Ο νοικοκυραίος

του "Anthropos Sfentonixomanolix"

Είν’ ωραίος, είν’ ωραίος
Πονηρός σαν αρουραίος
Με το μάτι του ν’ αστράφτει
Κι ότι βρει σιμά τ’ αδράχνει.

Πατριώτης και  πιστός,
Καθωσπρέπει σαν αστός.
Με τη χούντα πήρε σπίτι
Και του-του με τη  Νου Δού.

Ο Αντρέας με ρουσφέτι,
Τονε βγάζει στο κουρμπέτι.
Έμαθε τη ψήφο να πουλά
και να γλύφει αφεντικά.

Ο Σημίτης τον  μπριζώνει
στο Παζάρι όλα τα χώνει.
Μπήκαμε και στο ευρώ,
Μύγας κώλο να μη βρώ.

Ήρθε κι η Ολυμπιάδα
Και εχέστηκ’ η φοράδα,
Τι αλώνι τι σαλόνι,
Η ξιπασιά να μεγαλώνει.

Πάνω απ’ όλα η πατρίς!
Να ‘μαστε καλά εμείς!
Η ρεμούλα  να  κυλά,
Να χοντραίνει η κοιλιά.

Να βοηθήσει ο Θεός
ν΄αυγατίσουμε το βιός.
Το πρωί στην εκκλησία
Και το βράδυ στα πορνεία,

Στα σκυλάδικα συχνάζει
Και χυδαία διασκεδάζει.
Είν’ αυτός και είν’ ωραίος!
Σοβαρός!...Νοικοκυραίος…

Τρέμει αυτή την «Ανομία»
Ψάχνει να βρει σωτηρία.
Κάλλιο τη χρεωκοπία ,
Παρά  να χει Αναρχία

Τρέμει αυτή την «Ανομία»
Ζήτω η Αστυνομία!
Για όλα φταίν’ οι μετανάστες
Που μας πήραν τις δουλειές.

Θέλουνε κι αυτοί να ζήσουν,
Ρε δε πάνε να ψοφήσουν;
Την Αυγή τηνε Χρυσίζει
Τη καρδιά του τη βρωμίζει

Οι ναζί να ναι καλά
Να χοντραίνει τη κοιλιά.
Κι όταν δει πως τον βολεύει,
Πάλι πρόβλημα κανένα.

Και το ζόρι του θεού,
Έ!...γίνεται και Συριζαίος.
Ένας είναι ο εχθρός,
Ο άπλυτος αναρχικός,
που δε σκύβει το κεφάλι
να γενεί νοικοκυραίος,
καθωσπρέπει σα κι αυτόν….
Ο σωστός Νοικοκυραίος,
είναι ο κυρ Παντελής…
δουλικός και φρικαλέος....

Ποιητής εκ του προχείρου ,είμ εγώ ο Sfentonix , και δεν έχω τη μορφή του χοίρου…