Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν

“Αν τη ζωή μας κυκλώνει ο θάνατος, τη διανοητική μας υγεία γυροφέρνει η παραφροσύνη. Στην τρέλα, ο άνθρωπος νοιώθει πώς δεν έχει να επιστρέψει πουθενά. Δεν είναι πια. Ήταν.”

“Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν” του Σταύρου Ψυλλάκη είναι μια βραβευμένη ταινία-ντοκιμαντέρ με πρωταγωνιστές τους ασθενείς του Ψυχιατρείου Χανίων.

Με λίγα λόγια…
Η ταινία, μέσα από τον παράλληλο λόγο των δυο ομάδων, προσπαθεί να ακούσει το λόγο της τρέλας, κάτω από το χαώδες παραλήρημά της, κρούστα μιας βαθιάς θάλασσας. Προσπαθεί να δει τη δραματική σύγκρουση του ανθρώπου με την τρέλα, στη βαθύτατη απόγνωση και απόλυτη αμφιβολία για κάθε όψη του είναι που εμπεριέχει.

 

Ψυχιατρείο Χανίων: Μια ομάδα ασθενών φιλοξενεί τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ στην «Εκκλησία του Δήμου», το χώρο που καθημερινά συναλλάσσονται και συνομιλούν, εκεί που άλλος ζητάει κατοστάρικο κι άλλος ζητάει λόγο. Στο χώρο που καθημερινά διαχειρίζονται την ομορφιά τους και τη σχέση τους καλά.

Μια άλλη ομάδα, πρώην χρόνιων ασθενών, εκτός Ψυχιατρείου πλέον, βιώνει μια επίπονη διαδικασία κοινωνικής επανένταξης και αποτολμά, στο πλαίσιο διεθνών ανταλλαγών, ένα εβδομαδιαίο ταξίδι στη Δανία.

Robert O. Paxton - Η Ανατομία του Φασισμού

Aνατυπώθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος «Η Ανατομία του Φασισμού» του ιστορικού Robert O. Paxton, ο οποίος θεωρείται από τους σημαντικότερους εν ζωή ιστορικούς για την Ευρώπη την περίοδο του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκόσμιου πολέμου, µε εξειδίκευση σε ζητήματα φασισμού.

Ο φασισμός αποτελεί μία πολυσήμαντη έννοια στην οποία εστιάζουν την προβληματική τους ένα πλήθος διανοητών. Ο φασισμός παραμένει η πηγή του κακού τόσο στον λαϊκό όσο και στον πολιτικό πολιτισμό. Προκαλεί ρίγη φόβου, πολιτικής, κοινωνικής και συναισθηματικής αναστάτωσης.

Ο Robert O. Paxton προσεγγίζει την έννοια του φασισμού μέσω ενός συνόλου γραπτών που προέρχονται από την πολιτική, την ιστορία, τη φιλοσοφία, την κοινωνιολογία και την ψυχολογία. Δίνει έμφαση στα βασικά στοιχεία που οδήγησαν στη γένεση και στην άνοδο του φασισμού:

• Ο φασισμός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός μόνο μέσα από την ιδεολογία του. Πρέπει να εξεταστεί και στην πράξη.

• Η πρακτική του φασισμού απαιτεί τη συνεργασία και την υποστήριξη των πλέον ισχυρών και συντηρητικών στοιχείων της κάθε κοινωνίας.

• Επειδή ο φασισμός είναι συντηρητικός, απαιτεί κάτι περισσότερο από τη βία, τον τρόμο και τον εκφοβισμό. Δημιουργεί το κακό μέσα από την κάλυψη του καλού και του συμβατικού.

• Επομένως, το κακό του φασισμού δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο όταν πλέον είναι αργά.

Η Ανατομία του Φασισμού χρησιμοποιεί πληροφοριακό υλικό από το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ιστορίας. Οδηγεί τον αναγνώστη, ακόμα κι αν δεν είναι εξοικειωμένος με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, στην κατανόηση ενός ιδιόμορφου και πολύμορφου κατασκευάσματος που θέλει να αποκαλείται πολιτικό σύστημα.

