοκρατικές ελίτ έχουν εγκλωβίσει τις ανθρώπινες συλλογικότητες στις ημέρες μας.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Από την άποψη των ζωτικών συμφερόντων της ανθρωπότητας μιλάμε χωρίς αμφιβολία για ειδεχθές έγκλημα. Επειδή όμως το νομικό εποικοδόμημα του κεφαλαιοκρατικού κόσμου εξακολουθεί να βασίζεται στην αντεστραμμένη αναπαράσταση των κοινωνικών σχέσεων ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σχέσεων ιδιοκτησίας</i>, αντιστρέφονται επίσης τα κριτήρια του εγκλήματος: από τη σκοπιά των κεφαλαιοκρατικών τάξεων και του νομικού τους οπλοστασίου, έγκλημα είναι το ίδιο το (με τους παραπάνω χειρισμούς παραγόμενο) χρέος, και ο οφειλέτης απογυμνώνεται σταδιακά από όλα τα αστικά του δικαιώματα υποβιβαζόμενος σε παρία ή οικονομικό σκλάβο. Το δίκαιο αυτό δεν έχει βεβαίως άλλη νομιμοποίηση από τους μηχανισμούς ωμής βίας που κινητοποιούνται για την επιβολή του – και αυτό εξηγεί την παροξυσμική αυταρχικοποίηση του παγκόσμιου νομοθετικού πλαισίου και των κατασταλτικών του μηχανισμών τις τελευταίες δεκαετίες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αυτό το στοιχείο ωμής βίας μού φαίνεται ότι είναι το πιο παραγνωρισμένο συστατικό τού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Ένα μεγάλο μέρος των εικονικά παραγόμενων «κερδών», βέβαια, ως πλασματικό εξαρχής καταλήγει να εξαερώνεται στην πράξη (εξ ου και οι αλυσιδωτές χρεωκοπίες γιγάντιων χρηματοπιστωτικών οργανισμών)· το υπόλοιπο όμως που όντως υλοποιείται, αν το παρακολουθήσουμε ως την άλλη του άκρη, παράγεται από τη σύνθλιψη μυριάδων υπάρξεων στον πλανήτη, ανθρώπινων και μη ανθρώπινων, υπό όρους που σε τίποτα δεν διαφέρουν από αυτό που καλούμε «οργανωμένο έγκλημα»: δουλική εργασία, μαστροπεία, εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, ληστρικούς εκβιασμούς και μεθοδευμένες οικοκτονίες. Αν φράσεις όπως «η ιδιοκτησία είναι κλοπή» και «νόμος είναι η θεσμοποιημένη βία» ηχούσαν στο παρελθόν ως προειδοποιητικές υπερβολές, στον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό έχουν πραγματωθεί με την πιο κυριολεκτική σημασία. Διότι αν κάποτε ο καπιταλισμός μπορούσε να αποσπά νομιμοποίηση με το επιχείρημα ότι αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις της ανθρωπότητας, ή ότι εξασφαλίζει συνθήκες υλικής ευημερίας για ολοένα διευρυνόμενα στρώματα του πληθυσμού (πράγματα που ήταν εν μέρει αλήθεια), σήμερα δεν μπορεί πια να το επικαλεστεί: ο καπιταλισμός μόνον ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παραγωγή καταστροφής</i> μπορεί να διαιωνίζει την ύπαρξή του.<sup>1</sup></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><sup> </sup> </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, ενόψει όλων αυτών, ο καπιταλισμός μοιάζει να καταποντίζεται μέσα στις ίδιες του τις αντιφάσεις· και είναι από πολλές απόψεις σωστό. Το ότι όμως ο καταποντισμός του είναι σε θέση να συμπαρασύρει ολόκληρο τον πλανήτη στην άβυσσο, κι εν πάση περιπτώσει το ότι, όσο διαρκεί, το κόστος σε ανθρώπινη οδύνη και αίμα είναι ανυπολόγιστο, φέρνει και πάλι στο προσκήνιο με δραματική οξύτητα το παλιό επαναστατικό ερώτημα: ποια ανθρώπινη συλλογικότητα είναι εκείνη που, μη αρκούμενη στην αυτόματη δικαιοσύνη οιωνδήποτε «νόμων της ιστορίας», θα θέσει με τη δράση της τέλος στη δολοφονική επιβίωση τού καπιταλισμού; Ποιες μορφές βίας πρέπει και μπορεί <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να μεταχειριστεί προκειμένου να εξουδετερώσει τις πανίσχυρες και αδίστακτες κεφαλαιοκρατικές ελίτ που κυβερνούν με ασύλληπτους μηχανισμούς ισχύος την οικουμένη; Και, πάνω απ’ όλα, πώς μπορεί να αποτρέψει το καθ’ υποτροπήν δράμα όλων των νεωτερικών επαναστάσεων – τη νεκρανάσταση του βαμπίρ ακόμη και όταν θα του έχει μπήξει την ξύλινη σφήνα στην καρδιά; Όποιος νομίζει ότι αυτά είναι ερωτήματα του παρελθόντος, ξεπερασμένα πια σήμερα, κινδυνεύει να γίνει ο ίδιος ένα θλιβερό απολίθωμα του παρελθόντος. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"></span><span style="font-family: "Times New Roman",serif;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span id="goog_1356721778"></span><span id="goog_1356721779"></span> </span> </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">1. Αυτό άλλωστε είναι εμφανές και στη γεωστρατηγική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σήμερα (εν πρώτοις του Ατλαντικού άξονα και των δορυφόρων του, που εξακολουθεί να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεσπόζει πολιτικοστρατιωτικά, και είναι μάλιστα αναγκαίος παράγων για την οικουμενική επιβολή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού). Ενώ άλλοτε η δράση τους χαρακτηριζόταν από τη θετική επιδίωξη μονοπωλιακής πρόσβασης σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους και αγορές, σήμερα γίνεται όλο και περισσότερο αρνητική: στρατηγική της είναι πρωτίστως η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αποτροπή</i> ανάδυσης άλλων υπερδυνάμεων, ισχυρών ή έστω αξιόμαχων ανταγωνιστών σε οιαδήποτε κλίμακα, που στην πράξη σημαίνει μεθοδευμένη καταστροφή έστω και χωρίς άλλον διαφαινόμενο στόχο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί; Εύστοχη βρίσκω την εξήγηση της Έφης Κωτσάκη, σε πρόσφατο άρθρο της στον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δρόμο της Αριστεράς</i> με τίτλο «Από το οικονομικό στο γεωπολιτικό χάος» (Σάββατο, 14-2-2015), απ’ όπου και παραθέτω: «Υποκείμενο λόγο αυτής της δραστικής μεταβολής παραδείγματος θεωρώ την οιονεί παγκόσμια μονοπώληση ισχύος και πλούτου εκ μέρους της δυτικής ελίτ (1%), συνδυασμένη με την αδυναμία της –αλλά και έλλειψη διάθεσης λόγω εξάντλησης σπανιζόντων πόρων, περιβαλλοντικής υποβάθμισης, κλπ.