Να επιχειρηματολογείς για τα αυτονόητα. Να κοινοποιείς τα χιλιοειπωμένα.
(...Πες μου ξανά για Παλαιστίνη, Ουκρανία, Συρία, Τσετσενία, Ν. Αφρική... # Μαρτινίκα, Γουαδελούπη, Νέα Καληδονία...
...Σπάσ' τα και ξαναρίχ' τα εκείνα τα «άλλο τα μουντιάλ των πολυεθνικών κι άλλο η χαρά του παιχνιδιού» --- «άλλο το γήπεδο της ομάδας και άλλο οι επιχειρήσεις των μαφιόζων της μέρας και της νύχτας»...
...Κάνε μου ξεβράκωμα δίκην ανατομίας την ανάγκη για δουλειά και την εναντίωση στη μισθωτή σκλαβιά.)
Κι ας γονατίζεις όχι μόνο για να πάρεις πέτρα, αλλά και γιατί κουράζεσαι.
Κι ας σε λένε δοσίλογο όταν φοράς κουκούλα, κι ας ματαβγαίνεις εσύ ξεσκούφωτος μπας και γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς.
[Και:
Να μη σχεδιάζεις γραμμές για να μοιράσεις τα αξεχώριστα. Να μη φτιάχνεις θρησκεία το δικαίωμα στη ζωή με όρους επίθεσης και άμυνας. Να μην ορίζεις το θάνατο των άλλων σε δίκαιο και άδικο.
Να μην κρατάς ισορροπίες με όλους και όλα για να κρατήσεις ανοιχτό το μαυραγορίτικο κόμμα - γκρουπούσκουλο - μαγαζί σου.
Να μην είσαι «σκασίλα μου για όλα και κοιτάω την πάρτη μου».
Να μην κάνεις «σκονάκι» τα λόγια και τα τραγούδια των άλλων -όποιων «άλλων» σε βολεύει- σε καφετέριες και μπαράκια, σε πληκτρολόγια και σε κρεβάτια.]
Πολύ μπλα μπλα, ν-εαυτέ μου. Όπου κι αν είσαι δράσε και σκάσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου