Νομαδισμός

Λοιπόν δεν θα γυρίσουμε άλλο πια

Λοιπόν δεν θα γυρίσουμε άλλο πια
Μέσα στο βράδυ τόσο αργά,
Κι ας κρύβει τέτοια αγάπη η καρδιά,
Κι ας λάμπει το φεγγάρι δυνατά.
Γιατί το ξίφος φθείρει το θηκάρι
Και η ψυχή το στήθος το κουράζει
Έτσι ανάσα η καρδιά πρέπει να πάρει
Η αγάπη να σταθεί να ξαποστάσει
Αν και γι’αγάπη ήταν πλασμένη η νυχτιά
Αν και η μέρα πάντα έρχεται στη θέση του βραδιού
Εμείς δεν θα γυρίσουμε άλλο πια
Κάτω απ’το φως του φεγγαριού

Μπάιρον (1788-1824)

(Από ένα γράμμα που έστειλε από τη Βενετία ο Μπάιρον στον Τόμας Μουρ τον Φεβρουάριο του 1817).
(μετάφραση Λητώ Σεϊζάνη)

τη μετάφραση του ποιήματος βρήκαμε στο People & Ideas

Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κ. Μορίς Λιγοπολύ

Εμπνευσμένο, σε ίσες δόσεις, από τον τυφώνα Κατρίνα, τον Μπάστερ Κίτον, το Μάγο του Οζ και την αγάπη για τα βιβλία, το The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore είναι μια συγκλονιστική, χιουμοριστική αλληγορία για τις θεραπευτικές δυνάμεις του διηγήματος.  

Χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από τεχνικές (μινιατούρες, computer animation, 2D animation) ο συγγραφέας - εικονογράφος William Joyce και συν-σκηνοθέτης Brandon Oldenburg παρουσιάζουν ένα υβριδικό στυλ του animation που ανατρέχει πίσω στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου και τα μιούζικαλ της MGM. Ο Morris Lessmore είναι παλιομοδίτης και πρωτοποριακός την ίδια στιγμή.

Αναγκαία και δυνατή η έξοδος από ευρώ - ΕΕ

Των Νίκου Προγούλη και Γιάννη Ραχιώτη

Η κινδυνολογία περί καταστροφής αν φύγουμε από ευρώ και ΕΕ είναι γνωστή. Οι πρώτοι που ωρύονται είναι οι ίδιοι οι «εταίροι» μας στην ΕΕ. Αυτοί που μας έχουν «πελάτες» τόσα χρόνια. Έπονται αυτοί που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Είναι το μεγάλο «υπερ-κόμμα» του ευρώ. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πριν από όλους. Αυτοί που επέβαλαν τα μνημόνια.

Από κοντά ο ΣΕΒ και οι λεγόμενες επιχειρηματικές τάξεις, που ωφελήθηκαν επί δεκαετίες με κέρδη, κοινωνικό κύρος και μερίδιο στην πολιτική εξουσία και διαχείριση.

Δεν θα μπορούσε να λείπει ο φασιστικός χώρος. Η Χρυσή Αυγή το έχει ξεκαθαρίσει σαφώς ότι είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη. Και από δίπλα έρχονται οι δεξιές και ακροδεξιές μισές φωνές κατά του Μνημονίου αλλά υπέρ του ευρώ, όπως αυτή του Π. Καμμένου. Στην ανακήρυξη του ευρώ ως ιερού τοτέμ συμμετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό θα το σχολιάσουμε χωριστά.

 

Γιατί όμως, ειδικά το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο λυσσάει τόσο πολύ; Πρώτο, γιατί αυτοί θα χάσουν από αυτή την έξοδο. Η ΕΕ θα χάσει έναν πελάτη που έχει αφαιμάξει τόσα χρόνια. Κυρίως όμως, η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη μπορεί να αποτελέσει την απαρχή για ξήλωμα του οικοδομήματος του ευρώ. Είναι η ευρωζώνη που θέλουν να σώσουν οι ολιγάρχες του πλούτου στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Η ζώνη του ευρώ αποτελεί αυτή τη στιγμή τον «αδύνατο κρίκο» στον παγκόσμιο ωκεανό αντιθέσεων, μεσοπέλαγα μιας βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ασχολούνται όλοι με τη σωτηρία του ευρώ, από τον Ομπάμα μέχρι τους G20. Η ελληνική αστική τάξη θα αδυνατίσει οικονομικά και πολιτικά πολύ σοβαρά με το σπάσιμο αυτού του δεσμού. Και βέβαια, σημαντικό τμήμα του πολιτικού προσωπικού θα μείνει ...άνεργο.

 

Δεύτερο, οι πολέμιοι της εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ, δεν θέλουν να δούμε την κοινωνική αιμορραγία που έχουμε σήμερα, εξ αιτίας της παραμονής στον «λάκκο των λεόντων». Το κόστος παραμονής είναι αιματηρό και τεράστιο. Μιλάμε για ζημιά που συγκρίνεται μόνο με πόλεμο. Το ΑΕΠ και το 2011 έχει πέσει 15%. Το 2012 θα πάει 8% κάτω. Και επειδή από το βυθό δεν μπορείς να βρεθείς να πετάς στον ουρανό, το ελάχιστο της πτώσης που θα υπάρξει θα είναι πάνω από 30%. Πραγματική καταστροφή που μετριέται με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, μισό εκατομμύριο να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, σακατεμένους μισθούς, διαλυμένα νοσοκομεία.

 

Παραμερίζοντας όλους αυτούς, πρέπει να δούμε γιατί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι φτωχοί, έχουμε συμφέρον από μια έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ.

Μονόδρομος η μονομερής παύση πληρωμών και άρνηση του χρέους

Η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσει κεφάλι όσο είναι αναγκασμένη να αποπληρώνει ένα χρέος που θα κουρεύεται μόνο τόσο, όσο θα παραμένει και πάλι αδύνατο να εξοφληθεί. Θα αποστραγγίζεται για την αποπληρωμή του κάθε δημόσιο έσοδο, θα ιδιωτικοποιηθούν και τα τελευταία απομεινάρια της κρατικής περιουσίας, θα καταλυθεί ακόμη περισσότερο η εθνική κυριαρχία.

 

Μονομερής παύση πληρωμών και άρνηση του χρέους, που εμείς το θεωρούμε μονόδρομο, σημαίνει προβλήματα των ελληνικών (και όχι μόνο) τραπεζών, χωρίς τη δυνατότητα προσφυγής σε Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα και ΕΕ, οπότε είναι απαραίτητος ο εθνικός έλεγχος του νομίσματος και βεβαίως η εθνικοποίηση των τραπεζών. Αυτός είναι ένας μόνο από τους λόγους που κάνει επιτακτική την έξοδο από την ευρωζώνη.

 

Η έξοδος όμως από την ευρωζώνη δεν είναι αρκετή, το χρέος δεν είναι αιτία αλλά σύμπτωμα μιας προβληματικής οικονομικής πορείας, αφού τόσο η αγροτική παραγωγή όσο και η μεταποίηση αποδιαρθρώθηκαν μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ το 1981, όταν εκτέθηκαν σε ανταγωνισμό χωρίς καμία προστασία, με τις κατά πολύ ισχυρότερες οικονομίες του ευρωπαϊκού κέντρου. Από τότε αρχίζουν να διογκώνονται τα δημόσια ελλείμματα και το χρέος (29,7% του ΑΕΠ το 1981, 65,7% του ΑΕΠ το 1989, 120% του ΑΕΠ το 2010 κ.ο.κ.). Τα δάνεια που έπαιρνε ο δημόσιος τομέας χρηματοδοτούσαν δημόσιες δαπάνες που στη συνέχεια διαχέονταν εν μέρει ως εισοδήματα στην ιδιωτική οικονομία. (Ένα άλλο μέρος επέστρεφε αυτούσιο στις δανείστριες μέσω της αγοράς εξοπλισμών και των μεγάλων έργων). Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να βιώσουν οι Έλληνες για κάποια χρόνια την ένταξη στην ΕΕ ως ευημερία και όχι ως καταστροφή. Η κρίση του 2008 που δυσκόλεψε τη δανειοδότηση, φανέρωσε τα προβλήματα που κρύβονταν τα προηγούμενα χρόνια αλλά έσπρωχναν σταθερά σε αδιέξοδο. Έτσι σήμερα, ακόμη κι αν μας χαριζόταν το χρέος, θα επανεμφανιζόταν σε λίγα χρόνια, όσο μένουμε εντός της ΕΕ, λόγω της ανισορροπίας πλεονασματικού κέντρου - ελλειμματικής περιφέρειας.

 

Ακόμη κι αν, όπως φέρεται να ελπίζουν οι «φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις», η ΕΕ αλλάξει συμπεριφορά, εγκαταλείψει τη λιτότητα, δηλαδή αποδεχτεί ένα φτηνό τρόπο να δανείζει τα κράτη, π.χ. με ευρωομόλογα ή έκδοση φρέσκου χρήματος από την ΕΚΤ και δείχνει ανοχή σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς (πέραν του ότι αυτά είναι τελείως εκτός της λογικής της) το πρόβλημα απλώς μεταφέρεται στο μέλλον: Τα νέα υψηλότερα χρέη θα πρέπει να εξυπηρετούνται σε βάρος άλλων αναγκών.

 

Για να αποβεί σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων η έξοδος από ευρωζώνη και ΕΕ πρέπει να συνοδευτεί από: Ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων με παράλληλη ολοκληρωτική στάση εξωτερικών πληρωμών. Αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού και δημόσιας περιουσίας που έχει ιδιωτικοποιηθεί. Έλεγχο στην κίνηση αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών (τελωνειακοί έλεγχοι, συναλλαγματικοί έλεγχοι, ποσοστώσεις κ.λπ.) ώστε να θωρακιστεί η οικονομική αυτοδυναμία της χώρας. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας, ειδικότερα εκείνων που καλύπτουν βασικές βιοτικές ανάγκες. Επανεισαγωγή της δραχμής και μερική υποτίμησή της, με παράλληλη μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές και μέτρα ώστε να μην πληγούν τα λαϊκά εισοδήματα και οι μικροκαταθέτες. Επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ μνημονίων επίπεδα. Υποστήριξη και βελτίωση των κοινωνικών παροχών, αναπροσανατολισμό της φορολογικής πολιτικής σε βάρος των πλουσιότερων στρωμάτων και μέτρα δημοκρατικού ελέγχου της οικονομίας.

 

Η έξοδός μας από ευρωζώνη και ΕΕ επείγει: Η συνεχιζόμενη συρρίκνωση της παραγωγής μας, ιδιαίτερα στην παρούσα περίοδο της ύφεσης κάνει δυσκολότερο το έργο της οικονομικής ανασυγκρότησης στο μέλλον.

 

Είναι δυνατή η απεξάρτησή μας από την ΕΕ; Σήμερα εξαρτώμαστε από τους «Ευρωπαίους εταίρους» μας για να ισοσκελίσουμε: Το δημόσιο έλλειμμα, που σημαίνει ότι τα κρατικά έξοδα είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα. Εδώ βασίζονται όσοι μας τρομοκρατούν ότι βγαίνοντας από ευρωζώνη και ΕΕ δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Το ισοζύγιο πληρωμών, που σημαίνει ότι τα αγαθά και οι υπηρεσίες που εξάγουμε συν κάποιες πληρωμές προς την Ελλάδα, είναι μικρότερης αξίας από αυτά που εισάγουμε. Εδώ βασίζονται όσοι μας τρομοκρατούν ότι βγαίνοντας από ευρωζώνη και ΕΕ δεν θα μπορούμε να εισάγουμε πετρέλαιο, φάρμακα, τρόφιμα κ.λπ.