– να ανταγωνιστεί στο παραγωγικό επίπεδο σειρά σχετικά ανεξάρτητων και αναδυόμενων κέντρων συσσώρευσης και ισχύος (Κίνα, Ρωσία, λοιπές </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">BRICS</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">, κλπ.). Στην προσπάθειά της να διακόψει αυτή την ανταγωνιστική άνοδο, επιχειρεί με μαζική επιβολή πολιτικών “διαίρει και βασίλευε” και με εξαπάτηση, στηρίζοντας-κατασκευάζοντας-εξαπολύοντας-εξαπλώνοντας διάφορες «διαβολικές» δυνάμεις (ισλαμική και νεοφασιστική τρομοκρατία ιδίως), να προκαλέσει-ενισχύσει εμπρόθετα χαοτικές καταστάσεις, που εμμέσως στηρίζουν την ηγεμονία της και εμποδίζουν την ανάδυση των αντιπάλων της».</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα <i>Δρόμος της Αριστεράς</i>, Φύλλο 265 – 29-30/5/2015</span></div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-77906606439800098602015-03-25T13:07:00.000+00:002015-03-25T13:27:26.664+00:00Κανείς να μην κοιμηθεί (Nessun dorma)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe_DPqpRXyJb0adCJzD0WLntqGPN8ghyphenhypheno1oluq2cwqjnLMrRUXsSfrFK9r2XSQBU5Xq0y7DSNwPWqR5rkNK0oZDm8Kc7z1r0jL4trPMr_o3-8_9kX_Wp2oKAVFX0NPT7Krp6rncEior2Kh/s1600/Nessun-Dorma-Package-03%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe_DPqpRXyJb0adCJzD0WLntqGPN8ghyphenhypheno1oluq2cwqjnLMrRUXsSfrFK9r2XSQBU5Xq0y7DSNwPWqR5rkNK0oZDm8Kc7z1r0jL4trPMr_o3-8_9kX_Wp2oKAVFX0NPT7Krp6rncEior2Kh/s1600/Nessun-Dorma-Package-03%5B1%5D.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<a name='more'></a><blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
Κανείς να μην κοιμηθεί! Κανείς να μην κοιμηθεί!<br />
Ακόμη κι εσύ, πριγκίπισσα,<br />
στο κρύο σου δωμάτιο<br />
κοίταξε τ’ αστέρια<br />
που τρέμουν από αγάπη και ελπίδα…<br />
<br />
Μα το μυστήριό μου είναι κλεισμένο μέσα μου,<br />
κανείς δεν θα μάθει το όνομά μου!<br />
Όχι, όχι, στα χείλη σου θα το πω,<br />
όταν το φως θα λάμπει!<br />
Και το φιλί μου θα λιώσει τη σιωπή<br />
που θα σε κάνει δικιά μου.<br />
<br />
Κανείς δε θα μάθει το όνομά του…<br />
Και εμείς θα πρέπει, αλίμονο, να πεθάνουμε,<br />
να πεθάνουμε!<br />
<br />
Φύγε, ω νύχτα! Δύστε αστέρια!<br />
Δύστε) αστέρια! Την αυγή, θα νικήσω!<br />
Θα νικήσω!<br />
Θα νικήσω!</blockquote>
</blockquote>
</div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/CrJC7l5Pn-k" width="640"></iframe><br /></div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-30091773071185528512015-01-15T11:20:00.000+00:002015-01-15T14:56:01.381+00:00Ποιός είναι σήμερα στη Δύση ο αληθινός ιερόσυλος (του Γ. Λιερού)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicqtZ9FSU_oxhY5X9H2K4dCZ0Zp1O040m7TYLjLYCmD7yRqeyzUrnch6yHBDHW24MHcLDFtZ4-o9NzJcd0l1CNPaKPs1lF7HNcbVSu39vAAF5z9iv_TEn_ugIGQDXBQgtGWCW0A2SPmB3o/s1600/islamophobia1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicqtZ9FSU_oxhY5X9H2K4dCZ0Zp1O040m7TYLjLYCmD7yRqeyzUrnch6yHBDHW24MHcLDFtZ4-o9NzJcd0l1CNPaKPs1lF7HNcbVSu39vAAF5z9iv_TEn_ugIGQDXBQgtGWCW0A2SPmB3o/s1600/islamophobia1.jpg" height="320" width="217" /></a></div>
<div class="yiv0842843727" id="yiv0842843727yui_3_16_0_1_1421220369005_51737" style="margin: 0cm 36pt 0pt; text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i>"Πολλά επιτεύχθηκαν όταν εντυπώθηκε τελικά στις μάζες (σε όλων των ειδών τα ρηχά πνεύματα και εκείνους που χωνεύουν βιαστικά) το αίσθημα ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να αγγίζουν, ότι υπάρχουν άγια βιώματα μπροστά στα όποια πρέπει να βγάζουν τα παπούτσια τους και να κρατούν μακριά τα ακάθαρτα χέρια τους - και αυτό είναι σχεδόν το μεγαλύτερο βήμα τους προς την ανθρώπινη ιδιότητα. Αντίστροφα, δεν υπάρχει ίσως τίποτε στους λεγόμενους καλλιεργημένους, τους πιστούς των «μοντέρνων ιδεών», που να προκαλεί τόση αηδία όση η έλλειψη ντροπής που έχουν, η αυτοϊκανοποιούμενη θρασύτητα του ματιού και του χεριού με την οποία αγγίζουν, γλείφουν και ψηλαφούν τα πάντα· και είναι δυνατό να βρίσκεται σήμερα περισσότερη σχετική ευγένεια του γούστου και τακτ του σεβασμού στο λαό, στον κατώτερο λαό, και ειδικά στους αγρότες, παρά στον αναγιγνώσκοντα εφημερίδες ημίκοσμο του πνεύματος, τους καλλιεργημένους." </i><span style="font-family: inherit;">Φρίντριχ Νίτσε</span><i>, Πέρα από το Καλό και το Κακό.</i></span><a name='more'></a></blockquote>
</blockquote>