Επίτιµος καθηγητής Κοινωνικών Επιστηµών στο τµήµα Ιστορίας του Πανεπιστηµίου Κολούµπια σήµερα, ο Ρόµπερτ Ο. Πάξτον γεννήθηκε το 1932 στο Λέξινγκτον της Βιρτζίνια. Θεωρείται από τους σημαντικότερους εν ζωή ιστορικούς για την Ευρώπη την περίοδο του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκόσμιου πολέμου, µε εξειδίκευση σε ζητήματα φασισμού, καθώς και αυθεντία στην περίοδο της Γαλλίας επί Βισύ. Πρώτος υποστήριξε ότι η συνεργασία της γαλλικής κυβέρνησης του Βισύ µε τον Χίτλερ ήταν εκούσια και όχι αποτέλεσμα ναζιστικών πιέσεων όπως πιστευόταν αρχικά. Στο έργο του αποδεικνύει ότι στη μεσοπολεμική Ευρώπη Συντηρητικοί και Φιλελεύθεροι στήριξαν έμπρακτα τους φασίστες, μπροστά στον κίνδυνο του µπολσεβικισµού. Τον Απρίλιο του 2009 τιμήθηκε µε το γαλλικό βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής. Είναι µέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.

ΙΝFO:
Eκδόσεις Κέδρος
Μετάφραση: Κατερίνα Χαλμούκου
Μελέτη, ISBN: 978-960-04-3162-9, σελ. 432, τιμή: 18,34 €, Ιανουάριος 2013
Τίτλος πρωτοτύπου: «The Anatomy of Fascism»

Αριστερό χιούμορ σε καρκινικό φόντο

Δεν του έφτανε το ότι πετάχτηκε όπως τόσοι και τόσοι Έλληνες νεολαίοι στην ανεργία, όταν αυτό συνέφερε την εταιρεία που εργαζόταν, χωρίς να του πληρώσουν την οφειλόμενη αποζημίωση για την απόλυση και αφού κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις κατέστρεψαν ό,τι ίχνος εργατικού δικαιώματος υπήρχε, για να μπορούν οι καπιταλιστές να καλύπτουν «νόμιμα» τη βαρβαρότητά τους· δεν του έφτανε το νεοναζιστικό καρκίνωμα που πλήττει τη ζωή μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια με τις διάφορες νόμιμες και παράνομες, μα πάντοτε νοσηρές και αιματηρές εκφάνσεις του· ήρθε κι ο καρκίνος αυτοπροσώπως, αυτός ο φασίστας των ασθενειών, με τη μορφή του λεμφώματος non Hodgkin, για να τον πλήξει αρχικά στο θώρακα κι ύστερα ν’ απλωθεί για ν’ αποικίσει ναζιστικώ δικαιώματι το κεφάλι, τις κλείδες και το στέρνο του. Κι αυτά σε εποχή που οι συγκυβερνήσεις, μαζί με την καταστροφή των εργατικών δικαιωμάτων έχουν μετατρέψει  το Σύστημα Υγείας σε σύστημα Θανάτου.

Μιλώ για τον George Kant, τον πολυαγαπημένο μου αριστερό των χαμηλών τόνων, του σπάνιου χιούμορ και της ποιοτικής ροκ δημιουργίας (μπορείτε ν’ ακούσετε και να κατεβάσετε κομμάτια απ’ το δίσκο του «ΤUG – Άλλη μια μέρα τοξική», στο πόρταλ του http://www.georgekant.com), έχω μιλήσει εδώ και καιρό, σε παλαιότερη ανάρτηση, μεταφέροντας ένα μικρό απόσπασμα από κάποιο διάλογο που είχαμε σχετικά με το νεοναζιστικό καρκίνωμα και την «νομιμότητά» του. Κι είχα υπαινιχτεί τότε την πολύ δύσκολη φάση της υγείας του, χωρίς να αναφέρω τίποτε για τον καρκίνο που τον βασάνιζε και συνεχίζει να τον τυραννάει. 

Τώρα, όμως, που αποφάσισε ο ίδιος να δημοσιοποιήσει με μια σειρά κειμένων την προσωπική του οδύσσεια και τον  διαρκή αγώνα που δίνει με τον καρκίνο non Hodgkin, αποφάσισα κι εγώ να μεταφέρω δυο αποσπάσματα απ’ τις αφηγήσεις του, χαρακτηριστικά του ιδιαίτερου χιούμορ που διαθέτει και που δεν τον εγκατέλειψε όλο αυτό τον καιρό που υποφέρει και συνεχίζει να αγωνίζεται. Θα σας πω μόνο ότι αμέσως μετά την πρώτη επέμβαση στην Θωρακοχειρουργική του Σωτηρία,  το αριστερό του χέρι είχε πρηστεί σε τρομακτικό βαθμό, όπως είχε παραμορφωθεί κι ολόκληρη η άνω αριστερή του πλευρά· και στην κατάσταση αυτή μπήκε στην Αιματολογική του Σωτηρία:

«Μετά και τα πρηξίματα λοιπόν και αφού κατάφερα μέσα σε 10 μέρες να βγάλω τους σωλήνες και να λειτουργώ κανονικά χωρίς πόνους πλέον, με στείλανε άμεσα για νοσηλεία και χημειοθεραπείες στην αιματολογική κλινική του Σωτηρία. Μάλιστα για το χέρι με καλέσανε να είμαι δείγμα προς φοιτητές, και πήγα σε ένα αμφιθέατρο εκεί μέσα και με ρωτάγανε για να καταλάβουν και καλά τι είχα, και έβγαζα πουκάμισα, έλεγα ότι το χέρι είναι έτσι γιατί πάω γυμναστήριο αλλά γυμνάζω μόνο την αριστερή μου μεριά γιατί είμαι αριστερός και κάτι τέτοια. Ήταν δυο που γελάσανε πολύ πάντως. Οι άλλοι μάλλον θεωρήσανε ότι έχω σχιζοφρένεια και όχι Λέμφωμα.»

Κι ας παραθέσω άλλο ένα απόσπασμα από την τελευταία του ανάρτηση:

«Εισαγωγή, λοιπόν, για άλλον έναν ολόκληρο και παραπάνω μήνα στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Τελικά, με τόσο Λαϊκό, εγώ Κιάμο έπρεπε να ακούω και όχι pearl jam. Η rice είχε και ένα φάρμακο που λέγεται «πλατίνα». Κλασικά ρωτούσα ερωτήσεις σημαντικές τις νοσοκόμες για το αν θα ξυπνήσω με μαλλί πλατίνα ή αν το επόμενο μου cd θα γίνει πλατινένιο, αν την πλατίνα την έπαιρνε και ποτέ ο Μισέλ Πλατινί και αν έχει να κάνει με την πλάτη. Κάπου εκεί μου άρχισαν οι νοσηλεύτριες τα αναλγητικά πόνου τύπου tramal, μάλλον για να βγάζω τον σκασμό.»

Όπως συμβαίνει συνήθως με τα αποσπάσματα, έτσι και μ’ αυτά, αν τα διαβάσει κανείς εκτός του καρκινικού πλαισίου των συμφραζομένων, είναι πολύ εύκολο να παρερμηνεύσει  τον χαρακτήρα των δραματικών αφηγήσεων του Γιώργου. Γι’ αυτό, σαν συντροφική παραίνεση, διαβάστε οι ίδιοι ολόκληρα τα κείμενά του στο http://www.georgekant.com, κι όσοι μπορέσετε επικοινωνήστε μαζί του ή γράψτε κάποια σχόλια, για να του δώσετε κουράγιο. Και το αξίζει όσο δεν φαντάζεστε, και το χρειάζεται.

[Συντροφική παράκληση: Όλοι όσοι αναδημοσίευσαν και αναδημοσιεύουν κείμενά μου στα blogs και στα portals τους, αλλά και όλοι όσοι ευαρεστηθούν και διαθέτουν ανάλογα μέσα, παρακαλούνται να αναδημοσιεύσουν κι αυτό το κείμενο, καθώς και όσα απ’ τα κείμενα του George Kant κρίνουν οι ίδιοι δημοσιεύσιμα, ώστε να γίνει γνωστή η περίπτωσή του όσο το δυνατόν ευρύτερα. Με την πεποίθηση ότι δεν πρόκειται για μια «ατομική» περίπτωση, αλλά για «αντιπροσωπευτική» των καταστάσεων που ζουν  όσοι είχαν την ατυχία να αρρωστήσουν σοβαρά και να εμπλακούν αυτή την εποχή στο Κρατικό Σύστημα Θανάτου που, κατ’ ευφημισμόν, ονομάζεται «Σύστημα Υγείας».]

Ο Άπατρις της Πάτρας


Επίσης, η σχολή SAE της οποίας ο Γιώργος Κανταρτζόπουλος (όπως είναι το κανονικό όνομά του) ήταν απόφοιτος,  διοργανώνει μουσική εκδήλωση   με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τις θεραπείες του Γιώργου.

Την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου,  στο Six Dogs (6-8 Aβραμιώτου, Μοναστηράκι),

Το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ,
ενώ στον εξωτερικό χώρο του Six Dogs θα υπάρχει η δυνατότητα επιπλέον οικονομικής υποστήριξης για όποιον επιθυμεί.

Θα εμφανιστούν ζωντανά η SAE Student Band καθώς και τα ταλαντούχα πιτσιρίκια Music Virus από το Μουσικό Σχολείο Αλίμου.

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00,
η συναυλία ξεκινάει στις 21:30
και τελειώνει στις 23:30.

Και μην ξεχνάτε πως η οικονομική βοήθεια είναι αυτό που έχει πραγματική σημασία αυτή τη στιγμή.

Ολόκληρη την ανακοίνωση της σχολής  SAE μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Steven Wilson - The Raven That Refused To Sing

Directed by Jess Cope and Simon Cartwright