 

Ξεκινώντας από το δημόσιο έλλειμμα, αν υποθέσουμε ότι σταματάμε να πληρώνουμε το χρέος και τους τόκους, όπως εμείς προτείνουμε, δεν υπάρχει έλλειμμα: Για το 2011 οι δαπάνες, πλην τοκοχρεολυσίων, είναι 55,9 δισ., εκ των οποίων 3 δισ. είναι «άλλες δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους πλην τόκων κ.λπ.», ποσό που φυσικά πρέπει να αφαιρεθεί και τότε οι δαπάνες αντιστοιχούν ακριβώς στα έσοδα, που είναι 52,9 δισ., χωρίς να περιλαμβάνουν τα έκτακτα χαράτσια και χωρίς να υπολογίζουμε καθόλου εισροές από την ΕΕ. Ωστόσο, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο ισοσκελισμός των εσόδων και των εξόδων και η ιεράρχηση των δαπανών δεν είναι τόσο λογιστικό όσο πολιτικό ζήτημα: Αν για παράδειγμα, η πληρωμή μισθών, συντάξεων, δαπανών υγείας και παιδείας, προηγούνται των δαπανών για εξοπλισμούς ή αν τα έσοδα πρέπει να αυξηθούν με φορολογία της μεγάλης περιουσίας ή με αύξηση του ΦΠΑ, είναι πολιτικό ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση, είναι νομίζουμε φανερό ότι ακόμη κι έτσι, τα έσοδα επαρκούν για την κάλυψη των πιο καίριων αναγκών. Είναι όμως ανάγκη η σημερινή κατάσταση να βελτιωθεί και αυτό θα γίνει με μετατόπιση του φορολογικού βάρους από τις πλάτες των φτωχότερων στρωμάτων στη μεγάλη περιουσία, τους εφοπλιστές, την Εκκλησία κ.λπ. και με μείωση των άχρηστων δαπανών, π.χ. για εξοπλισμούς, ασφάλεια, προγράμματα ΜΚΟ, βιτρίνες (αθλητικές ή προβολής, π.χ. έκθεση Θεσσαλονίκης) κ.λπ.

 

Οι πρόσθετες κρατικές δαπάνες για παραγωγικές επενδύσεις θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από κόψιμο χρήματος που δεν θα είναι πληθωριστικό, γιατί θα κατευθυνθεί στην παραγωγή και όχι στην κατανάλωση, οπότε θα έχει αντίκρισμα σε πραγματικές αξίες.

 

Ας δούμε τώρα το ισοζύγιο πληρωμών. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα έχει χρόνια αδυναμία να ισοσκελίσει το εμπορικό της ισοζύγιο. Μέρος αυτού του ελλείμματος καλύπτεται από πλεόνασμα σε υπηρεσίες, π.χ. τουρισμός, μεταβιβαστικές πληρωμές και κινήσεις κεφαλαίων. Ωστόσο, το εμπορικό έλλειμμα διογκώθηκε σημαντικά τα χρόνια της ΕΕ από πολυτελείς καταναλωτικές δαπάνες, οι οποίες εύκολα μπορούν να περισταλούν, όπως συμβαίνει δραστικά ούτως ή άλλως το τελευταίο δύσκολο διάστημα: Το εμπορικό έλλειμμα από 44 δισ. το 2008, πήγε στα 31,8 δισ. το 2010, έπεσε στα 19,9 δισ. το 2011, και το πρώτο τρίμηνο του 2012 παρουσίασε περαιτέρω μείωση 32,5% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Ωστόσο, η μείωση αυτή έχει στις παρούσες συνθήκες σαφή όρια: Π.χ. το έλλειμμα στο διατροφικό τομέα (περί τα 135 εκατ. ευρώ μηνιαία) θα συνεχίσει να υφίσταται όσο είμαστε στην ΕΕ, αλλά θα ισοσκελιστεί από εγχώρια παραγωγή στην περίπτωση που βγούμε. Βεβαίως, η Ελλάδα ούτε μπορεί, ούτε θα θέλαμε, ακόμη κι αν μπορούσε, να γίνει μια αυτάρκης χώρα. Υπάρχουν εισαγωγές που είναι απαραίτητες για να διατηρήσουμε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, αλλά αυτές μπορούν να συνεχίσουν να γίνονται όπως συνέβαινε στα προ ΕΕ χρόνια και όπως κάνουν όλες οι άλλες εκτός ΕΕ χώρες.