Δώδεκα γελοιογραφίες του Μωάμεθ. Ο Μωάμεθ τρομοκράτης. Σε δανική εφημερίδα με σκοπό εκπαιδευτικό προκειμένου, όπως λέει θρασύτατα η ίδια η εφημερίδα, οι μουσουλμάνοι της χώρας «να μάθουν ότι ζώντας σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία [πρέπει] να είναι έτοιμοι να αποδεχθουν τον σαρκασμό και τη γελοιοποίηση». Η προσβολή, το καψόνι˙ έτσι μαθαίνει ο απαίδευτος και ανώριμος ανατολίτης.<br /><br />Ελευθερία της έκφρασης; Μα ποιος περιόρισε ποτέ την ελευθερία της έκφρασης των προπαγανδιστών των ναζί όταν επρόκειτο να επιτεθούν στους αντιπάλους του καθεστώτος; Το μελάνι των Δανών σκιτσογράφων είναι το λίπος του γουρουνιού στο οποίο κάποτε οι αποικιοκράτες βούταγαν τις σφαίρες που θα ξέσκιζαν τα σώματα των μουσουλμάνων.<br /><br />Θα ήμασταν αλληλέγγυοι σε θύματα θεοκρατικών καθεστώτων, σε εξεγερμένους που σπαν τις παλιές τις πλάκες και γκρεμίζουν από τα βάθρα τους τους παλιούς θεούς. Όμως η κοσμιότητα κατά τη συνάντηση με τον ξένο πολιτισμό, έθνος, οικογένεια επιβάλλει τον σεβασμό σε ό,τι θεωρεί ο ίδιος πολύτιμο.<br /><br />Οι «τελευταίοι άνθρωποι» νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν ατέλειωτα. Όμως υπάρχουν όρια. Ορθά το ισραηλιτικό συμβούλιο δεν συμμερίστηκε την αίσθηση του χιούμορ του Θ. Αθανασιάδη για τα «γυμνά φούρνου» και ορθά με την σειρά τους οι ρηγάδες τον γιαούρτωσαν για τους δικούς τους λόγους. Δεν είναι υγιής η οργισμένη αντίδραση απέναντι σε κάποιον που νηφάλια και με επιχειρήματα ισχυρίζεται ότι δεν υπήρξαν ποτέ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης;<br /><br />Κάθε πολιτισμός αποδίδει τιμές, σέβεται, αντιμετωπίζει με δέος και έναν κάποιο φόβο, υπερασπίζεται με πάθος μια υπερβατική τάξη, σύμβολα, τελετουργίες, νοήματα, θεούς, μύθους. Δεν υπάρχει λαός χωρίς τα δικά του «ιερά» και «όσια». Η πλήρως εκκοσμικευμένη κοινωνία είναι μια φιλελεύθερη ουτοπία που αντιστοιχεί στη διάχυση του ιερού στην τρέχουσα καθημερινότητα, στις οικείες σχέσεις -μια διαδικασία που ξεκίνησε με τον προτεσταντισμό και συνεχίζεται στο σύγχρονο life style.<br /><br /><br /><b>Η διάχυση του ιερού στην εκκοσμικευμένη κοινωνία</b><br /> Η μετανεωτερική αντίληψη, που επικεντρώνεται στην εμμένεια, ιεροποιεί το πρόσωπο ή καλύτερα τις ρέουσες προσωπικές εμπειρίες και αναφέρεται σ' ένα κόσμο από φευγαλαίες στιγμιαίες εντυπώσεις που διαμεσολαβούνται από εμπορεύματα, τα σύγχρονα ιερά σκεύη. Λατρεύει τους σταρ, παραδίδεται στις χαρισματικές προσωπικότητες, αποζητά την ασφάλεια, την οικειότητα, τις μικρές ιδιωτικές στιγμές, υπερασπίζεται την αξία της ζωής και προπάντων τα ατομικά δικαιώματα που αναλύονται στο σεβασμό των σεξουαλικών προτιμήσεων, την ελευθερία των καταναλωτικών επιλογών, την άρση των περιορισμών στην προσωπική διάχυση, αλλά και τη χρήση μικρών πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων (εθνοτικών, θρησκευτικών, ιδεολογικών, ενδυματολογικών) ως κωδίκων ατομικής αναγνώρισης και «κοινοτικής» συσπείρωσης.<br /><br />Στη σύγχρονη θρησκεία της εμμένειας συνυπάρχουν σ' όλη την έκταση του κοινωνικού πεδίου ο διασυρμός των πάντων και η «πολιτικά ορθή» συμπεριφορά που διεκδικεί δικαιώματα πάνω στο οτιδήποτε. Κάθε κοινότητα, θραύσμα ενός κατακερματισμένου κόσμου, προσπαθεί να εξυψώσει και απαιτεί σεβασμό και πολιτικά ορθή στάση απέναντι στα μικρά προσωπικά γνωρίσματα που υψώνει σε ίδιους κώδικες αναγνώρισης. Όμως αυτή η προβολή στον κόσμο έχει να κάνει μάλλον με την εσωτερική κατανάλωση και συσπείρωση παρά με την άρθρωση ενός δημόσιου ηγεμονικού λόγου. Άλλωστε, αυτοί οι κωδικοί δεν έχουν κατά κανόνα να κάνουν με τους όρους μιας πραγματικής κοινωνικότητας· μπορεί να παίρνουν τους εαυτούς τους πολύ σοβαρά, ως το άπαν, (όπως ακριβώς κάνει κάθε εμπόρευμα με την εικόνα του) αλλά στην αγορά, τον κόσμο, αντιμετωπίζονται όπως όλα τα εμπορεύματα: είναι εφήμεροι και αναλώσιμοι. Ο διασυρμός, η βεβήλωση, η απαξίωση, η «ιεροσυλία» δεν είναι παρά ο τρόπος γρήγορης απόσυρσης των εν λόγω ιδιότυπων εμπορευμάτων.<br /><br />Λες και έχει πραγματωθεί σ' αυτήν την θρησκεία της εμμένειας η βουδιστική λατρεία του Κενού και του Τίποτα ως λατρεία του κενού και του τίποτα. Πρόκειται για μια ακραία θρησκευτική αρνησικοσμία και, καθώς, εν τέλει, ο κόσμος διαλύεται σε προσωπικά βιώματα, το μόνο που έχει σημασία είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που καθιστούν δυνατά τέτοια βιώματα. Χάνεται ο σεβασμός· ο οργανωτικός ρόλος των απρόσωπων δημοσίων τελετουργικών, των υπερβατικών υποστάσεων περνάει σε δεύτερη μοίρα ή βρίσκεται εκτός της δημόσιας σφαίρας. Οι λέξεις που κάποτε κατά τον Cassirer ξεκίνησαν ως ονόματα στιγμιαίων θεοτήτων έχουν ξεπέσει σε χρηστικά μέσα, απλά σημαίνοντα. Ο συμβολικός πλούτος της κοινωνίας αποψιλώνεται, χάνει την λάμψη και τη μαγεία που του έδιναν κάποτε οι θυσίες των ιερέων. Και δεν πρόκειται μόνο για τον εξευτελισμό και την αποδυνάμωση θρησκευτικών συμβόλων αλλά και έργων τέχνης, αρχαιολογικών και ιστορικών τόπων δια της χρήσης τους από τη διαφήμιση, της εμπορευματοποίησής τους κ.τ.λ.