ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

  Η ανακοίνωση της επαναστατικής οργάνωσης "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς" σχετικά με την έκρηξη στα Πατήσια:

Το τελευταίο 24ωρο βρισκόμαστε σε μια πλήρη συναισθηματική αντίθεση...

Από την μία απέραντη θλίψη για το γεγονός του θανάτου του 15χρονου Αφγανού και τον τραυματισμό της αδερφής του και από την άλλη μέγιστη οργή για τα ρεπορτάζ των media που επιχειρούν να εμπλέξουν την οργάνωση μας σε αυτό το περιστατικό εντελώς αυθαίρετα και επιτηδευμένα. Δεν συνηθίζουμε να “ενοχλούμαστε” από τα τρομοσενάρια των media όμως η σοβαρότητα του γεγονότος μας αναγκάζει να τοποθετηθούμε δημόσια άμεσα χωρίς να συνδυάζεται με κάποια ενέργεια μας. Γι αυτό

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΕΥΘΥΣ ΕΞΑΡΧΗΣ ΟΤΙ Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΑΝ

Γνωρίζουμε ότι ο λόγος μας απέναντι στον λόγο της Αντιτρομοκρατικής δεν έχει την ίδια προβολή αφού τα media εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία “φωτογραφίζουν” και συκοφαντούν την οργάνωση μας και την δήθεν εμπλοκή μας στην έκρηξη στα Πατήσια.

Για αυτό απευθυνόμαστε σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ώστε να γίνει αντιληπτό το “βρώμικο” παιχνίδι που στήνεται.

Για όλα τα παραπάνω δηλώνουμε

Πρώτον - Όπως ήδη έχουμε γράψει στην προκήρυξη που ακολούθησε την επίθεση μας στην Εθνική Ασφαλιστική “ ...Ο χρόνος που δόθηκε για την εκκένωση του κτιρίου καθορίστηκε εν γνώση του πλήθους και των δυνάμεων που διαθέτει η αστυνομία στην γύρω περιοχή. Στο μέλλον ανάλογα με την γεωγραφική χωροταξία κάθε σημείου θα ορίζουμε το χρονικό περιθώριο. Στόχος μας είναι οι υλικές ζημιές και επισημαίνεται στην αστυνομία να πραγματοποιεί εγκαίρως την εκκένωση του εκάστοτε σημείου...”άρα θα ήταν αντιφατικό και ένοχα απερίσκεπτο να τοποθετήσουμε εκρηκτικό μηχανισμό σε πυκνοκατοικημένη περιοχή χωρίς να υπάρξει προειδοποιητικό τηλεφώνημα .

Δεύτερον – Στην περίπτωση που ισχύει το τηλεφώνημα στο ALTER το πρωί της ίδιας ημέρας θα ήταν εγκληματική αμέλεια να “εγκαταλείπαμε” τον εκρηκτικό μηχανισμό για δεκατέσσερις περίπου ώρες με ενδεχόμενο κίνδυνο έκρηξης με θύματα περαστικούς. ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΘΕΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΩΣ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ. Με απλά λόγια ούτε το ελάχιστο χρονικό περιθώριο των 6 λεπτών θα δίναμε γνωρίζοντας ότι είναι αδύνατο να εκκενωθεί μια περιοχή αλλά ούτε θα αφήναμε εκτεθειμένο ένα μηχανισμό χωρίς να πάμε εμείς οι ίδιοι με προσωπική μας έκθεση να τον περισυλλέξουμε. Είναι και αυτό ένα κομμάτι της ανάληψης ευθύνης των επιλογών μας.

Τρίτον – Είναι πάγια τακτική μας για να αποφεύγουμε τη δυσλειτουργία του εκάστοτε μηχανισμού, να τοποθετούμε πάντα δυο ρολόγια ( και όχι ένα όπως μέχρι στιγμής έχει διαρρεύσει από τα media) ώστε σε περίπτωση εμπλοκής του ενός να λειτουργήσει το εφεδρικό.