 

Επιπλέον, με έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ το εμπορικό ισοζύγιο θα βελτιωθεί γιατί: Πρώτο, η εγχώρια παραγωγή, αφού θα προστατεύεται από δασμούς, θα αυξηθεί. Με άλλα λόγια, θα ανακτηθεί η εσωτερική αγορά. Δεύτερο, το σκληρό ευρώ, όντας εμείς έξω από αυτό, θα λειτουργεί θετικά για το εμπορικό μας ισοζύγιο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Τρίτο, εκτός ΕΕ δεν θα δεσμευόμαστε από κοινοτικές συμφωνίες και θα μπορούσαμε, με διακρατικές συμβάσεις, να εισάγουμε προϊόντα με καλύτερους όρους. Τέλος ένα σε λογικά πλαίσια αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο μπορεί να εξισορροπείται από ένα αντίστοιχα πλεονασματικό ισοζύγιο υπηρεσιών.

 

Το ποσοστό υποτίμησης της δραχμής θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο ελλειμματικό θα είναι το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών, καθώς όσο μεγαλύτερη θα είναι η υποτίμηση, τόσο θα μικραίνει το έλλειμμα. Η υποτίμηση θα έχει ως αποτέλεσμα να ακριβύνουν τα εισαγόμενα αγαθά, όχι αυτά που θα παράγονται εγχώρια. Όσα από τα εισαγόμενα αγαθά καλύπτουν βασικές ανάγκες, κι επομένως η αύξηση της τιμής τους θα πλήξει το εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να επιδοτηθούν, εν μέρει από τους δασμούς στην εισαγωγή πολυτελών αγαθών.

 

Αρκεί όμως η έξοδος από την ευρωζώνη; Μήπως χρειάζεται και η έξοδος από την ΕΕ; Ναι, γιατί όλα τα μέτρα που περιγράψαμε πιο πάνω, που συγκροτούν ένα ελάχιστο πλαίσιο στήριξης και ανόρθωσης της οικονομίας μόλις βγούμε από την ευρωζώνη, απαγορεύονται ρητά από τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς δεν μπορούν να εφαρμοσθούν όσο η χώρα διέπεται από το νομικό πλαίσιο της Ένωσης. Οι συνθήκες που διέπουν την ΕΕ, όπως διαμορφώθηκαν μετά τη συνθήκη της Λισαβόνας, απαγορεύουν κάθε δασμό ή άλλη ενίσχυση της εθνικής παραγωγής, κάθε περιορισμό στις εισαγωγές και φυσικά κάθε περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων. Οι σημαντικότεροι τομείς για την οικονομία, όπως οι εμπορικές πολιτικές, η αγροτική πολιτική κ.λπ. είναι εκχωρημένες στα κοινοτικά όργανα. Ο «ελεύθερος» ανταγωνισμός αποτελεί καταστατική υποχρέωση για τα κράτη μέλη, με φυσικό επακόλουθο τη συντριβή των ασθενέστερων οικονομιών. Η εφαρμογή του, πέρα από τον πολιτικό έλεγχο, ελέγχεται και δικαστικά. Τέλος, ο αντιδημοκρατικός τρόπος συγκρότησης των οργάνων διοίκησης της ΕΕ και λήψης αποφάσεων αποκλείει κάθε ελπίδα αλλαγής συσχετισμών υπέρ των ασθενέστερων.

πηγή: εφημερίδα ΠΡΙΝ

Poetry Bar V: Homophobia

Επ' ευκαιρία της διεθνούς ημέρας ενάντια στην Ομοφοβία δεήσαμε να φτιάξουμε επιτέλους την πολυπόθητη 5η συλλογή του Poetry Bar, αφιερωμένη αποκλειστικά σ'αυτο το πραγματικά εξοργιστικό ζήτημα. Θεωρούμε πως, στους καιρούς της κρίσης που ζούμε, οφείλουν να αναγεννηθούν και να αναζωπυρωθούν ελευθεριακά κινήματα όπως το ομοφυλοφιλικό και το φεμινιστικό. Να φανεί καθαρά ότι στον κόσμο που οραματιζόμαστε δε χωρά κανενός είδους σεξισμός ή διάκριση.