<br /><br />Ακόμα και τα πιο ανοιχτά μυαλά καταλαβαίνουν την «ιεροσυλία» με τα σκίτσα μόνο με όρους σεβασμού της προσωπικότητας (των μουσουλμάνων, των μεταναστών, των άλλων). Όχι με όρους σεβασμού προς μια απρόσωπη (θυσιαστική) τάξη, η οποία είναι ακριβώς αυτή που επιτρέπει στο εγώ να σκίσει τα ατέλειωτα μπερδεμένα νήματα του κουβαριού της αυτοναφορικότητάς του και ν' ανοίξει μια διέξοδο προς το έξω, το άλλο, το μακρινό.<br /><br /> <br /><b>Από την παθιασμένη συμμετοχή στην σιωπηλή θέαση</b><br /><br /> Οι θρησκείες, μέρη εκμεταλλευτικών και εξουσιαστικών κοινωνιών, χειραγωγούσαν τους πιστούς, συσκότιζαν την ταξική συνείδηση των από κάτω και εξασφάλιζαν την ηγεμονία των κρατούντων. Όμως το θρησκευτικό τελετουργικό επέτρεπε ορισμένους τρόπους παθιασμένης έκφρασης των πιστών, ενώ η ιεροποιημένη εμμένεια στερεί από τους ανθρώπους τα εκφραστικά μέσα και τους καθηλώνει σε ρόλους σιωπηλού θεατή και αυτά παρά τις διακηρύξεις για την ελευθερία της έκφρασης. Η εμμονή στην αμεσότητα, η θρησκευτική απολυτοποίηση του προσωπικού βιώματος, που ενισχύεται από όλη την κουλτούρα των μέσων μαζικής επικοινωνίας, επιτρέπει στον ηγέτη να αποφεύγει τη δέσμευση σε πρόγραμμα ή θέσεις· έτσι κρίνεται μόνο δίνοντας μια παράσταση για την καθημερινή του ζωή, την υποτιθέμένη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα του, την προθυμία του να μοιραστεί τα προσωπικά του βιώματα. Έτσι οι Αμερικανοί ή οι Άγγλοι πολίτες θα απέπεμπαν τον Μπλερ ή τον Μπους αν τους έλεγαν ψέματα για τη συζυγική τους ζωή αλλά ανέχονται το ότι τους εξαπάτησαν προκειμένου να ξεκινήσουν τον πόλεμο στο Ιράκ. Ούτε η ορθολογικότητα φαίνεται να κερδίζει κάτι στη μετανεωτερική αυτή μορφή θρησκευτικότητας.<br /><br />Το Ισλάμ εδώ και δώδεκα αιώνες, από την εποχή του Αλ Χαλάτζ, έχει γνωρίσει στις τάξεις του πολλούς θαρραλέους αμφισβητίες-ανανεωτές της ιερής του τάξης, που τα ιερατεία του καιρού τους τους κατεδίωξαν και τους θανάτωσαν ως βλάσφημους, εγκληματίες και ιερόσυλους.<br /><br />Ο Παύλος γράφει στην προς Ρωμαίους επιστολή: «την αμαρτία δεν θα είχα γνωρίσει χωρίς τον νόμο... διότι χωρίς τον νόμο η αμαρτία είναι νεκρή». Πράγματι, η ιεροσυλία δεν υφίσταται χωρίς την ιερή τάξη που προσβάλλει, δεν είναι η πράξη ενός ποταπού προπαγανδιστή, προϋποθέτει μια εσωτερική σχέση με το ιερό/ανίερο και ο ιερόσυλος δε μπορεί να επιτελέσει το ιστορικό του έργο χωρίς να έχει απέναντί του τον ιεροεξεταστή. Ή αλλιώς η αμφισβήτηση της ιερής σφαίρας ενός πολιτισμού, δηλαδή του σκληρού πυρήνα των κοσμοαντιλήψεων και του συμβολικού του εξοπλισμού, έχει ένα δραματικό-συγκρουσιακό χαρακτήρα. Οι οριακές στάσεις στις οποίες οδηγούνται οι αμφισβητίες τούς χαρακτηρίζουν βέβηλους και ιερόσυλους και προκαλούν εναντίον τους τις διώξεις και την ενδεχόμενη θανάτωση τους. Και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο διατηρείται, ζωογονείται, ανανεώνεται ή αντίθετα πεθαίνει και αναγεννάται η ιερή τάξη ενός πολιτισμού - θυσιαστική αποκαλούσε ορθά ο Ρενέ Ζιράρ αυτή την τάξη.<br />
<br />
Απατώνται οι ισλαμιστές· η «Γιούλαντς Πόστεν» είναι πολύ πιθανόν να δημοσιεύσει τις γελοιογραφίες για το ολοκαύτωμα ή για το οτιδήποτε. Είπαμε η γρήγορη απαξίωση είναι μέρος της λειτουργίας του συστήματος. Ο σκληρός πυρήνας της δυτικής μετανεωτερικότητας είναι η οικονομία της αγοράς, ο φετιχισμός του εμπορεύματος, η διάλυση της δημόσιας ζωής, η κοινωνία του θεάματος· η υλική προσβολή τους εξαντλεί τα όρια της ανεχτικότητας του συστήματος. Αυτοί είναι οι θεοί που πρέπει να γκρεμιστούν από τα βάθρα τους. Είναι μέσα από τις φλόγες αυτής της αναμέτρησης που ελπίζουμε να γεννηθεί ένας νέος κόσμος πλήρης νοήματος, μια λαμπρή συμβολική τάξη και ίσως νέες μορφές διαμεσολάβησης της ανθρωπότητας με το «όλως άλλο» της.<br />
<br />
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εποχή, 26-2-2006</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-15595041442822512812014-11-16T16:46:00.000+00:002014-11-16T16:46:19.479+00:00ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfkqTmNkCFfv2Vyi09k8ExpfpWfydMZpyhxdrGjI678288fGCXm3_2RIei5zYjZHrJh5AmWIkyCjDCeQv1S61p_85MO4Z2zWa3hnt7dN88qcFHgb_QT51vNRsx_3YVM9PdqQ8zAEGStacc/s1600/multiple-personality-disorder-by-freys%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfkqTmNkCFfv2Vyi09k8ExpfpWfydMZpyhxdrGjI678288fGCXm3_2RIei5zYjZHrJh5AmWIkyCjDCeQv1S61p_85MO4Z2zWa3hnt7dN88qcFHgb_QT51vNRsx_3YVM9PdqQ8zAEGStacc/s1600/multiple-personality-disorder-by-freys%5B1%5D.jpg" height="320" width="318" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