Τέταρτον – Πάντα τα προειδοποιητικά τηλεφωνήματα που παίρνουμε είναι τουλάχιστον σε δυο διαφορετικά καθεστωτικά μέσα για να αποφύγουμε οποιαδήποτε παρανόηση των τηλεφωνητών όπως και τυχών απόκρυψη της εκάστοτε προειδοποίησης κάτι το οποίο έχει συμβεί στο παρελθόν σε άλλες οργανώσεις. Επίσης υπάρχει πάντα πλήρης και αναλυτική περιγραφή όχι μόνο του στόχου που έχουμε τοποθετήσει τον μηχανισμό αλλά και αναφορά συγκεκριμένων δρόμων, το μέγεθος της ισχύς του μηχανισμού και οι κατάλληλες υποδείξεις αποκλεισμού και εκκένωσης κτιρίων (το ξενοδοχείο La Mirage στην ομόνοια στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, αποκλεισμός των δυο ρευμάτων κυκλοφορίας της Πέτρου Ράλλη και των παρακείμενων κτιρίων)

Πέμπτον – Στην περίπτωση της τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού στο σπίτι του αντιπροέδρου της Πακιστανικής Κοινότητας στα Πατήσια, έχοντας επίγνωση της περιοχής και της κινητικότητας μεταναστών προειδοποιήσαμε και δώσαμε περιθώριο 20 λεπτών στην αστυνομία χρησιμοποιώντας για αυτό το λόγο υλικό χαμηλής εκρηκτικότητας (αυτοσχέδια μαύρη πυρίτιδα) και όχι την εκρηκτική ύλη που τοποθετήσαμε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και στην Διεύθυνση Αλλοδαπών. Επίσης δεν ήταν τυχαία η τοποθέτηση του μηχανισμού στην εξώπορτα της πολυκατοικίας και όχι στο εσωτερικό της θέλοντας να αποφύγουμε σε κάθε περίπτωση τον πιθανό τραυματισμό των ενοίκων της. Τελειώνοντας εμείς δεν είμαστε ούτε δικαστές ούτε εισαγγελείς ή αστυνομικοί ρεπόρτερ για να καταφεύγουμε σε εύκολα και αβίαστα συμπεράσματα. Στο κάτω κάτω την αλήθεια για το τι συνέβη γνωρίζουν μονάχα οι φυσικοί αυτουργοί της κίνησης.

Στο ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ που ο συγκεκριμένος εκρηκτικός μηχανισμός τοποθετήθηκε από Επαναστατική Οργάνωση τότε η επαναστατική αξιοπρέπεια επιβάλει την δημόσια ανάληψη ευθύνης με την αντίστοιχη αυτοκριτική που θα ξεκαθαρίζει το τοπίο γιατί διαφορετικά η πολιτική ανωνυμία σαμποτάρει την επαναστατική κατεύθυνση και “χρεώνει” μια ολόκληρη στρατηγική του αντάρτικου πόλης.

Τα συμπεράσματα πολλά όπως και η υπενθύμιση πως εάν πρόκειται πράγματι για “τυφλό” χτύπημα τότε είναι συγκεκριμένος ο χώρος που βρίσκεται εκ δεξιών του κράτους και έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση σε τέτοιου είδους πρακτικές (Piazza Fontana, Ιταλία , εκρηκτικός μηχανισμός από παρακρατικούς ακροδεξιούς) κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες κοινωνικής έντασης.

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ...

ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΑΝΤΑΡΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΕΡΡΟΡΙΣΤΩΝ

ΦΡΑΞΙΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ 

Μερικές πληροφορίες σχετικά με το τραγικό αυτό περιστατικό μπορείτε να βρείτε εδώ 

Γιώργος Σεφέρης - Ο ΣΤΡΑΤΗΣ Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ

Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους~
πως να μιλήσεις με τους πεθαμένους.
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών~
γι' αυτό σωπαίνουν
ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν
παρά δήμων ονείρων, παρά δήμων ονείρων.

Αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω
κι α φωνάξω-
Οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή
σηκώνοντας ένα χεράκι μαβιού μωρού της Αραβίας
ή ακόμη τα πατήματα μιας χήνας στον αέρα.