Προσφάτως, σε ανακοίνωση του, το ΚΚΕ δήλωσε ότι η διεκδίκηση προνομίων για τους ομοφυλόφιλους δεν αποτελεί αίτημα του μαζικού εργατικού κινήματος. Υπενθυμίζουμε στα απολιθώματα του Περισσού ότι οι ίδιοι έχουν πάψει να εκφράζουν το όποιο εργατικό κίνημα εδώ και δεκαετίες, πολύ δε περισσότερο το... μαζικό.

Να τονίσω ότι δεν είμαστε υπέρ των "διεθνών" ή "παγκόσμιων ημερών", όμως σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όσο αυτό, κάθε ευκαιρία που δίνεται για διατύπωση θέσης είναι ευπρόσδεκτη.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ

Τραγούδια:

        1. Antony & The Johnsons - For Today I Am A Boy (2:38)
        2. Bruce Springsteen - Mary Queen Of Arkansas (4:28)
        3. Buju Banton - Boom Bye Bye (3:45)
        4. Chumbawamba - Homophobia (2:31)
        5. Cosmo Jarvis - Gay Pirates (4:27)
        6. David Bowie - Boys Keep Swinging (3:19)
        7. The Disposable Heroes Of Hiphoprisy - Language Of Violence (Jazz Version) (4:41)
        8. Funkadelic - Jimmy's Got A Little Bit Of Bitch In Him (2:32)
        9. The Lemonheads - Big Gay Heart (4:48)
        10. Nick Cave & The Bad Seeds - Stagger Lee (5:16)
        11. Pete Shelley - Homosapien (3:24)
        12. Sananda Maitreya - Billy Don't Fall (4:19)
        13. Senseless Things - Homophobic Asshole (3:53)
        14. The Frogs - Homos (1:59)
        15. The Rubettes - Under One Roοf (4:57)
        16. The Vandals - My Brother Is Gay (2:31)
        17. Tom Robinson Band - Glad To Be Gay (4:56)
        18. Willie Nelson - Cowboys Are Frequently Secretly Fond Of Each Other (4:41)
        19. Κώστας Τουρνάς & Σταμάτης Κραουνάκης - Ο Αχιλλέας Απ' Το Κάιρο (3:49)
        20. Μουσικές Ταξιαρχίες - Ένα Τραγούδι Για Τον Χειμώνα (4:41)

Ανώνυμος [Αnonymous]

από τον τοίχο του φίλου Πετράν στο facebook

"Η ιδέα για την πρώτη μας μικρού μήκους ταινία υπήρχε εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Μέσα από τις συζητήσεις μας προέκυπτε η διάθεση και η επιθυμία για πράξη-δημιουργία έξω από τη λογική της δουλειάς μας αλλά παράλληλα χρησιμοποιώντας την. Το σύνολο των ανθρώπων που συμμετέχουν στην ανοιχτή συνέλευση τεχνικών στο χώρο του θεάματος "Διακόπτες" γνωρίζουν λίγο ως πολύ -από τα μέσα- τη φύση της δουλειάς μας. Τις έννοιες όπως ιεραρχία, θέαμα, εμπόρευμα, διαμεσολάβηση, αφεντικά (μεγάλα+μικρά), «τέχνη», εκβιασμός, χρήματα... προσπαθήσαμε από την αρχή να τις βάλουμε στη θέση που τους αρμόζει: Απέναντί μας.

 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ήρθε η στιγμή, όλα αυτά να τα αντιμετωπίσουμε στην πράξη. Έτσι αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε το ξεπέρασμα τους, όσο αυτό είναι δυνατό. Φτιάξαμε ομάδες εργασίας και τοποθετηθήκαμε στις θέσεις του αυτοοργανωμένου μας συνεργείου. Τα "κριτήρια" ήταν με βάση την ειδικότητα και την επιθυμία του καθενός. Με βάση τις γνώσεις και όχι την εμπειρία και την εργασιακή καταξίωση. Μέσα στις συζητήσεις ο καθένας είχε λόγο πάνω στο σενάριο και στην διεκπεραίωση του γυρίσματος. Τέλος περάσαμε μία μέρα όλοι μαζί και δημιουργήσαμε το καλύτερο εφικτό αποτέλεσμα μέσα σε αυτές τις συνθήκες και κάτω από την πίεση του χρόνου. Τα χρήματα που χρείαστηκαν για την ταινία δοθήκανε από το συλλογικό ταμείο της συνέλευσης.