της Πέπης Σουλιώτου</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Οι περιπέτειες της σχετικής ορολογίας ξεκινάνε από το 1835 με τον όρο ‘ηθική παράνοια’, ακολουθούν οι όροι ‘ηθική ηλιθιότητα’, ‘ψυχοπάθεια’, ‘ιδιοπαθής ψυχοπαθητική κατωτερότητα’, ‘ενδογενής ανεπάρκεια προσωπικότητας’, ‘κοινωνιοπάθεια’, ‘ψυχοπαθητική προσωπικότητα’, ‘κοινωνιοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας’, με τελευταίο, μέχρι σήμερα, τον όρο ‘αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας’. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τρομακτικοί όροι, που παρ’ oλ’ αυτά αποτελούν ένα κάποιο μπούσουλα για τον ειδικό. Ο ειδικός όμως, οφείλει να κάνει μια συνετή χρήση τους, έχοντας την επίγνωση ότι αναφέρονται στον άνθρωπο, που δεν ταξινομείται σε κατηγορίες γενικών περιγραφών. Ο καθένας μας αποτελεί μια ξεχωριστή εντελώς προσωπικότητα όπως ο καθένας έχει εντελώς τα μοναδικά δικά του δακτυλικά αποτυπώματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Επιπλέον δε, η ταξινόμηση, οι όροι και οι ορισμοί των ψυχικών διαταραχών και των διαταραχών της συμπεριφοράς που η κάθε εποχή επιλέγει, αποτελούν και μια σημαντική πηγή κατανόησης του τρόπου που η συγκεκριμένη κοινωνία αφενός γεννάει αφετέρου σχετίζεται με τα ψυχικά προβλήματα. <br /> Θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το προφίλ των ατόμων που ορίζουμε κλινικά ως άτομα με αντικοινωνική δομή προσωπικότητας, χρησιμοποιώντας πηγές από την σχετική βιβλιογραφία, αλλά και από την πολυετή προσωπική μου πείρα που απέκτησα, δουλεύοντας με σχετικές παθολογίες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Στο φάσμα αυτής της παθολογίας έχουμε στο ένα άκρο τις ήπιες περιπτώσεις, όπου το άτομο έλκεται μεν στην παραβατικότητα, αλλά σε πολλούς τομείς είναι ιδιαίτερα λειτουργικό, με εξαίρεση τους τομείς που ‘απειλούνται’ από στενές σχέσεις, όπως είναι οι ερωτικές και οι φιλικές. Και στο άλλο άκρο έχουμε τις πολλοί βαριές περιπτώσεις με ακραίες παραβατικές πράξεις, (ακόμη και μαζικά εγκλήματα), που όμως, όταν καταφέρνουν να διατηρούνε σε ισχύ την ευαίσθητη ψυχική τους ισορροπία, θα τους δούμε να ζούνε μια ζωή που μάλλον προκαλούν την συμπάθεια των όσων τους γνωρίζουν και κύρια στον επαγγελματικό χώρο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Πάνω στην κρίση αποκτούν παρανοϊκές σκέψεις ότι κάποιοι θα τους την ‘φέρουν’ και ότι υπάρχουν πολλοί εχθροί γύρω τους. Καταφέρνουν να κατέχουν πολύ υψηλές θέσεις, νευραλγικές, απ’ όπου εξαρτώνται μάζες ανθρώπων. Γίνονται αρχηγοί, αρχηγοί κρατών, παθιασμένοι για αίμα στρατιωτικοί, διευθυντές….</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Μιλώντας για τα γενικά χαρακτηριστικά αυτών των προσωπικοτήτων, ανεξαρτήτως του βαθμού και της έντασης των συμπτωμάτων που παρουσιάζουν, με κύρια πηγή την πολύχρονη εμπειρία των θεραπευτικών κοινοτήτων, από την εποχή του Φρόυντ μέχρι σήμερα, συνθέτουμε έναν κατάλογο των συμπτωμάτων που παρατηρούμε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Γενικά, τα άτομα αυτά, επειδή είναι αρκετά μόνοι τους και εύθραυστοι, κυνηγάνε κάποιο πλαίσιο για να τους περιέξει, να τους δώσει στόχο-νόημα ύπαρξης και βέβαια να τους παράσχει τη βασική ασφάλεια. Τέτοια πλαίσια μπορεί να είναι ένα στρατιωτικό πλαίσιο, μια συμμορία, ένα κράτος, μια φασιστική οργάνωση, μια θρησκευτική σέχτα, και όποιο πλαίσιο ευνοεί την έκφραση του θυμού με επιθετικές, βίαιες πράξεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Τα άτομα αυτά, ενώ καταλαβαίνουν την διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό και ενώ γνωρίζουν τις συνέπειες των πράξεών τους, αδιαφορούν και αδυνατούν να ακολουθήσουν κάποιους κοινωνικούς κανόνες και να αποδεχτούν όποια ηθική αρχή. Έχουμε σχεδόν απουσία ντροπής, μεταμέλειας, ενοχής και άγχους και επομένως παρουσία ενός ελαττωματικού Υπερεγώ. Η απουσία στενών σχέσεων με τους άλλους τους προστατεύει από την συνεχή απειλή που κατά βάθος αισθάνονται όταν ο άλλος ‘πλησιάσει πολύ κοντά τους’. Ο φόβος είναι το θαμμένο συναίσθημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Δεν τους ενδιαφέρει κάποιος δεσμός με τον άλλον, αλλά να τον εντυπωσιάσουν και να τον ελέγξουν διότι έτσι σταθεροποιείται μια κάποια αίσθηση εαυτού και μια κάποια αυτοεκτίμηση. Ως παραβάτες γίνονται παντοδύναμοι. Όσο πιο πολύ φοβούνται την κατάρρευση τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη τους να ‘ζούνε στο κόκκινο’, και να εντυπωσιάζουν τους άλλους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Τα μικρά διαστήματα που αντέχουν να βρεθούν για λίγο κοντά στον άλλον, διατηρώντας ένα κλειστό καβούκι, τα σπαταλάνε στο να τον εντυπωσιάσουν, να τον εξαρτήσουν και τελικά να του την ‘φέρουν’. (Βλέπε συμπεριφορά χρυσαυγητών, πόσο έχουν κερδίσει την συμπάθεια των μελλοντικών θυμάτων τους). Κάθε προσπάθεια κάποιου να πλησιάσει τα άτομα αυτής της παθολογίας, συνήθως καταλήγει να τρελαθεί ο ίδιος ή να αισθανθεί εντελώς ανεπαρκής και άκυρος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Όταν έγραφα αυτό το κείμενο σκεφτόμουν τους αετούς που πιάνουν το θήραμά τους, το ανεβάζουν πολύ ψηλά, , και μετά το σκάνε κάτω να σκοτωθεί και να το φάνε. Έτσι και τα άτομα αυτά συνήθως σε ‘ανεβάζουν στα ουράνια’ και μετά εισπράττεις μια τρομακτική ματαίωση που θα τους κάνει αξέχαστους στη μνήμη σου, αν βέβαια, επιβιώσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Ένα καλό που θα τους προσάπταμε, είναι το ότι, εφόσον αδυνατούν να κάνουν στενές και