Τα «λιθαράκια» που φεύγουν

Γελοιογραφία του Μποστ από την «Ελευθερία» της 14ης Ιουλίου 1963. Αξίζει να προσέξει κανείς τον έξοχο τρόπο με τον οποίο αποδίδει ο Μποστ τα πρόσωπα των δύο πρωταγωνιστών αλλά και τα κατά συρροή λογοπαίγνια, όπως το Pipinelson (Nelson, στην πλατεία Τραφάλγκαρ γίνονταν οι διαδηλώσεις) και το «τοποτηρητής που πίνει το πικρόν τοποτήριον του ίνου», καθώς παίζει με τον Ίνο και τον Οίνο. Ο «πρίνκιψ Κάρολος» είναι ο σημερινός ακόμα διάδοχος. Τότε ήταν 14χρονος και είχε δημιουργήσει σκάνδαλο επειδή μπήκε σε ένα μπαρ και παράγγειλε και ήπιε κονιάκ.

Η Μπέτυ Αμπατιέλου πέθανε σήμερα σε ηλικία 94 χρονών. Γεννήθηκε στη Νότια Ουαλία τον Οκτώβριο του 1917. Το 1939 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μ. Βρετανίας και το 1944 παντρεύτηκε τον ναυτεργάτη, στέλεχος του ΚΚΕ, Αντώνη Αμπατιέλο. Ήρθε στην Ελλάδα και έγινε μέλος του ΚΚΕ.

(http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=318655)

Μπέτυ Αμπατιέλου και Φρειδερίκη, ένα χαστούκι(;) στο Λονδίνο

(από το ιστολόγιο http://www.sarantakos.com/asteia/mpost/ampatielou.html )

Ο ναυτεργάτης Αντώνης Αμπατιέλος, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΕΝΟ, της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, στον πόλεμο έχει αναλάβει να οργανώσει τη συμβολή των ελλήνων ναυτεργατών στην αντιφασιστική πολεμική προσπάθεια. Έδρα του έχει το Κάρντιφ, το μεγάλο λιμάνι της Ουαλίας, και εκεί γνωρίζεται με την Ουαλή δασκάλα Μπέτυ Μπάρτλετ, στέλεχος του Κ.Κ. Μεγάλης Βρετανίας. Παντρεύονται και έρχονται στην Ελλάδα. Το 1947 ο Αμπατιέλος καταδικάζεται σε θάνατο. Χάρη στην κινητοποίηση της ΟΕΝΟ και τη διεθνή εκστρατεία της Μπέτυς Αμπατιέλου, η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια. Αργότερα, το 1958, από την Μπέτυ αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια και το διαβατήριο και, ουσιαστικά, η δυνατότητα να επισκέπτεται το σύζυγό της.

Στην Αγγλία, η Μπέτυ Αμπατιέλου αποδύεται σε αγώνα για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. Γράφει φυλλάδια, κινητοποιεί βουλευτές της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος και παράλληλα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία επίσημης επίσκεψης στο Λονδίνο για να θέτει το θέμα όχι μόνο του «Τόνυ», όπως είναι γνωστός στην Αγγλία ο Αντώνης Αμπατιέλος, αλλά και όλων των πολιτικών κρατουμένων.

Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 1961, όταν ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Αβέρωφ επισκέπτονται επίσημα το Λονδίνο, τους υποδέχεται στο σταθμό της Βικτόριας διαδήλωση Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων της παροικίας του Λονδίνου. Ανάμεσά τους η Μπέτυ Αμπατιέλου, που φωνάζει στον Καραμανλή να αποφυλακίσει τον σύζυγό της και τελικά συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αγγλικές εφημερίδες αφιερώνουν στην υπόθεση Αμπατιέλου περισσότερο χώρο απ' ό,τι στις καθαυτό συνομιλίες του Καραμανλή. Γράφουν ότι ο Αμπατιέλος στον πόλεμο είχε στρατολογήσει χιλιάδες ναυτικούς για τη συμμαχική εμπορική ναυτιλία και είχε γι’ αυτό δεχτεί τις επίσημες ευχαριστίες της βρετανικής κυβέρνησης. Το απτό όφελος είναι ότι η Μπέτυ Αμπατιέλου παίρνει την άδεια να επισκεφθεί την Ελλάδα και τις φυλακές Αίγινας όπου είναι φυλακισμένος ο άντρας της. Η επίσκεψη γίνεται αμέσως μετά, στα τέλη Φεβρουαρίου. Η Μπέτυ δηλώνει αισιόδοξη για την προοπτική αποφυλάκισης, είτε με ανήκεστο βλάβη είτε με χάρη, αλλά τον Μάρτιο το Συμβούλιο Χαρίτων απορρίπτει κατά πλειοψηφία την αίτηση Αμπατιέλου.

Φρειδερίκη

Τον Απρίλιο του 1963 η βασίλισσα Φρειδερίκη επισκέπτεται το Λονδίνο, χωρίς τον βασιλιά Παύλο αλλά με τον διάδοχο Κωνσταντίνο και διάφορες πριγκίπισσες, για να παρευρεθεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ, εξαδέλφης της Ελισάβετ της Αγγλίας. Το Σάββατο 20 Απριλίου, τη μέρα της άφιξής της, καθώς η Φρειδερίκη βγαίνει από το ξενοδοχείο Κλάριτζες, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μπέτυ Αμπατιέλου, που συνοδεύεται από ομάδα κυπρίων διαδηλωτών και θέλει να συναντήσει την Φρειδερίκη για να της παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της. Λέγεται ότι όταν η Φρειδερίκη αρνήθηκε να της μιλήσει, η Αμπατιέλου τη χαστούκισε, αν και αυτό το αρνήθηκε μερικές μέρες αργότερα σε συνέντευξή της στη βρετανική τηλεόραση. Οι εφημερίδες κάνουν λόγο για "περίπτυξη". (Όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιω. Πασαλίδης ρώτησε αργότερα την Μπέτυ Αμπατιέλου αν πράγματι χαστούκισε τη Φρειδερίκη, κι όταν εκείνη επανέλαβε πως όχι, ο Πασαλίδης τη συμβούλεψε: "Μη λες ότι δεν τη χτύπησες. Ο λαός θέλει να λες ότι τη χτύπησες".)

Πάντως η Φρειδερίκη μαζί με την πριγκίπισσα Ειρήνη προσπάθησαν να διαφύγουν ενώ ο αστυνομικός συνοδός τους είχε εξουδετερωθεί από τους διαδηλωτές, και έστριψαν σε μια πάροδο που όμως ήταν αδιέξοδο –έντρομη, η Φρειδερίκη αναγκάστηκε να χτυπήσει το κουδούνι της πρώτης πόρτας που βρήκε μπροστά της και να ζητήσει από την έκπληκτη κυρία που έμενε στο σπίτι αυτό, μια αμερικανίδα ηθοποιό, να τους επιτρέψει την είσοδο μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί να τις παραλάβουν.

Οι επόμενες μέρες της Φρειδερίκης δεν ήταν καλύτερες. Στις μετακινήσεις της έβρισκε μπροστά της διαδηλωτές. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Ελευθερίας: Πολιορκείται συνεχώς η βασίλισσα εν Λονδίνω. Την Κυριακή 21/4 η εφημερίδα Σάντεϊ Εξπρές δημοσιεύει βιαιότατο άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη καλεσμένη τη Φρειδερίκη.

Την ίδια μέρα μαίνεται στην Αθήνα η… μάχη του Μαραθώνα. Η κυβέρνηση έχει απαγορέψει τη Μαραθώνια πορεία ειρήνης και η Αττική αστυνομοκρατείται και γίνονται επεισόδια και πολλές συλλήψεις. Τη σύλληψη δεν τη γλιτώνουν ούτε οι διάσημοι. Για παράδειγμα, διαβάζουμε στην εφημερίδα ότι "Περί την 8ην π.μ. συνελήφθησαν οδηγηθέντες εις την σχολήν Αστυνόμων, όπου και παρέμειναν μέχρι της 8ης μ.μ.ο μουσικοσυνθέτης κ. Μίκης Θεοδωράκης, ο ζωγράφος κ. Μίνως Αργυράκης και η σύζυγός του. Ούτοι συνελήφθησαν ενώ εβάδιζον επί του δεξιού πεζοδρομίου της Λεωφόρου Κηφισίας, έξωθι του κινηματογράφου 'Άνεσις'. Ολίγον αργότερον συνελήφθησαν εντός ταξί επί της λεωφόρου Κηφισίας ο ηθοποιός κ. Α. Αλεξανδράκης και η σύζυγός του κ. Αλίκη Γεωργούλη". Και Άγγλοι ειρηνιστές που έχουν έρθει για την πορεία, με επικεφαλής τον φιλόσοφο Μπέρτραντ Ράσελ, συλλαμβάνονται και απελαύνονται.

Μόνο ο βουλευτής Πειραιώς της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης φτάνει στον Τύμβο του Μαραθώνα με το αυτοκίνητό του, συνοδευόμενος από τη γυναίκα του και τον κύπριο ποιητή Τεύκρο Ανθία. Επικαλούμενος τη βουλευτική του ιδιότητα διαπερνά τον αστυνομικό κλοιό, ξεδιπλώνει πανό με το σήμα της ειρήνης και την επιγραφή ΕΛΛΑΣ, και οδοιπορεί μόνος του! Αιφνιδιασμένοι, οι αστυνομικοί δεν αντιδρούν, μερικά όμως χιλιόμετρα αργότερα, όταν ο Λαμπράκης θέλησε να καταθέσει στεφάνι στον τάφο των εκτελεσμένων από τους Γερμανούς στο Χαρβάτι, η αστυνομική δύναμη που έχει εν τω μεταξύ πάρει εντολές, τον συλλαμβάνει.

Νέα επεισόδια γίνονται στις 22/4 και η Φρειδερίκη αναγκάζεται να βγει από μια πλαϊνή πόρτα του ξενοδοχείου της. Μεταβαίνει για τριήμερο στον πύργο του Ουίνδσορ. Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι χλιαρή σε σχέση με τα επεισόδια του Λονδίνου, αφού προβαίνει απλώς σε φιλική διαμαρτυρία προς την αγγλική κυβέρνηση. Την Τετάρτη 24/4 αθωώνεται από βρετανικό δικαστήριο ένας 16χρονος Κύπριος ο οποίος είχε προσαχθεί με κατηγορία την εξύβριση της Φρειδερίκης κατά τα επεισόδια του Σαββάτου. Σε μια χώρα όπου υπάρχει ελευθερία λόγου, οι πράξεις του κατηγορουμένου δεν συνιστούν αδίκημα, λέει ο δικαστής. Τα επεισόδια συζητιώνται στη Βουλή, όπου ο Στ. Στεφανόπουλος, εκπρόσωπος της Ένωσης Κέντρου, αποδοκιμάζει τις χυδαίες και αναρχικές εκδηλώσεις του Λονδίνου και επικρίνει σφοδρά την κυβέρνηση, ότι δεν προστάτευσε τη βασίλισσα αν και είχε πληροφορίες ότι θα γίνονταν επεισόδια. Η Φρειδερίκη αρνείται να επισπεύσει την επιστροφή της.

Η Φρειδερίκη επιστρέφει στο ξενοδοχείο Κλάριτζες στις 25/4 και οι εφημερίδες αναφέρουν φήμες ότι η Μπέτυ Αμπατιέλου θα διανυκτερεύσει έξω από το ξενοδοχείο θέλοντας να συναντηθεί οπωσδήποτε με τη Φρειδερίκη, από την οποία έχει ζητήσει επισήμως ακρόαση· ενώ γίνονται και σκέψεις να αναβληθεί το ήδη προγραμματισμένο για το καλοκαίρι επίσημο ταξίδι του βασιλικού ζεύγους στο Λονδίνο.

Πράγματι, τη νύχτα της Παρασκευής 26/4 προς Σάββατο, η Μπέτυ Αμπατιέλου οργανώνει "αγρυπνία διαμαρτυρίας" έξω από το ξενοδοχείο μαζί με αριστερούς Ελληνοκύπριους του Λονδίνου. Η Φρειδερίκη αναγκάζεται και πάλι να χρησιμοποιήσει μια πλαϊνή είσοδο για να τους αποφύγει. Λεπτομέρεια: επειδή ο νόμος απαγορεύει την καθιστική διαμαρτυρία στο οδόστρωμα, όχι όμως την πορεία, οι διαδηλωτές περνούν τη νύχτα βηματίζοντας συνεχώς πάνω-κάτω σε λίγα μέτρα του δρόμου, δήθεν ότι κάνουν πορεία.

Το Σάββατο ο βρετανός υπουργός εξωτερικών λόρδος Χιουμ δίνει στη δημοσιότητα επιστολή προς τη βασίλισσα Φρειδερίκη στην οποία εκφράζει τη λύπη του για τα επεισόδια Η επιστολή έχει το αποτέλεσμα να εντείνει τις διαμαρτυρίες της αγγλικής κοινής γνώμης, κι έτσι τη νύχτα του Σαββάτου προστίθενται στην αγρυπνία και τέσσερεις βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, ενώ ο Τύπος παραλληλίζει την Ελλάδα των πολιτικών κρατουμένων με την Ισπανία του Φράνκο (είναι νωπή η εκτέλεση, στις 20 Απριλίου, του κομμουνιστή Χουλιάν Γκριμάου ύστερα από δίκη-παρωδία).

Μπέτυ και Ασημίνα Αμπατιέλου το 1961

Η Μπέτυ Αμπατιέλου εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων της αγγλικής τηλεόρασης, όπου αρνείται ότι χαστούκισε τη Φρειδερίκη, ενώ φτάνει από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Την Κυριακή 28/4 επισκέπτεται μαζί με την Αμπατιέλου το ξενοδοχείο Κλάριτζες. Ο Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης. Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς, αλλά η βασίλισσα. Η Φρειδερίκη λέγεται ότι ενοχλήθηκε τρομερά από την παρέμβαση Λαμπράκη και είπε, “Δεν θα με απαλλάξει κανείς από αυτόν;” όπως έγραψε ο γραμματέας των ανακτόρων Γεράσιμος Τσιγάντες.

Η Φρειδερίκη επιστρέφει στις 30 Απριλίου, ενώ τις επόμενες μέρες το θέμα συζητιέται στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, όπου η εργατική αντιπολίτευση καυτηριάζει την εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας.

Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σε αφήγησή του ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης τού είχε εκμυστηρευτεί ότι “κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή να τον στραπατσάρουν…”

Ο Λαμπράκης χαροπαλεύει επί μέρες, αλλά χάνει τη μάχη στις 27 Μαΐου. Η κηδεία του γίνεται πάνδημη την επόμενη μέρα· την ίδια μέρα στο Λονδίνο γίνεται διαδήλωση, όπου μιλάει και η Μπέτυ Αμπατιέλου, ενώ ο Μπέρτραντ Ράσσελ εκφράζει την ευχή ότι το βασιλικό ταξίδι θα ματαιωθεί. Η "Επιτροπή των 100" ήδη αναγγέλλει διαδήλωση έξω από τα ανάκτορα του Μπάκινχαμ για την πρώτη μέρα της βασιλικής επίσκεψης, στις 9 Ιουλίου. Τις επόμενες μέρες, και ενώ ξετυλίγεται το κουβάρι του παρακρατικού δικτύου που δολοφόνησε τον Λαμπράκη, πληθαίνουν οι ειδήσεις από το Λονδίνο για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που ετοιμάζονται, ενώ συνδικαλιστικοί και άλλοι φορείς ζητούν τη ματαίωση του ταξιδιού.

Ο Καραμανλής προβάλλει εντονότατη τη διαφωνία του, ζητώντας να ματαιωθεί με εύσχημο τρόπο το ταξίδι και επισείοντας τον κίνδυνο χειρότερων επεισοδίων αλλά ο βασιλιάς Παύλος παραμένει αμετάπειστος. Τα πράγματα οδηγούνται σε κρίση και στις 11 Ιουνίου ο Καραμανλής παραιτείται. Μια εβδομάδα αργότερα αναλαμβάνει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση ο Παν. Πιπινέλης, υπουργός Εμπορίου στην προηγούμενη κυβέρνηση, με στόχο να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές περί τον Νοέμβριο. Ο Καραμανλής σε ένδειξη διαφωνίας με τους χειρισμούς του βασιλιά αναχωρεί για τη Ζυρίχη, όπου θα μείνει μέχρι τις εκλογές. Η κυβέρνηση Πιπινέλη δεν παίρνει ψήφο ανοχής από την αντιπολίτευση και δεν θεωρείται γνήσια υπηρεσιακή. Ψιθυρίζεται ότι μετά το βασιλικό ταξίδι θα παραιτηθεί.

Στα τέλη Ιουνίου ο βρετανός πρωθυπουργός ΜακΜίλαν δηλώνει ότι η κυβέρνησή του θα πάρει μεν προληπτικά μέτρα, αλλά δεν είναι δυνατόν να απαγορέψει ειρηνικές συγκεντρώσεις (όμως τις απαγόρευσε τελικά). Πρέπει να πούμε ότι και η βρετανική κυβέρνηση κλυδωνίζεται (μεταξύ άλλων από το σκάνδαλο Προφιούμο-Κριστίν Κήλερ) και θεωρείται σίγουρο ότι μετράει μέρες.

Η πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου περνάει με προετοιμασίες για το ταξίδι, τόσο από πλευράς πρωτοκόλλου όσο και από πλευράς διαδηλωτών. Ο Χάρολντ Ουίλσον, ο ηγέτης των Εργατικών και μελλοντικός πρωθυπουργός, δηλώνει ότι θα απουσιάσει από την επίσημη δεξίωση «λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων».

Στις 9 Ιουλίου το βασιλικό ζεύγος φτάνει στο Λονδίνο και το βράδυ, ενώ δίνεται στα ανάκτορα του Μπάκινχαμ το επίσημο δείπνο προς τιμή τους, η αστυνομία χτυπάει με ασυνήθιστη δύναμη τη διαδήλωση διαμαρτυρίας· υπάρχουν τραυματίες και γίνεται εκατό συλλήψεις. Οι διαδηλωτές γιουχάρουν ακόμα και τη δική τους βασίλισσα, ενώ ο τύπος αναφέρει ότι τέτοια επεισόδια εναντίον ξένων επίσημων επισκεπτών έχουν να γίνουν από τον Σεπτέμβριο του 1850, όταν είχε επισκεφτεί το Λονδίνο ο στρατηγός Χαϊνό που είχε πνίξει στο αίμα την ουγγρική επανάσταση το 1849· σε μια επίσκεψή του σε ζυθοποιία όπου υπήρχαν και ούγγροι μετανάστες, οι εργάτες τον πήραν στο κυνήγι και με μεγάλη δυσκολία τον γλίτωσε η αστυνομία.

Στις 10 Ιουλίου, Παύλος και Φρειδερίκη επιβιβάζονται σε πλοίο για μια βόλτα στον Τάμεσι. Η Μπέτυ Αμπατιέλου προσπαθεί να τους πλησιάσει. Η αστυνομία τη συλλαμβάνει και την αφήνει ελεύθερη λίγο αργότερα. Το βράδυ οι εστεμμένοι πηγαίνουν στο θέατρο Aldwych για να παρακολουθήσουν το "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" του Σαίξπηρ· το προβλεπτικό Φόρεϊν Όφις έχει αγοράσει και τα 1.100 εισιτήρια και τα έχει μοιράσει σε ευγενείς και σε επιφανείς Έλληνες της παροικίας, ωστόσο η βραδιά των εστεμμένων δεν είναι ανέφελη. Τους υποδέχονται στην είσοδο και τους αποχαιρετούν στην έξοδο συγκεντρωμένοι διαδηλωτές που φωνάζουν «Ζιγκ Χάιλ». Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία, γίνεται τηλεφώνημα για βόμβα οπότε η έναρξη καθυστερεί ενώ αστυνομικοί με πολιτικά χτενίζουν με ανιχνευτές μετάλλων το βασιλικό θεωρείο.