Είναι βαρύ και δύσκολο, δε μου φτάνουν οι ζωντανοί~
πρώτα γιατί δε μιλούν, κι ύστερα
γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω.
Αλλιώς δε γίνεται, μόλις με πάρει ο ύπνος
οι σύντροφοι κόβουνε τους ασημένιους σπάγκους
και το φλασκί των ανέμων αδειάζει.
Το γεμίζω κι αδειάζει, το γεμίζω κι αδειάζει~
ξυπνώ
σαν το χρυσόψαρο κολυμπώντας
μέσα στα χάσματα της αστραπής,
κι ο αγέρας κι ο κατακλυσμός και τ' ανθρώπινα σώματα,
κι οι αγάπανθοι καρφωμένοι σαν τις σαϊτες της  μοίρας
στην αξεδίψαστη γης                                        
συγκλονισμένοι από σπασμωδικά νοήματα,
Θα 'λεγες είναι φορτωμένοι σ' ένα παμπάλαιο κάρο
κατρακυλώντας σε χαλασμένους δρόμους, σε παλιά καλντερίμια,
οι αγάπανθοι τ' ασφοδίλια των νέγρων:
Πώς να τη μάθω ετούτη τη Θρησκεία;            

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα
που την κεντρίζει
το σπέρμα του κορμιού καθώς τ' αλάτι.         
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο θεός ειναι το μακρινό ταξίδι~
εκείνο το σπίτι περιμένει
μ' ένα γαλάζιο καπνό
μ' ένα σκυλί γερασμένο
περιμένοντας για να ξεψυχήσει το γυρισμό.      
Μα πρέπει να μ' αρμηνέψουν οι πεθαμένοι~
είναι οι αγάπανθοι που τους κρατούν αμίλητους,
όπως τα βάθη της  Θάλασσας ή το νερό μες στο ποτήρι.
Κι οι σύντροφοι μένουν στα παλάτια της  Κίρκης~
ακριβέ μου Ελπήνωρ! Ηλίθιε, φτωχέ μου Ελπήνωρ!
Η, δεν τους βλέπεις;
-"Βοηθήστε μας!"-
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη.
          
Τράνσβααλ, 14 Γενάρη '42 

Ο Λάμπρος Φούντας ζει στις καρδιές μας

General Strike in Greece March 11, 2010

I'm sorry for the advertisment at the begining of the video but it is as it was uploaded by BBC.

Μπέρτολντ Μπρεχτ - Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε

Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε.

Απ' αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι.

Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο - το βλέπετε

μπροστά σας σ' άπλετο φως. Φρόντισαν

οι γονείς σας για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας

σε πέτρα. Γι' αυτό τίποτα δε χρειάζεται

να μάθεις. Έτσι όπως είσαι

εσύ μπορείς να μείνεις.

Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί

όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς,

τους ηγέτες σου έχεις, που σου λένε ακριβώς

τι έχεις να κάνεις για να πας καλά.

Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους

που ξέρουν τις αλήθειες που ισχύουνε

για όλους τους καιρούς

μα και τις συνταγές που πάντα βοηθάνε.

Μιας και για σένα γίνονται τόσο πολλά

δε χρειάζεται ούτε δαχτυλάκι να κουνήσεις.

Βέβαια, αν τα πράματα ήταν διαφορετικά

Η μάθηση θα 'τανε υποχρέωσή σου.

Για τη σφαγή της Κροστάνδης το 1921

 

Οι προλετάριοι κάθε χώρας θα πρέπει να οργανώνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το αίσχος που διαπράχθηκε ενάντια στους επαναστατημένους εργάτες και ναυτικούς

Η 7η Μαρτίου είναι μια οδυνηρή ημερομηνία για τους προλετάριους της αποκαλούμενης «Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών» που συμμετείχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την ημερομηνία στην Κροστάνδη.

Η επετειακή ανάμνηση της ημερομηνίας εκείνης είναι εξίσου επίπονη για τους προλετάριους όλων των χωρών, γιατί επαναφέρει τη μνήμη εκείνου που οι ελεύθεροι εργαζόμενοι και οι ναυτικοί της Κροστάνδης πιστοί στα ιδανικά της Ρώσικης Επανάστασης, απαίτησαν μέχρι θανάτου από τον Κόκκινο εκτελεστή τους - το «Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα» και το όργανό του, την «Σοβιετική» κυβέρνηση.

Η Κροστάνδη απαίτησε από τους δήμιους κρατιστές να δώσουν πίσω όλα όσα ανήκαν στους προλετάριους της πόλης και της επαρχίας, δεδομένου ότι αυτοί ήταν που είχαν πραγματοποιήσει την επανάσταση. Οι εξεγερμένοι της Κροστάνδης επέμειναν πάνω στην πρακτική εφαρμογή των ιδανικών της Οκτωβριανής Επανάστασης:

Ελεύθερα εκλεγμένα Σοβιέτ, ελευθερία του Λόγου και ελευθερία του Τύπου για τους εργάτες και τους αγρότες, τους αναρχικούς και τους αριστερούς Σοσιαλεπαναστάτες.

Το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα το θεώρησε αυτό αδιανόητη απειλή της θέσης που μονοπωλούσε στη χώρα και, αποκρύπτοντας το πρόσωπο του άνανδρου εκτελεστή πίσω από τη μάσκα του επαναστάτη και φίλου των εργαζομένων, αποκάλεσε τους ελεύθερους ναυτικούς και τους εργάτες της Κροστάνδης «αντεπαναστάτες» και έστειλε εναντίον τους δεκάδες χιλιάδες πειθήνιους μπράβους και σκλάβους: Chekists, Kursanty (μαθητευόμενοι αξιωματικοί του Κόκκινου στρατού σημείωση του Alexandre Skirda) και μέλη του Κόμματος, προκειμένου να σφαγιασθούν αυτοί οι πραγματικοί μαχητές και επαναστάτες - οι εξεγερμένοι της Κροστάνδης - που δεν είχαν κάνει τίποτα για το οποίο να μπορούν να κατακριθούν από τις επαναστατικές μάζες, ενώ το μόνο παράπτωμά τους ήταν να αισθάνονται προσβεβλημένοι από τα ψέματα και τη ανανδρία του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος που ποδοπατούσε τα δικαιώματα των προλεταρίων και της Επανάστασης.

Στις 7 Μαρτίου του 1921, στις 6:45 το απόγευμα, εξαπολύθηκε μια καταιγίδα πυρών πυροβολικού ενάντια στην Κροστάνδη. Όπως ήταν φυσικό και αναπόφευκτο, οι εξεγερμένοι της Κροστάνδης απάντησαν αμυνόμενοι, παλεύοντας, όχι μόνο για τις δικές τους διεκδικήσεις, αλλά και για λογαριασμό των άλλων προλεταρίων της χώρας που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα που κατέκτησαν με την Επανάσταση και ποδοπατήθηκαν αυθαίρετα από τις μπολσεβικικές αρχές.

Ο αγώνας τους βρήκε απήχηση από ολόκληρη την υποδουλωμένη Ρωσία, που στάθηκε έτοιμη να υποστηρίξει τη δίκαιη και ηρωική πάλη τους, αλλά ήταν δυστυχώς ανίκανη να τα καταφέρει, επειδή ήταν αφοπλισμένη, στυγνά εκμεταλλευόμενη και δέσμια της δουλείας από τις μονάδες καταστολής του Κόκκινου Στρατού και της Τσεκά, οι οποίες είχαν συνταχθεί με τρόπο ώστε να σπάσει το ελεύθερο πνεύμα και βούληση της χώρας.

Είναι δύσκολο να υπολογιστούν οι απώλειες που υπέστησαν οι υπερασπιστές της Κροστάνδης και η άβουλη μάζα του Κόκκινου Στρατού, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι έπεσαν πάνω από δέκα χιλιάδες νεκροί. Στην πλειοψηφία τους, ήταν εργαζόμενοι και αγρότες, οι ίδιοι οι άνθρωποι που το Κόμμα των ψευτών είχε χρησιμοποιήσει προκειμένου να αρπάξει την εξουσία, δίνοντάς τους ψεύτικες υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Τους είχε χρησιμοποιήσει επί χρόνια για την εξυπηρέτηση αποκλειστικά των κομματικών συμφερόντων του, ώστε να επεκταθεί και να περιχαρακωθεί η κυριαρχία του πάνω στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.

