Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Manolis Anagnostakis - The Chess / Το Σκάκι

http://www.chess-theory.com/images1/72113_modern_chess_painting.jpg

Come to play...
I will give you my queen
She was once my dear
Now I don't have a dear

I will give you my towers
Now I don't shoot my friends
They have died long ago
Before I did

All, all my horses I will give you
All, all my horses I will give you
Only this crazyman I will keep
Who knows to go to one colour only

Jumping from the one edge to the other
Laughing to all these armors
Invading to your lines
Bringing mess to your stable lines

Come to play...
This king was never mine
and these soldiers, I want them for what!
They go ahead without dreams

All, all my horses I will give you
All, all my horses I will give you
Only this crazyman I will keep
Who knows to go to one colour only

Jumping from the one edge to the other
Laughing to all these armors
Invading to your lines
Bringing mess to your stable lines

Come to play...
and shall this game have no end.


         ***

Έλα να παίξουμε.

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
( Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πιά αγαπημένη )

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
( Τώρα πιά δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα )

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου.

Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω;
( Τραβάνε μπρός, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα )

Όλα , και τα άλογά μου θα στα δώσω.

Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω.
Που ξέρει μόνο σ ένα χρώμα να πηγαίνει
Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη
Γελώντας μπρός στις τόσες πανοπλίες σου
Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.

3 σχόλια:

  1. "ΤΟ ΣΚΑΚΙ"-Ποίημα του Μπόρχες

    Ασθενικός βασιλιάς, λοξός αξιωματικός, φρενιασμένη
    βασίλισσα, πύργος ευθύς, πολυμήχανος στρατιώτης
    απάνω στην ασπρόμαυρη πορεία
    ψάχνει ο ένας τον άλλο και συγκρούονται σ’ επίμονη μάχη.

    Δεν ξέρουν πως το σίγουρο χέρι
    του παίχτη τους ρυθμίζει τη μοίρα,
    δεν ξέρουν πως μια τρομαχτική νομοτέλεια
    ελέγχει τις αποφάσεις και τη διαδρομή τους.

    Αλλά κι ο ίδιος ο παίχτης είναι αιχμάλωτος
    (η έκφραση είναι του Ομάρ) μιας άλλης σκακιέρας
    με μαύρες νύχτες και άσπρες μέρες.

    Ο Θεός κινάει τον παίχτη κι ο παίχτης τα πιόνια.
    Μα άραγε ποιος Θεός, πίσω από το Θεό, κινάει το νήμα
    της σκόνης και του χρόνου, του ονείρου και της αγωνίας;

    "Το Πιόνι" Κ. Καβάφης

    Πολλάκις βλέποντας να παίζουν σκάκι
    ακολουθεί το μάτι μου ένα Πιόνι
    οπού σιγά, σιγά τον δρόμο βρίσκει
    και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει
    Με τέτοια προθυμία πάει στην άκρη
    οπού θαρρείς πως βέβαια εδώ θ αρχίσουν
    οι απολαύσεις του κ οι αμοιβές του.
    Πολλαίς στον δρόμο κακουχίαις βρίσκει.
    Λόγχαις λοξά το ρίχνουν πεζοδρόμοι,
    τα κάστρα το χτυπούν με ταίς πλατειαίς των
    γραμμαίς. μέσα στα δύο τετράγωνά των
    γρήγοροι καβαλλάρηδες γυρεύουν
    με δόλο να το κάμουν να σκαλώσει.
    κ εδώ κ εκεί με γωνιακή φοβέρα
    μπαίνει στον δρόμο του κανένα πιόνι
    απ το στρατόπεδο του εχθρού σταλμένο.

    Αλλά γλιτώνει απ τους κινδύνους όλους
    και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.

    Τι θριαμβευτικά που εδώ προφθαίνει,
    στην φοβερή γραμμή την τελευταία,
    τι πρόθυμα στον θάνατό του αγγίζει!

    Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνει
    κ ήσαν οι κόποι του προς τούτο μόνο.
    Για την βασίλισσα, που θα μας σώσει,
    για να την αναστήσει από τον τάφο
    ήλθε να πέσει στού σκακιού τον Άδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πέρασαν 5 χρόνια εχτές που έφυγε απ'τη ζωή . .
    Και σήμερα μόλις δες τι σου βρήκα:

    Ἔλα νὰ παίξουμε...
    Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
    Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
    Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη
    Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
    Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
    Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
    πρὶν ἀπὸ μένα
    Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
    Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
    Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
    ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
    δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
    γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
    μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
    ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
    Ἔλα νὰ παίξουμε...
    Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
    Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
    Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα
    Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
    Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
    Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
    ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
    δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
    γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
    μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
    ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
    Ἔλα νὰ παίξουμε...
    Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα...

    :)
    ΛΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δείτε ακόμα