μακρόχρονες σχέσεις, δεν επιθυμούν ιδιοκτησίες και δεν είναι παραδόπιστοι. Το χρήμα το θέλουν ως μέσο να εξαρτήσουν τον άλλον, εξ’ ου και παρουσιάζουν μια υπερπροσφορά υλικών αγαθών προς τους άλλους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Καθότι πρόκειται για ναρκισσιστικές προσωπικότητες, κρέμονται από την εικόνα τους, και δουλεύουν σκληρά για να είναι αποδεκτή. Δεν αντέχουν την αρνητική κριτική, που συνεχώς τους απειλεί. Το ‘έξω’ από τον εαυτό δεν καταφέρνει να τους διεγείρει συναισθηματικά, και επανεπενδύουν στον εαυτό τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Τα φυσιολογικά-ανθρώπινα συναισθήματα, τα θεωρούν αδυναμία και ευαλωτότητα, οπότε τα υποτιμούν και τα αποφεύγουν. Υποβιβάζουν και υπονομεύουν οτιδήποτε εμπνέει τρυφερότητα και κοντινότητα. Ο φθόνος, τους οδηγεί να καταστρέψουν τον άλλον που χαίρεται, λυπάται και γενικά αισθάνεται. Στις πολύ βαριές περιπτώσεις ο φθόνος αυτός τους οδηγεί στο έγκλημα, ενώ στις πιο ελαφριές τους οδηγεί στο να πληγώσουν τον άλλον και τον άλλον και τον άλλον, σε ένα συνεχή αγώνα υποτίμησης του άλλου και επιβεβαίωσης της δικής τους παντοδυναμίας. Παράνομοι εραστές, που δεν αρκούνται σε μία ‘παρανομία’ μόνο, αλλά θέλουν όλο και πιο πολύ να χώνονται σε καταστάσεις που σχεδόν γίνονται μυθικές (κάθε βράδυ, ή δυνατόν, με άλλο ταίρι), ή μια σειρά εγκλημάτων, προκειμένου να διατηρούν μέσα στον δικό τους κόσμο, την εικόνα του δυνατού εαυτού. Ο φαύλος κύκλος που επαναλαμβάνεται στη ζωή τους είναι, από την ψευδή αίσθηση της παντοδυναμίας και του ελέγχου, στην βίαιη πράξη που τους απαλλάσσει από τον κίνδυνο να διαλυθεί η ψευδής εικόνα εαυτού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Αντιλαμβάνονται τις σχέσεις ως σχέσεις συναισθηματικής εκμετάλλευσης και συναισθηματικής χρησιμοποίησης του ενός από τον άλλον και ο πιο εκμεταλλευτής είναι ο νικητής. <br /><br /> Συχνά είναι άτομα δραστήρια και προτιμούν τη δράση παρά τα λόγια. Παρουσιάζουν ανικανότητα λεκτικής έκφρασης και κύρια των συναισθημάτων τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Ο συναισθηματικός τους κόσμος είναι σε μια ασάφεια. Όταν βιώνουν κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα συνήθως είναι ή παράφορη οργή ή μανιακή ευθυμία. Όταν δεν καταφέρουν το θύμα τους, τον αντίπαλό τους, τότε χρησιμοποιούν το ψέμα, την υποκρισία ή την απόδραση. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Συναισθηματική ανωριμότητα, εγωκεντρικότητα, παρορμητικότητα, αναξιοπιστία, ασυνέπεια, άρνηση της κριτικής, αδυναμία μαθήσεως μέσω της εμπειρίας, ανευθυνότητα, ροπή προς την παραβατικότητα (ψέμα, κλοπές, σωματική βία, φόνους, αντινομίες γενικά), επιπόλαιη και πολύπλοκη σεξουαλική ζωή(αδυναμία για σταθερές σχέσεις), το απρόβλεπτο, η αστάθεια, το αλλοπρόσαλλο, η απαιτητικότητα και η έντονη διεκδίκηση της προσοχής, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<h4 style="text-align: justify;">
Αίτια</h4>
<div style="text-align: justify;">
Από στατιστικές μελέτες των ιστορικών τους στην μέχρι τώρα βιβλιογραφία, φαίνονται δύο πιθανές αιτίες που βοηθάνε στην γέννηση τέτοιων παθολογιών. Σαφώς και οι δύο αιτίες αναφέρονται στο παιδικό περιβάλλον.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Η μια πιθανότητα περιγράφει ένα οικογενειακό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται είτε από πολλές αλλαγές, είτε από έντονο αυταρχισμό και βία μεταξύ των μελών (μετακινήσεις, απώλειες, χωρισμούς, βιασμούς, ξυλοδαρμούς). Ένα περιβάλλον όπου απουσιάζουν οι βασικοί παράγοντες, οι απαραίτητοι για το υγειές μεγάλωμα του παιδιού, όπως είναι η σταθερότητα, η ασφάλεια, η προστασία, η αγάπη και η κουλτούρα. Ένα τέτοιο απειλητικό περιβάλλον ωθεί το μικρό παιδί, σε ένα συνεχές κυνήγι της παντοδυναμίας και του ελέγχου, προκειμένου να καταφέρει από μόνο του να δημιουργήσει το σταθερό και ασφαλές περιβάλλον. Βέβαια, ποτέ το μικρό παιδί δεν πετυχαίνει επαρκώς ένα τέτοιο στόχο και μάλιστα όταν το ενήλικο περιβάλλον είναι αυτό που ορίζει το πλαίσιο. Το περιβάλλον αυτό λοιπόν, συντηρεί την ανάγκη για μια συνεχή επιβεβαίωση της ύπαρξης. Ο ‘βιασμός’ που υφίσταται με αυτό τον τρόπο το παιδί, και ο εξαναγκασμός να επιβιώσει στηριζόμενο στις δικές του δυνάμεις πολύ πρόωρα, συσσωρεύει ανασφάλεια, φόβο και πολύ θυμό, ο οποίος εκφράζεται, στην συνέχεια, με τον τρόπο που περιέγραψα προηγουμένως.