Ενάντια στην μπολσεβίκικη ολιγαρχία, η Κροστάνδη υπεράσπισε την ουσία του αγώνα των εργατών και των αγροτών στη Ρωσική Επανάσταση. Για τον ίδιο λόγο, οι ολιγαρχικοί εξολόθρευσαν τους εξεγερμένους της Κροστάνδης, κάποιους αμέσως μετά τη στρατιωτική νίκη, τους υπόλοιπους στα μπουντρούμια και στα κελιά που κληροδότησαν τα Τσαρικά και Αστικά καθεστώτα. Έτσι, η ημερομηνία της 7ης Μαρτίου εκλαμβάνεται σαν βαθιά οδυνηρή επέτειος για τους εργαζομένους όλων των χωρών.

Η επίπονη μνήμη των εξεγερμένων της Κροστάνδης που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης και των επιζώντων που αφέθηκαν για να σαπίσουν στις μπολσεβικικές φυλακές αναζωπυρώνεται σ’ αυτή την επέτειο, όχι μόνο για τους Ρώσους προλετάριους.

Αλλά αυτά τα θέματα δεν επιλύονται με θρήνους: εκτός από την επετειακή ανάμνηση της 7ης Μαρτίου, οι προλετάριοι κάθε χώρας θα πρέπει να οργανώνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε κάθε περιοχή για το αίσχος που διαπράχθηκε στην Κροστάνδη από το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα ενάντια στους επαναστατημένους εργάτες και ναυτικούς, και να απαιτήσουν την απελευθέρωση των επιζώντων που αργοπεθαίνουν στις μπολσεβίκικες φυλακές ή βρίσκονται υπό κράτηση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Φινλανδίας.

Νέστορας Μάχνο
Παρίσι, Μάρτιος 1926

* Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Delo Truda» N°10, Μάρτης 1926, pp. 3-4. Συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «The Struggle Against the State and other essays» by Nestor Makhno, σε επιμέλεια έκδοσης Alexandre Sirda και μετάφραση Paul Sharkey. Εκδόσεις AK Press. Στην ελληνική αυτή μετάφραση βρέθηκε στο αθηναϊκό Indymedia.

Tom Robbins - Skinny Legs and All

"When the sixth veil falls—and with a barefoot kid called Salome performing the ancient Levantine birth dance in a testosterone-bubbling New York bar, it might no longer be premature to speak of falling veils—when the sixth veil falls, the desensitizing, corrupting illusion of bullet-train history and its apocalyptic destination will surely dissolve.

Roland Abu Hadee once remarked that the reason that Jews habitually accom-plished more than Moslems, more than Christians, for that matter; the reason a Jew seldom hesitated to take on artistic, social, or commercial tasks that would frighten off, say, a possibly more qualified Gentile, was because the Jew wasn't betting all of his or her chips on the hereafter; Jews were boldly playing their hands, cashing their checks, here and now; they were going for it in their own lifetime because they had never been convinced, as a people, that the banks would be open in heaven.

The patent truth is that nobody, regardless of race, religion, or personal enlightenment, nobody knows whether or not there is an afterlife. Only the dead can say for sure, and they aren't talking. Energy never perishes, so the concept of reincarnation makes a certain amount of sense, but there's absolutely no proof, "memories" of "past lives" (genetic pot shards?) notwithstanding. Despite all absence of evidence, however, there thrives a popular and stern faith in the end of time and in the orchids or onions to be distributed at the finale; and that faith, that wishful—or fearful—thinking, constitutes a veil so thick, so sturdy that it's a wonder we can see to get out of bed in the morning. If nothing else, the sixth veil is an effective sun block. It may also be a shackle and a shroud.

As long as a population can be induced to believe in a supernatural hereafter, it can be oppressed and controlled. People will put up with all sorts of tyranny, poverty, and painful treatment if they're convinced that they'll eventually escape to some resort in the sky where lifeguards are superfluous and the pool never closes. Moreover, the faithful are usually willing to risk their skins in whatever military adventure their government may currently be promoting. When the sixth veil drops, there will be a definite shortage of cannon fodder.

Those in high places are not immune. While the afterlife concept renders the masses manageable, it renders their masters destructive. A world leader who's convinced that life is merely a trial for the more valuable and authentic afterlife is less hesitant to risk starting a nuclear holocaust. A politician or corporate executive who's expecting the Rapture to arrive on the next flight from Jerusalem is not going to worry much about polluting oceans or destroying forests. Why should he?