 

Με βάση όλα τα παραπάνω, το αυτοξεπέρασμα των λογικών της δουλειάς μας δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν εύκολο, ούτε ότι τα καταφέραμε 100%. Για αυτούς τους λόγους δεν γράφουμε σελίδες λαμπρής ιστορίας, ονομάζουμε αυτή την πρώτη κίνηση "προσπάθεια" και σίγουρα δεν τα παρατάμε. Είμαστε εδώ, μαζί, με μια συνολική αντίληψη για τις ζωές μας, για να συζητάμε, να δημιουργούμε, να κατεβαίνουμε στο δρόμο και να παλεύουμε στο τώρα για το αύριο. Ευχαρίστουμε όλους όσους βόηθησαν με κάθε τρόπο και μέσο για την υλοποίηση αυτής της ταινίας."

ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ / ΜΑΗΣ 2011

diakoptes.blogspot.com

Frangin

ένα μικρο αγόρι προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον αδερφό του που είναι στον πόλεμο...

Καλή αντάμωση Μιχάλη...

Πόσα ν' αντέξει μια ευαίσθητη καρδιά;

Ένας καλός φίλος και σύντροφος, ο Μιχάλης Μιχαλούδης, έφυγε πρόωρα απ' τη ζωή στα 47 του χρόνια. 

Στη διάρκεια της γνωριμίας μας, που δυστυχώς λόγω απόστασης ο αναλογικός της χρόνος ήταν οικτρά περιορισμένος, καταφέραμε να μοιραστούμε πράγματα καρδιάς: ένα κοινό όραμα για τον κόσμο, δημιουργικές συζητήσεις και σιωπές, ήχους και χρώματα. Η συγγένεια διαμέσου της φωτιάς που έκαιγε και τους δυο μας έγινε φανερή από την πρώτη στιγμή.

Ένα λαϊκό παιδί της εργατικής τάξης που, αποδεικνύωντας στην πράξη κάθε έννοια αυτομόρφωσης, έφτασε σε γνωσιακά και αισθητικά ύψη. 

Η αλήθεια είναι ότι αγωνίζομαι να γράψω αυτό το κείμενο... Η συντριβή της απώλειας είναι τεράστια. Ό,τι γράφω μου φαίνεται ξύλινο κι ότι δεν αντανακλά το τραγικό γεγονός του "ποτέ ξανά μαζί". Σβήνω και γράφω, κι όταν το δημοσιεύσω θα ξέρω ότι είναι ημιτελές και ανάπηρο κι ότι δεν είπα ή δεν άφησα να φανούν όσα θα ήθελα. Ας είναι... θα αφήσω την τελευταία κουβέντα στο Μιχάλη: Μάζεψα τα τελευταία τραγούδια που μοιράστηκε μαζί μας, οκτώ κομμάτια του Τομ Γουέιτς, τα ένωσα σε ένα άλμπουμ που το ονόμασα Situationist's Choice (για όσους τον ξέραν ο λόγος είναι προφανής, οι υπόλοιποι μπορούν να υποθέσουν) και τα μοιράζομαι εδώ μαζί σας σα μια ανάμνηση που θα θέλαμε να'χουμε από κοινού.

Καλή αντάμωση Μιχάλη

Αντώνης

Chumbawamba - Never Mind the Ballots

Ένα επίκαιρο άλμπουμ των Chumbawamba με τίτλο Μη Σε Νοιάζουν Οι Ψήφοι, προσφορά του Poetry Bar.

Κατεβάστε και... σκεφτείτε.

Τραγούδια:

1. Πάντα να λες στους ψηφοφόρους αυτό που θέλουν να ακούσουν
2. Έλα μωρό μου (Ας κάνουμε την Επανάσταση)
3. Έρημος τόπος
4. Το σημερινό κήρυγμα
5. Ωχαδερφιστές
6. Ο κ. Χέσελταϊν συναντά το κοινό του
7. Οι υποψήφιοι βρίσκουν κοινό έδαφος
8. Εδώ είναι το υπόλοιπο της ζωής σου

Αρνούμαι να βγάλω το σκασμό