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Η άλλη πιθανότητα αναφέρεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που οι βασικές φιγούρες (κύρια οι γονεικές) υιοθετούν και επικεντρώνονται στις κοινωνικά αποδεκτές αξίες, εις βάρος μιας αυθόρμητης έκφρασης των συναισθημάτων κύρια, της αγάπης, της τρυφερότητας και του θυμού. Το βάρος δίνεται στους κοινωνικούς ρόλους και στην ανταλλαγή καθηκόντων και υποχρεώσεων προκειμένου να πετύχουν την κοινωνική καταξίωση. Το φαντασιακό του περιεχόμενο ενός τέτοιου περιβάλλοντος κατασκευάζει κάποιον σωτήρα που θα σώζει την οικογένεια. Έναν σωτήρα που βομβαρδίζεται με μηνύματα ότι είναι κυρίαρχος και παντοδύναμος σε κάθε κατάσταση και απέναντι στον καθένα. Ένας σωτήρας δεν μπορεί παρά να είναι υπεράνω συναισθηματικών αναγκών και να επικεντρώνεται στο στόχο του. Βαρύς ο ρόλος για ένα παιδί που καλείται να σώσει τους γονείς του και όλη την οικογένειά του. Φανταστείτε δε, τις ευρύτερες παραδοσιακές οικογένειες που αποτελούνται από πολλά άτομα και μάλιστα μερικές φορές χρίζεται σωτήρας ενός ολόκληρου χωριού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Είτε με την μία εξήγηση είτε με την άλλη, το παιδί σε όλη του τη ζωή παλεύει να είναι πάντα στις ‘επάλξεις’ και στην ‘πρώτη γραμμή’. Σαφώς δεν επιτρέπεται να ‘παρασύρεται’ από συναισθηματικές ανάγκες που θα αποτελούν εμπόδια στην επίτευξη του προφίλ της αυθεντίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Βλέποντας τους αμυντικούς μηχανισμούς που αυτά τα άτομα χρησιμοποιούν κύρια, παρατηρούμε ότι κινούμαστε από τους πιο πρωτόγονους μηχανισμούς, όταν πρόκειται για βαριές παθολογίες στους πιο ώριμους, όταν αναφερόμαστε σε πιο ήπιες καταστάσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Οι αμυντικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούν τα άτομα αυτά είναι κύρια: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> <b>1. Παντοδύναμος έλεγχος.</b> ‘Το αίσθημα του μεγαλείου’ της βρεφικής ηλικίας συνεχίζει ακάθεκτο. Το μόνο πράγμα στο οποίο δείχνουν σεβασμό είναι η δύναμη και ο έλεγχος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> <b>2.Προβλητική ταύτιση. </b>Λόγω της δυσκολίας για λεκτική έκφραση των συναισθημάτων τους προς τους άλλους, ο μόνος τρόπος να τα δείξουν, είναι να προκαλέσουν στους άλλους τα ίδια συναισθήματα. Τα κοντινά τους άτομα συχνά είτε είναι θυμωμένα είτε φοβισμένα μαζί τους (συναισθήματα από τα οποία είναι κατακλεισμένοι οι ίδιοι και δεν μπορούν να χειριστούνε).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> <b>3. Διάσχιση.</b> Σα να πρόκειται για δύο προσωπικότητες, αυτή που παραβαίνει και θέλει να ζει στο κόκκινο και η άλλη που τυφλοσούρτη ζει αρκετά διακριτικά και πολύ πετυχημένα μέσα στην κοινωνία. Για τις παραβατικές τους πράξεις ελαχιστοποιούν την προσωπική τους ευθύνη ή μέχρι και αμνησία της πράξης τους μπορεί να προκύψει ακόμη και αν πρόκειται για ένα έγκλημα που έχουν διαπράξει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> <b>4. Εκδραμάτιση.</b> Η δυσκολία της άμεσης έκφρασης των συναισθημάτων τους, τους κάνει ευρηματικούς σε πολύπλοκα σενάρια χειρισμού των άλλων. εκδραματίζοντας πράξεις, αποφορτίζονται τα έντονα δυσκολοχείριστα συναισθηματικά φορτία που τους πιέζουν. Κύρια αποφορτίζεται ο φόβος τους, αφού είναι παντοδύναμοι με τις βίαιες πράξεις τους και βέβαια ο βαθύς φθόνος που νιώθουν προς τους άλλους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<h4 style="text-align: justify;">
<b>Θεραπεία</b></h4>
<div style="text-align: justify;">
Λόγω της δυσκολίας στο σχετίζεστε, τα άτομα αυτά έχουν και μικρή πιθανότητα να μπορέσουν να δημιουργήσουν μια θεραπευτική σχέση και να πάρουν βοήθεια. Το κίνητρό τους είναι η υπονόμευση της σχέση και η ακύρωση της διαδικασίας. Η κατάληξη είναι ο προσωπικός σαδιστικός θρίαμβος τους έναντι του θεραπευτή. Οι παρεμβάσεις του θεραπευτή εισπράττονται ως σαδιστικές επιθέσεις και κριτικές που απειλούν όλο το ναρκισσιστικό τους οικοδόμημα. Όταν ‘μυρίζονται’ ότι είναι πραγματικές οι υποθέσεις του θεραπευτή, συνήθως διακόπτουν απότομα. Παλαιότερα, τα θεραπευτικά ιδρύματα κυρίως, θεωρούσαν ότι ολόκληρο το φάσμα αυτής της παθολογίας δεν επιδέχεται θεραπεία και τους αφήναν στο έλεός τους. Σήμερα, μετά από πολύ προσεκτική αξιολόγηση (διαγιγνώσκονται δύσκολα), έχουμε βιβλιογραφικό υλικό αποτελεσματικής θεραπευτικής δουλειάς με τέτοιες παθολογίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Στην θεραπευτική διαδικασία, όταν τα κύρια συμπτώματα (παντοδύναμος έλεγχος, επιδίωξη έντονων συγκινήσεων, αυτοκαταστροφικές πράξεις, φθόνος….) μπορούν να αναλυθούν, ο θεραπευόμενος αρχίζει να ανακουφίζεται και να αλλάζει. Έστω και η ελάχιστη προσπάθεια ειλικρινούς συναισθηματικής έκφρασης είναι μεγάλη επιτυχία και τότε είναι που γίνεται αντιληπτό ότι αξίζει όλη αυτή η τεράστια προσπάθεια του θεραπευτή, ο οποίος εισπράττει συνεχώς φοβερή επίθεση και ματαίωση, αλλά και του θεραπευόμενου ο οποίος πολλές φορές αντιμετωπίζει τρομακτικό άγχος, φόβο, ντροπή και βαριά θλίψη. Αν νομιμοποιούμαστε, με πλήρη επίγνωση της αναγκαίας απλοποίησης που πρέπει να κάνουμε, να προσομοιάσουμε το μικρό οικογενειακό πλαίσιο αυτών των προβληματικών οικογενειών που ανέφερα προηγουμένως, με τις σημερινές υπό κρίσιν κοινωνίες, τότε, πολύ εύκολα θα κατανοήσουμε και το φαινόμενο που σήμερα κοινωνικά παρατηρούμε. Το φαινόμενο της αύξησης των αντικοινωνικών δομών προσωπικότητας στις οποίες εντάσσονται και οι αυταρχικές (φασιστικές) προσωπικότητες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Κοινωνίες με χαρακτηριστικά την αστάθεια, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια οποιουδήποτε είδους, την