Thus, to emphasize the afterlife is to deny life. To concentrate on heaven is to create hell.

In their desperate longing to transcend the disorderliness, friction, and unpredictability that pesters life; in their desire for a fresh start in a tidy habitat, germ-free and secured by angels, religious multitudes are gambling the only life they may ever have on a dark horse in a race that has no finish line. Theirs is a death wish on a very grand scale, an eschatological extension of Kissinger's perverse logic—"In order to live forever, we must die as quickly as possible" —and if time doesn't run out soon, they're going to form a posse and run it out. Fortunately for them, they see signs everywhere that the end is near. Unfortunately, they're virtually the same signs that their ancestors saw millennia before them.

Meanwhile, the thermodynamic and cosmological forces that form the basis for "time" spiral merrily along without going anywhere very much. Just around. And around again. Order expanding into disorder contracting into order at a rate so incredibly slow that it bores and bewilders us to the extent that we have to invent psychological endings for it.

What the sixth veil conceals is not a blank clock but a relieved expression, the expression on our own faces as we meet ourselves coming from the opposite direction, free to enjoy the present at last because we are no longer fettered by the future that is history."

Download the book in PDF

Poetry Bar vol.II

 TRACKS: 

1. 16 Horsepower & Noir Desir - The Partisan (4:12)
2. A Perfect Circle - Imagine (4:48)
3. Billie Joe Armstrong (Green Day) - Life During Wartime (Acoustic) (2:13)
4. Billy Bragg - All You Facists You're Bound To Lose (3:04)
5. Chumbawamba - On the day the nazi died (1:22)
6. Bruce Springsteen - Blowin' In The Wind (1988-06-18) (3:37)
7. David Gilmour With Robert Wyatt - Comfortably Numb (7:14)
8. Johnny Cash - Redemption Song (Ft. Joe Strummer) (3:27)
9. The Nightwatchman - The Road I Must Travel (3:50)
10. Eddie Vedder & The Million Dollar Bashers - All Along The Watchtower (4:29)
11. Bruce Springsteen - The Ghost Of Tom Joad (ft. Tom Morello) (8:40)
12. Michael Franti & Spearhead - Remote Control (4:17)
13. Bruce Springsteen - Chimes Of Freedom (Live) (5:58)
14. Chumbawamba - Bella Ciao (3:39)
15. Mecano - Untitled (Mayakovski) (5:06)
16. Rodney Crowell - Ignorance Is The Enemy (4:48)
17. Serj Tankian - Sky Is Over (2:57)
18. Pink Floyd - Outside The Wall (1:43)

The second compilation of Poetry Bar Radio is here. A text with the lyrics of the songs is included.

Download and share freely. Profit kills Music.

Μπ. Μπρεχτ - Σε ζοφερούς Καιρούς

"Those for whom the taxes are destined demand sacrifice... those who lead the country into the abyss call ruling too difficult for ordinary men." Bertolt Brecht.

Σε ζοφερούς καιρούς, κατέφτασε ένας άνθρωπος της κυβέρνησης στο σπίτι ενός ανθρώπου, που "είχε μάθει να λέει όχι". Ο πράκτορας απαίτησε να του δοθούν το σπίτι και τα τρόφιμα τού ανθρώπου και τον ρώτησε: "Θα με υπηρετείς;" Ο άνθρωπος τον έβαλε στο κρεβάτι, τον σκέπασε με μια κουβέρτα, τον φύλαγε την ώρα που κοιμόταν και τον υπάκουε επί εφτά χρόνια. Αλλά ό,τι κι αν έκανε, ποτέ δεν είπε λέξη. Πέρασαν τα εφτά χρόνια, ο πράκτορας παραπάχυνε απ' το φαγητό, τον ύπνο και τις διαταγές που έδινε και πέθανε. Ο άνθρωπος τον τύλιξε στην φθαρμένη κουβέρτα, τον πέταξε έξω απ' το σπίτι, έπλυνε το κρεβάτι, άσπρισε τους τοίχους, έβγαλε στεναγμό ανακούφισης και αποκρίθηκε: "Όχι".

"Geschichten vom Herrn Keuner", Berlin 1930