Στο μεταξύ, ύστερα από παρέμβαση του εργατικού βουλευτή Όμπερν, ο πρωθυπουργός Πιπινέλης δέχεται να συναντηθεί με τη Μπέτυ Αμπατιέλου. Την ίδια μέρα, ο Υπουργός Δικαιοσύνης ανακοινώνει ότι αποφυλακίζονται, βάσει των μέτρων ειρηνεύσεως, 17 κρατούμενοι. Όχι ο Αντώνης Αμπατιέλος. Οι περισσότεροι αποφυλακισθέντες είναι κομμουνιστές, υπάρχει όμως και ένας ποινικός καθώς και τρεις δοσίλογοι, με επιφανέστερο τον εβραίο εξωμότη Κωνσταντίνο (Ίνο) Ρεκανάτι.

Η συνάντηση Πιπινέλη-Αμπατιέλου, την οποία απεικονίζει το σκίτσο του Μποστ, έγινε στις 11 Ιουλίου. Ο Πιπινέλης υπόσχεται ότι θα διαβιβάσει στον Βασιλέα το αίτημα για αποφυλάκιση του Αμπατιέλου. Ενδεικτικός της διμέτωπης νοοτροπίας ορισμένων Κεντρώων είναι ο τίτλος της εφημ. Ελευθερία, που κατηγορεί για «ενδοτικότητα» τον Πιπινέλη και ενοχλείται που η συνάντηση έγινε υπό την πίεση του πεζοδρομίου.

Την επόμενη μέρα, το βασιλικό ταξίδι τελειώνει και οι βασιλείς μαζί με τον πρωθυπουργό και τη λοιπή αποστολή επιστρέφουν στην Ελλάδα. Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο εκδίδει δριμεία ανακοίνωση όπου καυτηριάζει την αποφυλάκιση του Ρεκανάτι, τον οποίο χαρακτηρίζει κύριο υπεύθυνο «δια την κατά την Κατοχήν οργάνωσιν των διωγμών και του αφανισμού των Ελλήνων Ισραηλιτών».

Μπέτυ και Αντώνης Αμπατιέλος

Από τη συνάντηση με τον Πιπινέλη η Μπέτυ Αμπατιέλου πήρε το ευεργέτημα να της επιτραπεί η επίσκεψη στην Ελλάδα και στον φυλακισμένο Αμπατιέλο, ο οποίος βρισκόταν στις φυλακές της Αίγινας. Όμως η Φρειδερίκη και το παρακράτος δεν έχουν ξεχάσει· έτσι, στις 7 Αυγούστου το πρωί, ενώ περιμένει τον δικηγόρο της στην πλατεία Κοραή του Πειραιά, αστυνομικοί την αρπάζουν και κυριολεκτικά σέρνοντας την βάζουν σε ένα Όπελ και τη μεταφέρουν στο αεροδρόμιο παρά τις φωνές και την προσπάθειά της να ξεφύγει. Με συνεχή πάλη τη φορτώνουν στο αεροπλάνο χωρίς αποσκευές· επιστρέφει στο Λονδίνο μονοσάνδαλη, καθώς το ένα της παπούτσι χάθηκε στη συμπλοκή, αλλά τουλάχιστον έχει καταφέρει να δει τον Αμπατιέλο.

Τελικά στις 3 Νοεμβρίου γίνονται οι εκλογές που τις κερδίζει με μικρή διαφορά η Ένωση Κέντρου. Πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι αποφυλακίζονται τα Χριστούγεννα, όχι όμως ο Αμπατιέλος για τον οποίο λέγεται ότι έχει αντιρρήσεις η Φρειδερίκη. Τον Φλεβάρη του 1964 γίνονται νέες εκλογές που δίνουν την απόλυτη πλειοψηφία στην Ένωση Κέντρου και τελικά το Πάσχα απολύεται επιτέλους ο Αντώνης Αμπατιέλος.

Ο Παναγιώτης Πιπινέλης διορίστηκε από τη Χούντα Υπουργός Εξωτερικών, θέση που κράτησε έως το 1970 που πέθανε.

Ο Αντώνης Αμπατιέλος κατάφερε να μην πιαστεί από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου· έμεινε πάνω από ένα χρόνο στην παρανομία και τελικά έφυγε παράνομα στο εξωτερικό τον Ιούνιο του 1968. Εκεί δραστηριοποιήθηκε στην αντιδικτατορική πάλη. Γύρισε παράνομα στην Ελλάδα το 1973 αλλά πιάστηκε αργότερα και απελευθερώθηκε με την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ και βουλευτής, πέθανε το 1994. (...)»

Δραματική συνάντησις στο Λονδίνο

Στο περιθώριο του επίσημου βασιλικού ταξιδιού του Παύλου και της Φρειδερίκης, του βασιλικού ζεύγους της Ελλάδας, στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 1963, η Μπέτυ Αμπατιέλου, αγγλίδα σύζυγος του κομμουνιστή ναυτεργάτη Αντώνη Αμπατιέλου, συναντήθηκε με τον Παναγιώτη Πιπινέλη, υπηρεσιακό πρωθυπουργό, ζητώντας να απελευθερωθεί ο σύζυγός της που είχε καταδικαστεί σε ισόβια μετά τον εμφύλιο πόλεμο.

Είχε προηγηθεί το ιδιωτικό ταξίδι της Φρειδερίκης στο Λονδίνο τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου. Τότε η Μπέτυ Αμπατιέλου με άλλους διαδηλωτές είχε στριμώξει τη Φρειδερίκη (τη χαστούκισε - διαδόθηκε, μάλλον ανακριβώς) έξω από το ξενοδοχείο της. Την Αμπατιέλου την είχε τότε βοηθήσει ο βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης και λέγεται ότι αυτή ήταν η αφορμή για τη δολοφονία του ένα μήνα αργότερα, τον Μάη του 1963.

Ο πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής επέμενε να μη γίνει το δεύτερο (το επίσημο) βασιλικό ταξίδι στο Λονδίνο, φοβούμενος νέα επεισόδια. Όταν οι βασιλείς τον αγνόησαν, παραιτήθηκε και ανέλαβε ως «ημι-υπηρεσιακός» πρωθυπουργός ο Παν. Πιπινέλης, έως τότε υπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση της ΕΡΕ, για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Η αντιπολίτευση ζητούσε αμιγώς υπηρεσιακή κυβέρνηση, πράγμα που έγινε τελικά τον Σεπτέμβριο (πρωθυπουργός Μαυρομιχάλης).

Πριν από τη συνάντηση Πιπινέλη-Αμπατιέλου στο Λονδίνο, είχαν κυκλοφορήσει φήμες ότι θα ανακοινωνόταν η απελευθέρωση του Αντώνη Αμπατιέλου (Τόνυ για τους Άγγλους). Πράγματι, ανακοινώθηκε αποφυλάκιση… αλλά όχι του Αμπατιέλου. Απελευθερώθηκαν κάποιοι άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά και δοσίλογοι, με κορυφαίο τον εβραίο καταδότη Ίνο Ρεκανάτι, παρά την έντονη αντίθεση της εβραϊκής κοινότητας.

Ο Ίνο Ρεκανάτι, γόνος μεγάλης εβραϊκής οικογένειας, στην κατοχή συνεργάστηκε με τους Γερμανούς μαζί με τον αδελφό του Πίπο και πήρε πολύ κόσμο στο λαιμό του. Μετά την κατοχή καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε το 1963».

(από το ιστολόγιο http://www.sarantakos.com/asteia/mpost/mpost-ampat.html )