αρπακτικότητα, την έντονη βία, την έλλειψη επικοινωνίας και σχέσεων, την φτώχια, το αίσθημα της αποτυχίας μετά από την ψευδή παραδεισένια κατάσταση που ζούσαμε, και γενικά κοινωνίες όπου έχουν καταστρατηγηθεί οποιεσδήποτε ανθρώπινες αξίες, γεννάνε τέτοιες προσωπικότητες που θα τις ‘σώσουν’ από την κρίση. Γεννάνε ‘σωτήρες’ που είναι παντοδύναμοι και υπεράνω προσωπικών συναισθηματικών αναγκών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Τέτοια προφίλς ταιριάζουν και στο προφίλ της ‘χαρισματικής προσωπικότητας’ που η κοινωνία μας προωθεί. Η παθολογία της αντικοινωνικής δομής προσωπικότητας όλο και αυξάνεται αυξανομένης της κοινωνικής κρίσης. Μόνο οι ‘σωτήρες’ θα μας σώσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Καμιά φορά, καλό είναι στις ενδοσκοπήσεις μας να αναγνωρίζουμε και το δικό μας αντικοινωνικό κομμάτι, τον δικό μας εσωτερικό φασίστα που τρέφουμε μέσα μας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> Γιατί, όπως λέει και ο Β. Ράιχ στο ‘Η Μαζική Κουλτούρα του Φασισμού’, δεν υπάρχει σήμερα ζωντανός άνθρωπος που να μην ‘φέρει’ στη δομή του, τα στίγματα του φασιστικού αισθάνεστε και σκέπτεστε</div>
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-35855241021320214092014-11-09T12:32:00.002+00:002014-11-09T12:32:47.653+00:00Κρυστάλλινες νύχτες (ταινία)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBjh7RnyuTCA71qD9a93gZCVIHkqIu6jvEpKj9DhaBCnjadK6znUXcoULw6VsdKQ_nalkQkQKleTNSN3uhYnz-xnAmgLVeg6P0UFfddMqpuUFtzteXMB1PUCEgFtRC0MOKMsFQ3FFi78WV/s1600/905_1_1%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBjh7RnyuTCA71qD9a93gZCVIHkqIu6jvEpKj9DhaBCnjadK6znUXcoULw6VsdKQ_nalkQkQKleTNSN3uhYnz-xnAmgLVeg6P0UFfddMqpuUFtzteXMB1PUCEgFtRC0MOKMsFQ3FFi78WV/s1600/905_1_1%5B1%5D.jpg" height="271" width="400" /></a></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Οι "Κρυστάλλινες νύχτες", της Τώνιας Μαρκετάκη, είναι μια ευθεία αναφορά στη σκοτεινή νύχτα των κρυστάλλων της ναζιστικής Γερμανίας (όταν οι οπαδοί του Χίτλερ επιτίθεντο σε κάθε Εβραίο της χώρας), εξιστορεί τον διαχρονικό (παρά το θάνατο) έρωτα μιας Γερμανίδας συζύγου Έλληνα φασίστα αξιωματικού με ένα νεαρό Εβραίο εργάτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι συμβολισμοί στην πολιτική τοποθέτηση, την κοινωνική αδικία, τον αδίστακτο νόμο της καταγωγής και της προέλευσης, αλλά και στον παράφορο έρωτα και το ακραίο πάθος και το άρρωστο συναίσθημα της ερωτικής και συναισθηματικής απώλειας…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βασισμένη σε σενάριο της Μαλβίνας Κάραλη, η Τώνια Μαρκετάκη στις "Κρυστάλλινες νύχτες" της παίζοντας με το στυγνό ρεαλισμό και την υπερβολή συνάμα, κατευθύνει προς μια πραγμάτωση του ανυπέρβλητου, το πλέον ερεβώδες συστατικό της ψυχής του ανθρώπου. Την ερωτική μνήμη, την αδηφάγο ματιά για την απόλυτη κατάκτηση ενός ολοκληρωμένου συναισθηματικού σύμπαντος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ταινία κέρδισε 5 κρατικά βραβεία ποιότητας και συμμετείχε σε περισσότερα από 20 φεστιβάλ του εξωτερικού (μεταξύ των οποίων, των Καννών και της Νέας Υόρκης).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/Km4UNTapuWQ?rel=0" width="640"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br />
<div class="pad" style="padding: 0px 0px 15px 15px;">
<br />Σκηνοθεσία: Τώνια Μαρκετάκη <br />Σενάριο: Τώνια Μαρκετάκη, Μαλβίνα Κάραλη <br />Ηθοποιοί: François Delaive (Albert), Michele Valley (Isabella), Τάνια Τρύπη (Άννα), Ovidiu Iuliu Moldovan, Κέλλη Καρμίρη</div>
<br /></div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1632822759405812261.post-418255174616251322014-10-31T14:27:00.001+00:002014-10-31T14:27:08.174+00:00Κώστας Δεσποινιάδης - MNHMH ΒΥΡΩΝΑ ΛΕΟΝΤΑΡΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ZWg9LM-ARmyx_uAr5gS8qJgbqafYCUxzIebs6mMagRfmCtSylwID5oKjWXsfEct_XEZXpRvfNwMjrTS92L3mHAlnLfkL7YziJwi8BFINwMYpiGgrt6ULB63rFnVBa4eU5erG0SPAWeip/s1600/leontaris.jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ZWg9LM-ARmyx_uAr5gS8qJgbqafYCUxzIebs6mMagRfmCtSylwID5oKjWXsfEct_XEZXpRvfNwMjrTS92L3mHAlnLfkL7YziJwi8BFINwMYpiGgrt6ULB63rFnVBa4eU5erG0SPAWeip/s1600/leontaris.jpg.jpg" height="250" width="400" /></a></div>
<a name='more'></a><br />
<blockquote class="tr_bq">
Χεσμένες έχω τις υψιπετείς<br />
θεωρίες<br />
τα μεταδιδακτορικά στη σημειολογία<br />
τα Dasein, τα Vernunft/Verstand<br />
και τα λοιπά μπαρμπούτσαλα<br />
από εκκολαπτόμενους παπαγάλους<br />
ακαδημαϊκούς<br />
που δεν ξέρουν μήτε γιατί δούλευε<br />
χαμάλης ο Άρης Αλεξάδρου<br />
μήτε και πού μετέφρασε τους "Δαιμονισμένους"<br />
<br />
σε θέλω νύχτα<br />
να χτυπάει η φλέβα σου<br />
να κλαις με Λεοντάρη<br />
για τ' άδικα του κόσμου<br />
να μη σε πιάνει το μάτι τους<br />
ει δυνατόν ούτε το στόμα τους<br />
<br />
εν γη αλμυρά το δάκρυ σου<br />
πάντα με τους λησμονημένους</blockquote>
</blockquote>
</blockquote>
</blockquote>
<br />
</div>
Deadman Walkinghttp://www.blogger.com/profile/16005434341280497673noreply@blogger.com0